Παντρευτήκαμε πριν τέσσερα χρόνια σαν και σήμερα. Πρώτα στο δημαρχείο μας στο χωριό και μετά στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Φλωρεντία, με οικογένεια και φίλους από έξι χώρες, 125 άτομα. Το νυφικό το είχε ράψει η μαμά μας. Εμείς πάντα θυμόμαστε την ημέρα που γνωριστήκαμε, 17 Απριλίου, 2008, σαν επέτειο, που δεν μείναμε χωριστά ούτε εικοσιτετράωρο από τότε…
Να είστε πάντα μαζί, πάντα αγαπημένοι! Αχ πόσο μου έλειψε αυτό το φως τόσες μέρες! Έτσι να φωτίσει λίγο η ψυχή μας, με ανθρώπους που ξέρουν να γιορτάζουν τη χαρά τους και να μην την κρύβουν από το κακό το μάτι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας συμπαθώ πολύ γι' αυτή την παλικαριά! Και οι ιδέες και οι σκέψεις αλλά και οι στιγμές σε κοινή έκθεση. Στάση ζωής απέναντι στην καχυποψία και στο σκοταδισμό της εποχής γενναία, αλλά και έντιμη.
Ευχές πολλές!
Σ’ ευχαριστούμε αγαπητή Γεωργίτσα! Εμείς επιλέξαμε το μπλογκ αυτό να είναι διάφανο με το ποιοι είμαστε, που και γιατί –και επειδή δεν βλέπαμε τον λόγο να εκφραστούμε διαφορετικά, αλλά και γιατί στην περίπτωσή μας πιστεύουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό χωρίς να διατρέχουμε κάμποσους από τους κινδύνους του ίντερνετ κάποιου που ζει στην Αθήνα. Επίσης, και οι δύο πιστεύουμε ότι το «κακό μάτι» υπάρχει μόνο στην αυτοπροβολή του «παθόντος» ο οποίος πιστεύει σε αυτό -αλλά στην πραγματικότητα αυθυποβάλλεται και την παθαίνει από μόνος του. Η μία από τις τρεις σταγόνες λάδι που σπάει στο νερό μπορεί επίσης να εξηγηθεί με απλή φυσική, όπως και με το «νευρικό» ηλεκτρικό φορτίο στα δάχτυλα εκείνου που τις ρίχνει στο βαθύ πιάτο για να «ξεματιάσει».
ΔιαγραφήΜας ευχαριστεί που το λες «παλικαριά» αλλά δεν το βλέπουμε σαν γενναιότητα… σ’ αυτήν την ψηφιακή πραγματικότητα, το πόσο «πραγματική» είναι η εμπειρία και η επικοινωνία εξαρτάται από το πόσο «πραγματικοί» είναι οι γράφοντες. Ένα ανοιχτό «αγαπητό ημερολόγιο» όπου άνθρωποι συμφωνούν ή διαφωνούν, εκτιμούν ή όχι, βρίσκουν κάποιο νόημα ή προσφέρουν το δικό τους. Ένα είδος επικοινωνίας και ενότητας μεταξύ ανθρώπων το οποίο ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρχε δυνατότητα να δημιουργηθεί. Τα κοινωνικά επακόλουθα αυτού του κοινωνιολογικού φαινομένου εξαρτώνται από τον καθένα μας…
Πανεμορφες φωτο για όλη την ευτυχια που βγαζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ειστε γεροί και αγαπημενοι, Δημητρη!
Αγαπητή μου Scarlett σ’ ευχαριστούμε πολύ! Τις φωτογραφίες τις διαβάζεις σωστά :-) νάσαι καλά πάντα κι ευτυχισμένη κι εσύ.
ΔιαγραφήΠοτέ δε μπορείς να ξέρεις που θα σε συναντήσει ο έρωτας Δημήτρη; Και αυτός είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια και η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή. Να είστε πάντα μαζί και αγαπημένοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου Roadartist, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις που και πως θα έρθει η στιγμή, αλλά το δύσκολο είναι να βρίσκεται κανείς σε σημείο όπου να μπορεί να την αναγνωρίσει όταν έρθει, και να κάνει αυτό που πρέπει για να χαρεί τους καρπούς που μπορεί η στιγμή εκείνη να δώσει σε όλη την ζωή χωρίς να χρειάζεται να διαλογιστεί, να το σκεφτεί και να αποφασίσει… μόνο να ξέρει ήδη, μόλις γνωρίσει την στιγμή. Και ένα λεπτό καθυστέρησης ή σκέψης μπορεί να την κάνει να περάσει και να φύγει… νάσαι καλά…
ΔιαγραφήΠολυ όμορφο που γιορταζεις την επέτειο σας με τέτοια χαρα,κι ακόμα πιο όμορφη η ιστορία. Της ζωής σας.Να είστε καλα πάντα Δημήτρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστούμε, φίλε Squarelogic! κι εσείς να είστε πάντα καλά! Εδώ, κάθε χρόνο και καλύτερα...
ΔιαγραφήΣτείλε μου ένα email από το προφίλ μου να επικοινωνήσουμε :-)
Διαγραφή