Όνειρο

Άλλοι λένε ότι το «Αμερικανικό Όνειρο» (The American Dream), είναι να αγοράσεις δικό σου σπίτι που να σου ανήκει. Άλλοι λένε πως είναι το ιδεώδες όπου η ισότητα της ευκαιρίας ισχύει για όλους τους Αμερικανούς, επιτρέποντας την πραγματοποίηση των υψηλότερων προσωπικών φιλοδοξιών και ονείρων.

Για μένα ήταν τα παραπάνω, που έγιναν όλα πραγματικότητα, αλλά και κάτι άλλο: Μέρος του δικού μου Αμερικανικού ονείρου ήταν, συν τα παραπάνω, να μεγαλώσει ο γιός μου σαν Ελληνο-Αμερικανός, παίζοντας μπέησμπωλ… ώστε να μπορώ συνεχώς να του δίνω την σκυτάλη ώστε να φτάσει μακρύτερα από όσο θα έφτανα εγώ.

Και να γίνει στη ζωή του αυτό που θέλει, αυτό που θα βρει μέσα του, όχι αυτό που πιθανώς να του λένε άλλοι ότι πρέπει να είναι. Πάντα του έλεγα ότι το μυστικό στην ζωή δεν είναι τα πτυχεία, οι σφραγίδες και οι περικεφαλαίες αλλα το να κάνει αυτό που τον γεμίζει στην ψυχή τόσο ώστε να μην το αισθάνεται σαν δουλειά.

Ακριβώς έτσι έζησα και ζω κι εγώ την ζωή μου. Και εκείνος καλύτερα.

Τα καταφέραμε, Κώστα. We did it kiddo!

Η σκυτάλη πέρασε στον επόμενο. 

Οικονομικά ανεξάρτητος από τα 21, πρόεδρος της εθνικής επιτροπής παιδείας του συνδικάτου των πιλότων αερογραμμών στα 24, ο κατά τρία χρόνια νεότερος από τους 10.000 πιλότους της United, της δεύτερης μεγαλύτερης εταιρείας στον κόσμο, πετώντας Μπόινγκ 757-200, 757-300, 767-300 και 767-400 από το αεροδρόμιο Νουαρκ στο Νιου Τζέρση απέναντι από το Μανχάταν προς προορισμούς στην Ευρώπη, την Δυτική Ακτή, την Χαβάη και την Νότιο Αμερική. Όπως λέω συχνά, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν τον γιό μου

Και τώρα τον περασμένο Ιούνιο αγόρασε το πρώτο του σπίτι, 195 τετραγωνικά, σε μία ιδιωτική κοινότητα περίπου 1.000 κατοίκων με δικό τους αεροδρόμιο.

Ορίστε μερικές φωτογραφίες του σπιτιού…