Περιπέτειες...

Τελικά, από όσα λέει ο ...πρωθυπουργός, η επιλογή είναι απλή. Ή κάνουμε ότι μας λένε σαν να μην άλλαξε κυβέρνηση, ή ακολουθούμε έναν δρόμο ο οποίος όπως και να τον ονομάσουμε τώρα, τελικά και σύντομα οδηγεί στην δραχμή, εκτός Ευρώπης.

Το να επιλέξουμε να κάνουμε ότι μας λένε συνεπάγεται την αυτόματη παραδοχή πως ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε οι ψηφοφόροι ήξεραν τι έλεγαν, και θα είναι ταπεινωτικό.

Το να επιλέξουμε "έντιμη ρήξη" ή όπως αλλιώς θέλουμε να βαφτίσουμε την χρεοκοπία και την τελική αποχώρηση προς την δραχμή, συνδυάζει το αν θέλει ο κόσμος να "αποχωρήσει" από την "Ευρώπη", συν το ότι κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει επιστρέφοντας στην δραχμή. Και θα είναι ταπεινωτικό.

Πρέπει να επιλέξουμε πια ταπείνωση προτιμάμε: Την ταπείνωση του χαζού ή την ταπείνωση του αποτυχημένου. Φτωχότεροι από όσο ήμασταν τον Ιανουάριο, πολύ φτωχότεροι, θα γίνουμε ούτως ή άλλως και στις δύο περιπτώσεις. Και οι ελευθερίες μας θα μειωθούν και στις δύο περιπτώσεις.

Δεν νομίζω ότι "ελπίδα" και "αξιοπρέπεια" βρίσκονται σε οποιαδήποτε από τις λύσεις.

Ο Ελληνικός λαός θα χρησιμοποιήσει τα ιδιαίτερα κριτήρια και σκεπτικό του, για να κάνει την επιλογή του. Θα προτιμήσει μάλλον το άγνωστο γιατί εκεί υπάρχει "ελπίδα" ή/και "αξιοπρέπεια". Θα προτιμήσει το αντίθετο από αυτό που τον συμβουλεύουνε οι "εταίροι", οι "θεσμοί" και η πλειοψηφία, γιατί οι σύμβουλοι θεωρούνται κακόβουλοι, και γιατί πιθανόν να θεωρεί ότι υπάρχει "αξιοπρέπεια" στο να μην ακολουθεί κανείς συμβουλές που δεν του αρέσουν. Αν η Ευρώπη πραγματικά καταλάβαινε την φύση της Ελλάδας, έπρεπε τόσο καιρό να μας παροτρύνει με το χαμόγελο και με αγάπη να βγούμε από την Ευρωζώνη και την Ευρώπη. Τότε, ο λαός θα απαιτούσε τρεις τρόικες και εννέα μνημόνια. 

Τελικά, η αξιοπρέπεια αυτού του λαού, και όλο αυτό το φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να είναι θεμελιωμένα σε ένα και μόνο ένα σκεπτικό: Τι λε ρε που θα μου πεις εμένα τι να κάνω!

Πότε υπήρξε πραγματική "διαπραγμάτευση" τους τελευταίους μήνες; Εμείς δεν έχουμε, ούτε είχαμε ποτέ τίποτα, εκτός από την επιλογή του να υπακούσουμε στους κανόνες του μόνου υπάρχοντος ή να ξεκουμπιστούμε. Η λεγόμενη λίστα Βαρουφάκη, μετά από τόσες προσπάθειες εξεύρεσης χρημάτων, αποδεικνύει περίτρανα και τελεσίδικα ότι δεν έχουμε τίποτα. Μηδέν. Μόνο φραστικά πυροτεχνήματα για εσωτερική κατανάλωση. Ενώ, η Ευρώπη πρέπει απλώς να μετρήσει τα κουκιά του τι είναι για αυτήν φτηνότερο: να μείνουμε ή να φύγουμε. Που βρισκόταν το πεδίο ...διαπραγμάτευσης; Ποιός δούλευε ποιόν; Πιά "διαπραγμάτευση"; 

Ο ...πρωθυπουργός, παραδέχεται ότι τίποτα δεν μπορεί να κάνει από όσα έλεγε και σκέφτεται να κάνει δημοψήφισμα για τους όρους της συμφωνίας (το επόμενο και χειρότερο μνημόνιο). Αντί να επιλέξει ο ίδιος, επωμιζόμενος τις ευθύνες των προεκλογικών ψεμάτων (ή ανεύθυνων υποσχέσεων), θα κληθεί ο λαός να επιλέξει την ταπείνωση του χαζού ή την ταπείνωση του αποτυχημένου. Δεν έχει ούτε καν την τσίπα να παραδεχτεί, κοιτάζοντας τον φακό της κάμερας, ότι απέτυχε παταγωδώς σε όλα και ότι έβαλε την χώρα σε θανάσιμες περιπέτειες με τις υποσχέσεις του τις οποίες έχαψε ο κόσμος... Ο Αλέξης Τσίπρας, τελικά, θα μας προτείνει, ή επιστροφή στα μνημόνια του Σαμαρά, ή φτώχια τρισχειρότερη από την τωρινή (και η επιλογή θα γίνει από τον λαό με την ανάσταση εκ νεκρών της ιδέας του Γιωργάκη για δημοψήφισμα). Χρειαζόμασταν όμως τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση για να δούνε τα 22% των εγγεγραμμένων που τον ψήφισαν ότι αυτές ήταν πάντα οι επιλογές, και άλλες ποτέ δεν υπήρχαν.

Το νταούλι τελικά τα χτυπάει η Ευρώπη, και εμείς χορεύουμε με μόνη επιλογή το πότε και πως να πηδήξουμε στο Ζάλογγο. Προσπαθήσανε πάντως τα παιδιά! Μπράβο τους! Ήρωες! ε;

Όμως, στον θαυμαστό κόσμο της δικαιολογίας με την αβάσταχτη ελαφρότητα του "έτσι θέλω", έχουμε ήδη κερδίσει.

Ή θα έχουμε κερδίσει επειδή θα υποχωρήσουν οι δανειστές και θα μας δώσουνε καινούργια λεφτά χωρίς όρια ή όρους (στα όνειρά μας), ή θα έχουμε κερδίσει επειδή θα έχουμε προβάλει 2-3 μήνες μπαχολοειδή αντίσταση (με το πουκάμισο έξω) πριν κάνουμε ότι μας πούνε, ή θα έχουμε κερδίσει επειδή πέσαμε και ξεψυχήσαμε ηρωικά στις επάλξεις του αγώνα (χωρίς γραβάτα).

Το μόνο θέαμα που παραμένει επί σκηνής είναι το πως η "αριστερή πλατφόρμα" ακόμα δεν έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται, ή απλά θέλει δραχμή και τα σκυλιά δεμένα. Δηλαδή, τελικά, ίσως το 4% που ήταν πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ να αποχωρήσει επιστρέφοντας στο 3% με 4%, μετονομαζόμενοι "Ορθόδοξο ΣΥΡΙΖΑ", και ο Τσίπρας να μείνει στην υφιστάμενη καινούργια ενσάρκωση του παλιού ΠΑΣΟΚ για να κρατήσει την καρέκλα.

Το αναμφισβήτητο είναι ότι την τύχη της Ελλάδας αυτή τη στιγμή την καθορίζει ένα 10%-15% των Ελλήνων ...δημοκρατικότατα.