Περασμένα

Είχα αφήσει για τελευταίο, πριν από το αεροδρόμιο, μετά από τρεις μέρες στην Βοστώνη, το αγαπημένο μας εστιατόριο στο λιμάνι, το Anthony's Pier 4.

Πηγαίναμε στου Athmony's από το 1990 και είχαμε και καλή παρέα: τις φωτογραφίες του Anthony με τους καλεσμένους του που κατά τις εκατοντάδες κοσμούσαν τους τοίχους του χωλ της εισόδου.

Άντονυ Κουήν

Τζο ΝτιΜάτζιο και Μπόμπυ Ορ

Ελίζαμπεθ Τέηλορ

Τζων Κέννεντυ

Ρίτσαρντ Νίξον

Ρόκυ Μαρσιάνο

Λάιζα Μινέλλι

Χένρι Κίσσιντζερ

Ελίζαμπεθ Τέηλορ

Γουίλυ Μέης

Κερτ Ράσσελ, Γκόλντι Χων

Πάππας Παύλος IV

Χέντυ Λαμάρ

Άλφρεντ Χίτσκοκ

Ελίζαμπεθ Τέηλορ

Ο Άντονυ περίμενε πάντα στο Χωλ τους επισκέπτες του και καλούσε μια κοπέλλα να τους οδηγήσει στις θέσεις τους. Κατά το 1994 με είχε μάθει και μένα και τον Κώστα με τα ονόματά μας και μας καλοσόριζε με ένα χαμόγελο όταν μας έβλεπε 2-3 φορές το χρόνο.

Στρείδια, κλαμ τσάουντερ, μείδια, σούσι, κοχύλια, και αστακούς... ω, οι αστακοί, και δύο κιλά αν ήθελες... και τρία... και υπέροχες μπριζόλες και φιλέτα. Μπαρ με πούρα, και θέα το λιμάνι και το αεροδρόμιο.

Κατά το 2002-3 με είχε ξεχάσει και με καλωσόριζε κάθε φορά σαν να ήταν η πρώτη φορά που με έβλεπε, και ρωτούσε με χαμόγελο το όνομά μου. Πάντα του το ξανάλεγα και τον ευχαριστούσα με ένα χαμόγελο σφίγγοντάς του το χέρι και με τα δύο τα δικά μου.

Η τελευταία φορά που φάγαμε στου Anthony's μαζί με τον Κώστα ήταν τον Αύγουστο του 2006 στον δρόμο για την Ελλάδα...

Ο Άντονυ Αθανάς πέθανε με Άλσάιμερς, 94 ετών, στις 20 Μαΐου του 2005. Είχε γεννηθεί στο Korçë της Αλβανίας 28 Ιουλίου 1911 και μετανάστευσε στις ΗΠΑ 4 χρονών το 1915. Έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς και αγαπητούς εστιάτορες των ΗΠΑ, και το εστιατόριο Anthony's Pier 4 στο λιμάνι της Βοστώνης το άνοιξε 52 χρονών το 1963. Ο Anthony έιναι από τους βασικούς υπεύθυνους της αναζωογώνησης της περιοχής του λιμανιού. Πέθανε εκατομμυριούχος και τα εστιατόρια, το κεντρικό και άλλα δύο σε καλές περιοχές, τα ανέλαβαν οι γιοί του. Κηδεύτηκε στον Αλβανικό Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό της Βοστώνης...

Το εστιατόριο, Anthony's Pier 4, έκλεισε στις 5 Ιουλίου του 2013. Δεν το πρόλαβα για τεσσερσίμησι μήνες. Και πήγα λίγο παρακάτω στο απλό εστιατοριάκι No Name όπου κι εκεί πήγαινα από το 1983 και το έχουν Έλληνες.

Καθώς έτρωγα το αστακουδάκι μου στο No Name, άκουγα συζήτηση μεγαλόφωνη από τρία τραπέζια παρακάτω, στα Ελληνικά, για το αν οι μάρκες μόδας των ρούχων που αγόρασε μια εύσωμη κυρία είναι γνωστές στην Αθήνα ή αν άδικα πήγαν τα λεφτά.