Πετώντας!
Πριν αρχίσει να πιλοτάρει Μπόινγκ 767-400 της Γιουνάιτεντ από την Νέα Υόρκη προς Ευρώπη τον Ιούνιο, ο Κώστας αποφάσισε να νοιώσει τον ουρανό γύρω του χωρίς αεροπλάνο! Για πρώτη του φορά πήδηξε με εκπαιδευτή από τα 4.000 μέτρα πάνω από το μεγαλύτερο και γνωστότερο κέντρο σκάιντάηβινγκ του κόσμου, στο Ντήλαντ της Φλώριδας. Ήταν τα γενέθλια της Μελίσας, της φίλης του Μάικ, που είναι πιλότος F16, και όλοι οι φίλοι τους κάνανε δώρο ένα σκάιντάηβινγκ πριν φύγουν για την καινούργια βάση του Μάικ. Την τελευταία στιγμή έπεισαν και τον Κώστα να πηδήξει μαζί τους :-)
Τελευταία φορά που ήταν στα 4.000 μέτρα (4.250 μέτρα για την ακρίβεια) ήταν 15 χρονών και ήμασταν στην κορφή του Μπρέκενριτζ στα Βραχώδη Όρη με τα σκι μας. Αποφάσισε να κατέβει την πιο δύσκολη, κάθετη χαράδρα, τα Λέηκσούτς του Μπρέκενριτζ, και είμαι πολύ περήφανος που η απάντηση του μπαμπά του τότε ήτανε να το κάνει δύο φορές, μία με εμένα στην άλλη κορφή να τον παίρνω βίντεο και άλλη μία να παίρνει βίντεο εκείνος ώστε να τα "κόψουμε" μαζί μετά στο μοντάρισμα σαν να είχαμε δύο κάμερες. Αν ήμουνα μαζί του χτες, θα είχα πηδήξει και εγώ.
Πόσο έχω ταλαιπωρηθεί για να σχολιάσω δε λέγεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πετάει εκτός, λες και υπάρχει κάποιος ιός, δε ξέρω ίσως ευθύνεται κάποιο από τα προγραμματάκια, δε μου συμβαίνει αλλού. Όπως και να έχει, ο μπλογκερ έκανε τα πάντα να μην ξαναπεράσω :)
Από την άλλη, όσον αφορά την ανάρτηση, θα έκανα κάτι τέτοιο ΙΣΩΣ μόνο αν με πλήρωναν, και πάλι με χίλια ζόρια, δηλαδή με καμία άλλη δύναμη. Δεν με τρελαίνει καθόλου ότι έχει να κάνει με "ριψοκινδυνότητα" και πόσο μάλλον με ύψος. Έχω υψοφοβία... ενώ π.χ. ότι έχει να κάνει με τη θάλασσα, όπως το σερφ για παράδειγμα με εξιτάρει, καταλαβαίνω την αίσθηση ελευθερίας και θα ήθελα να το ζούσα, είναι κάτι που θαυμάζω, αντίθετα ένα τέτοιου είδους εξτριμ 'σπορ' μου προκαλεί περίεργα συναισθήματα. Αλλά αυτά είναι γούστα. Το σίγουρο η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη :) καλές σας πτήσεις!
Καλή Κυριακή αγαπητή μου Roadartist :-)
ΔιαγραφήΤο έχω προσέξει και εγώ τον τελευταίο χρόνο όταν είμαι στην Ελλάδα ότι το internet "μπλοκάρει" την ηλεκτρονική "χειραψία" επικοινωνίας μεταξύ κομπιούτερ και ιστοσελίδων λόγω προβληματικού routing, γενικά. Με μέτρο, σαν "10", την σύνδεση μέσω δορυφόρου που έχω εδώ (που από μόνη της η δορυφορική σύνδεση δεν είναι πολύ σταθερή) η πρόσφατη εμπειρία μου με τον ΟΤΕ, DSL, στην Αθήνα, είναι ένα "7" ή "6" στα "10" και το 1/3 της ταχύτητας, ιδίως upload. H σχέση ταχύτητας upload και download σε μία σύνδεση είναι σημαντική για την ομαλή επικοινωνία του κομπιούτερ και στην Ελλάδα οι εταιρείες ενώ δίνουν θεωρητικά υψηλές ταχύτητες download δίνουν μόνο μέχρι 1 Mbps upload, όταν εκτός Ελλάδας το upload είναι πολύ γρηγορότερο. Εδώ στον δορυφόρο φτάνει τα 5,5 με 6 Mbps... Ο τεχνικός του ΟΤΕ μου είχε πει ότι "...μα δεν υπάρχει ταχύτητα upload πάνω από 1 Mbps" και του έδειξα τις μετρήσεις μου από την Ιταλία. Είχε μείνει άναυδος γιατί σαν τεχνικό τα αφεντικά του του είχαν διδάξει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ταχύτητα :-) και δεν είχε την γνώση του πως οι δύο ταχύτητες συνηγορούν για να υπάρχει (ή όχι) σταθερότητα στην σύνδεση...
Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες για το skydiving! Πάντως μπορώ να σου πω ότι ο Κώστας (και εγώ) κάτι τέτοια δεν τα "πιάνουμε" σαν ριψοκίνδυνα, αλλά, περισσότερο, για την χαρά του να είσαι ένα με τον ουρανό :-) ... Είτε στην θάλασσα, στα βουνά, στον αέρα, είναι περισσότερο η χαρά της ύπαρξης παρά η συνειδητοποίηση του αν κάτι είναι ...τραβηγμένο. Όταν με πήρε να μου πει τι είχε κάνει, απρόοπτα, και είδα και τις φωτογραφίες, η καρδιά μου γέμισε με ένα αίσθημα χαράς και ελευθερίας :-) Και μεταξύ μας είναι δύσκολο για το ένστικτο ενός μπαμπά, είτε ο γιός είναι 4, 14 ή 24, να μην δείξει φόβο ή κριτική, αλλά το θεωρώ κεντρικό στο να αποκτά κανείς υπευθυνότητα --και ελπίζω να συνέβαλα κάτι σε αυτό. Πάντως, φυσικά, όλα αυτά μεταφράζονται και από τον καθένα μας στο τι μας ενθουσιάζει προσωπικά --και να το αγκαλιάζουμε!