Το βρήκα στο facebook...
| Όταν ένας Γερμανός δεν ξέρει κάτι, Όταν ένας Αμερικανός δεν ξέρει κάτι, Όταν ένας Άγγλος δεν ξέρει κάτι, Όταν ένας Γάλλος δεν ξέρει κάτι, Όταν ένας Ισπανός δεν ξέρει κάτι, Όταν ένας Έλληνας δεν ξέρει κάτι, Όταν ένας Ιρλανδός δεν ξέρει κάτι, Όταν ένας Ελβετός δεν ξέρει κάτι, Όταν ένας Ιταλός δεν ξέρει κάτι, |
το σπουδάζει πληρώνει για να το μάθει στοιχηματίζει πάνω του κάνει ότι το ξέρει ζητάει να του το εξηγήσουν επιμένει ότι έχει δίκιο πίνει να το ξεχάσει το μελετάει το διδάσκει |
έξυπνο!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι το ωραίο είναι ότι εκτός από μας, και άλλοι κάνουν λαμογιές. αλλά σε εμάς κόλλησε η ρετσινιά. εκτός από τους αμερικανούς και τους γερμανούς, οι γάλλοι και οι ιταλοί και οι βρεττανοί τι κάνουν;
τελικά είναι καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα...
Πολύ καλό. Δεν ξέρω πώς προέκυψε, αλλά έχει την πλάκα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κακό με αυτά είναι αυτή η στερεοτυπική αντίληψη που σχηματίζεται και όλοι ταυτίζονται με μία συμπεριφορά συγκεκριμένη και γραμμική.
Καλό!έχουν την αλήθεια τους αυτές οι γενικεύσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ Δημήτρη...είδαμε επιτέλους λίγο ήλιο και μεις σήμερα...
Δημήτρη μου εμένα οι γενικοί χαρακτηρισμοί δεν μου πολύ αρέσουν. Γι’ αυτό θα απαντήσω ως εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ένας Γερμανός ξέρει κάτι, το συσκευάζει και το τυποποιεί
Όταν ένας Αμερικανός ξέρει κάτι, το κατοχυρώνει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας
Όταν ένας Άγγλος ξέρει κάτι, η γνώση πάει χαμένη
Όταν ένας Γάλλος ξέρει κάτι, ανοίγει ένα μπουκάλι κρασί να το γιορτάσει
Όταν ένας Ισπανός ξέρει κάτι, το γλεντάει με την καρδιά του
Όταν ένας Έλληνας ξέρει κάτι, το χαρίζει απλόχερα
Όταν ένας Ιρλανδός ξέρει κάτι, εκτιμάει πόσο μπορεί να το πουλήσει
Όταν ένας Ελβετός ξέρει κάτι, το βάζει στην τράπεζα ή το κρατάει μυστικό
Όταν ένας Ιταλός ξέρει κάτι, του αρέσει και το δείχνει
Την καλησπέρα μου και τα φιλιά μου στη Μαργαρίτα!
Ωραίος κι ο Last One...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, παιδιά, τι σου είναι η δύναμη της προκατειλημμένης υπόθεσης (εννοώ "assumption"). Ρία, Δήμο, Squarelogic και Κώστα, όλοι μας εστιάσαμε αμέσως στο τι λέει το κείμενο για το τι κάνει ο Έλληνας "όταν δεν ξέρει κάτι" (ίσως επειδή ήμαστε και Έλληνες, κατά σύμπτωση).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, το κλού σε ένα καλαμπούρι λέγεται στο τέλος, και το κειμενάκι αυτό το βρήκα στα Ιταλικά σε Ιταλική σελίδα facebook. Το καλαμπούρι είναι για τον λαό που χαρακτηρίζει στο τέλος: τους Ιταλούς: ότι όταν δεν ξέρουν κάτι, το ...διδάσκουνε. Η Μαργαρίτα και εγώ γελάσαμε πολύ, μια και εδώ πιάστηκε σαν πολύ ακριβές.
Τους Έλληνες τους ανέφερε ανάμεσα στους άλλους λαούς χωρίς ιδιαίτερη ή περισσότερη σημασία από τους άλλους λαούς, καθώς το κείμενο κατέβαινε να φτάσει στον σκοπό του: να πει καλαμπούρι για τους Ιταλούς. Για τους άλλους, απλά έγραψε μερικά πολύ πετυχημένα δεδομένα.
Σχετικά με το σχόλιο σου Κώστα μου, σκέφτομαι το εξής: Πράγματι οι γενικοί χαρακτηρισμοί δεν αρέσουν σε κανέναν -αλλά μόνο όταν τυχαίνουν αρνητικοί. Όταν είναι αρνητικοί λέγονται "προκατειλημμένοι", ενώ όταν είναι θετικοί λέγονται "διορατικοί"... Από την άλλη μεριά όλοι οι γενικοί χαρακτηρισμοί θα μπορούσαν να εκληφθούν ως "κανόνες" οι οποίοι φυσικά έχουν τις απαραίτητες εξαιρέσεις.
Αλλά, παρατηρώ ότι έγραψες πως "οι γενικοί χαρακτηρισμοί δεν σου πολύ αρέσουν" και προχώρησες να δώσεις τους δικούς σου "γενικούς χαρακτηρισμούς", οι οποίοι είναι και πάλι γενικοί (το οποίο δεν σου αρέσει) και η μόνη διαφορά είναι ότι οι δικοί σου προσθέτουν το τι κάνουν οι λαοί όταν ξέρουν κάτι.
(παρεμπιπτόντως, Η Μαργαρίτα που είχε την αγαπημένη της Ιρλανδία πήγαινέλα όπως εγώ την Αγγλία και την Αμερική, και εγώ που είχα παλιά, και τώρα έχω με την Μαργαρίτα πολλούς φίλους Ιρλανδούς, μπορούμε να σου πούμε ότι ο χαρακτηρισμός του τι κάνει ο Ιρλανδός όταν ξέρει κάτι είναι εκτός εθνικού χαρακτήρα)
Αν κοιτάξουμε τους χαρακτηρισμούς στις δύο ενότητες γενικοτήτων, τι κάνουν οι λαοί όταν δεν ξέρουν, και όταν ξέρουν κάτι, παρατηρούμε ότι οι χαρακτηρισμοί γενικά είναι ουδέτεροι (ανάλατοι) όσον αφορά τους περισσότερους, εκτός από τους Έλληνες και τους Ιταλούς για τους οποίους η πρώτη ενότητα ρίχνει λίγο φαρμάκι, και η δεύτερη λίγη ...ζαχαρίνη.
Εγώ από την εμπειρία της ζωής μου πάντως, δεν έχω δει Ιταλό να "δείχνει κάτι που ξέρει επειδή του αρέσει που το ξέρει. Κατά την πείρα μου οι Ιταλοί είναι πολύ ταπεινοί/σεμνοί. Επίσης από την πείρα μου, εκτός από τους λίγους καλούς φίλους που έχω στην Ελλάδα δε έχει πέσει στην προσιχή μου ιδιαίτερη απλοχεριά του τι ξέρουνε, εκτος αν δεν το ξέρουν οπότε επιμένουν ότι έχουν δίκιο...
Αλλά τα παραπάνω δεν είναι τα μόνα καλαμπούρια που έχω ακούσει! Παλαιότερα είχα γράψει και αυτό:
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ:
Οι εραστές είναι Γάλλοι,
Οι σεφ είναι Ιταλοί,
Οι μηχανικοί είναι Γερμανοί,
Οι αστυνομικοί είναι Βρετανοί,
και,
Όλα είναι οργανωμένα από τους Ελβετούς!
Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ:
Οι εραστές είναι Ελβετοί,
Οι σεφ είναι Βρετανοί,
Οι μηχανικοί είναι Γάλλοι,
Οι αστυνομικοί είναι Γερμανοί,
και,
Όλα είναι οργανωμένα από τους Ιταλούς!
Δημήτρη μου, οι γενικοί χαρακτηρισμοί πράγματι δε μου αρέσουν. Κι αυτό που έγραψα στο πρώτο σχόλιό μου βεβαίως και δεν είναι δικής μου έμπνευσης, αλλά απάνθισμα όλων όσων λέγονται και είναι γενικώς (αλλά όχι απαραίτητα σωστά) παραδεκτοί. Είπα δηλαδή ότι οι Ιρλανδοί είναι τσιγκούνηδες, οι Αμερικάνοι κατοχυρώνουν πατέντες ακόμα και για τον αέρα που αναπνέουν, οι Έλληνες έδωσαν τη φιλοσοφία, τη δημοκρατία κλπ στον υπόλοιπο κόσμο χωρίς αντάλλαγμα, οι Ιταλοί επειδή είναι είναι εξωστρεφείς θα βγουν να διαλαλήσουν τα κατορθώματά τους κλπ. Σαφώς και δεν είναι δικοί μου χαρακτηρισμοί, απλώς τους ανέφερα ως κοινώς παραδεκτούς, όχι απαραίτητα σωστούς ξαναλέω! Εξάλλου, αν κάτι χαρακτηρίζει τους λαούς συνήθως έχει βάση και βγήκε γιατί υπήρξε μια αφορμή, έτσι δεν είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τελευταίο καλαμπούρι το ήξερα κι εγώ με παραλλαγή βεβαίως. Μίλαγε στην πρώτη περίπτωση για Έλληνες εραστές και στη δεύτερη για οργάνωση Ελληνική! Νομίζω ότι στην οργάνωση τους ξεπερνάμε τους Ιταλούς κι ας με συγχωρέσει η Μαργαρίτα! Δες για παράδειγμα το ΙΚΑ Καλλιθέας που έγραψες στην προηγούμενη ανάρτησή σου, χα, χα, χα...!
Καλό σου βράδυ.
Φίλε μου Κώστα, οι γενικεύσεις, εκτός του ότι μπορούν να εκληφθούν σαν κανόνες με εξαιρέσεις, είναι απαραίτητα και ενστικτώδη δημιουργήματα του ανθρώπινου μυαλού γιατί χωρίς αυτές ο νους δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει (μέσα στην λεπτομέρεια που θα ήταν απαραίτητη χωρίς αυτές). Και όπως λες έχουν βάση σε πραγματικές αφορμές.
ΔιαγραφήΟι Ιρλανδοί πουθενά δεν έχω ακούσει να χαρακτηρίζονται τσιγκούνηδες ούτε τους έχω παρατηρήσει ποτέ να είναι. Το αντίθετο μάλιστα. Η τσιγκουνιά σαν γενίκευση είναι αποκλειστικά ρεζερβέ για τους Σκωτσέζους.
Τώρα βρίσκομαι στην διαδικασία να κατοχυρώνω μια πατέντα δική μου, στην άλλη όχθη του μεγάλου νερού, οπότε σε αυτό έχεις δίκιο...
Η φιλοσοφία και η κόρη της η δημοκρατία γεννήθηκαν στο μόνο μέρος που θα μπορούσαν να είχαν γεννηθεί, και μετά έφυγαν για τα μόνα μέρη στα οποία θα μπορούσαν να επιζήσουν και να θεριέψουν. Εκεί που γεννήθηκαν, οι λόγοι και τα αίτια της γέννησής τους ήταν τα ίδια με τους λόγους και τα αίτια για τα οποία δεν μπορούσα να επιζήσουν εκεί που γεννήθηκαν. Άλλη ανάρτηση, αλλά βρίσκεται και στην μέση του δεύτερου κεφαλαίου του "μικρού παραμυθιού σε τρία μικρά κεφαλαιάκια" το οποίο σου άρεσε :-)
Οι Ιταλοί έχουν την "πρωτιά" στην "έξοχη" οργάνωση, γιατί εκείνοι τα κάνουν θάλασσα χωρίς να ξέρουν τι κάνουν, ενώ οι Έλληνες τα κάνουν θάλασσα επιμένοντας ότι έχουν δίκιο -πράγμα το οποίο, φυσικά, ρίχνει την ευθύνη όχι στους Έλληνες αλλά σε όλους τους άλλους, των εξωγήινων συμπεριλαμβανομένων. Στο κλουβί με τους τρελούς (teleytaios.wordpress.com/2012/03/17/το-κλουβί-με-τους-τρελούς/) δεν κάνει κανείς λάθος, ούτε φταίει κανείς εντός κλουβιού... :-)
Πω, πω... Μπέρδεψα τους Ιρλανδούς με τους Σκωτσέζους! Έχεις δίκιο και ζητώ συγγνώμη για το μπέρδεμα κι από τους μεν κι από τους δε! Μαζί με τους Σκωτσέζους πάντως, για την τσιγκουνιά φημίζονται και οι Εβραίοι. Είναι γνωστό το ανέκδοτο με τη δασκάλα στο σχολείο που έβαζε τα παιδάκια να κλίνουν διάφορα ρήματα και όταν έφτασε η σειρά του Εβραιόπουλου του έδωσε το ρήμα "Χαρίζω". Είπε λοιπόν εκείνο:
ΔιαγραφήΕγώ χαρίζω;
Εσύ χαρίζεις.
Εμείς χαρίζουμε;
Εσείς χαρίζετε...
Βέβαια! Μάλιστα, ακριβώς τα ίδια καλαμπούρια που λένε οι Άγγλοι για του Ιρλανδούς, οι Έλληνες τα λένε για τους Πόντιους, και οι Αμερικανοί για τους Πολωνούς. Ακριβώς τα ίδια ανέκδοτα! Αλλά τα ανέκδοτα για τους Σκωτσέζους, όλοι για τους Σκωτσέζους τα λένε. Και αυτό που οι Έλληνες λένε "Τούρκικο" (δεν θα γράψω τι), όλοι οι αγγλόφωνοι το λένε "Ελληνικό".
ΔιαγραφήΕβραϊκά ανέκδοτα καταπληκτικά λέγανε στο Βερολίνο, το 1925-1945, και λένε και στην Αθήνα ανέκαθεν, αλλά δεν θα πάω εκεί, ποτέ. Τόσο χιούμορ δεν διαθέτω :-)
Για να λένε όλοι για την τσιγκουνιά των Σκωτσέζων σαφώς κάποιος λόγος θα υπάρχει,αλλά απ την εμπερία μου πρέπει να τους συναγωνίζονται επάξια οι φίλοι μας οι "Ολλανδοί",ίσως όχι τόσο με την έννοια της φιλαργυρίας,όσο με την εμμονή τους στο να πληρώνει καθένας ακριβώς αυτο που του αναλογεί.Η έκφραση To go Dutch δεν βγήκε τυχαία...είναι ικανοί να σου ζητήσουν να πληρώσεις την συμμετοχή σου στο...τραπέζι που σου κάνουν(αν ποτέ σου κάνουν...) στο σπίτι τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌΠως καταλαβαίνετε,"δέσαμε" απο δανειστές και ελέγχοντες...
Συμφωνώ φίλε Squarelogic! Μάλιστα, πιθανότατα το go Dutch να αλλάξει σε go Greek γιατί μπορεί οι Ολλανδοί να θέλουν το μερίδιό σου από το τραπέζι που σου κάνουνε, αλλά τώρα ο Πάγκαλος ζητάει το μερίδιό μας από το τραπέζι που έκανε στον εαυτό του! Τους σκίσαμε τους Ολλανδούς :-)
Διαγραφή