Σωτήρες

Το μίτινγκ είχε ξεκινήσει από ώρα.

ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ: Γυρνάμε σε κύκλους και δεν φτάνουμε πουθενά. Πρέπει να ξεφύγουμε από τις εμμονές του καθενός μας και να δούμε αν και πως όλοι μαζί θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε τον κόσμο.

ΛΕΝΙΝ: Δεν είναι τόσο απλό. Πρέπει να οργανωθούμε σε ομάδες και να θέσουμε μεμονωμένες πτυχές του ζητήματος, τις οποίες συγκεκριμένες υποεπιτροπές θα αναλύσουν και θα παρουσιάσουν προτάσεις στην επόμενη γενική συνέλευση της ομήγυρης. Έτσι δεν είναι Κάρολε;

ΚΑΡΟΛΟΣ: Ότι πεις Βλαντιμίρ.

ΙΗΣΟΥΣ: Κεραυνούς θα ρίξει ο ύψιστος να μας κάψει όλους που έχουμε ξεχάσει την ευθύνη της ψυχής προς το πνεύμα και επιτρέπουμε στην σάρκα να ορίζει τις τύχες του κόσμου!

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Οι ζωντανοί επιτρέπουνε, θες να πεις.

ΙΗΣΟΥΣ: Ποιοι ζωντανοί;

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Είπες "επιτρέπουμε στην σάρκα να ορίζει τις τύχες του κόσμου". Εμείς είμαστε πεθαμένοι. Ψόφιοι. Ληγμένοι. Θέλεις να πεις ότι οι ζωντανοί επιτρέπουνε στην σάρκα να ορίζει τις τύχες του κόσμου.

ΙΗΣΟΥΣ: Επειδή δεν μας ακούνε και κάνουν του κεφαλιού τους!

ΜΩΑΜΕΘ (απορημένος): Εγώ δεν είπα σε κανέναν να μην περιποιείται την σάρκα του...

ΙΗΣΟΥΣ: Και αυτό ήταν το λάθος σου! τώρα σκοτώνουνε κόσμο για να σε βρούνε στον παράδεισο με ενενήντα παρθένες!

ΜΩΑΜΕΘ: Υπερβάλεις, ως συνήθως.

ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ: Αυτό εννοώ. Πρέπει να εξετάσουμε το πρόβλημα. Όχι ο ένας τον άλλον. Πρέπει να καταλάβουμε την ερώτηση μια και κανείς δεν ξέρει πως να φτάσει την απάντηση. Έχουνε γίνει εφτά δισεκατομμύρια εκεί κάτω και το ένα δισεκατομμύριο έχει λογαριασμό φέησμπουκ και διακόσια εκατομμύρια έχουν άηφον και αν κοπεί το ηλεκτρικό και αδειάσουν οι μπαταρίες θα φάνε ο ένας τον άλλον στον πανικό τους. Βούδα! Πεφωτισμένε! Τι λες εσύ;

Ο Βούδας καθόταν σταυροπόδι στην γωνία. Κανείς δεν ήξερε αν κοιμόταν ή συλλογιζόταν.

ΒΟΥΔΑΣ: ...

ΓΙΕΧΩΒΑ (με ηλικιωμένη, τρεμάμενη φωνή): Σοφός όπως πάντα Βουδάκο. Μας φώτισες πάλι.

Εκείνη την στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ένας νεαρός, μπλου τζην, άσπρο λερωμένο τη σερτ με τυπωμένη φωτοτυπία φωτογραφίας του Τζων Λένον μπροστά. Καθώς έπαιρνε μια καρέκλα να την φέρει στο τραπέζι να κάτσει, ζήτησε συγγνώμη:

ΝΕΟΑΦΙΧΘΕΙΣ: Συγγνώμη που άργησα. Φτιάχναμε μια εικόνα από πολύχρωμα χαλίκια στα Ιμαλάια και ξεχάστηκα... Τι συζητάμε;

ΜΩΑΜΕΘ: Ποιός είσαι εσύ;

Ο άγνωστος νέος κοίταξε τον Μωάμεθ αμήχανα καθώς στρίμωχνε την καρέκλα του μεταξύ του Απόλλωνα και του Τουτατίς.

ΝΕΟΑΦΙΧΘΕΙΣ: ...Ιησούς.

Κάθισε στην καρέκλα, και με τα χέρια στα γόνατα κοίταξε τα απλανή μάτια γύρω από το τραπέζι.

ΝΕΟΑΦΙΧΘΕΙΣ: ...Ναζαρέθ;

ΒΟΥΔΑΣ: ...

ΓΙΕΧΩΒΑ (με θυμωμένη φωνή): Σοβαρά;

Έδειξε το μέλος της επιτροπής που καθόταν δίπλα στον Λένιν.

ΓΙΕΧΩΒΑ: Ιδού ο Ιησούς.

Ο νέος κοίταξε τον άνθρωπο που του έδειχνε ο Γιεχωβάς και τα φρύδια του και οι ώμοι του έπεσαν σε παραίτηση.

ΙΗΣΟΥΣ ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ: Παύλο;

ΙΗΣΟΥΣ ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ: Έ! τι θέλεις! Άργησες μιάμιση ώρα! Ούτε τη Μαγδαληνή να δίδασκες!

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΙΗΣΟΥΣ: ... Παύλο...

ΠΑΥΛΟΣ: Επιτέλους! Κάποιος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του Πνεύματός Σου μια και εσύ ασχολείσαι ζωγραφίζοντας με πολύχρωμα χαλίκια!

ΙΗΣΟΥΣ: Πόσα χρόνια πάνε που με ...αντιπροσωπεύεις έτσι; Και η περιτομή; το χοιρινό; οι γραφές; ο Μωυσής;

ΜΩΥΣΗΣ: Τι; τι έκανα;

ΠΑΥΛΟΣ: Αρκετά!

ΙΗΣΟΥΣ: Πόσα χρόνια, Παύλο;

ΠΑΥΛΟΣ: Πολλά!

ΙΗΣΟΥΣ: Πόσα χρόνια;

ΠΑΥΛΟΣ: Εξαφανίστηκες το 33... δέκα χρόνια μετά τσακώθηκα με την πέτρα του σπιτιού σου... ...κάπου χίλια εννιακόσια εξήντα οχτώ... εξήντα εννέα... Αλλά κοίτα τον Πέτρο! Ο Μπένι παραιτήθηκε. Θα παραιτιότανε αν καθόταν στην καρέκλα του Παύλου αντί για του Πετράκη από την Τιβεριάδα;

ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ: Ίσως να πρέπει να αναστείλουμε την συνάντηση.

Ο Ιησούς σηκώθηκε και πήγε στην γωνία, στο τραπεζάκι με τον καφέ και τα μπισκότα. Άνοιξε το καπάκι της καφετιέρας και μύρισε. Κοίταξε να δει αν το νερό στην γυάλα δίπλα στο τραπέζι είχε βρυσούλες  από κάτω και κρύα και ζεστή, και είδε ότι είχε, και ότι το νερό από την κόκκινη ήταν σχεδόν καυτό. Έβγαλε μια χάρτινη σακουλίτσα από την πίσω τσέπη του μπλου τζην και την έδειξε στους άλλους.

ΙΗΣΟΥΣ: Βρήκα ένα καταπληκτικό τσάι στο Κατμαντού! Θέλει κανείς;

© 2013, Αποθήκη Σκεψης, Thoughts Warehouse

Saviors

The meeting had been going on for some time.

CONFUCIUS: We are turning in circles, going nowhere. We must escape our subjectivity and see if and how, together, we can help the world.

LENIN: Not so simple. We must organize into groups and set individual aspects of the issue, which, specific subcommittees will analyze and present recommendations to the next General Assembly. Isn't that correct Karl?

KARL: Anything you say Vladimir.

JESUS: The Almighty will burn us all with lightning, for we have forsaken the duty of the soul to the spirit and we have allowed the flesh to define the fate of the world!

APOLLO: You mean, the living have allowed.

JESUS: Who?

APOLLO: You said, "we have allowed the flesh to define the fate of the world." We are dead. Stiffs. Expired. You mean to say that the living have allowed the flesh to define the fate of the world.

JESUS: Because they do not listen to us and do whatever pops into their tiny heads!

MUHAMMAD (puzzled): I did not tell anyone to not care for their flesh...

JESUS: And that was your mistake! Now people murder left and right to find you in heaven with ninety virgins!

MUHAMMAD: You are exaggerating, as usual.

CONFUCIUS: That's exactly what I mean. We need to examine the problem. Not each other. We need to understand the question, as no one knows how to reach an answer. They are up to seven billion down there and one billion have Facebook accounts and two hundred million have iPhones and if there is a power cut, and if the batteries run out, they will devour each other in their panic. Buddha! Enlightened One! What say you?

The Buddha sat cross-legged in the corner. Nobody knew if he was sleeping or contemplating.

BUDDHA: ...

JEHOVAH: (with aged, shaky voice): Wise as always fatso. You enlighten us, yet again.

At that moment the door opened and in walked a young man in jeans, dirty white tee shirt with a printed photocopy of a photograph of John Lennon. He took a chair to bring it over to the table to sit down, and apologized:

NEWCOMER: Sorry I'm late. We were making a picture from colored sand in the Himalayas and I lost track of time ... What are we discussing?

MUHAMMAD: Who are you?

The unknown young man looked at Muhammad as he was inching his chair between Apollo and Toutatis.

NEWCOMER: ... Jesus.

He sat on the chair and with his hands on his knees he sampled the vacant looks from around the table.

NEWCOMER: ... Nazareth?

BUDDHA: ...

JEHOVAH: (angrily): Really?

He pointed a bony finger at the committee member who sat next to Lenin.

JEHOVAH: That, is  Jesus.

The young man looked at the man who Jehovah said was Jesus and his eyebrows frowned and his shoulders shrugged in resignation.

JESUS NUMBER TWO: Paul?

JESUS NUMBER ONE: Hey! what do you want! An hour and a half late! What were you doing? Preaching to Magdalene?

REAL JESUS: ... Paul ...

PAUL: Well! Someone has to assume the responsibilities of Your Spirit while you're busy drawing with painted sand!

JESUS: How many years now do you ... represent me like that? And circumcision? Pork? the Scriptures? Moses?

MOSES: What? what did I do?

PAUL: Enough!

JESUS: How many years, Paul?

PAUL: Many!

JESUS: How many years?

PAUL: Let's see... You disappeared in 33 ... ten years after that I had that fight with the corner rock thing of your house... about... one thousand nine hundred and sixty-eight ... sixty-nine ... But look at him! Look at Peter! Benny resigned. Would he have resigned if he were sitting in the seat of Paul instead of little Peter's from Tiberias?

CONFUCIUS: Perhaps we should postpone the meeting?

Jesus got up and walked to the corner, at the table with the coffee and the cookies. He lifted the lid from the pot and smelled the coffee. He looked to see if the bubbler by the table had taps for both hot and cold, and he saw that it did, and that the water from the red one was almost boiling hot. He pulled a small paper bag out of the back pocket of his jeans and showed it to the others.

JESUS: I found an amazing tea in Kathmandu! Anybody want some?