Πανεπιστήμια

 

Στην Ελλάδα πιστεύετε ότι τα Κολέγια και τα Πανεπιστήμια είναι δύο διαφορετικά πράγματα όπου το Πανεπιστήμιο είναι ανώτερο του Κολεγίου. Αγνοούμε την πραγματική έννοια των Αγγλικών λέξεων University και College. Αγνοούμε το ότι παραδείγματος χάριν το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης αποτελείται από 39 Κολέγια. Ότι το πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ αποτελείται από 31 Κολέγια. Ότι το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ αποτελείται από το Κολέγιο του Χάρβαρντ, δώδεκα σχολές και το Ινστιτούτο Ράντκλιφ.  

Όταν το 1975 ήλπιζα να με δεχτούν σε ένα συγκεκριμένο Κολέγιο στο Λονδίνο, ο πατέρας μου φώναζε ότι δεν θέλει να πάω σε Κολέγιο αλλά σε Πανεπιστήμιο, κι’ εγώ μήνες προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι, πατερούλη μου αγαπημένε, είναι το ίδιο πράγμα με διαφορετικές λέξεις διαφορετικής γλωσσικής προέλευσης… Στο τέλος δεν νομίζω να τον έπεισα αλλά μάλλον βαρέθηκε να το ακούει. Πάντως όταν ήρθαν και με βρήκαν στο Λονδίνο για να τους δείξω το Κολέγιο όπου με είχαν δεχτεί, ήταν πολύ περήφανος.

Όταν δύο χρόνια αργότερα βρήκα την δύναμη να αποφασίσω ότι δεν θα γίνω δικηγόρος αλλά θα πάω σε κινηματογραφική σχολή, η σχολή μου που θεωρείται μέσα στις οκτώ ανώτερες του κόσμου ήθελε δύο χρόνια ανώτερη φοίτηση για να με δεχτεί, αλλά με δέχτηκε χωρίς τα χαρτιά των δυό μου χρόνων, μόνο επί της βάσης της εργασίας που έφτιαξα ειδικά για την αίτηση. Και το δίπλωμά μου θεωρείται σήμερα επιπέδου Μάστερς.

University (πανεπιστήμιο) είναι ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα σχεδιασμένο για διδασκαλία, εξέταση ή και για τα δύο φοιτητών σε πολλούς κλάδους προχωρημένης μάθησης, που απονέμει πτυχία σε διάφορες σχολές και συχνά ενσωματώνει κολέγια και παρόμοια ιδρύματα.

College (Κολέγιο) είναι εκπαιδευτικό ίδρυμα, ιδίως εκείνο που παρέχει τριτοβάθμια εκπαίδευση ή εξειδικευμένη επαγγελματική κατάρτιση (όπου η επαγγελματική κατάρτιση μπορεί να εννοεί, παραδείγματος χάριν Νομική, ή Ιατρική).

University έχει ετυμολογία στην λατινική λέξη universus (το όλο), και College έχει ετυμολογία στην λατινική λέξη collegium (ομάδα σχετιζόμενων ανθρώπων). Αν υπάρχει κάποια διαφορά είναι η οικουμενικότητα του university και η ειδίκευση του college. Παραδείγματος χάριν, το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης που αποτελείται από 39 Κολέγια. Όπως και στα Ελληνικά, πανεπιστήμιο σημαίνει την συμπερίληψη όλων των επιστημών ενώ (ανώτατη) σχολή είναι ειδικευμένη σε ένα αντικείμενο. Στην Ελλάδα όμως η Ανώτατη σχολή, σαν ΑΕΙ ας πούμε, θεωρείται χαμηλότερου επιπέδου από ένα πανεπιστήμιο. Και γι’ αυτό το Ελληνικό νιονιό βγάζει το συμπέρασμα ότι το Κολέγιο είναι χαμηλότερο από το Πανεπιστήμιο.

Το ποιο πρόσφατο χάβαλο στο Ελλάντα είναι τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια (ή Κολέγια), όπως φαίνεται. Αν θα επιτραπούν, και αν θα πρόκειται για... πιο ακριβά ρωμαίικα εξελιγμένα «φροντιστήρια», ή παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων ή κολεγίων.

Αντί να πρέπει οι γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό και να πρέπει τα παιδιά να περνάνε τάππερ με κεφτεδάκια, τυρόπιτα και σπανακόπιτα της μαμάς ή της γιαγιάς από τα τελωνεία της Αγγλίας, της Αμερικής, ή της Γαλλίας, Ιταλίας, Γερμανίας, να μπορούν όχι μόνο να τα τρώνε σπιτάκι τους στην Ελλάδα αλλά να μπορεί η μαμά να πλένει και τα σώβρακά τους.

Στην Ελλάδα οι νέοι άνθρωποι, αγόρια ή κορίτσια, είναι καταδικασμένα να έχουν αποτύχει δυό φορές στην ζωή τους με το που θα κλείσουν τα 18. Η πρώτη αποτυχία είναι όταν συνειδητοποιούν ότι το όνειρό τους για το τι θέλουν να κάνουν στην ζωή δεν συμβαδίζει με το όνειρο των γονιών τους για το τι να γίνουνε, γιατροί, ή δικηγόροι. Η δεύτερη αποτυχία είναι όταν το κράτος τους επιβάλει, μετά από εθνικούς διαγωνισμούς, τι θα σπουδάσουνε και που.

Μετά έρχεται η τρίτη αποτυχία. Περνάνε πέντε ή έξι, ή εφτά χρόνια της ζωής τους, δια μέσου απεργιών και αναστολών σπουδών, για να πάρουν ένα πτυχίο που σε Δυτικές χώρες παίρνει ακριβώς τέσσερα χρόνια. Και μετά ανοίγουνε σουβλατζίδικο ή οδηγούνε ταξί.

Έτσι θεωρείται καλύτερο από την κυβέρνηση το να υπάρχουν παραρτήματα ξένων πανεπιστήμιων στην Ελλάδα.

Το κεντρικό απαιτούμενο των γονιών και των μαθητών από την παιδεία στην Ελλάδα είναι το «χαρτί».

Όμως η μόνη πραγματική σημασία ενός οποιουδήποτε «χαρτιού» είναι το πως και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, και τι αξία έχει.

Η αγορά επαγγελμάτων στην Ελλάδα δεν αλλάζει ανάλογα με τα «χαρτιά» που υπάρχουν αλλά ανάλογα με τις ανάγκες της οικονομίας και των πολιτών. Πόσους δικηγόρους, γιατρούς και προγραμματιστές μπορεί να σηκώσει η Ελληνική οικονομία με τα 40% του πληθυσμού να ζουν στην περιοχή πρωτεύουσας στην Αττική, απ’ όπου και να έχουν πάρει το χαρτί τους;

Η γεωγραφία και η τοποθεσία της Ελλάδας στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων επέτρεψε την υπεροχή στην φιλοσοφία και την επιστήμη πριν τρεις χιλιάδες χρόνια. Σήμερα όμως η τοποθεσία μεταξύ ανατολής και δύσης είναι τροχοπέδη για τους επαγγελματίες που θέλουν να ζήσουν όπως βλέπουν να ζουν οι ηθοποιοί στα Αμερικάνικα τηλεοπτικά σήριαλ.

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, σε τι γλώσσα θα διδάσκουν, Ελληνικά; και αν Ελληνικά, που θα βρούν Ελληνικά βιβλία και έλληνες καθηγητές που να διδάξουν την ύλη και με την μέθοδο του ξένου πανεπιστημίου όπως το κάνει στην έδρα του στο εξωτερικό; Κι' αν διδάσκουν ύλη Ελληνική, με τους ίδιους καθηγητές και μεθόδους που ήδη κατέστρεψαν τα Ελληνικά πανεπιστήμια, τότε ποιο είναι το προτέρημα του παραρτήματος ξένου γνωστού πανεπιστημίου; Στην πραγματικόττα θα μιλάμε για το τ' είχες Γιάννη, τ' είχες πάντα αλλά χωρίς έλεγχο από το κράτος. Κι' αν στα παιδιά δεν αρέσουν κάποιοι κανονισμοί του ξένου πανεπιστημίου, ...Απεργία! Κατάληψη!

Ω, Ελληνικό κράτος... Κράτος το οποίο τώρα θα λάβει ψήφισμα στο Ευρωπαϊκο Κοινοβούλιο που θα ψηφίζει μομφή κατά του Ελληνικού Κράτους Δικαίου και της κοινωνικής κατάστασης στην ταλαίπωρη αυτή κοινωνία. Το ψήφισμα στο Ευρωπαϊκο Κοινοβούλιο, πάντως, δεν αναφέρεται στο αν η Ελλάδα είναι πράγματι η πιο όμορφη χώρα του πλανήτη όπως υποστηρίζουν πολλοί Έλληνες.

Όσα Ιδιωτικά πανεπιστήμια ή κολέγια και να ιδρυθούν στην Ελλάδα, είτε εγχώρια είτε παραρτήματα ξένων, όσο και να διαμαρτυρηθούν τα παιδιά, όσα και να πληρώσουνε η μαμά και ο μπαμπάς, δεν λύνεται το πραγματικό πρόβλημα. 

Το μόνο που θα καταφέρουν τα περισσότερα πανεπιστήμια, είναι να υπάρχουν περισσότερα χαρτιά, αξίας κορνιζομένου κωλόχαρτου. Μόνη διαφορά, αν το κολώχαρτο είναι από τον Βασιλόπουλο ή τον Σκλαβενίτη. Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και πάει κατ’ ευθείαν στην ψυχή και την οικονομική οργάνωση μιας κοινωνίας που δεν πέρασε καν Αναγέννηση ή Διαφωτισμό.

Παιδιά διαδηλώνουν σχετικά με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα.
Δεν γνωρίζω αν η νέα αυτή σε τούτη την φωτογραφία είναι υπέρ ή κατά.
Αλλά μπροστά σε αυτή την κραυγή Αρχαίας Τραγωδίας, τι σημασία έχει...
Η μάνα Ελλάς σε όλη της την μεγαλοπρέπεια, σε μια φωτογραφία.

Τα παιδιά δεν φταίξανε σε τίποτα που γεννηθήκανε στην Ελλάδα.
Σταματήστε να φέρνετε Αμερικάνικα σήριαλ και φέρτε περισσότερα Τούρκικα και Βραζιλιάνικα.

Να εξωμοιωθούν οι προσδοκίες με τις δυνατότητες,
εφ' όσον στην Ελλάδα δεν γίνεται να εξωμοιωθούν οι δυνατότητες με τις προσδοκίες.
Και, αν θέλουν να χτίσουν τις προσδοκίες τους, πρέπει να ξεκουμπιστούν να ζήσουν αλλού.

Μην ξεχνάμε ότι το καλύτερο Ελληνικό στραγγιστό γιαούρτι στην Αμερική το πουλάει Τούρκος, ο Hamdi Ulukaya,

που ο μπαμπάς του ήταν βοσκός βόρεια της Άγκυρας και τον έστειλε να σπουδάσει Business Administration στο Αμέρικα
με τα λεφτά από τις κατσίκες του. Ελληνικό Γιαούρτι, λέγεται: Greek Yogurt Chobani.

(η Ελληνική λέξη Τσομπάνης είναι Οθωμανικής προελεύσεως)

Οι ίδιοι οι Έλληνες ούτε καν γιαούρτι δεν κατάφερανε να πουλήσουν σε άλλες χώρες.
(Πάντως έχει αρχίσει αρεά και που να φαίνεται Μεβγάλ στα Ιταλικά σουπερ μάρκετ,
κι' ένα άλλο, γιαούρτι φρούτων, με αρχαϊκή γραφή στη συσκευασία που έχει μάρκα Mykonos)

Hamdi Ulukaya

Έβγαλε δισεκατομμύρια δολάρια σαν CEO της εταιρίας του, Greek Yogurt Chobani.
Ελέγχει πλέον πάνω από το 50% της αγοράς γιαουρτιού στην Αμερική.
Και πρόσφατα διακλαδώθηκε και σε καφέ, η εταιρία.
Δεν νομίζω ότι ο μπαμπάς του είναι ακόμα βοσκός για τα προς το ζειν.

Επίσης, ο Κουρδικής καταγωγής Ulukaya έχει υποσχεθεί το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του σε βοήθεια προσφύγων.

Παρεμπιπτόντως, όταν στα 35 μου είπα στους γονείς μου ότι έφτιαξα δική μου εταιρία στην Μασαχουσέτη με μετοχές (corporation),
η πρώτη άμεση αντίδραση του πατέρα μου, οι πρώτες του λέξεις, ήταν να μπήξει τις φωνές
μη πάω και του κάνω δώρο τίποτα μετοχές της εταιρίας μου
και τον κυνηγάει η Ελληνική Εφορία.

~~~