Χειρισμοί

WOW!!!!! Έκανα την καλύτερη μου πτήση απόψε, προσγειωθήκαμε  στην Ντεητόνα στις 02:34 πμ, τοπική ώρα, με ομίχλη.

Σημ. Το παρακάτω κείμενο είναι μια αληθινή ιστορία, μια πραγματική πτήση που έκανε ο γιός μου, για την οποία μου έγραψε. Το κείμενο είναι απλή μετάφραση του email του. Οι εικόνες είναι πιστές στην πραγματικότητα της πτήσης, κατασκευασμένες σε ένα πρόγραμμα κομπιούτερ, για την ανάρτηση. Περισσότερες λεπτομέρειες κάτω από το κείμενo.

Πετάξαμε Instrument Flight Rules, βάση οργάνων χωρίς να κοιτάμε έξω από το παράθυρο, σε ένα εμπορικό εναέριο διάδρομο από την Ντεητόνα της Φλώριδας στο αεροδρόμιο ΜακΚίνον, στο Μράνσγουικ της Γεωργίας και πίσω, περίπου μία ώρα και πέντε λεπτά σε κάθε κατεύθυνση, σύνολο περίπου δυόμιση ώρες. Πετούσαμε μέσα ή λίγο πάνω από τα σύννεφα σε όλη τη διαδρομή και σε ένα σημείο όταν ήμασταν πάνω από τα σύννεφα με πανσέληνο, τα σύννεφα από κάτω μας είχαν μια απόχρωση που φέγγιζε  μπλέ-γκρι. Ήταν ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ... τόσο υπέροχο. Στην επιστροφή, ήξερα ότι ο καιρός στην Ντεητόνα είχε στο μεταξύ αλλάξει και δεν είχε ακολουθήσει τις προβλέψεις, και μια που είχα και περισσότερη εμπειρία, εξήγησα συστηματικά στον μαθητή μου τι έκανα για να προετοιμάσω την κάθοδο, προσέγγιση και προσγείωση στην Ντεητόνα.

Για να μην στα πολυλογώ, στη επιστροφή από το Μπράνσγουικ, έλεγξα τι καιρό είχε στο αεροδρόμιό μας στην Ντεητόνα όταν ήμασταν ακόμα πάνω από την Τζάκσονβιλ της Φλώριδας, κάπου 50 λεπτά της ώρας μακριά, και έμαθα ότι οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν, όπως περιμέναμε, μερικώς νεφελώδης ως τα 1.600 μέτρα, και από τα 1.600 και κάτω 16 χιλιόμετρα ορατότητα. Είχε 800 μέτρα ορατότητα και δεν ανακοίνωναν το κατώτατο όριο νέφους γιατί από κάτω είχε ομίχλη. FUCK! Λοιπόν, ήμασταν εκεί, πάνω από την Τζάκσονβιλ, μία και μισή το πρωί πετώντας, κυριολεκτικά, προς ένα αδιέξοδο. Η χαμηλότερη προσέγγιση στη Ντεητόνα (Θυμάσαι από την πτήση που κάναμε μαζί στο κομπιούτερ;) επιτρέπεται σε ύψος 120 μέτρων, και πρέπει να υπάρχει ορατότητα τουλάχιστον 2 χιλιόμετρα. Είναι μια προσέγγιση ακρίβειας GPS WAAS. Εν τω μεταξύ το ILS για αυτόματη προσγείωση στην Ντεητόνα είναι εκτός λειτουργίας λόγω της ανακατασκευής του μεγαλύτερου διαδρόμου, του 7 Αριστερά. Λοιπόν, με τον καιρό κάτω από τα μίνιμουμ όρια, όσο μπορούσαμε ακόμα να προσπαθήσουμε την προσέγγιση ελπίζοντας ότι θα βγούμε για μερικές στιγμές από τη σούπα, έβαλα τα γρανάζια μου να γυρίζουν. Ήταν θαυμάσια ευκαιρία καινούργιας γνώσης για τον μαθητή. Έτσι του συζήτησα μερικούς κανόνες της Ομοσπονδιακής Αεροπλοΐας, μια και ήμουνα αναγκασμένος να θεωρήσω την κατάστασή μας σαν πραγματικό σενάριο αερογραμμών. Γιατί;

Ο μαθητής χρειάζεται αυτή την προσγείωση για να τελειώσει το κύκλο αυτής της σπουδής. Αλλά επειδή οι συνθήκες μας δεν είναι μέσα στον κύκλο των μαθημάτων οργάνων, και επειδή ο μαθητής είναι αναγκασμένος για την άσκησή του να φοράει στο κεφάλι το ειδικό κράνος που δεν του επιτρέπει να βλέπει απ' έξω, αποφασίζω να πάρω την πτήση από εδώ και πέρα εγώ στο χέρι, ελπίζοντας να του δώσω το αεροπλάνο την τελευταία στιγμή για να κάνει την προσγείωση που του χρειάζεται.

Πόσα καύσιμα μου έχουν μείνει; Καταχωρήσαμε στο σχέδιο ένα εναλλακτικό αεροδρόμιο; Όχι. Γιατί όταν φύγαμε ο καιρός ήταν υπεράνω του μίνιμουμ όπου επιβάλλεται η καταχώρηση εναλλακτικού. Πόσες φορές μπορούμε να προσεγγίσουμε και να διακόψουμε πριν βρεθούμε με μηδέν καύσιμα; Σε πιο αεροδρόμιο μπορούμε να προσφύγουμε; Να βγάλουμε τη νύχτα στο Ορλάντο ή πίσω στην Τζάκσονβιλ;

Ο μαθητής δεν είχε επαναθέσει τα στοιχεία των καυσίμων στο κομπιούτερ πριν φύγουμε. Έτσι το κομπιούτερ νόμιζε ότι είχαμε 35 γαλόνια αντί για 53 (φουλ ντεπόζιτα με τα οποία φύγαμε). Έτσι, αρχικά πίστευα ότι έχουμε μόνο 1,4 ώρες καυσίμων, που θα ήταν, από πάνω από την Τζακσονβιλ, αρκετά μόνο για να φτάσουμε στην Ντεητόνα και σε ένα εναλλακτικό... χωρίς 45 λεπτά ρεζέρβα.Πτήση με όργανα απαιτεί καύσιμα ως τον προορισμό, εναλλακτικό, και 45 λεπτά παρά πάνω. Λοιπόν, πως αλλάζω πορεία για το αεροδρόμιο της Τζάκσονβιλ για καύσιμα; Περίμενε! οι αριθμοί δεν φαίνονται σωστοί! Αφού έβαλα τον μαθητή να ξαναυπολογίσει τα πάντα υπό την επίβλεψή μου, είχαμε καύσιμα για τρείς ώρες. Η καρδιά μπήκε στη θέση της. Τα καύσιμα ειναι φίλος μας. Τώρα η μόνη ερώτηση που απέμενε ήταν πως θα κρατούσε τελικά ο καιρός στην Ντεητόνα.

Αρχίζοντας από τα 700 μέτρα πήρα τον έλεγχο του αεροπλάνου και ακολούθησα την προσέγγιση GPS, WAAS. Πετούσαμε με Οπτικές Μετεωρολογικές Συνθήκες. Μπορούσα να δω κάμποσα πράγματα γύρω μου, εκτός βέβαια από το γεγονός ότι χαμηλότερα, η Ντεητόνα ήταν καλυμμένη με ομίχλη, μέσα στην οποία έπρεπε να κατέβω και να μπω.  Ζήτησα από τον πύργο ελέγχου να βάλει όλα τα φώτα του αεροδρομίου στο μάξιμουμ. Χάνοντας ύψος μπήκα μέσα στην ομίχλη και συνέχισα προς εκεί που έπρεπε να είναι ο διάδρομος 25R. Καθώς πλησιάζαμε, τα φώτα του αεροδρομίου άρχισαν να φαίνονται μέσα από την ομίχλη. Είδαμε το κατώφλι του διαδρόμου μόλις περάσαμε τα 230 μέτρα, και τότε έδωσα το αεροπλάνο στον μαθητή. Η ομίχλη ήταν αραιή. Ξαναμπήκαμε στη σούπα στα 100 μέτρα και βγήκαμε στα 30 μέτρα πάνω από τον διάδρομο. Αλλά πυκνώτερη ομίχλη βρισκόταν γύρω μας. Νομίζω ότι ο άνθρωπος από πάνω φταρνίστικε λίγο και έδειωξε την ομίχλη για τα δευτερόλεπτα που χρειαζόμασταν για να ακουμπήσουν οι ρόδες την άσφαλτο. Πριν καν βγούμε από τον διάδρομο να παρκάρουμε, περισσότερη πυκνή ομίχλη είχε σκεπάσει τα πάντα, και λέγαμε "ευχαριστώ" που πατούσαμε στο έδαφος!!

Αν και αυτό είναι μια περίληψη του τι έγινε, το μυαλό μου έτρεχε με 500000 μίλια την ώρα και αισθάνθηκα υπέροχα που είχα την ευκαιρία να σκεφτώ σε κρίσημες στιγμές και να πάρω αποφάσεις. Απ' άκρη σ' άκρη μια μεγάλη νύχτα. Έκανα τους υπολογισμούς καυσίμων και δίδασκα την ίδια στιγμή, χωρίς καν να μιλήσω για την προσέγγιση μέσα στην ομίχλη με ευκολία. I love it!

Anyway off to bed. I love you!!!!!

Το κείμενο αυτό είναι μετάφραση μου από τα Αγγλικά ενός email που μου έστειλε προχτές ο γιός μου, ο οποίος όπως πολλοί θα έχετε διαβάσει ...ξανά και ξανά, είναι 20 ετών, και εργάζεται ως εκπαιδευτής πιλότων στην πιο φημισμένη σχολή πτήσης του κόσμου, στο Πανεπιστήμιο Έμπρυ Ρίντλ στην Ντεητόνα της Φλώριδας, όπου και σπουδάζει για το Μάστερς του στις Αεροναυτικές Επιστήμες.

Οι τρείς φωτογραφίες είναι από πτήση σε Microsoft Flight Simulator X, ανακατασκευασμένη σύμφωνα με την περιγραφή του Κώστα, στο πρόγραμμα στο οποίο πετούσαμε μαζί από πέντε χρονών. Πριν σας τις δείξω του τις έστειλα και με διαβεβαιώνει ότι είναι όσο ακριβείς προς την πραγματικότητα όσο είναι δυνατόν. Οι λέξεις του ήταν: "Μα δεν είχα φωτογραφική μηχανή μαζί μου!" :-)

Λίγα χιλιόμετρα από την Ντεητόνα είναι η Σμύρνα (βλ. Σμύρνη), και μια ιδιωτική σχολή πιλότων την οποία θεωρούν ως ανασφαλή και επιπόλαια στις διαδικασίες που ακολουθεί. Οι μαθητές στέλνονται από μερικές εταιρείες της Ασίας και Μέσης Ανατολής εκεί λόγω κόστους. Λίγες ώρες πριν απογειωθεί ο Κώστας για την πτήση που περιέγραψε παραπάνω, ένα αεροπλάνο ίδιου τύπου με το δικό του, ένα Σέσνα 172 της άλλης σχολής, μετά από το σούρουπο, είχε πέσει μέσα στον ωκεανό έξω από την Σμύρνα σκοτώνοντας τον εκπαιδευτή και τον μαθητή. Δεν μαθεύτηκε στα παγκόσμια νέα, αλλά όλοι της δουλειάς, καθώς το μάθαιναν, τηλεφωνούσαν να δούνε ποιός ήταν και τι έγινε, έχοντας χάσει συναδέλφους τους -και υπ' αιτιότητα κανόνων που δεν ακολουθούνταν σωστά από τους ιδιοκτήτες εκείνων των αεροπλάνων. Ο Κώστας απογειώθηκε με τον μαθητή του για την πτήση που μου περιέγραψε, μια ώρα αφού είχε μάθει για το ατύχημα. Ένα αεροπορικό ατύχημα, συνήθως, γίνεται από λάθος του πιλότου, ή ανεπαρκή γνώση, ή ανεπαρκή προσήλωση. Είμαι συχνά ευγνώμων που ο Κώστας διδάχθηκε από εκπαιδευτές και τώρα εργάζεται σαν εκπαιδευτής σε μια σχολή που θεωρείται ότι έχει τους καλύτερους εκπαιδευτές στον πλανήτη.