Σωστός! "ΠΑΣΟΚ 1974-2012" πράγματι...
Βενιζέλος: "Σας παρουσιάζουμε ένα νέο λογότυπο τόσο μετά συγχωρήσεως!Έχει πράσινο για το βαθύ πασόκ, και διανέμεται επίσης και σε πορτοκαλί-κοραλί για τους μεσοαριστερούς και μεταμοντέρνους. Όπως βλέπετε επίσης αλλάξαμε το σχέδιο και την προοπτική των αχτίνων γιατί η σχεδιάστρια-γραφίστας ανιψιά του ξαδέλφου του μπατζανάκη του πωστονλένε τέλειωσε γραφίστρια στο εξωτερικό και χρειαζότανε δουλειά. Είμαι σίγουρος ότι το λογότυπο αυτό θα μας επιστρέψει στα νούμερα που το σοσιαλιστικό μας κίνημα δικαιούται!"
Ακόμα και η Αριστερά της Βρετανίας είπε πριν λίγα χρόνια ότι η κριτική που ασκούσαν στην Θάτσερ την δεκαετία του '80 ήταν λανθασμένη και ότι η Θάτσερ έπραξε σωστά. Ο Ρέγκαν και η Θάτσερ, μετά τα ψυχεδελικά '70, έβαλαν τον κόσμο στην πορεία του ατέλειωτου κέρδους και της απύθμενης παραγωγής σε μια διεθνή υποδομή οικονομίας βασισμένης στα δανεικά. Και το μπαλόνι φούσκωνε.
Δεν το ήξερε η Ευρώπη ότι η Ελλάδα μπήκε με ψεύτικα νούμερα; Δεν το ήξερε η Ευρώπη ότι η Ελλάδα δανειζότανε για να ξεπληρώνει τα δανεικά που είχε πάρει για να πληρώσει τα δανεικά που είχε πάρει πρωτύτερα; Και βέβαια το ήξερε. Αλλά έτσι κάνανε όλοι. Έτσι δούλευε το σύστημα. Και δούλευε καλά, γιατί οι δουλοπάροικοι που δούλευαν 9-5 για να αγοράσουν αυτά που τους πουλούσαν οι διαφημίσεις στην τηλεόραση δανείζονταν κι εκείνοι με την σειρά τους -κι ας μην το ξέρανε, με δανεικά ζούσαν κι αυτοί, είτε από προσωπικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες, είτε από τα δανεικά με τα οποία τους έδινε μισθό το κράτος, είτε από τα δανεικά με τα οποία τους πλήρωνε ο εργοδότης τους.
Αλλά, συνέβη κάτι το απρόβλεπτο. Στις ΗΠΑ οι τράπεζες άρχισαν να δίνουν στεγαστικά δάνεια χωρίς αντίκρισμα και χωρίς προκαταβολή, με τιμές ακινήτων που επί πάνω από δεκαετία είχαν φουσκώσει από τους ιδιοκτήτες και τους πωλητές πολύ πέραν της πραγματικής τους αξίας. Όταν ο κόσμος που δεν έπρεπε να του είχε εγκριθεί το δάνειο άρχισε να μένει πίσω στις πληρωμές, και άρχισαν τα σπίτια να κατάσχονται και οι τιμές να πέφτουν, και όταν χρεοκόπησε η Λέμαν Μπρόδερς, χτύπησε η πρώτη καμπάνα.
Την ίδια εποχή στην νότια Ευρώπη τα κράτη, και πρώτη η Ελλάδα, άρχισαν να τα βρίσκουν δύσκολα να ξεπληρώνουν τα δανεικά επί δανεικών, ιδίως επειδή τόσο αερίσιο χρήμα είχε φουσκώσει τα μυαλά των δουλοπάροικων και νόμιζαν ότι το επίπεδο ζωής που τους είχαν επιτρέψει τα δανεικά ήταν δικαιωματικό και φυσικό. Οι παραμυθιασμένοι πίστεψαν το παραμύθι και αυτοαποκαλέστηκαν "μεσαία τάξη", εκ δικαιώματος υψίστου.
Τότε, οι αγορές κατάλαβαν ότι θα έβγαζαν περισσότερα λεφτά αν ποντάρανε στην χρεοκοπία ολόκληρων κρατών. Και μερικοί άνθρωποι στο Μανχάτταν, οι "Κυρίαρχοι του Σύμπαντος" άρχισαν να λένε την επίσημη γνώμη τους βαθμολογώντας την φερεγγυότητα κρατών και τραπεζών με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα επιτόκια δανεισμού, και να γίνει ο δανεισμός απαγορευτικός. Και τότε, τα κράτη, και πρώτη η Ελλάδα, βρέθηκαν αντιμέτωπα με την χρεοκοπία του να μην μπορούν να δανειστούν άλλο για να πληρώσουν τα δανεικά των δανεικών, Ω δανεικά!
Οι μηχανοδηγοί, βλέποντας ότι η μηχανή είχε ξεφύγει από τον έλεγχο και ότι τα βαγόνια δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν, κατάλαβαν ότι βρισκόντουσαν στο πιλοτήριο ενός τραίνου που εκτροχιαζόταν σε αργή κίνηση. Εδώ και 3 χρόνια ξέραν ότι το τραίνο εκτροχιάζεται και δεν το σώζει τίποτα, και προσπαθούν να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο και να το κάνουν να πέσει στα μαλακά όσο το δυνατόν. Αλλά έχουν δύο προβλήματα: Πρώτον δεν εξαρτάται από αυτούς αλλά από τις πραγματικότητες των αγορών και της μόνης υποδομής που υπάρχει, και αυτά ακολουθούν πορεία Δαρβινική. Δεύτερον, οι ...μηχανοδηγοί αυτοί, δεν είναι και τόσο έξυπνοι, δεν έχουν τις γνώσεις που χρειάζεται, και πιο σημαντικό, για τις πράξεις του πρέπει να λογοδοτούν στο κόμμα τους και στους ψηφοφόρους τους.
Είναι αλήθεια ότι αν πριν δυόμιση χρόνια ο ΓΑΠ δεν είχε φερθεί όσο ηλίθια όσο φέρθηκε, και είχε χρησιμοποιήσει τον μοχλό του αιφνιδιασμού που τότε είχαμε, τα πράγματα για την Ελλάδα θα ήταν διαφορετικά. Την στιγμή όμως που ο ΓΑΠ έφερε την Τρόικα, παραδώσαμε το μέλλον μας χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να διατηρήσουμε οποιονδήποτε έλεγχο -ή αξιοπρέπεια, και τώρα είναι αργά.
Από εκεί και πέρα τα πάντα ήταν προβλεπόμενα. Ακλουθώντας έναν εξελιγμένο Ρεγκανοθατσερισμό, που είναι το μόνο το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει με την υπάρχουσα διεθνή υποδομή και οικονομική δομή, η Τρόικα πρότεινε να απολύσουμε 100.000 δημόσιους υπαλλήλους, να εξυγιάνουμε και να εκμοντερνίσουμε τα συστήματα, και, να πατάξουμε άμεσα την φοροδιαφυγή. Το πελατειακό κράτος μας τους απήντησε ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα και προτιμούμε να κόψουμε συντάξεις, μισθούς, υγεία και ανάπτυξη.
Διαφωνεί κανείς ως προς την παραπάνω παράγραφο;
Τώρα λοιπόν, για να μην απολύσουμε τους 100.000 δημοσίους υπαλλήλους δίνουμε σε όλους μικρότερους μισθούς. Έτσι πολλοί θα φύγουν μόνοι τους προσπαθώντας να βρούνε να φάνε. Η διαφορά είναι ότι αν απολύαμε, θα απολύαμε τους χειρότερους που άξιζαν απόλυση, ενώ τώρα, από μόνοι τους θα φύγουν οι καλύτεροι και θα μείνουμε με τους ανίκανους που δεν έπρεπε ποτέ να έχουν προσληφθεί.
Ο εκμοντερνισμός θα βασιστεί σε πανάκριβα, κακοφτιαγμένα και πρόχειρα (όπως πάντα) συστήματα τα οποία δεν θα υπάρχουν έμπειροι άνθρωποι να τα χειριστούν, και η φοροδιαφυγή θα παταχτεί κυνηγώντας τους βιοπαλαιστές.
Εύγε.
Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι το κράτος μας και η κοινωνία μας στην Ελλάδα είναι μπάχαλο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί κανείς να μιλά και να ενίσταται όσο ζει σε ένα αυτοδημιούργητο μπαχαλο. Να φτιάξουμε το μπάχαλο και μετά να μιλήσουμε. Αλλά, πως διορθώνεται το μπάχαλο που λέγεται Ελλαδιστάν;
Για μένα, το κωμικοτραγικό καραγκιόζ-μπερντέ που παίζεται στα υπουργία της Ελλάδας και την Βουλή των άβουλων τα τελευταία χρόνια ουδεμία πραγματική αξία ή σημασία έχει. Από καιρό έχω πει να γυρνούσαμε στην δραχμή μια ώρα αρχύτερα, όχι γιατί αυτή η εσχάτη των καταστροφών θα έφερνε οτιδήποτε καλό, αλλά απλά επειδή είμαι πεπεισμένος ότι η Ελλάδα σαν σύνολο, σαν κοινωνία, δεν έχει την ικανότητα να διαπεραιώσει οποιοδήποτε οικονομικό μέτρο, αυτοκριτική/αυτοπειθαρχία, ή διαπραγμάτευση. Απλά, επί δυόμιση χρόνια η Ελλάδα τρώει τις σάρκες της για να μην παραδεχτεί ότι είναι ήδη νεκρή σαν κοινωνία και κράτος -και "αποκαλύπτει" δολοπλοκίες εκμετάλλευσης από όοοολους όσους την ...κατατρέχουν.
Μέσα από την Ελλάδα φαίνεται ότι οι διεθνείς αγορές άλλη δουλειά δεν είχαν πρωί-μεσημέρι-βράδυ από το να ασχολούνται με το πως να καταστρέψουν τους καημένους τους Έλληνες. Μην τολμήσει κανείς να πει ότι οι Έλληνες αυτοκαταστράφηκαν! Άλλοι φταίνε!
Εν τω μεταξύ, επί της καλοκαιρινής σκηνής, καθώς ο λαός έκανε τα μπάνια του, το έργο συνεχιζόταν:
Σαμαράς: Οθέλλος
Βενιζέλος: Σάιλοκ (βλ., Έμπορος της Βενετίας)
Κουβέλης: βασιλιάς Ληρ
τσίπρας: Μουσολίνι
Μιχαλολιάκος: Χίτλερ.
Το μόνο ενδιαφέρον που βρίσκω στην σημερινή κατάσταση (εκτός του θεάματος ενός νεκρού που τρώει τις σάρκες του σαν ζόμπι), είναι το κοινωνιολογικό φαινόμενο που εκφράζεται μέσω των ψηφοφόρων του τσίπρα, και της εξάπλωσης της Χρυσής Αυγής. Το φαινόμενο αυτό (το οποίο εκφράζεται με αυτές τις δύο τάσεις) είναι αυτό που θα καθορίσει το που θα πάει η Ελληνική κοινωνία τα επόμενα 10 χρόνια, και θα αναδείξει τα πραγματικά αίτια της σημερινής κατάστασης όπως διαμορφώθηκε μέσα στην Ελλάδα.
Δεν το ήξερε η Ευρώπη ότι η Ελλάδα μπήκε με ψεύτικα νούμερα; Δεν το ήξερε η Ευρώπη ότι η Ελλάδα δανειζότανε για να ξεπληρώνει τα δανεικά που είχε πάρει για να πληρώσει τα δανεικά που είχε πάρει πρωτύτερα; Και βέβαια το ήξερε. Αλλά έτσι κάνανε όλοι. Έτσι δούλευε το σύστημα. Και δούλευε καλά, γιατί οι δουλοπάροικοι που δούλευαν 9-5 για να αγοράσουν αυτά που τους πουλούσαν οι διαφημίσεις στην τηλεόραση δανείζονταν κι εκείνοι με την σειρά τους -κι ας μην το ξέρανε, με δανεικά ζούσαν κι αυτοί, είτε από προσωπικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες, είτε από τα δανεικά με τα οποία τους έδινε μισθό το κράτος, είτε από τα δανεικά με τα οποία τους πλήρωνε ο εργοδότης τους.
Αλλά, συνέβη κάτι το απρόβλεπτο. Στις ΗΠΑ οι τράπεζες άρχισαν να δίνουν στεγαστικά δάνεια χωρίς αντίκρισμα και χωρίς προκαταβολή, με τιμές ακινήτων που επί πάνω από δεκαετία είχαν φουσκώσει από τους ιδιοκτήτες και τους πωλητές πολύ πέραν της πραγματικής τους αξίας. Όταν ο κόσμος που δεν έπρεπε να του είχε εγκριθεί το δάνειο άρχισε να μένει πίσω στις πληρωμές, και άρχισαν τα σπίτια να κατάσχονται και οι τιμές να πέφτουν, και όταν χρεοκόπησε η Λέμαν Μπρόδερς, χτύπησε η πρώτη καμπάνα.
Την ίδια εποχή στην νότια Ευρώπη τα κράτη, και πρώτη η Ελλάδα, άρχισαν να τα βρίσκουν δύσκολα να ξεπληρώνουν τα δανεικά επί δανεικών, ιδίως επειδή τόσο αερίσιο χρήμα είχε φουσκώσει τα μυαλά των δουλοπάροικων και νόμιζαν ότι το επίπεδο ζωής που τους είχαν επιτρέψει τα δανεικά ήταν δικαιωματικό και φυσικό. Οι παραμυθιασμένοι πίστεψαν το παραμύθι και αυτοαποκαλέστηκαν "μεσαία τάξη", εκ δικαιώματος υψίστου.
Τότε, οι αγορές κατάλαβαν ότι θα έβγαζαν περισσότερα λεφτά αν ποντάρανε στην χρεοκοπία ολόκληρων κρατών. Και μερικοί άνθρωποι στο Μανχάτταν, οι "Κυρίαρχοι του Σύμπαντος" άρχισαν να λένε την επίσημη γνώμη τους βαθμολογώντας την φερεγγυότητα κρατών και τραπεζών με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα επιτόκια δανεισμού, και να γίνει ο δανεισμός απαγορευτικός. Και τότε, τα κράτη, και πρώτη η Ελλάδα, βρέθηκαν αντιμέτωπα με την χρεοκοπία του να μην μπορούν να δανειστούν άλλο για να πληρώσουν τα δανεικά των δανεικών, Ω δανεικά!
Οι μηχανοδηγοί, βλέποντας ότι η μηχανή είχε ξεφύγει από τον έλεγχο και ότι τα βαγόνια δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν, κατάλαβαν ότι βρισκόντουσαν στο πιλοτήριο ενός τραίνου που εκτροχιαζόταν σε αργή κίνηση. Εδώ και 3 χρόνια ξέραν ότι το τραίνο εκτροχιάζεται και δεν το σώζει τίποτα, και προσπαθούν να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο και να το κάνουν να πέσει στα μαλακά όσο το δυνατόν. Αλλά έχουν δύο προβλήματα: Πρώτον δεν εξαρτάται από αυτούς αλλά από τις πραγματικότητες των αγορών και της μόνης υποδομής που υπάρχει, και αυτά ακολουθούν πορεία Δαρβινική. Δεύτερον, οι ...μηχανοδηγοί αυτοί, δεν είναι και τόσο έξυπνοι, δεν έχουν τις γνώσεις που χρειάζεται, και πιο σημαντικό, για τις πράξεις του πρέπει να λογοδοτούν στο κόμμα τους και στους ψηφοφόρους τους.
Είναι αλήθεια ότι αν πριν δυόμιση χρόνια ο ΓΑΠ δεν είχε φερθεί όσο ηλίθια όσο φέρθηκε, και είχε χρησιμοποιήσει τον μοχλό του αιφνιδιασμού που τότε είχαμε, τα πράγματα για την Ελλάδα θα ήταν διαφορετικά. Την στιγμή όμως που ο ΓΑΠ έφερε την Τρόικα, παραδώσαμε το μέλλον μας χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να διατηρήσουμε οποιονδήποτε έλεγχο -ή αξιοπρέπεια, και τώρα είναι αργά.
Από εκεί και πέρα τα πάντα ήταν προβλεπόμενα. Ακλουθώντας έναν εξελιγμένο Ρεγκανοθατσερισμό, που είναι το μόνο το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει με την υπάρχουσα διεθνή υποδομή και οικονομική δομή, η Τρόικα πρότεινε να απολύσουμε 100.000 δημόσιους υπαλλήλους, να εξυγιάνουμε και να εκμοντερνίσουμε τα συστήματα, και, να πατάξουμε άμεσα την φοροδιαφυγή. Το πελατειακό κράτος μας τους απήντησε ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα και προτιμούμε να κόψουμε συντάξεις, μισθούς, υγεία και ανάπτυξη.
Διαφωνεί κανείς ως προς την παραπάνω παράγραφο;
Τώρα λοιπόν, για να μην απολύσουμε τους 100.000 δημοσίους υπαλλήλους δίνουμε σε όλους μικρότερους μισθούς. Έτσι πολλοί θα φύγουν μόνοι τους προσπαθώντας να βρούνε να φάνε. Η διαφορά είναι ότι αν απολύαμε, θα απολύαμε τους χειρότερους που άξιζαν απόλυση, ενώ τώρα, από μόνοι τους θα φύγουν οι καλύτεροι και θα μείνουμε με τους ανίκανους που δεν έπρεπε ποτέ να έχουν προσληφθεί.
Ο εκμοντερνισμός θα βασιστεί σε πανάκριβα, κακοφτιαγμένα και πρόχειρα (όπως πάντα) συστήματα τα οποία δεν θα υπάρχουν έμπειροι άνθρωποι να τα χειριστούν, και η φοροδιαφυγή θα παταχτεί κυνηγώντας τους βιοπαλαιστές.
Εύγε.
Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι το κράτος μας και η κοινωνία μας στην Ελλάδα είναι μπάχαλο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί κανείς να μιλά και να ενίσταται όσο ζει σε ένα αυτοδημιούργητο μπαχαλο. Να φτιάξουμε το μπάχαλο και μετά να μιλήσουμε. Αλλά, πως διορθώνεται το μπάχαλο που λέγεται Ελλαδιστάν;
Για μένα, το κωμικοτραγικό καραγκιόζ-μπερντέ που παίζεται στα υπουργία της Ελλάδας και την Βουλή των άβουλων τα τελευταία χρόνια ουδεμία πραγματική αξία ή σημασία έχει. Από καιρό έχω πει να γυρνούσαμε στην δραχμή μια ώρα αρχύτερα, όχι γιατί αυτή η εσχάτη των καταστροφών θα έφερνε οτιδήποτε καλό, αλλά απλά επειδή είμαι πεπεισμένος ότι η Ελλάδα σαν σύνολο, σαν κοινωνία, δεν έχει την ικανότητα να διαπεραιώσει οποιοδήποτε οικονομικό μέτρο, αυτοκριτική/αυτοπειθαρχία, ή διαπραγμάτευση. Απλά, επί δυόμιση χρόνια η Ελλάδα τρώει τις σάρκες της για να μην παραδεχτεί ότι είναι ήδη νεκρή σαν κοινωνία και κράτος -και "αποκαλύπτει" δολοπλοκίες εκμετάλλευσης από όοοολους όσους την ...κατατρέχουν.
Μέσα από την Ελλάδα φαίνεται ότι οι διεθνείς αγορές άλλη δουλειά δεν είχαν πρωί-μεσημέρι-βράδυ από το να ασχολούνται με το πως να καταστρέψουν τους καημένους τους Έλληνες. Μην τολμήσει κανείς να πει ότι οι Έλληνες αυτοκαταστράφηκαν! Άλλοι φταίνε!
Εν τω μεταξύ, επί της καλοκαιρινής σκηνής, καθώς ο λαός έκανε τα μπάνια του, το έργο συνεχιζόταν:
Σαμαράς: Οθέλλος
Βενιζέλος: Σάιλοκ (βλ., Έμπορος της Βενετίας)
Κουβέλης: βασιλιάς Ληρ
τσίπρας: Μουσολίνι
Μιχαλολιάκος: Χίτλερ.
Το μόνο ενδιαφέρον που βρίσκω στην σημερινή κατάσταση (εκτός του θεάματος ενός νεκρού που τρώει τις σάρκες του σαν ζόμπι), είναι το κοινωνιολογικό φαινόμενο που εκφράζεται μέσω των ψηφοφόρων του τσίπρα, και της εξάπλωσης της Χρυσής Αυγής. Το φαινόμενο αυτό (το οποίο εκφράζεται με αυτές τις δύο τάσεις) είναι αυτό που θα καθορίσει το που θα πάει η Ελληνική κοινωνία τα επόμενα 10 χρόνια, και θα αναδείξει τα πραγματικά αίτια της σημερινής κατάστασης όπως διαμορφώθηκε μέσα στην Ελλάδα.
Η πρώτη παράγραφος είναι σωστή. Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη των πολιτικών της Θάτσερ και του Ρήγκαν τη δεκαετία του 80 είναι τα επιτεύγματα των Μπλερ και Κλίντον τη δεκαετία του 90.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΠαΣοΚ έκλεισε τον κύκλο του έτσι όπως το γνωρίζαμε. Αυτό είναι καλό. Νομίζω πως εφ' όσον καταφέρουμε να μείνουμε στη σφαίρα της δημοκρατικής Δύσης το πείραμα των μικρών και ευέλικτων σε κυβερνητικούς συνασπισμούς κομμάτων είναι κάτι που αξίζει να δοκιμαστεί. Τα δεινοσαυρικά κόμματα της μεταπολίτευσης έχουν τελειώσει.
Οι χειρισμοί του ΓΑΠ θα κριθούν από την Ιστορία. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Θα θυμήσω μόνο το χρόνο που χρειάστηκε η Ελλάδα να μετατρέψει τα Ελληνοτουρκικά ζητήματα σε Ευρωτουρκικά.
Επίσης καλό είναι να δούμε την όλη δουλειά του ΔΝΤ όπου παρενέβει. Δεν είναι τόσο καταστρεπτική η πολιτική του ταμείου. Όμως οι μεταρρυθμίσεις όταν και όπου γίνονται φέρουν πρωτίστως ύφεση. Όσο πιο βαθιές και σημαντικές τόσο μεγαλύτερη η αρχική ύφεση. Π.χ. η πολιτική της Θάτσερ μέχρι το '84 έφερε περισσότερη φτώχεια και ανεργία (ρεκόρ ανεργίας 11% το 1986 για να καταρεύσει στο 6.7% το 1990). Αντίστοιχα για το ΑΕΠ που είχε καταφέρει να εκτοξευθεί σε ιστορικά υψηλά το 1988.
Κατά τα άλλα κινούμαστε σε ρυθμούς Βαϊμάρης και αυτό είναι το πιο φρικιαστικό.
Πολύ σωστή η απόδοση που κανείς από τα '80 στα '90.
ΔιαγραφήΚαι το ΠΑΣΟΚ, όπως και το ΚΚΕ, κλείσανε. Τώρα το πρόβλημα είναι αν "θα καταφέρουμε να μείνουμε στη σφαίρα της δημοκρατικής Δύσης", όπως λες. Και το μεγαλύτερο εμπόδιο ως προς αυτό θα σταθεί το ποιοί είμαστε: έχουμε μέσα μας και Δύση, αλλά και Ανατολή. Τουλάχιστον η Δύση θα το σκεφτεί δυό φορές πριν αφήσει την Ελλάδα να γίνει έρμαιο του Αραβικού ή/και του Τουρκικού κόσμου. Την προτιμάει έρμαιο δικό της. Σε αυτό το σημείο, ο ποιητής και ο πατριώτης θα έλεγαν ότι η Ελλάδα δεν θα είναι έρμαιο κανενός -και μετά ξυπνήσαμε. Δυστυχώς.
Και συμφωνώ ότι τα κόμματα της μεταπολίτευσης είναι πλέον δεινοσαυρικά. Άλλωστε εκ του γενέσθαι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τα οχήματα του Καραμανλή και του Παπανδρέου. Το να κρατήσουμε τα επίθετα αλλάζοντας τα πρόσωπα δεν έκανε τίποτα.
Στις ΗΠΑ λέγεται το εξής σοφό: "Αν περπατάει σαν πάπια, μοιάζει με πάπια και κάνει κουάκ σαν πάπια, τότε, είναι πάπια". Και υπάρχει και η λογική που λέει ότι Πατέρας και γιός πρωθυπουργοί άντε και να έχει κάποια ισχύ. Αλλά παππούς, πατέρας και εγγονός πρωθυπουργοί, οι πιθανότητες να αξίζουν και οι τρεις λιγοστεύουν αστρονομικά. Φυσικά τα πράγματα δεν ήταν ούτε είναι ποτέ τόσο απλά. Αλλά εγώ έμαθα να επιζώ ζυγίζοντας έναν άνθρωπο που είχα μπροστά μου καθώς καθόταν στο τραπέζι για το μήτινγκ. Και να σου πω Λάκωνά μου, ο ΓΑΠ σε κανένα τραπέζι δεν θα έδινε εντύπωση άλλη παρά ενός "εύκολου". Τι τα ψάχνουμε...
Συμφωνώ με την τελευταία σου παράγραφο, αλλά μην ξεχνάμε ότι χρειάζονται δύο για να χορέψουν το ταγκό. Η Ελλάδα μπορεί; Μιλάω για το σύνολο που είναι το κράτος και η κοινωνία. Ούτε να αναγεννηθεί μέσω ύφεσης θέλει, όπως έκανε η Βρετανία, ούτε να γίνει Αργεντινή έχει το σθένος. Το μόνο που θέλει είναι να ξυπνήσει από τον εφιάλτη και να διοριστεί το παιδί στο δημόσιο...
Με ρυθμούς εξοργιστικά αργούς, συνεχίζουμε να τρώμε τις σάρκες μας... και βρίσκουμε την λύση ή στον τσίπρα ή στα χρυσά αυγά...
Η έννοια δεινοσαυρικός έχει να κάνει περισσότερο με τα εκλογικά ποσοστά του 40,45%. Τέτοια κόμματα δεν "τραβάνε" πλέον γιατί απλούστατα ο κόσμος έχοντας αποτραβηχτεί από την ενασχόληση με τα κόμματα δεν περιμένει τίποτα από τέτοιους μηχανισμούς εξουσίας που δεν μπορούν παρά να λαϊκίζουν για να κρατούν ευχαριστημένες όλες τις ομάδες που υπάγονται σε αυτά. Αυτή η εποχή τελείωσε. Καλύτερα μικρά κόμματα που στοχεύουν σε λίγες κοινωνικές ομάδες ώστε να εκφράζουν την πολιτική τους μέσα από κυβερνητικούς συνασπισμούς.
ΔιαγραφήΣτην Ελλάδα όταν (και αν) συνέλθουμε από το φαινόμενο της ΧΑ πρέπει να ξαναορίσουμε τις έννοιες. Για παράδειγμα η μεταπολιτευτική μαλακία της "φιλάνθρωπης" αριστεράς και της προοδευτικής αριστερής διανόησης πρέπει να λάβει τέλος.
Για την ώρα το φαινόμενο της ΧΑ και οι υποστηρικτέτης της είναι η άλλη όψη των φόβων που είχα εκφράσει με την ύφεση και τον πληθυσμό που θα κληθεί να παράξει τον πλούτο που θα έχει ανάγκη αυτή η χώρα μετά τη δημοσιονομική προσαρμογή. Το καλύτερο, δυνατότερο και πιο μορφωμένο κομμάτι αυτής της γεννιάς βρίσκεται πλέον στο εξωτερικό και (όπως και εγώ) δεν θέλει με τίποτα να επιστρέψει.
Αν μένουν πίσω οι γέροι, οι αμόρφωτοι, οι απελπισμένοι και οι μετανάστες....γιατί μας εκπλήσει η ΧΑ;
Καταλαβαίνω ότι χρησιμοποίησες την λέξη "δεινοσαυρικό" για να εκφράσεις μέγεθος/δισλειτουργεία και όχι απαραίτητα την σχετικότητα με το σήμερα. Αλλά εδώ η σκέψη σου βασίζεται στην προϋπόθεση/αξίωση (assumption) ότι η Ελλάδα σαν κοινωνία θα λειτουργούσε και θα οργανωνόταν καλύτερα με πολλά κόμματα που το καθένα να αντιπροσωπεύει μικρότερα ποσοστά της κοινωνίας και μερικά μαζί να συνεργάζονται. Κάτι που θυμίζει Ιταλία τα '70. Είκοσι χρόνια μετά, τα πολλά-πολλά κομματάκια έγιναν "Μπερλουσκόνι" (όπως οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ τώρα γίνονται τσίπρας (χρησιμοποιώ μικρό "τ" αντί κεφαλαίο γιατί αναφέρομαι στο προϊόν προς πώληση και όχι στο άτομο). Στην Δύση θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πολυκομματισμός δεν λειτουργεί, ή, καλύτερα, ότι ο δικομματισμός λειτουργεί, με πρώτα παραδείγματα τις ΗΠΑ και την Βρετανία. Στην Βρετανία μάλιστα, οι τελευταίες εκλογές δείχνουν ότι η προσπάθεια συγκυβέρνησης των δεξιών με το μικρότερο από τα τρία, Liberals, εναντίων της Αριστεράς (Labor), απλά γελοιοποιεί τους Liberals κάνοντάς τους, και τον Κλεγκ, εργαλεία των δεξιών του Κάμερον.
ΔιαγραφήΗ κυβέρνηση πρέπει να έχει πλειοψηφία. Αν η πλειοψηφία αυτή δίνεται σε ένα κόμμα ή σε συνεργαζόμενα κόμματα δεν αλλάζει τίποτα παρά η κλίμακα (σκαλοπάτι στην πυραμίδα) του καθορισμού "συνιστωσών" (η αρχική "συνιστώσα" είναι ο κάθε πολίτης, και η πυραμίδα συσχέτισης ξεκινάει από εκεί. Στην κορφή της πυραμίδας βρίσκεται η κυβερνώσα πλειοψηφία είτε φτάνει στο ύψος του ενός κόμματος, είτε σταματά στο ύψος συνεργαζομένων κομμάτων -αλλά τι Γιάννης τι Γιαννάκης, και τι "Γιαννάκηδες")... Δεν είμαι πεπεισμένος ότι στην τελική αυτό έχει οποιαδήποτε πραγματική σημασία πέρα από σημασία ψυχολογική/κοινωνιολογική. Ναι, η "ψυχολογία" έχει σημασία, αλλά... Και μάλιστα υπάρχουν πολλά παραδείγματα πετυχημένου δικομματισμού, και δεν μπορώ να σκεφτώ παράδειγμα διαχρονικά επιτυχημένης πολυφωνίας.
Πολύ σωστά λες ότι "η μεταπολιτευτική μαλακία της "φιλάνθρωπης" αριστεράς και της προοδευτικής αριστερής διανόησης πρέπει να λάβει τέλος". Και το συνδέεις αυτό το σωστότατο σκεπτικό με το ότι κάποτε (ίσως) θα "συνέλθουμε από το φαινόμενο της ΧΑ". Από καιρό τώρα αυτό το πάω στις αναρτήσεις μου ένα-δυό βήματα πιο πέρα καταγγέλλοντας τους τόσους δήθεν αριστερούς οι οποίοι εκφράζονται με τρόπο και πρεσβεύουν θέσεις καθαρά δεξιές αν όχι ακροδεξιές. Γι αυτό και θεωρώ το τσίπρας και το ΧΑ δύο εκφράσεις του ίδιου κοινωνιολογικού φαινομένου το οποίο καθορίζω σαν την φυσική αντίδραση πανικοβλημένων αγράμματων -που μας πηγαίνει γραμμή στην πραγματική έννοια του φασισμού.
Λες: " Το καλύτερο, δυνατότερο και πιο μορφωμένο κομμάτι αυτής της γεννιάς βρίσκεται πλέον στο εξωτερικό και (όπως και εγώ) δεν θέλει με τίποτα να επιστρέψει.
"
Κι εγώ το ίδιο. Ούτε εγώ θέλω.
1. Μωρε ας δουλέψει όχι 20 αλλά 10 χρόνια ένα πολυκομματικό σύστημα και τι στον κόσμο! Βασικά ας δουλέψει κάτι, οτιδήποτε , σε αυτόν τον τόπο κι εγώ θα είμαι ευχαριστημένος!
Διαγραφή2. Το δικομματικό σύστημα υπήρχε πάντα στην Ελλάδα ως ο πολιτικός εκφραστής των δύο μεγάλων παρατάξεων οι οποίες διαχρονικά υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία. Νομίζω ότι ο διχασμός αυτός είναι και η απαρχή πολλών δεινών των Ελλήνων. Τέτοιος διχασμός δεν απαντάται ούτε στις ΗΠΑ που αναφέρεις ούτε στην Αγγλία. Μην ξεχνάς άλλωστε πως μιλάς για δύο κοινωνίες πολύ πιο προηγμένες από τη δική μας, στις οποίες η κρατική παρέμβαση στις ζωές των πολιτών είναι πολύ μικρότερη, ακριβώς λόγω των φιλελεύθερων πολιτικών της δεκαετίας του 80.
3. Γι αυτό και η δεύτερή σου παράγραφος είναι λάθος για την ελληνική πραγματικότητα. Ένα κόμμα του 40% με προοπτική διακυβέρνησης έχει έτοιμο κομματικό μηχανισμό να αναλάβει το (ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ) κράτος την επομένη των εκλογών και ως εκ τούτου να διορίσει ημετέρους σε κάθε βαθμίδα του, με μόνο κριτήριο των αριθμό αφισοκολλήσεων του κάθε κομματικού μέλους. Λησμονείς πως το κράτος μας είναι ένα κράτος χωρίς θεσμούς και τίποτα δε λειτουργεί χωρίς την ύπαρξη κομματικής κυβέρνησης. Τέτοιο μπάχαλο δε συμβαίνει ούτε στην Ιταλία όπου υποτυπώδεις έστω θεσμοί (βκ. δικαστήρια) κυνηγάνε ακόμα και τον Μπερλουσκόνι.
1. Σωστός! Μακάρι!
Διαγραφή2. Ενδιαφέρον πως επί χρόνια έλεγα ότι ο "εμφύλιος" δεν σταμάτησε ποτέ και οι δύο φατρίες τρώγονται ακόμα, τώρα όμως βλέπω ότι το έβλεπα δισδιάστατα. Ποιές ήταν οι δύο φατρίες; εκείνοι που θέλαν τους Αγγλοαμερικάνους, και εκείνοι που θέλαν τους Ρωσσοσοβιετικούς. Ποιά από τις δύοφατρίες ήθελε τους Έλληνες; και που είναι η ρίζα του εμφυλίου, ή των "δύο μεγάλων παρατάξεων"; Μέχρι και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο να φτάσει κανείς, μπορεί άραγε να βρει γιατί σ' αυτόν τον τόπο δεν στέριωσε ποτέ η αναζήτηση του που "συμφωνούμε", αντί για την επιβεβαίωση του που "διαφωνούμε"... Πότε ξεκίνησε ο διχασμός; και τι πραγματικά είναι ο "διχασμός" ο Ρωμαίικος;
3. Έχεις απόλυτο δίκιο -συμφωνώ και επαυξάνω (και, όταν είχα φτάσει στην δεύτερη παράγραφο μου είχε ξεφύγει και μίλαγα πολύ πιο γενικά και σφαιρικά χωρίς να "θυμάμαι" την περίπτωση στην οποία εστιάζει η συζήτηση.
όπως το έγραψες φίλε δημήτρη. η δύση θα το σκεφτεί δυο φορες να μας αφήσει στην ανατολή.
ΑπάντησηΔιαγραφήεμείς τι θα κάνουμε όμως; που η συμπεριφορά μας, μόνο υπεύθυνη δεν είναι!
Ρία μου, τελικά θα μας κρατήσουμε όσο τους συμφέρει (είτε εντός είτε εκτός Ευρώ), και στην τελική, η Γεωγραφία δεν είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας: παίζει και το κατά πόσο είμαστε αξιόπιστοι/υπεύθηνοι (όπως επίσης σωστά λες η ίδια).
ΔιαγραφήΙστορικά, τα κράτη/έθνη που διατήρησαν αυτοκυριαρχία επί της χώρας τους ήταν εκείνα που έδειξαν δύναμη/πυγμή. Όχι απαραίτητα στρατιωτική, αλλά και αυτή που πηγάζει από συνεργασία/σύμπραξη/υπευδυνότητα/δημιουργικότητα.
Και από που πηγάζουν αυτές οι "αρετές"; Θα έλεγα από την ανατροφή στο σπίτι και την παιδεία που οδηγούν (ή όχι) στην αίσθηση προσωπικής και συλλογικής ευθύνης: στην εστίαση επί σημείων συμφωνίας αντί σημείων διαφωνίας... Το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε στην Ελλάδα είναι να εξηγούμε γιατί όλοι οι άλλοι κάνουν λάθος, γιατί είμαστε θύματα και γιατί δεν είναι η ευθύνη δική μας...