Godspeed

Στις 14 Μαΐου 2012 ο Κώστας είχε πάρει άδεια να πετάξουμε, με ένα Cessna 172, στον εναέριο χώρο του Διαστημικού κέντρου Κέννεντυ στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, και να περάσει δύο φορές στο μήκος του διαδρόμου που χρησιμοποιούσαν για το Διαστημικό Λεωφορείο, μια φορά στα 10 μέτρα και μία στα 33 μέτρα (ναι στις ΗΠΑ μπορεί κανείς να κάνει τέτοια πράγματα). Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή, στην θύμηση των ελπίδων, ονείρων, κουράγιου και επιτευγμάτων μιας γενιάς που τώρα δεν υπάρχει πια. Στο παρακάτω σύντομο απόσπασμα από την ταινία εκείνων των διακοπών, μπορείτε να ακούσετε τις επικοινωνίες του πρωινού της 20ης Φεβρουαρίου 1962 όταν ο αστροναύτης Σκοτ Κάρπεντερ ευχήθηκε “Godspeed, John Glenn” καθώς ο συνάδελφός του εκτοξευόταν στο μικρό του διαστημόπλοιο Friendship 7 πάνω στον πύραυλο τύπου Atlas. Πετώντας σε αυτόν τον εναέριο χώρο, κοιτώντας το Κτήριο Συναρμολόγησης Οχημάτων και τις πλατφόρμες εκτοξεύσεως των Διαστημικών Λεωφορείων στο βάθος, εκείνη την ημέρα, ήταν μια εμπειρία ζωής. Είσασταν η «καλύτερη γενιά». Godspeed, John Glenn.

On May 14, 2012, Costas had permission to fly us into Kennedy Space Center airspace, in a Cessna 172, and make two passes along the length of the runway used by the Space Shuttle, one at 30 feet and one at 100 feet. That was an extremely special moment, in hallowed airspace, reverberating with the hopes, dreams, courage and achievements of a generation that is now gone. In the soundtrack of this short clip from our vacation movie you can hear the comms of the morning of February 20, 1962, and the voice of Mercury 7 Astronaut Scott Carpenter wishing “Godspeed, John Glenn” as his colleague was lifting up in his Friendship 7 capsule atop the Atlas rocket. It took a special kind of person to sit on a controlled explosion and say “light this candle”. Flying into that air space, looking at the Vehicle Assembly Building (VAB) and the Shuttle launch pads in the distance that day was an experience for a lifetime. You were the best generation. Godspeed, John Glenn.