Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Άνοιξη για τον Χίτλερ, και την Γερμανία.



Δεύτερη στάση εργασίας στην Αθήνα 11 Μαρτίου 2010, σε διαμαρτυρία για τα αυστηρά μέτρα λιτότητας λόγω του χρέους της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου οι Έλληνες χρωστάνε 77 Ευρώ σε κάθε Ευρωπαίο.



Η Ντόϋτσλαντ βαδίζει με γρηγορότερο βήμα
(Προσέχτε! Έρχεται η ανώτερη φυλή σαν βλήμα!)






Πώς να ξεχάσει κανείς τα λόγια του στρατιώτη της Βέρμαχτ Φράντζ Λίεμπκιντ, στο αριστούργημα του Μελ Μπρούκς «Οι Παραγωγοί» (1968 και 2005):

«Πολύ λίγοι ξέρουν ότι ο Φύρερ ήταν καταπληκτικός χορευτής! Έσπειραν ψέματα! Προπαγάνδα! αλλά κανείς δεν είπε κακό λόγο για τον Ουϊνστον Τσώρτσιλ! Τσεεεέρτσιιιλ! με τα ποοούρα του! με το μπρααάντυ του! με την απαιιίσια ζωγραφική του! Απαίσια! Μα ο Χίτλερ... Αυτός ήταν ζωγράφος!… Ο Φύρερ μπορούσε να βάψει ένα ολόκληρο διαμέρισμα σε ένα απόγευμα! Δύο χέρια!»

Ο Φράντζ αγαπούσε τον παρεξηγημένο του Φύρερ. Για να ξεπλύνει το όνομα του αδικημένου έγραψε το θεατρικό έργο "Άνοιξη για τον Χίτλερ και την Γερμανία" στην ταράτσα της πολυκατοικίας του στο Μανχάταν παρέα με τα περιστέρια του. Και ο Ζήρο Μοστέλ και ο Τζήν Γουάϊλτερ την έκαναν επιθεώρηση με το ανεπανάληπτο νούμερο:


Άνοιξη για τον Χίτλερ και την Γερμανία,
Χειμώνας για την Πολωνία και την Γαλλία,
Η Ντόϋτσλαντ βαδίζει με γρηγορότερο βήμα,
Προσέχτε! Έρχεται η ανώτερη φυλή σαν βλήμα! :



Άνοιξη για τον Χίτλερ και την Γερμανία,
Της χήνας το βήμα της μόδας με μανία!
Βόμβες πέφτουν απ' τον ουρανό ξανά!
Η Ντόϋτσλαντ ξαναπαίρνει τη θέση της λαμπρά!



Άνοιξη για τον Χίτλερ και την Γερμανία,
σημαίνει πως σύντομα θα πάμε,
πρέπει να πάμε,
το ξέρεις ότι θα πάμε, για πόλεμο!



Ο Φύρερ δεν ήταν και ιδιαίτερα προτότυπος. Κατ' αρχήν, όλη την δεκαετία του '20 και μέχρι τις αρχές των '30 αντέγραφε τον Μουσολίνι χωρίς καμμία πρωτοτυπία ή προσωπική δημιουργηκότητα. Δεύτερον, δεν έγραψε μόνο το βιβλίο "Ο Αγών μου" αλλά και ένα δεύτερο, λιγότερο γνωστό, που δημοσιεύτηκε μόλις το 2003 από το μοναδικό επιζήσαν χειρόγραφο του 1928! Το δεύτερό του βιβλίο πήρε τον πρωτότυπο τίτλο "Δεύτερο Βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ" και μέσα σε αυτό ο Φύρερ είχε αποκαλύψει ότι την ιδέα για τα στρατόπαιδα συγκεντρώσεως την είχε πάρει από τον τρόπο με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μεταχειριστεί τους ιθαγενείς Αμερικανούς (Ινδιάνους), βάζοντάς τους σε φυλλαγμένες περιοχές μετά από την σχεδόν εξολόθρευσή τους. Περίεργο που δεν έχει ακουστεί καθόλου αυτό το δεύτερο βιβλίο... Πάντως, ο Αδόλφος αντέγραψε! Δύο φορές!




Εκτός απ' όλα τ' άλλα πού αντέγραψε από τον Μουσολίνι, ο δεκανέας ελαιοχρωματιστής από την Αυστρία με το λίγο Εβραϊκό αίμα, αντέγραψε από τον Μπενίτο και το όνομα του κόμματός του! Ο μέγας Ιταλός πατριώτης βλέπετε είχε θελήσει να αναβιώσει την δόξα της Ρώμης και είχε χρησιμοποιήσει ένα σύμβολό της ως εξείς: Ένα από τα σύμβολα της Αρχαίας Ρώμης ήταν τα λεγόμενα fasces τα οποία ήταν πολλά κομμάτια λευκής σημύδας δεμένα μαζί σε κυλινδρικό σχήμα με λουρίδες από κόκκινο δέρμα, συχνά με τη λεπίδα ενός ή και δύο τσεκουριών στο πάνω άκρο. Ήταν το σύμβολο της Ρωμαϊκής Συγκλήτου και μεταφερόταν μπροστά από τις πομπές, όπως σήμερα οι σημαίες. Ήταν το "πρόσωπο" της Ρώμης: "Fascio". Η ετοιμολογία της Ελληνικής λέξης "φάτσα" προέρχεται από εκεί. Ο Μουσολίνι λοιπόν είχε οναμάσει το κίνημά του από το σύμβολο αυτό της Ρώμης: Fascism. "Φασισμός".

Ο Φύρερ δεν είχε τίποτα τέτοιο να χρησιμοποιήσει από την Ιστορία των Βαρβάρων βόρεια των Άλπεων (εκτός ίσως από τις Βαλκηρίες οι οποίες ήταν πολύ πιο περίπλοκες γραφίστικα από τη φάτσα της Ρώμης, κι έτσι τις άφησε στον Βάγκνερ). Επίσης καθώς οι βορειότεροι λαοί είναι κάπως πιό ορθολογιστικοί από τους θερμόαιμους Μεσογειακούς, αποφάσισε να αποστάξει την έννοια του Φασισμού σε "Εθνικισμό". Κόλλησε και την μαγική λέξη "Σοσιαλισμός" που τραβούσε όλους όσους είχαν τόση ανάγκη που θα ακολουθούσαν οποιονδήποτε, και έτσι ονόμασε τη δική του φιλοσοφία "Εθνικό Σοσιαλισμό".

Να σας πω πάντως την μαύρη αλήθεια, δεν νομίζω, προσωπικά, ότι ο Μπενίτο Μουσολίνι ήταν εντελώς πρότυπος. Έχω μελετήσει αρκετά ντοκιμαντέρ ομιλιών πού έδωσε (κατάγονταν δε από την γειτονική μου πόλη Πρεντάπιο), και βλέπω και τα νέα της ημέρας από την Ιταλική τηλεόραση συχνά. Είμαι πλέον πεπεισμένος, ότι ο Μουσολίνι, για τις ομιλίες του και τις εκφράσεις και κινήσεις, αντέγραψε πιστά τον μέγα και αξεπέραστο σε θέματα Φασισμού πρωθυπουργό της Ιταλίας Σύλβιο Μπερλουσκόνι!
Να! Δείτε και μόνοι σας:








Και πράγματι, οι διαφορές μεταξύ του ντοβλετιού του Μπενίτο και εκείνο του Αδόλφου συνεχίζουν μέχρι τις μέρες μας, παρά το πολύ παράλληλο μήνυμα και φιλοσοφία ...και τον σοσιαλισμό τους (στον οποίο και τους δύο τους έφαγε ο Στάλιν -αλλ' αυτός ήταν άλλη φάτσα) ! Στην σημερινή Γερμανία παραδείγματος χάριν, αν κανενός του έρθει το θάρρος και ο αυθορμητισμός να λυγίσει δειλά-δειλά το δεξί αγκώνα τείνοντας ελαφρά το χέρι προς τα πάνω και αρχίσει να ψελλίζει: "...χ-χχά...ηλ.. Χχ..ί-τ..." όλοι τον πλακώνουνε μονομιάς και τον ρίχνουν στο γρασίδι σφυρίζοντας μέσα από τα δόντια τους: "Σκάσε νίνκαμππούπφ και θα μας πάρουνε χαμπάρι!" Κι είναι τόσο κρίμα να μην μπορούν να χαίρονται την διεθνή τους διάκριση, ως έθνος, του ότι μπορούνε να καυχώνται πώς ξεκίνησαν και τους δύο από τους δύο παγκοσμίους πολέμους...

Ενώ στην Ιταλία τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αιώνια φλόγα και κεριά πολλά καίνε στον τάφο του Ντούτσε στο Πρεντάπιο, μπροστά στον τύμβο του με το βιβλίο επισκεπτών γεμάτο με ευχές και ευχαριστίες. Λουλούδια πάντα φρέσκα. Ουρές. Και η εγγονή του ηγείται ενός από των κομμάτων που δημιούργησαν τον συνασπισμό που κρατάει σήμερα στην εξουσία το είδωλο (από τον τάφο) του παππού της. Αυτοί και 52% Ιταλοί!

Αλλά, τι τα θες, τι τα ψάχνεις, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε γιατί η Γερμανία χρειαζόταν να επεκταθεί στην Ευρώπη και η Ιαπωνία στραγγαλιζόταν οικονομικά στο εμπόριο του Ειρηνικού από την Αμερική. Εβδομήντα χρόνια μετά η μισή Αμερική από το Εμπάϊαρ Στέητ Μπίλντινγκ μέχρι το Λος Άντζελες ανήκει στην Ιαπωνία και στην Ευρώπη έχουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, και δέχομαι στοιχήματα για το από που ξεκίνησε η ιδέα της ΕΕ και πια είναι σήμερα η κινητήρια δύναμη της μηχανής. Ή μήπως πιστεύουμε ότι τα αίτεια και οι βλέψεις που γεννούν ένα πόλεμο σταματάνε να υπάρχουν όταν σταματήσουν οι εχθροπραξίες, και ότι η Ιστορία των λαών εξελίσσεται με τετραετή προγράμματα;





ΥΓ. Πρόσφατα ο Ντούτσε ("αρχηγός") του κόμματος "Δύναμη στην Ιταλία!" (Forza Italia), Σύλβιο Μπερλουσκόνι, ήρθε σε κατά μύτη σύγκρουση με ένα τουριστικό μπιμπελό του καθεδρικού ναού του Μιλάνο "Ντουόμο" κατά την διάρκεια ανταλλαγής χειραψιών με τα μαζεμένα πλήθη. Ο ανιψιός μου, 16 χρονών, εδώ, καμιά διακοσοπενηνταριά χιλιόμετρα νότια του Μιλάνο, πρότεινε να αγοράσουμε ένα μπιμπελό του δικού μας καθεδρικού ναού γιατί, όπως εξήγησε, "δεν ξέρεις πότε θα φανεί χρήσιμο". Αμέ! εδώ στη Ρομάνια (Emilia Romagna) είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για το σοσιαλισμό μας άνευ φάτσας ή εθνικισμού.


6 σχόλια:

  1. Παρά το ότι δεν είναι στην νοοτροπία μου και στα πιστεύω μου η εκτέλεση οποιαδήποτε ανθρώπου, σκέπτομαι πως αν δεν είχαν κρεμάσει τον Μουσολίνι με την Κλάρα Πετάτσι τότε,πιθανόν μετά από λίγο να τον βλέπαμε αρχηγό κόμματος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αθεόφοβε, κι εγώ είμαι, με μεγάλη έμφαση, κατά του "νόμιμου" φόνου που είναι η οποιασδήποτε δικαιολογίας θανατική "ποινή". Δεν θα πατήσω ποτέ στο Τέξας σαν διαμαρτυρία, που είναι η πρωτεύουσα των εκτελέσεων του δυτικού κόσμου, και θα είχα φύγει από την Μασαχουσέτη αν ποτέ είχε επιστρέψει στους νόμους της η εκτέλεση.

    Ο Μουσολίνι δεν "εκτελέστηκε" και δεν πέθανε από το κρέμασμα. Τον Μουσολίνι και την Πετάτσι τους σταμάτησαν στο δρόμο, 27 Απριλίου 1945, οι (λεγόμενοι) κομμουνιστές παρτιζάνοι Βαλέριο και Μπελλίνι με τους συντρόφους τους -ο αδελφός της Πετάτσι είχε μασκαρευτεί Πρεσβευτής της Ισπανίας προσπαθώντας να τους φυγαδεύσει με τον υποχωρούντα Γερμανικό στρατό. Ο Μουσολίνι φορούσε στολή Γερμανού Αξιωματικού. Οι Παρτιζάνοι τους κράτησαν αιχμάλωτους πηγαίνοντας "από χωρίου εις χωρίον" να φτάσουν στο Κόμο αλλά κατάφεραν να πάνε μόνο μέχρι την Μετσάγκρα. Την επόμενη μέρα, 28 Απριλίου, στο μικρό χωριό Τζιουλίνο ντι Μετσάγκρα ο Μουσολίνι, η Πετάτσι και 15 άτομα που ταξίδευαν μαζί τους δολοφονήθηκαν από τους παρτιζάνους με πυροβολισμούς. Αφού έπεσε νεκρή η Πετάτσι, ο Μουσολίνι, άνοιξε το πουκάμισό του δείχνοντας το στήθος του και φώναξε "πυροβόλησέ με στο στήθος!". Τον πυροβόλησε ένας από τους Παρτιζάνους που τον λέγανε Αουντίσιο, ο Μουσολίνι έπεσε αλλά δεν πέθανε. Τον πυροβόλησαν στο στήθος για δεύτερη φορά και πέθανε σιγά και οδυνηρά. Το ίδιο βράδυ έστησαν στον τοίχο τους υπόλοιπους της ακολουθίας του.

    Υπάρχουν επιμένουσες φήμες ότι ο Μουσολίνι είχε συνεργαστεί μυστικά με τους συμμάχους, και ιδιαίτερα με τον Τσώρτσιλ, προσπαθώντας να εξασφαλίσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και μεταχείριση για την Ιταλία μετά τον πόλεμο. Είχε γίνει αυτό από την παράδοση άνευ όρων της Ιταλίας 8 Σεπτεμβρίου, 1943, και κατά την διάρκεια του κράτους του Σαλό έως τον Μάρτιο του 1945. Η ομάδα δεν αντιστάθηκε στις 27 Απριλίου, 1945, γιατί στην αρχή νόμιζαν πως οι παρτιζάνοι ήταν σταλμένοι από τον Τσώρτσιλ. Λέγεται επίσης ότι οι παρτιζάνοι ήταν πράγματι σταλμένοι από τον Τσώρτσιλ αλλά για να τον σωπάσει τον Μουσολίνι -όχι για να κρατήσει τις υποσχέσεις του, και ότι μεταμφιέστηκαν σε κομμουνιστές για να ρίξουν την πιθανή μελανιά στον Στάλιν.

    Στίς 29 Απριλίου, 1945, τα πτώματα των ήδη από 24 ώρες νεκρών Μουσολίνι και Πετάτσι, και των άλλων φασιστών, μεταφέρθηκαν με φορτηγό στο Μιλάνο και αφέθηκαν στο δάπεδο της πλατείας Των Δέκα πέντε Μαρτύρων που είχε ονομαστεί έτσι πρόσφατα προς τιμήν 15 πατριωτών που είχαν εκτελεστεί εκεί από τους Φασίστες. Αφού τα πτώματα κατ' επανάληψη πυροβολήθηκαν, πετροβολήθηκαν και κλωτσήθηκαν από τον όχλο, κρεμάστηκαν ανάποδα από γάντζους χασάπικου σε ένα σταθμό βενζίνης και ξαναχρησιμοποιήθηκαν σαν στόχοι για όπλα και πέτρες. Ο Φασίστας Αχιλλέας Σταράτσε κοίταξε ότι είχε απομείνει από τον αρχηγό του και είπε "Είναι Θεός" και έκανε τον Φασιστικό χαιρετισμό πρίν τον σκοτώσουν κι αυτόν.

    Σε αντίθεση με τον Χίτλερ και τη σημερινή Γερμανία, είναι πραγματικά ανησυχητικό και τρομακτικό να βλέπεις και να ακούς τι πιστεύει ανοιχτά ένα τρομερά μεγάλο μέρος των Ιταλών για τον Μουσολίνι 65 χρόνια αργότερα. Και να βλέπεις την ..."μετεμψύχωσή" του τον Σύλβιο! Πράγματι θα είχε γίνει αρχηγός του πρώτου μεταπολεμικού κόμματος, όπως λες, αν δεν τον είχαν βγάλει από την μέση.

    ΥΓ. Δεν έχουμε βρει ένα βιβλίο Ιστορίας εδώ που να κάνει οποιανδήποτε έστω και απλή αναφορά στο τι συνέβη μεταξύ 28ης Οκτωβρίου, 1940,και Απριλίου 1941.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχετικά με τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο από ιταλικής πλευράς έχω διαβάσει αποσπάσματα από το βιβλίο του Εμμανουέλε Γκράτσι Η αρχή του τέλους – η επιχείρηση κατά της Ελλάδος»,, που ήταν ο πρέσβης της Ιταλίας στην χώρα μας, το 1940, για την 28/10/44 και την επιδοση του ιταλικού τελεσιγράφου αλλά δεν ξέρω μέχρι πότε εξιστορεί την ιστορία.
    Από ένα δε πρόχειρο ψαξιμο υπάρχουν τα σχετικά βιβλία του ιστορικού Τσέρβι Μ.: Ο ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, έκδοση Αlvin Redma Hellas, Α9ήνα, 1987
    αλλά και του στρατηγού στην Αλβανία
    Πράσκα Βισκόντι: ΕΓΩ ΕΙΣΕΒΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Γκοβόστης, 1999.
    Φαντάζομαι ότι όλα αυτά θα υπάρχουν και σε ιταλικές εκδόσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αθεόφοβε, ευχαριστώ, θα ψάξουμε να δούμε αν υπάρχουνε εδώ -πρέπει σε κάποιο βιβλιοπωλείο ή ιστοσελίδα να τα βρούμε. Πάντως οι δύο εγκυκλοπαίδειες και η μία έκδοση Ιστορίας που έχουμε στο σπίτι, και οι τρείς εκδόσεις αριστερών αποχρώσεων (οι εκδόσεις γενικής γνώσης και ιστορίας που είναι γενικά εύκολο να βρεθούν στα ράφια πολλών σπιτιών), όπως και τα μαθήματα ιστορίας στα σχολεία απ' ότι λένε τ' ανίψια μου... τσιμουδιά. Αλλά, στο δρόμο συναντάς ηλικιωμένους που ή ήταν τότε στρατιώτες, ή είχαν συγγενείς που πολέμησαν ή σκοτώθηκαν τότε. Και η στάνταρ ερώτηση που μου γίνεται είναι να τους πω πως βλέπουν οι Έλληνες τους Ιταλούς λόγω του πολέμου. Η ευγενική μου απάντηση είναι ότι εμείς οι Έλληνες ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τους καθημερινούς ανθρώπους και γείτονες μας από τους φασίστες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμπέρασμα 1ο: Σε μία εποχή αστάθειας (κοινωνικής, οικονομικής κλπ) ένας / όποιος πιάσει τον "σφυγμό" των "μαζών" μπορεί και να εισακουστεί.....

    Συμπέρασμα 2ο: Μια καλή σημαία/λάβαρο κρίνεται απαραίτητη.

    Συμπέρασμα 3ο: Μια καλή ονομασία για την ιδεολογία που πρεσβεύει κάποιος και που είναι εντελώς άλλου περιεχομένου είναι επίσης plus

    Συμπέρασμα 4ο: Ένας/ κάποιος για γίνει "ηγέτης" χρειάζεται απλά να απευθυνθεί στον "κανιβαλισμό" του ανθρώπινου είδους.

    Και σαν επισφράγισμα (παραφράζοντας ένα γκράφιτι) τα βιβλία copies γράφονται....

    Τελικά ο Β' παγκόσμιος πόλεμος ήταν μία παράνοια (κατ' εμέ) που δεν ήταν μόνο χιτλερική, αλλά άγγιξε και τους εχθρούς του.

    Με άλλοθι τον Χίτλερ συνήφθησαν απίστευτες συμμαχίες, εκτονώθηκαν συναισθήματα λαών, ληστεύθηκαν οι τέχνες, τα γράμματα.....
    και φυσικά υπό το βλέμμα όλων ή άντε των περισσότερων δολοφονήθηκαν οι εβραίοι.

    Αυτά τότε, όταν ο φασισμός κι ο εχθρός είχαν πρόσωπο και ονοματέπωνυμο.

    Σήμερα;........

    ωχ πολλά έγραψα.
    Σταματώ
    :-)
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βάσσια, έριξες τον προβολέα στην πιο σημαντική παρατήρηση που μπορεί να βγει από αυτό το ποστ, ως προς το τί σχέση έχουν όλα αυτά με το σήμερα:
    Δανείζομαι δυό γραμμές από τις τρείς μέρες του Κόνδορα:
    "Τι σας λείπει περισσότερο από τον δεύτερο παγκόσμιο;"
    "Η ορατότητα. Τότε ήξερες ποιός ήταν ο εχθρός."

    Πράγματι, και κατά τα συμπεράσματά σου, ένα γεγονός έχει αίτια και αφορμή, μα όταν σκάσει το ηφαίστειο φαίνεται μόνο η αφορμή, τα αίτια μένουν σε ένα ομιχλώδες παρασκήνιο, και οι άνθρωποι που πληρώνουν την νύφη ακολουθούν τον πρώτο που θα πιάσει τον σφυγμό της αφορμής σε συνδυασμό με τα όνειρα ή και απωθημένα ενός λαού. Μετά είναι και η ιδιοσυγκρασία του κάθε λαού. Οι Γερμανοί έπεσαν σε μία ομαδική παραφροσύνη που κράτησε 15 χρόνια, και σε μερικά μέρη, υπογείως, κρατά ακόμα. Οι Ιταλοί στην πλειοψηφία τους (στην οποία δεν ανήκουμε) σήμερα θεωρούν ότι ο Μουσολίνι έκανε περισσότερο καλό στη χώρα παρά κακό. Και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι και ο Στάλιν πλάσαραν "σοσιαλισμό" (Η Σοβιετική ένωση είχε πολίτευμα σοσιαλιστικό -"κομουνισμός" είναι λέξη περιγραφική του σοσιαλισμού εκτός Ελληνικής γλώσσας, ιδίως στην αρχή του 20ου αιώνα)

    Και, όλοι οι Εβραϊκής καταγωγής πολίτες εκείνων των κρατών που δολοφονήθηκαν, δολοφονήθηκαν γιατί είναι πάντα οι αποδιοπομπαίοι τράγοι όσων βλέπουν την δύναμη της Εβραϊκής παράδοσης και πάνω της καθρεπτίζουν την δική τους ανεπάρκεια η οποία και βρίσκεται στην ρίζα της αιτίας των προβλημάτων τους.

    Αν έπρεπε να προσέχει περισσότερο ο κόσμος τότε, τώρα πρέπει να προσέχει πολύ περισσότερο... στο τετράγωνο!

    ΥΓ. Δεν είναι ποτέ δυνατόν να γράψει κανείς "πολλά" στην Αποθήκη Σκέψης :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.