Όχλος

The New Collosus
Not like the brazen giant of Greek fame,
With conquering limbs astride from land to land;
Here at our sea-washed, sunset gates shall stand
A mighty woman with a torch, whose flame
Is the imprisoned lightning, and her name
Mother of Exiles. From her beacon-hand
Glows world-wide welcome; her mild eyes command
The air-bridged harbor that twin cities frame.
"Keep, ancient lands, your storied pomp!" cries she
With silent lips. "Give me your tired, your poor,
Your huddled masses yearning to breathe free,
The wretched refuse of your teeming shore.
Send these, the homeless, tempest-tost to me,
I lift my lamp beside the golden door!"
Emma Lazarus, 1883

Ο Νέος Κολοσσός

Αντίθετα από τον φημισμένο Ελληνικό θρασύ γίγαντα

που τα πόδια του υπότασσαν την γη

Εδώ, στις πύλες μας της δύσης, δίπλα στην θάλασσα θα στέκεται

μια πανίσχυρη γυναίκα με ένα δαυλό, κι η φλόγα του

είναι η υποταγμένη αστραπή, και το όνομά της

Μάνα των εξόριστων. Από το χέρι-φάρο της

λάμπει παγκόσμιο καλωσόρισμα. Τα πράα μάτια της προστάζουν

από το λιμάνι που γεφυρώνει δίδυμες πόλεις

"Αρχαίες γαίες κρατήστε την χιλιοτραγουδισμένη σας χλιδή" φωνάζει

με βουβά χείλη: "Δώστε μου τους κουρασμένους σας, τους φτωχούς σας,

τους μαζωμένους όχλους σας, γεμάτους λαχτάρα να αναπνεύσουν ελεύθεροι,

Στείλτε αυτούς, που καταιγίδες ξεσπίτωσαν, σε εμένα,

Κρατώ την φλόγα μου δίπλα στην πόρτα την χρυσή."

Η μετάφραση είναι δύσκολη, χάλια, και δικιά μου. Το ποίημα το έγραψε μια γυναίκα ονόματι Έμα Λάζαρους το 1883 για ένα διαγωνισμό ποίησης εμπνευσμένο από το άγαλμα της Ελευθερίας που τρία χρόνια αργότερα άναψε για πρώτη φορά τον δαυλό της στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Σήμερα βρίσκεται γραμμένο σε μία πλάκα μέσα στην βάση του αγάλματος.

Η φράση "Give me your tired, your poor, Your huddled masses yearning to breathe free", με τα χρόνια έχει γίνει ένα σύμβολο του αγάλματος της Ελευθερίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Μας διδάσκει ότι το πως θα φερθούν οι μετανάστες σε μια χώρα δεν εξαρτάται από την "ποιότητα" του μετανάστη αλλά από την ποιότητα της κοινωνίας που τον δέχεται.

Στρατόπεδα συγκεντρώσεως υπήρξαν και υπάρχουν πολλά στην Ευρώπη, και η Ελλάδα χτίζει τώρα καινούργια για τους μετανάστες της.

Και αυτό μας διδάσκει ότι χώρες σαν την Ελλάδα δεν έμαθαν ακόμη ότι, αν στα γονίδια της κοινωνίας τους βρισκόταν ο σπόρος της Ελευθερίας, οι μετανάστες θα γίνονταν παραγωγικά μέλη της κοινωνίας κάνοντας την χώρα δυνατότερη. Όταν όμως μια κοινωνία για γέλια και για κλάματα σαν την Ελληνική, βλέπει τους μετανάστες με ρατσισμό και εθνικισμό και φόβο, το είδωλο που τους φοβίζει είναι μόνο ο ίδιος ο δικός τους αντικατοπτρισμός, και καταδικάζουν τους μετανάστες στο να είναι οι κακούργοι που πιστεύουν οι δέκτες ότι είναι. Οι μετανάστες είναι το δώρο της Γης για την Ελληνική οικονομία, αλλά, ο καρκίνος της ψυχής και του μυαλού που σάπισε την Ελληνική κοινωνία εδώ και καιρό, το δώρο αυτό αδυνατεί να το γνωρίσει και το απωθεί, χτίζοντάς του στρατόπεδα συγκεντρώσεως...

Τα παραπάνω τα έγραψα κινούμενος από μια ανάρτηση του Δείμου του Πολίτη, και τα σχόλια της, που την βρήκα, για μένα, πολύ σωστή και καλογραμμένη (από όπου και κατέβασα την φωτογραφία χωρίς να ζητήσω άδεια -σόρυ Δήμο, ελπίζω ότι δεν πειράζει).