Ο Νόμος του βουνού!

Στο Βουνό, δεν καλούμε την αστυνομία.

Είμαστε η αστυνομία!

Χθές βράδυ πηγαίναμε στο διπλανό χωριό για πίτσα. Ο Αντρέας, ο Νικόλας, και η Διοικήτρια του σταθμού, η οποία τυγχάνει φυσικά και το καλύτερο ήμισυ μου. Μπροστά ξαφνικά μια νταλίκα κονταίηνερ με 16 ρόδες, τεράστια. Πίσω ούτε σπίθα για φως -δεν δουλεύανε ούτε της πορείας ούτε των φρένων, ούτε τα φλας.

- Τρείς μπάτσοι 'δω μέσα και θα τον αφήσετε να φύγει; ρωτάω.

- Μα πάμε για πίτσα! Λέει ο Νικόλας.

- Έχει Αυστριακές πινακίδες! Δεν μιλάμε Γερμανικά! Λέει ο Αντρέας.

- Η Μαργαρίτα δεν είπε τίποτα και δεν την έβλεπα πίσω μου αλλά είμαι σίγουρος ότι πρέπει να σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και να ζήτησε βοήθεια για να μην τους δώσει καρπαζά.

- Πέρνα τον! Λέω στον Ανδρέα. Θα σου δείξω πως το κάνουμε στο Φαρ Ουέστ! (Η Μαργαρίτα φορούσε το γούνινο καπέλο του Ντέηβι Κρόκετ με την ουρά, το δερμάτινο σακάκι με τις φρίντζες να κρέμονται από μανίκια και πλάτη, τις  ινδιάνικες μπότες μοκασίνια, και εγώ φορούσα την ασημόχρυση χειροσκάλιστη πόρπη στην καουμπόικη ζώνη μου, όλα αγορασμένα στο Κολοράντο!)

Ο Αντρέας τον περνάει, αμέσως μετά είχε στροφή, και μετά η πιτσαρία. Σταματάει και βγαίνω γρήγορα καθώς οι προβολείς του φορτηγού φτάνουν στην στροφή. Μπαίνω στη μέση του δρόμου, ένα πόδι αριστερά από την διαγράμμιση, και το άλλο δεξιά από την διαγράμμιση. Με το που στρίβει το φορτηγό από την στροφή τον δείχνω με το αριστερό χέρι και κάνω κινήσεις να σταματήσει με το δεξί. Σταμάτησε τρία μέτρα μπροστά μου χωρίς να κουνηθώ. Γυρνάω στον Αντρέα:

- Και έτσι, το κάνουμε αυτό.

Μπήκαμε στην πιτσαρία καθώς ο φορτηγατζής έφτιαχνε τα καλώδια στα πίσω φώτα το επόμενο μισάωρο (είχα συνεννοηθεί εγώ, με Γερμανικά νοήματα).

Και αυτή είναι η δική μου συνεισφορά στον νόμο και την τάξη του βουνού. Η Μαργαρίτα πάντως έχει κάνει πολύ περισσότερα.

Πριν ένα μήνα βρέθηκε ένα μεγάλο ενήλικο ελάφι δίπλα στο ποτάμι, ανάμεσα στα δύο χωριά. Είχε μια πληγή από σφαίρα στο πλευρό, στην περιοχή των πνευμονιών και της καρδιάς. Ποιός είδε τη Μαργαρίτα και δεν την φοβήθηκε! Κάλεσε τον κτηνίατρο για επί τόπου αυτοψία, να βρει την σφαίρα, να την στείλουν για βαλλιστική μελέτη και να την συγκρίνουν με βαλλιστικά των όπλων της περιοχής. Ο κτηνίατρος όμως βρήκε μόνο μια πληγή εξόδου στο άλλο πλευρό. Και να βρίσκανε τη σφαίρα με ανιχνευτή μετάλλων στο δάσος, η αλυσίδα των αποδεικτικών στοιχείων είχε σπάσει και δεν θα μπορούσαν να αποδείξουν ότι η σφαίρα ήταν αυτή που είχε σκοτώσει το ελάφι.

Η Μαργαρίτα τηλεφώνησε στο αρχηγείο και πήρε άδεια να χρησιμοποιήσει όλους τους Δασοφύλακες και τους Καραμπινιέρι της περιοχής για το σχέδιό της.

Την άλλη μέρα χτύπησε το κινητό του κυρίως υπόπτου τρία χωριά παρά κάτω (η Μαργαρίτα ήξερε ποιοί πρέπει να ήταν οι τρείς πιο πιθανοί δράστες). Έπινε καφέ στο μπαρ και του τηλεφωνούσε ένας γνωστός του δασοφύλακας:

- Καλησπέρα, τι γίνεται; η ερωμένη καλά; η δουλειά; μπράβο, μπράβο! χαίρομαι! κοίτα... πρέπει να κάνουμε αυτούς τους έλεγχους ρουτίνας στα όπλα που έχεις δηλώσει... ναι, ναι, μη σε νοιάζει τίποτα... τυπικά πράματα. Πότε θέλεις να έρθουμε σπίτι να σε δω κιόλας; Σε μισή ώρα; θαύμα! θα σε δω στο σπίτι σου σε μισή ώρα, τρία τέταρτα.

Ο τύπος πλήρωσε αμέσως και πήγε γραμμή σπίτι του να "τακτοποιήσει" πριν έρθει ο δασοφύλακας για τον έλεγχο. Με το που έφτασε σπίτι του βρήκε τρείς Δασοφύλακες να τον περιμένουν. Με το που τους είδε, ήξερε ότι τον είχανε πηδήξει κανονικά, και χωρίς βούτυρο! Την ίδια στιγμή γινόντουσαν παρόμοιες επιδρομές στους άλλους δύο ύποπτους. Ψάχναν το σπίτι τρείς ώρες, και ήρθαν και τέσσερεις Καραμπινιέρι να βοηθήσουν. Αφού τέλειωσε την επιδρομή στους άλλους δύο, που βγήκαν καθαροί, η Μαργαρίτα πήγε στο πρώτο σπίτι που ακόμα ψάχνανε.

Βρήκανε:

- Τρεις ημιαυτόματες καραμπίνες με υπέρυθρα σκόπευτρα,

- Σφαίρες συμπεριλαμβανομένων ειδών για δύο παραπάνω καραμπίνες που δεν ήταν στο σπίτι,

- Εφτάμιση κιλά μπαρούτι,

- 2 κρανία ελαφιών

- 28 (εικοσιοχτώ) κρανία μικρών ελαφιών

- 18 δόντια από αγριογούρουνα.

Τα περισσότερα από όσα βρέθηκαν δεν ήταν νόμιμα. Ο τύπος χάνει τις άδειές του, πρέπει να ξεφορτωθεί όλα τα πυρομαχικά και τα όπλα και θα πληρώσει ένα πρόστιμο μέχρι 30.000 Ευρώ.

Τρείς βδομάδες αργότερα, επιστρέφοντας από την Ελλάδα, πάνω στο φέρρυ της ΑΝΕΚ, βράδυ, χτυπάει το υπηρεσιακό κινητό. Ήταν ο Αντρέας και ο Νικόλας:

- Πάνω στην περιπολία ακούσαμε ένα πυροβολισμό στο πάνω χωριό. Πήγαμε και ειδαμε τον τάδε που πυροβολούσε να τρομάξει ένα σκύλο με το κυνηγετικό του. Τι να κάνουμε;

- Τι κάνατε;

- Τίποτα.

- Πηγαίνετε και φέρτε τον στο σταθμό! Θα σας στείλω βοήθεια. Και κλείνοντας το τηλέφωνο: "Είναι παιδιά!"

Μπαίνουμε μέσα από το κατάστρωμα που ήμασταν και πάμε γραμμή για το επάνω μπαρ για καφέ και τσιγάρο (Θυμάστε από τον περασμένο Σεπτέμβριο που σας είχα πει να δούμε αν θα ξαναεπιτρέψουν το κάπνισμα μέσα στο καράβι;)

Από το μπαρ τηλεφώνησε στον διοικητή από ένα άλλο χωριό να πάει να τους πάρει από το χέρι να κάνουν την δουλειά τους, και κατηύθυνε την υπόθεση από το φέρρυ μπωτ. Ο γείτονας βγήκε να έχει παράνομη κάνη στο κυνηγετικό του, και ήταν και η υποθεσούλα ότι πυροβολούσε μέσα σε χωριό, και εναντίων ενός ζωντανού. Πάει κι αυτή η άδεια κι έρχεται και ένα πρόστιμο.

Τελικά, ο τύπος έπαιζε κρυφτούλι με το δασαρχείο δώδεκα χρόνια. Αλλά γελάει καλύτερα όποιος γελάει ...τελευταίος!

ΥΓ. Ο Αντρέας και ο Νικόλας είναι πολύ καλά παιδιά. Όταν είχε πάει ο Αντρέας στο Νεπάλ μέχρι το Base Camp του Έβερεστ, μου έφερε από το Κατμαντού ξυλάκια με άρωμα (incense) που τα καίω ένα-ένα αραιά και πού να μην μου τελειώσουνε γρήγορα. Και πέρσι μου έφερε από το Περού σακούλες τσαγιού από Κόκα, κλαδάκια με φύλλα Στέμφιας και σοκολάτα από Κόκα.