Ισραήλ

 

Η ονομασία Yīsrāʾēl αποτελείτε από την λέξη «ēl» που σημαίνει «Θεός», και «Yīsrā» που σημαίνει «επιμένει/παραμένει – διοικεί/βασιλεύει» αλλά επίσης αποδίδεται ως «πάλη/αγώνας». Η έννοια Yīsrāʾēl συντομεύεται ως «ο Λαός του Θεού». Η ονομασία Ισραήλ αναφέρθηκε για πρώτη φορά τον δέκατο τρίτο αιώνα Προ Κοινής Εποχής στην Αίγυπτο στο κείμενο μιας στήλης, της στήλης «Merneptah», και αναφέρεται σε ένα λαό ο οποίος εκείνη την εποχή ζούσε σε μια περιοχή βορειοανατολικά της Αιγύπτου που λεγόταν Γη Καναάν. Μερικούς αιώνες αργότερα υπήρχαν δύο βασίλεια σε εκείνη την περιοχή στην ανατολική άκρη της Μεσογείου: το βασίλειο του Ισραήλ και το βασίλειο της Ιουδαίας.

Ισραήλ, λοιπόν, αναφέρεται στον λαό που πίστευε και πιστεύει σε Έναν Θεό, αντί για κάποιο πάνθεο, είδωλα ή φιλοσοφία, θρησκεία η οποία εξελίχθηκε προς την θρησκεία του Χριστιανισμού και αργότερα προς το Ισλαμ. Η αφήγηση της Ιστορίας του λαού Ισρα-ελ είναι ότι κατάγεται από τον Αβραάμ, τον γιό του Αβραάμ, Ισαάκ, και τον γιό του Ισαάκ, Ιακώβ, ξεκινόντας από την Μεσοποταμία και καταλήγοντας στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή σαν το κράτος του Ισραήλ, και ως Παλαιστινη στην Μέση Ανατολή. Ότι μετανάστευσαν από την Μέση Ανατολή στην Αίγυπτο στις αρχές της δεύτερης χιλιετηρίδας Προ Κοινής Εποχής όπου σταδιακά έγιναν σκλάβοι. Στα μέσα, ή μετά τα μέσα της δεύτερης ΠΚΕ χιλιετηρίδας, γύρω στην εποχή της Έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνης), δραπέτευσαν από την Αίγυπτο σε μια Έξοδο η οποία μπορεί να ήταν μια κίνηση ή σταδιακές αποχωρήσεις και πήγαν στην Γη Καναάν όπου, κατά το κείμενο της Αιγυπτιακής στήλης ήδη βρισκόντουσαν γύρω στο 1250 ΠΚΕ.

Το απόγειο της ιστορίας των Ισραηλιτών ήταν οι βασιλείες του Δαυίδ και του Σολομώντα. Ο Δαυίδ λέγεται ότι ενοίκησε τον Γολιάθ. Ελάχιστα είναι γνωστά για τον Δαυίδ και πρέπει να έζησε και να βασίλευσε, κατά τους ιστορικούς, γύρω στο 1000 ΠΚΕ. Ο Σολομών βασίλευσε μάλλον από το 970 ως το 931 ΠΚΕ και έχτισε τον πρώτο Ναό του Θεού στην Ιερουσαλήμ, το λεγόμενο "Τέμπλο".

Ο λαός του Ισραήλ παρέμεινε στην περιοχή από την Έξοδο από την Αίγυπτο η οποία έγινε κάποια στιγμή την περίοδο μεταξύ 1500 και 1300 ΠΚΕ, ως το 70 της Κοινής Εποχής οπότε και εκδιώχθηκαν από τους Ρωμαίους. Η μόνη εξαίρεση στην συνεχή διαμονή στην περιοχή ήταν την περίοδο 597-538 ΠΚΕ όταν ήταν αιχμάλωτοι στην Βαβυλώνα πριν απελευθερωθούν από τον βασιλιά της Περσίας Κύρο Β’.

Σε αυτό το σημείο θα βοηθούσε να προσθέσουμε την εξέλιξη που οδήγησε στην Αρχαία Ελλάδα, βόρεια της Αιγύπτου και βορειοδυτικά της Μέσης Ανατολής. 

Πριν πέντε χιλιάδες χρόνια, γύρω στην τέταρτη με τρίτη χιλιετηρίδα Προ Κοινής Εποχής, πληθυσμοί από την Ανατόλια και το Λεβάν (Μέση Ανατολή) έφτασαν στο νησί της Κρήτης όπου ανέπτυξαν τον Μινωικό Πολιτισμό ο οποίος κράτησε από περίπου το 3000 ΠΚΕ έως περίπου το 1300 ΠΚΕ, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνης).

Πριν τέσσερεις χιλιάδες χρόνια, γύρω στην Τρίτη με δεύτερη χιλιετηρίδα Προ Κοινής Εποχής, Ινδοευρωπαϊκοί πληθυσμοί από τα βορειοανατολικά των Βαλκάνιων αποτελούμενοι από φυλές που ονομαζόντουσαν Δωριείς, Αιολείς, Ίωνες και Αχαιοί, κατέβηκαν προς τα Βαλκάνια φτάνοντας μέχρι την σημερινή Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου. Οι τέσσερεις αυτές φυλές ανέπτυξαν κοινή μυθολογία όπου καταγόντουσαν από το μυθικό πρόσωπο Έλληνας, και αποκαλέστηκαν όλοι Έλληνες για πρώτη φορά από τον Όμηρο στην Ιλιάδα. 

Όμως ανάμεσα στον Μινωικό πολιτισμό και στους Αρχαίους Έλληνες υπάρχει ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός, ένας μεσολαβητικός κρίκος μεταξύ των Μινωικών και των Ελλήνων. Οι Μυκήνες ήταν στο κέντρο της Ομηρικής Ιστορίας του Τρωικού Πολέμου, και, όπως απεδείχθη από την Αρχαιολογία, και η Τροία και ο Τρωικός Πόλεμος έχουν ιστορική ακρίβεια.

Ο Όμηρος αποκαλούσε τους Έλληνες από τις Μυκήνες Δαναούς. Ποιοι ήταν οι Δαναοί;

Τον καιρό της Εξόδου των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο υπήρχε ένας λαός που ονομάζονταν Ίκσος (Hyksos, από το Ελληνικό Υκσώς (κλικ για λινκ) και ζούσαν κοντά στην Μεσόγειο, νοτιοδυτικά της περιοχής του Δέλτα του Νείλου, νότια από εκεί όπου χίλια χρόνια αργότερα ιδρύθηκε η Αλεξάνδρεια, στην πόλη Αβαρίς, με ακμή στα μέσα της δεύτερης χιλιετηρίδας ΠΚΕ Οι Ικσος θεωρούντο στην Αίγυπτο ως ανατολικής, Σημιτικής καταγωγής. Ο πληθυσμός των Ίκσος κατά πάσαν πιθανότητα αποτέλεσε το κεντρικό κύμα εκείνων που πήραν μέρος στην Έξοδο των Ισραηλιτών προς την Γη Καναάν μεταξύ του 1500 και 1300 ΠΚΕ. Μερικοί από τους Ίκσος, πήγαν προς το νησί της Ρόδου και από εκεί στις Μυκήνες. Πιθανό, λοιπόν, οι Δαναοί του Ομήρου να αποτελούνταν από Αχαιούς συμπεριλαμβανομένων των απογόνων των Ίκσος.

Οι Ίκσος κάνουν το θαλάσσιο ταξίδι από την βόρειο Αφρική στην Ελλάδα.

Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.

Χρυσά αντικείμενα που βρέθηκαν στις Μυκήνες, εκτεθημένα στο Αρχαιολογικό Μουσείο.

(κοιτάξτε τα τρία όμοια αντικείμενα στο κέντρο)

Χρυσό, σκαλισμένο αντικείμενο που βρέθηκε στις Μυκήνες.

(ένα από τα τρία όμοια της παραπάνω φωτογραφίας)

Το σχέδιο είναι οπτική προοπτική. Κοιτάξτε την παρακάτω τρισδιάστατη εικόνα:

Αναπαράσταση του απόκρυφου εσωτερικού ενός Τέμπλου των Ισραηλιτών:

Η Κιβωτός της Διαθήκης, που περιέχει τις Δέκα Εντολές, και η σκάλα που οδηγεί στο θυσιαστήριο.

Πως βρέθηκε αυτό στις Μυκήνες των Δαναών και του Αγαμέμνονα του Ομήρου;
Αξιοσημείωτο ότι ανάμεσα στο στρατό που πολιόρκησε την Τροία μπορεί να υπήρχαν και Μυκηναίοι απόγονοι
των Ισραηλιτών της Εξόδου από την Αίγυπτο.

Οι λαοί και ιστορία της Μεσογείου είναι ίσως πιο συνδεδεμένη από όσο νομίζουν οι σημερινοί απόγονοι. 

Η Εβραϊκή θρησκεία του Ενός Θεού του Ισραήλ υπήρχε από τα μέσα της δεύτερης Προ Κοινής Εποχής χιλιετηρίδας και είχε ξεκινήσει μάλλον πριν ο λαός μεταναστεύσει στην Αίγυπτο. Η θρησκεία συνέχισε να εξελίσσεται και να ειδικεύεται επί χίλια χρόνια μέχρι που έφτασε την σημερινή της μορφή γύρω στο 500 ΠΚΕ μετά την αιχμαλωσία στην Βαβυλώνα. Από το 500, περίπου, της Κοινής Εποχής υπάρχουν στην σημερινή τους μορφή τα δύο βιβλία της Εβραϊκής θρησκείας, το Τορά, που αφηγείται την ιστορία, και το Ταλμούντ, που συζητά θεολογικές ερωτήσεις και απόψεις, Το Τορά, με συντομεύσεις και παραλήψεις, είναι η Χριστιανική Παλαιά Διαθήκη.

Οι λαοί που ζούσαν τα δύο έως τρεις χιλιάδες χρόνια ΠΚΕ στην Μέση Ανατολή ήταν Σημίτες, εκ των οποίων οι πιστοί του Ενός Θεού ήταν οι Ισραηλίτες και οι υπόλοιποι είναι σήμερα γνωστοί ως Άραβες. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Αβραάμ φέρεται και από τους Εβραίους και από τους Άραβες ως πατριάρχης όλων, όπου από τον γιό του Αβραάμ,  Ισαάκ και τον γιό του Ισαάκ, Ιακώβ κατάγονται οι Εβραίοι, και από τον γιό του Αβραάμ, Ισμαήλ, κατάγονται οι Άραβες.

Στην Μέση ανατολή, τα τελευταία τουλάχιστον τέσσερεις χιλιάδες χρόνια ζούσαν μαζί, πότε στις ίδιες και πότε σε γειτονικές περιοχές και οι Εβραίοι και οι Άραβες που ήταν όλοι μια φυλή, καταγόμενοι από τον ίδιο πατριάρχη, αλλά με διαφορετικές θρησκείες και εξελισσόμενη Ιστορία, διαφορετική για τους Εβραίους και διαγορετική για τους Άραβες. Και, από το 70 ΚΕ οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από την γη τους από τους Ρωμαίους και παρέμειναν στην διασπορά ανά την Ευρώπη μέχρι το 1948 ΚΕ. Αν και υπήρχαν Εβραίοι οι οποίοι ζούσαν στην Μέση Ανατολή μαζί με τους Άραβες ακόμα και κατά την διασπορά.

Η περιοχή που αποτελούταν από την Ιουδαία, την Γαλιλαία και Φοινίκη με την διασπορά ονομάστηκε Φιλισταία. Οι Φιλισταίοι ήταν αρχαίος λαός, γνωστοί από την Παλαιά Διαθήκη.  Έδωσαν το όνομά τους στην περιοχή και θεωρούνται οι μακρινοί πρόγονοι των σημερινών Παλαιστινίων. Ελάχιστα στοιχεία υπάρχουν γι' αυτούς. Πιθανός χώρος προέλευσής τους θεωρείται το Αιγαίο. Οι Φιλισταίοι ήταν ένας από τους "Λαούς της Θάλασσας". Αρχικά ήταν πειρατές, ανταγωνιστές των Φοινίκων. Η γλώσσα τους πιθανότατα ανήκε στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια. Αυτή είναι η προέλευση της σημερινής ονομασίας Παλαιστίνη.

Ο λαός του Ισραήλ, οι Εβραίοι, επί 1.878 περίπου χρόνια από το 70 ΚΕ κατάφεραν κάτι το εξαιρετικά αξιοσημείωτο. Διατήρησαν την ταυτότητά τους, την κουλτούρα τους, την γλώσσα τους και την θρησκεία τους αναλλοίωτα, οπουδήποτε στην διασπορά και να βρισκόντουσαν, πρώτα στην Ευρώπη και μετά επίσης στον Νέο Κόσμο. Το κατάφεραν αυτό παρά το ότι οι Ευρωπαϊκές χώρες όπου ζούσαν, συχνά τους απαγόρευαν να έχουν περιουσία σε χωράφια ή/και ζωντανά, συχνά τους έβαζαν σε γκέτο, συχνά απαγόρευαν σε μη-Εβραίους να έρχονται σε επαφή με Εβραίους και οι Εβραίοι ήταν και ένας από τους πρώτιστους στόχος της Ιεράς Εξέτασης. Και μετά από τις χιλιετηρίδες κατέληξαν θύματα του Ολοκαυτώματος που εξαπέλυσε ο Αδόλφος Χίτλερ και οι Γερμανοί. Ο Β'ΠΠ και το Ολοκαύτωμα είναι η αιτία που δημιπούργησε την ανάγκη να  μεταναστεύσουν οι Εωραϊκής καταγωγής άνθρωποι της Ευρώπης στην Παλαιστίνη.

Η φωτογραφία πάνω από την ανάρτηση είναι ένα γλυπτό από το Μουσείο του Ισραήλ το οποιο φωτογράφησα τον Φεβρουάριο του 1987 στο Ισραήλ και αποδίδει το Ολοκαύτωμα.

Το 1947 τα Ηνωμένα Έθνη πρότειναν και ψήφισαν την δημιουργία δύο κρατών, του Εωραϊκού και του Παλαιστινιακού. Οι Εβραίοι δέχτηκαν το ψήφισμα και ίδρυσαν το Ισραήλ το 1948. Οι Πλαιστίνιοι ήταν θετικοί προς το ψήφισμα αλλά οι γείτονες Άραβες δεν τους επέτραψαν να ιδρύσουν Παλαιστινιακό Κράτος και τα γειτονικά Αραβικά κράτη επετέθηκαν στο Ισραήλ, την πρώτη μέρα της ανεξαρτησίας του.

Επίσης, από την πρώτη μέρα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ όταν του επιτέθηκαν όλοι οι γείτονες και το Ισραήλ τους απέκρουσε, του επιτέθηκαν οι γείτονες άλλες δύο φορές, το 1967 και το 1973, και κάθε φορά το Ισραήλ τους απέκρουσε. Αποκρούοντας τους επιτιθέμενους γείτονες και σπρώχνοντάς τους πίσω, το 1967, το Ισραήλ κατέλαβε τα εδάφη της Δυτικής όχθης και της Γκάζας. Το Ισραήλ επέστρεψε την Γκάζα στους Παλαιστινίους στις 22 Σεπτεμβρίου 2005 και από τότε οι Παλαιστίνιοι εξέλεξαν δημοκρατικά κυβέρνηση της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς η οποία ποτέ πλέον δεν έκανε εκλογές. Το Ισραήλ δέχεται επί 18 χρόνια επιθέσεις με ρουκέτες και βομβιστές αυτοκτονίας στις οποίες απαντά με αντίποινα και αντεπιθέσεις. Ποτέ δεν ξεκίνησε επίθεση από μόνο του το Ισραήλ παρά μόνο απάντησε.

Δύο ερωτήσεις που μπορούμε να κάνουμε σήμερα είναι:

1. Γιατί υπάρχει απο αιώνες τόσο παγκόσμιο μίσος εναντίων τον Εβραίων, που έχει και την δική του ορολογία: «Αντισημιτισμός».
   
   
2. Γιατί δεν μπορούν να ζήσουν μαζί οι Άραβες και οι Εβραίοι στην Μέση Ανατολή και βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους από το 1948, όπου οι Παλαιστίνιοι επιτίθενται με τρομοκρατικές ενέργειες εναντίων του Ισραήλ και το Ισραήλ απαντά με στρατιωτικά αντίποινα;

Η πρώτη ερώτηση έχει ίσως ευκολότερη απάντηση από την δεύτερη:

• Οι Εβραίοι της διασποράς ήταν μετανάστες που έμπαιναν σε υπάρχουσες κοινωνίες και οικονομίες γιατί δεν είχαν που αλλού να πάνε αφότου τους έδιωξαν οι Ρωμαίοι από την γη τους. Κοιτάξτε πως βλέπουν σήμερα τους μετανάστες γενικά και πως τους φέρονται στην Ιταλία, την Ελλάδα και τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Ακόμα και ο Τραμπ βγήκε πρόεδρος αρμέγωντας το μίσος κατά των μεταναστών. Σε αρκετούς κύκλους σήμερα, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι, απλά, μισητοί. Όπως ητανε πάντα.
• Οι Εβραίοι ήταν διαφορετικοί γιατί παρά τα γκέτο, παρά τον εξοστρακισμό, παρά τους διωγμούς, παρά την απομόνωση δεν λύγισαν.
• Οι Εβραίοι με το πέρασμα των αιώνων επέδειξαν μια ιδιαίτερη και ζηλευτή ικανότητα όχι μόνο να διατηρήσουν την ταυτότητά τους και την θρησκεία τους αλλά και να έχουν επιτυχία στο να χτίζουν μια καλή ζωή και ύπαρξη για τις οικογένειές τους, με πειθαρχία και μόρφωση, όπου και να ήταν. Με αυτή την οπτική, ο αντισημιτισμός οφείλεται σε καθαρή ...ζήλια
• Τα παραπάνω, και σε συνδυασμό με την Χριστιανική αφήγηση η οποία απευθυνόταν σε Ρωμαίους και σε Έλληνες, έχτισαν την κατάπτυστη και ανιστόρητη πίστη στο ότι «Οι Εβραίοι σκότωσαν τον Χριστό», μια που ήταν πολύ πιο βολικό για τους Ρωμαίους και τους Έλληνες τον Χριστό να τον έχουν σκοτώσει οι Εβραίοι και όχι οι Ρωμαίοι, περνώντας στο ντούκου το ότι στους Ρωμαίους τον έστειλε ένας αρχιερέας, ο Καϊάφας και οι δωσίλογοί του, επειδή ο Ιησούς και οι ακόλουθοί του κατηγορούσαν τον Καϊάφα και τους ιερείς.
• Η εφεύρεση της δικαιολογίας ότι «Οι Εβραίοι σκότωσαν τον Χριστό» είναι τόσο διαδεδομένη και εμπεδωμένη στις Ευρωπαϊκές κουλτούρες που ο κόσμος την παίρνει σαν ιστορικό δεδομένο κι’ αν ακόμα δεν είναι ρατσιστές ή συνειδητά αντισημίτες, παπαγαλίζουν αυτά που τους διδάσκουν οι παραδόσεις των κοινωνιών τους. Ενώ υπάρχουν βεβαίως πολλοί αντισημίτες, υπάρχει επίσης το φαινόμενο αυτό όπου άνθρωποι που δεν είναι αντισημίτες ή ρατσιστές παπαγαλίζουν αντισημιτικές ιστορικές ανακρίβειες επειδή έτσι τους έχει μάθει η κοινωνία τους.

Η δεύτερη ερώτηση, το γιατί η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε συνεχή εμπόλεμη κατάσταση, είναι πολύ πιο πολύπλοκη.

• Το γεγονός είναι ότι δύο λαοί, όπου ο καθένας έχει διαφορετική ιστορία, κουλτούρα, παραδόσεις, γλώσσα και θρησκεία από τον άλλο, έχουν ισάξια έγκυρη διεκδίκηση στο ίδιο κομμάτι γης, κάπου 390 χιλιόμετρα επί 70 χιλιόμετρα στις μεγαλύτερες πλευρές. Αν εξαιρέσεις ερήμους είναι περισσότερο 200 χιλιόμετρα επί 60 χιλιόμετρα. Και οι δύο αυτοί λαοί που διεκδικούν την ίδια γη, είναι συνολικά περισσότεροι από 14 εκατομμύρια άνθρωποι.
  
• Οι λεγόμενοι «Παλαιστίνιοι» είναι Άραβες όπως όλοι οι Άραβες γείτονες, από Συρία και Ιορδανία έως Σαουδική Αραβία και λοιπά. Το ότι προσδιορίζονται ως «Παλαιστίνιοι» είναι ένα δώρο της διαλυόμενης Βρετανικής Αυτοκρατορίας το 1948, το οποίο η Αυτοκρατορία του «διαίρει και βασίλευε» το κατασκεύασε από το 1917 ως το 1947. Από το μέτωπό τους εναντίων των Οθωμανών στον Α’ΠΠ, με τον Λώρενς της Αραβίας ως την αποχώρηση τους από την περιοχή το 1948. Ακριβώς όπως το 1948 διαίρεσαν την Ινδική υπο-ήπειρο σε Ινδουιστική Ινδία και Μουσουλμανικό Πακιστάν, επιβάλλοντας την μετεγκατάσταση εκατομμυρίων ανθρώπων.
• Οι Άραβες και οι τρομοκρατικές οργανώσεις που τα Αραβικά κράτη και το Ιράν υποστηρίζουν και χρηματοδοτούν στην Δυτική Όχθη και στην Γκάζα, έχουν σαν μοναδικό στόχο την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ και των Εβραίων.
• Η μεγάλη νίκη των τρομοκρατικών οργανώσεων είναι η επιτυχής πλήρης εμπαίδωση των δημοσίων σχέσεών τους με τον υπόλοιπο αντισημιτικό κόσμο, όπου δρώντας στρατιωτικά από ανάμεσα σε αθώους Παλαιστίνιους και γυναικόπαιδα επί τούτου, με στόχο να έχουν απώλειες, προκαλούν τον θάνατο των αθώων όταν το Ισραήλ αντεπιτίθεται στα σημεία από τα οποία έγιναν τροοκρατικές επιθέσεις.

Το λεγόμενο Μεσανατολικό Πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Πήρε την πιο πρόσφατη ταυτότητά του το 1948, αλλά υπάρχει τώρα με μια έννοια ή άλλη, επί τέσσερεις περίπου χιλιάδες χρόνια. Η σημερινή κατάσταση χτίστηκε από την Βρετανική Αυτοκρατορία και κορυφώθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ και τους Γερμανούς. Και οργανώθηκε από την άρνηση των Αράβων να ιδρύσουν Παλαιστινιακό κράτος το 1948.

Όπως είπε η Γκόλντα Μεΐρ (1898-1978), η λεγόμενη «μητέρα του Ισραήλ», πρωθυπουργός του Ισραήλ 1969-1974, «Εμείς οι Εβραίοι έχουμε ένα μυστικό όπλο στον αγώνα μας με τους Άραβες - Δεν έχουμε πουθενά αλλού να πάμε.»

Golda Meir

Τέσσερεις χιλιάδες χρόνια του Μεσανατολικού δεν διαγράφονται με καμία διπλωματική ή πολιτιστική ενέργεια. επειδή, περισσότερο από την διεκδίκηση της ίδιας γης, πηγάζει απο το μίσος των Αράβων κατά των Εβραίων. Το πρόβλημα θα παραμείνει εσαεί και κατά πάσα πιθανότητα, αργά η γρήγορα, θα προκαλέσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που θα είναι πυρηνικός, όταν φανατικοί Ισλαμιστές τρομοκράτες καταφέρουν να αποκτήσουν έναν πυρηνικό μηχανισμό.

Το κρίμα είναι ότι τα νέα παιδιά στην δύση, που δεν έχουν ιδέα από Ιστορία, πρόσφατη ή των αιώνων, χάβουνε ότι διαβάζουνε στα μέσα της γελοιωδώς-αποκαλούμενης «Κοινωνικής Δικτύωσης» και γίνονται φερέφωνα των δημοσίων σχέσεων των τρομοκρατικών οργανώσεων.

Φωτογραφίες που πήρα στο Ισραήλ τον Φεβρουάριο του 1987,
δέκα μήνες πριν ξεκινήσει η πρώτη ιντιφάντα.

Στα σύνορα του Σινά.

Έτσι γίνονται συζητήσεις στους ελαιώνες, 4.000 χρόνια τώρα.

Ιερουσαλήμ, φωτογραφημένη από την Γεθσημανή και το όρος των Ελαιών:

Ο Θώλος του Βράχου (Ισλαμικό τζαμί) χτισμένο εκεί που ήταν ο ναός του Σολομώντα, και,
ο Ναός της Αναστάσεως (του Χριστού), χτισμένος στον Γολγοθά, ο κρανίου τόπος των Ρωμαίων.

Η Ιστορία και οι ιερές τοποθεσίες των τριών Αβρααμικών θρησκειών, σε ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Ιερουσαλήμ

~~~