Μια από τις ελάχιστες, όχι περισσότερες από δύο-τρεις, σταθερές, διορατικές, αντικειμενικές, έμπιστες φωνές των Ελληνικών ιστολογίων, που πάντα πραγματευόταν τα γεγονότα, την πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία της Ελλάδας, μας παρέδωσε το σύνολο του έργου του, το οποίο θα βρίσκεται
εδώ όσο λειτουργεί το διαδίκτυο.
Ο
Locus Publicus θα μου λείψει προσωπικά και θα τον σκέφτομαι πάντα. Σε κάθε στιγμή και γύρισμα της ιστορίας
του τόπου όπου γεννηθήκαμε θα αναρωτιέμαι τι θα είχε πει, τι θα είχε γράψει –πως θα είχε αποδώσει τα γεγονότα και τι θα έβλεπε για το αύριο η καθαρή του ματιά.
Η οικογένειά του στην Μασαχουσέτη, και στο αγαπημένο του Μεσολόγγι, και όλοι εμείς που τον αγαπήσαμε, όλη αυτή η ζωή που άφησε πίσω του, υπάρχει, όπως πάντα θα υπάρχουν οι σκέψεις του, μέσα μας.
Τι ξαφνικο ηταν αυτο ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροχτες ο Moloch (γι'αυτον ηξερα οτι ηταν αρρωστος), τωρα ο Locus.
Απο τι αν επιτρεπεται, Δημητρη ?
Οφειλω να ομολογησω οτι σοκαριστηκα
Τον διαβαζα, μου αρεσε η γραφη του...ασχετα που δε σχολιαζα
Από stroke, Scarlett μου... εξαιρετικός, νέος άνθρωπος με παιδιά, σύζυγο Ιρλαδικής καταγωγής, νότια της Βοστώνης... Δεν ήξερα για τον Moloch?
ΔιαγραφήΚριμα...ήταν πολυ ξαφνικο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον Moloch ειχα αναφερθει στην προηγουμενη μου αναρτηση, γιατι τα τελευταια του κειμενα με ειχαν πολυ συγκινησει
Ναι! αφού έγραψα την απάντηση κατάλαβα ότι είχα χάσει την προηγούμενή σου ανάρτηση, και μετά από το λινκ σου πήγα και διάβασα μερικές αναρτήσεις του. Δεν είχα πάει στο μπλογκ του πριν σήμερα. Πραγματικά συγκινιτικές αναρτήσεις. Γι αυτό πρέπει ποτέ να μην αφήνουμε στην άκρη το σήμερα, ή να λέμε "θα δούμε"... είχα διαβάσει κάπου, να ζεις κάθε μέρα σαν την τελευταία, και να χαιρετάς κάθε καινούργια μέρα σαν την πρώτη...
ΔιαγραφήΑπό τα πρώτα blogs που ξεκίνησα να διαβάζω μόλις άνοιξα το δικό μου κάπου εκεί στο 2007. Σίγουρα ένας blogger που ξεχώριζε ακόμη κ αν δεν ταίριαζαν πάντα οι απόψεις μας. Χαθήκαμε όταν άνοιξε το νέο του ιστολόγιο, στο παρελθόν πριν από την έξαρση της οικονομικής κρίσης, είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε ιδέες κ για θέματα πέραν όλων αυτών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι καλό ταξίδι, καλή του ανάπαυση.
Ο θάνατος Moloch με συγκλόνισε πραγματικά. Έκλαψα πολύ την Κυριακή και ας τον γνώριζα μόνο διαδικτυακά. Είχαμε όμως επικοινωνία και πραγματικά ένιωθα μικρή μπροστά στη δύναμη, στην αξιοπρέπεια και στην αγάπη του. Η τελευταία του επιθυμία ήταν να εκφράσει την αγάπη του προς τη κοπέλα του που δεν τον άφησε στιγμή ποτέ...
http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4754368&wordsinarticle=tolis
Προσωπικά και υποκειμενικά δεν θυμάμαι μια γνώμη του Μάκη με την οποία να μην είχα συμφωνήσει λέγοντας «μακάρι να μπορούσα να γράφω κι εγώ έτσι». Ήταν σοβαρά διαβασμένος, ενημερωμένος, διορατικός, και αγαπούσε την πατρίδα με εκείνον το ειδικό και άπλετο τρόπο που μόνο ένας που βρήκε καλύτερη ζωή αλλού μπορεί να την αγαπά. Αυτό επίσης του έδινε την οπτική γωνία να βλέπει όσο καθαρά όσο έβλεπε…
ΔιαγραφήΗ ζωή, η ύπαρξη, υφίσταται μόνο για εκείνους που ζουν, και η ύπαρξη έχει νόημα τόσο πολύ βαθύτερο και πολυδιάστατο όταν μοιραζόμαστε και έχουμε μέσα μας όλες τις φωνές, τις σκέψεις που έγιναν βίωμά μας και μέρος της εμπειρίας μας από όλους όσους ακούσαμε και διαβάσαμε…
Δημητρη,χαθηκα και γω απ την μπλογκογειτονια απ τον Μαιο...κόπωση,αίσθημα ματαιότητας,όλα αυτά με έκαναν να σταματησω καν να επισκεπτομαι τη σελίδα μου,αλλά και τους καλους μου φίλους,σαν εσένα ή τον locus.Ειχα όμως την (ψευδ)αισθηση οτι ανα πάσα στιγμη θα σας έβρισκα όλους οπως σας άφησα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧτες μου έστειλε το κακό μαντάτο ο univers...δεν το πιστεψα,δεν ηταν και σιγουρος...μπηκα frantically στο μπλογκ του,και ειδα τα μηνυματα,μετά στου φιλου του samson ,στου Αθεοφοβου...δεν το πίστευα!
Ειχα την χαρά να τον συναντησω για ενα 2ωρο πριν πετάξει για Βοστονη προπερσι,αλλά πάντα ειχα την αισθηση οτι ενας καλός φίλος με περιμένει στη Νεα Αγγλια (όπως εχω και για σενα κι ας μην εχουμε συναντηθει ακομη).Δυστυχως,αυτο δεν θα γινει πια... Αισθάνομαι οτι εχασα ενα φιλο της καρδιας,κι όλοι χάσαμε εναν υπέροχο Ανθρωπο και Ελληνα.Θα μας λείψει η διεισδυτικη και αποστασιοποιημενη,ψυχραιμη ματια του στη μπερδεμενη μας ελληνικη πραγματικότητα και βεβαα,το σπάνιο Ηθος που ο Αδαμ εξέπεμπε.
Φίλε Squarelogic ήταν μεγάλη χαρά να λάβω το σχόλιό σου γιατί η απουσία σου είναι αισθητή! Ελπίζω να είστε όλοι καλά, πάντα, και να ξέρεις ότι πράγματι σε/σας περιμένουμε μια μέρα είτε στο βουνό μας, είτε στο Φάληρο!
ΔιαγραφήΕπίσης είναι χαρά να μοιραζόμαστε το γεγονός πως κανείς δεν φεύγει πραγματικά από ανάμεσά μας όσο ζει στις σκέψεις μας και στην καρδιά μας, και ο Μάκης ήταν σαν άνθρωπος όλα όσα γράψαμε εδώ και περισσότερα.
Νάσαι πάντα καλά, Squarelogic, και θα είναι χαρά να περνάς που και που από τα παλιά σου λημέρια και τους φίλους που πάντα έχεις.
Δημητρη οταν ερθεις Ελλάδα,let me know...το παράδειγμα του Μακη ειναι αφυπνιστικό,ως προς το οτι δεν πρέπει να χάνουμε ευκαιριες να συναντησουμε αγαπημένους φίλους.Κι ελπίζω,σταδιακα΄,ν'αρχισω να ξαναπερνάω απ τα "παλιά μου λημέρια"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛειτουργεί κάποιο email που έχεις στο προφίλ του μπλογκ σου;
ΔιαγραφήOoops! δεν έχεις email στο προφίλ σου... στείλε μου ένα αποό το δικό μου προφίλ...
Διαγραφή