Το Μαγικό Ραβδί

Ας πούμε ότι έχουμε ένα μαγικό ραβδί! Το κουνάμε στον αέρα και *πούφ* το χρέος δεν υπάρχει πια!
Η Ελλάδα έχει σωθεί και είναι και στο τσακίρ κέφι.

Για να γίνει λίγο πιο αληθοφανές το σενάριο ας υποθέσουμε ότι ο Αθεόφοβος έφερε εις πέρας την πρόσφατη μυστική του αποστολή με πλήρη επιτυχία, και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας έλαβε κάποιο ωραίο πρωινό μια επιστολή από την κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ως εξής:

-Αγαπητά μας μακρινά, τρίτα ξαδέλφια εξ' αγχιστείας, Έλληνες και Ελληνίδες: Στην δύσκολη αυτή ώρα ο κάθε ένας Κινέζος από τα 1,2 δις Κινέζων, θα σας δώσει από την τσέπη του 10 ευρώ τον μήνα επί 30 μήνες, δώρο σε συντροφική αλληλεγγύη εναντίων του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού που απειλεί να κάνει την όμορφη και παράξενη πατρίδα σας γιαουρτλού κεμπάπ. Και, μια που, όπως είπε ο Κομφούκιος, το γοργό και χάριν έχει, εσωκλείουμε μια επιταγή για 360 δις Ευρώ τώρα, να τα έχετε αμέσως, και εμείς θα τα βρούμε μεταξύ μας, μη σας νοιάζει. Άντε, και σε καλή μεριά ! (Παρακαλούμε να μοιράσετε μεταξύ σας και τα, επίσης εσώκλειστα, δέκα εκατομμύρια αντίτυπα αυτού του μικρού κόκκινου βιβλίου που πιστεύουμε ότι θα σας αρέσει πολύ!)

Ας πούμε λοιπόν ότι τα προβλήματά μας είναι περασμένα ξεχασμένα και ξεκινάμε από μια καινούργια αρχή.



Η ερώτηση είναι: Τι πρέπει να γίνει ώστε να μην ξαναβρεθούμε στα ίδια χάλια σε 10-20 χρόνια; Ιδού η απορία! (που έλεγε και ο Κομφούκιος)

Και, εις απάντηση της καλοβαλμένης αυτής ερώτησης, ας ακολουθήσουμε την παρακάτω αλυσίδα συλλογισμών.



- Τι μπορεί να ξαναδημιουργήσει χρέος;

- Η έλλειψη χρημάτων στα ταμεία του κράτους!

- Τι μπορεί να δημιουργήσει τέτοια έλλειψη χρημάτων;

- Το παγόβουνο το οποίο όσο είναι ορατό πάνω από την επιφάνεια λέγεται "Φοροδιαφυγή" και ο μεγαλύτερος όγκος κρυμμένος κάτω από την επιφάνεια λέγεται παραοικονομία, δεύτερες δουλειές, πληρωμές χωρίς αποδείξεις, μη απόδοση ΦΠΑ, φακελάκια...

- Τι σπρώχνει έναν πολίτη στην φοροδιαφυγή, παραοικονομία, δεύτερες δουλειές, πληρωμές χωρίς αποδείξεις, μη απόδοση ΦΠΑ, και φακελάκια...

- Το να μην έχει ούτε τα ελάχιστα απαραίτητα χρήματα στην τσέπη του.

- Πότε έχει κανείς λιγότερα από τα ελάχιστα απαραίτητα χρήματα στην τσέπη του;

- Όταν οι μισθοί δεν μπορούν να καλύψουν τους βασικούς λογαριασμούς και το κόστος μιας απλής ζωής.

- Τι συνθήκες οδηγούν σε μισθούς δυσανάλογους με το κόστος της ζωής;

- ΠΧ: Ευρωπαϊκές τιμές στην αγορά σε συνδυασμό με το εν τρίτον Ευρωπαϊκών μισθών. Καλή ώρα σαν και τώρα.

Σε αυτό το σημείο μπαίνουμε στην σφαίρα των Οικονομικών Επιστημών:

- Τι συνθήκες οδηγούν σε μισθούς δυσανάλογους με το κόστος της ζωής;

- Όταν υπάρχει μεγαλύτερος από τον απαραίτητο αριθμό υπαλλήλων σε κάθε μέρος του ιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα, και/ή, όταν υπάρχουν περισσότερες πηγές παραγωγής για κάθε ένα προϊόν ή υπηρεσία από όσες μπορεί να θρέψει το μέγεθος της αγοράς, και/ή, όταν αρκετά από τα απαραίτητα προϊόντα ή υπηρεσίες αγοράζονται εκτός χώρας αντί να παράγονται μέσα στη χώρα.

Ας εξετάσουμε, με μια γρήγορη ματιά, την όμορφη και παράξενη πατρίδα μας:

- 10.000.000 κάτοικοι

- 4.500.000 κάτοικοι στην ευρύτερη περιφέρεια της Αθήνας

- δηλαδή: τα 45% του πληθυσμού ζουν και εργάζονται στην πρωτεύουσα.

- Δεν υπάρχει βιώσιμη Γεωργία
- Δεν υπάρχει Αλιεία

- Δεν υπάρχει υπολογίσημη Κτηνοτροφία

- Δεν υπάρχει Βιομηχανία

- Υπάρχει κορεσμός προσφοράς σε μερικά προϊόντα και υπηρεσίες, όπως πχ., στον Τουρισμό.

- Δεν υπάρχουν ακμάζοντα χωριά και κωμοπόλεις

άρα,

- Η αγορά είναι κορεσμένη σε μια μικρή γεωγραφική περιοχή που λέγεται Αττική, με πολύ περισσότερη προσφορά απ' όσο θα μπορούσε να υπάρξει ζήτηση. Δηλαδή με τόσους φούρνους, μπακάλικα, φαρμακεία, και τόσα πολλά από το καθένα, κανένα δεν μπορεί να έχει αρκετό τζίρο για να σκεφτεί καν να δώσει σωστούς μισθούς.

Αρχικό συμπέρασμα:

Αφού γίνει το θαύμα, και για να μην ξανάρθει αμέσως ο εφιάλτης, πρέπει 3.500.000 άνθρωποι να φύγουν από την πρωτεύουσα και να φτιάξουν την ζωή τους σε περιποιημένα, όμορφα, χωριά, κωμοπόλεις, να προσέχουν να μην έχουν ας πούμε τρία φαρμακεία και δύο φούρνους σε ένα οικοδομικό τετράγωνο.

Λοιπόν! Το να έχει ένα κράτος τα 45% του πληθυσμού του στην περιοχή της πρωτεύουσας (και να έχει άδεια τόσα χωριά, πόλεις και νησιά) είναι η συνταγή για ασφυξία της οικονομίας προς την κατεύθυνση των συρρικνωμένων μισθών. Ένα εκατομμύριο οικογένειες, 3.500.000 άτομα, πρέπει να αδειάσουν την Αττική, και να ξεκινήσουν την Γεωργία, την Αλιεία, την Βιομηχανία σε όλα τα μέρη της Ελλάδας που είναι τώρα άδεια.

Αυτό θα δημιουργήσει τις οικονομικές προϋποθέσεις μιας αγοράς, με δύκτεια μικροτέρων, τοπικών αγορών, όπου οι αποδοχές θα μπορούν να είναι ανάλογες με το κόστος της ζωής.

Και τα 70% των Δημοσίων Υπαλλήλων που τώρα δεν κάνουν απολύτως τίποτα, να χρησιμοποιηθούν για την αστυνόμευση και συντονισμό του τεράστιου έργου της μετακίνησης και του χτισίματος που θα χρειαστεί.

Αυτά όλα πριν αρχίσουμε να ψαχνόμαστε πολιτικά και ιδεολογικά... Γιατί, πριν οτιδήποτε άλλο, πρέπει να έχουμε μια οικονομία που να επιτρέπει μισθούς ανάλογους με το κόστος της ζωής. Χωρίς αυτό, όλα τα άλλα και οτιδήποτε άλλο, τι αποτέλεσμα να φέρουν...

Εμένα αυτά μού 'ρθανε... Μπορεί να λέω και μπούρδες... Άλλος κανείς καμιά ιδέα;