Ανασυγκροτήσεις

 

Με την σιγουριά στο ότι έχω λιγότερες μέρες μπροστά μου από όσες πίσω μου, μια συνειδητοποίηση που εμφανίζεται σιγά-σιγά αλλά και όλως εξάφνως στην ύπαρξη, χωρίς να έχω ιδέα αν έχω μπροστά μου μέρες, μήνες, χρόνια ή δεκαετίες, παρατηρώ ότι το νιονιό μου αρχίζει να προσπαθεί να βάλει τα πράματα σε κάποια τάξη.

Έχοντας χαράξει κάποια αυτό-ικανοποιητική πορεία προσωπικής απάντησης στην τρίπτυχη ερώτηση του Τι Είμαι; Που Είμαι; και, Γιατί Είμαι; ένας γαλαξίας τρισεκατομμυρίων ατόμων ανάμεσα σε αμέτρητους γαλαξίες τρισεκατομμυρίων ατόμων, λόγω τυχαίας συγκέντρωσης ατόμων, σε χρόνο ταυτόχρονα μηδέν-και-άπειρο, το μόνο που απομένει είναι να προσδιορίσω το αν είμαι ικανοποιημένος από το πως τα τρισεκατομμύρια άτομα που με αποτελούν συνέβαλαν θετικά ή αρνητικά στην συλλογική πορεία της ύπαρξης.

Βέβαια, το κριτήριο του αν η συμβολή «μου» είναι θετική ή αρνητική δεν έχει ουσία, στην απουσία αντικειμενικού προσδιορισμού του τι θα θεωρούταν, στο σύμπαν, θετικό ή αρνητικό. Άλλωστε, αφ’ ενός δεν κατανοούμε τι είναι «σύμπαν», και αφ’ εταίρου τα θεμέλιά μου δεν σταματάν σε ατόφια άτομα μια και το κάθε άτομο αποτελείται από υποσωματίδια. Τέλος, το αν θα υπάρξω για 65 ή για 105 χρόνια σε γραμμή 13,8 δισεκατομμυρίων ετών έχει λίγη σημασία ιδίως όταν σκεφτεί κανείς ότι η γραμμικότητα και ακολουθία του χρόνου είναι μια αυταπάτη όπου στην κοσμική πραγματικότητα ο χρόνος είναι ένα σύνολο χωρίς γραμμική εξέλιξη.

Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό κριτήριο παρά μόνο η προσωπική, υποκειμενική, αντίληψη μιας αφήγησης και εικονογράφησης που υπάρχει μόνο στην φαντασία η οποία χτίζεται μέσα στον κάθε οργανικό εγκέφαλο.

Απομένει να μας ενδιαφέρει το αν αισθανόμαστε κρύο ή ζέστη. Εδώ στο χωριό στο βουνό, στο δάσος, η θερμοκρασία επί αιώνες ποτέ δεν είχε χτυπήσει 30 βαθμούς. Τώρα πάμε για 40+. Η θέρμανση του πλανήτη θα επιμείνει ίσως για χιλιάδες χρόνια –όμως σύντομα το Ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού (Gulf Stream) θα σταματήσει λόγω της θέρμανσης του ωκεανού και η Ευρώπη θα παγώσει. Ίσως πριν γίνω 105 χρονών. Να περιμένω το πάγωμα της Ευρώπης, ή να πάρουμε πια ένα air condition; Ιδού η απορία.

Μια ανασυγκρότηση, ανασκόπηση και επισκόπηση επιβάλλεται. Για αυτά στα οποία είχα έλεγχο, την συμπεριφορά μου βάση της αυθαίρετης ηθικής μου, και για αυτά στα οποία δεν είχα έλεγχο όπως, παραδείγματος χάρη, την πλεύση σε πελάγη αγνοίας γύρω μου… Δηλαδή… Θυμός! Ιδίως όταν βλέπεις Ιταλούς οδηγούς να οδηγούν κολλημένοι στην εξάτμισή σου στις κορδέλες στο βουνό, προσπερνώντας σε απότομα σε τυφλές στροφές ενώ εσύ ήδη πας γρηγορότερα από το όριο ταχύτητας --Όταν γνωρίζεις καλά ότι, αν ήθελες, η εξακύλινδρη μηχανή σου τεσσάρων λίτρων θα μπορούσε να αφήσει στην σκόνη τα Panda τους και τα τσίνκουετσέντο τους... Είναι μια ιδιαίτερα υπαρξιακή εμπειρία το να κάνουν Ιταλοί οδηγοί έρωτα στην Αμερικανική σου εξάτμιση. Ενώ στην Ελλάδα δεν χάνουν λεπτά της ώρας για σεξ με την εξάτμισή σου: εκεί αμέσως και απλά σε μουτζώνουνε καθώς προσπερνάν από διπλή γραμμή.

Πως φτάνουμε από τους μαλάκες στον δρόμο μέχρι την εξερεύνηση της ύπαρξης, είναι ένα μυστήριο. 

Ίσως όχι και τόσο μυστήριο...


Μια Lamborghini της Ιταλικής Αστυνομίας.


Η Lamborghini αφότου την οδήγησαν Ιταλοί Αστυνομικοί.

~~~

Καληνύχτα σας

και

Καλημέρα σας

~~~

Σημ.: Η αρχική φωτογραφία είναι από τον υπέρυθρο μηχανισμό του
James Webb Space Telescope
και απεικονίζει το νεφώδες σύμπλεγμα Rho Ophiuchi
την κοντινότερη σε εμάς περιοχή "γέννησης" άστρων, 460 έτη φωτός από την Γη.
Δηλαδή, "φωτογραφήσαμε" το Rho Ophiuchi όπως ήταν γύρω στο 1560 της Κοινής Εποχής,
καμιά 'κατοσταριά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης.

~~~