Για την Scarlett και τον Τζων Μπόη, και όσους κοιτάνε ψηλά,
Μερικοί ουρανοί απ' την ζωή.
Με κλικ γίνονται ακομα πλατύτεροι...
 |
| Από το σπίτι μου στην Μασαχουσέτη, και οι επόμενες τρεις... |
 |
| Δύο πρωινά στην πεδιάδα της Romagna κοντά στο Forlì |
 |
| Αλβανία |
 |
| Αδριατική |
 |
| Απέννινα, και η επόμενη... |
 |
| Υμηττός |
 |
| Πειραιάς από Παλιό Φάληρο, την ημέρα των πυρκαγιών του Αυγούστου 2007 |
 |
| Γερμανία |
 |
| Μασαχουσέτη, και οι επόμενες τρεις. |
 |
| Plymouth, Μασαχουσέτη |
 |
| Αδριατική |
 |
| Βενετία |
Με την συλλογή των ουρανών της ζωής (σου) μας υπενθύμισες με τον πιο παραστατικό τρόπο πως απ' όπου και να κοιτάξεις τον ουρανό βλέπεις την ίδια ομορφιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά Δημήτρη..
Σ' ευχαριστώ Margo, νάσαι καλά, και πάντα ν α κοιτάζουμε τον ουρανό, που είναι πάντα όμορφος και φυλάει για μας όλα τα μυστικά των ονείρων...
ΔιαγραφήΣαν σήμερα Δημήτρη, 28/2 ήταν τα γενέθλια μιας Scarlett's, δικής μου αγαπημένης, της άναψα κεράκι και κοίταξα ψηλά στα ουράνια της Δομινικανής Δημοκρατίας, που βρίσκομαι για να αποφύγουμε τους κρύους μήνες του Τορόντο, ψάχνοντας για τη Μικρά Άρκτος. Εδώ λόγω χαμηλών φωτισμών γίνονται όλα πιο ορατά και πιο λαμπρά και το εκτίμησα όπως τις ουράνιες φωτογραφίες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σας μήνα!
Καλώς ήρθες Evie! Κι απ΄ το βουνό μας βλέπεις πιο πολλά άστρα από όπου είχα ζήσει...και θυμάμαι τον ουρανό της Καραϊβικής, περιμένοντας το ηλιοβασίλεμα μήπως δούμε την στιγμιαία λάμψη που μόνο από εκεί φαίνεται... Έχω περάσει από το Τορόντο... κι όπως λατρεύω και τον χειμώνα και τον ωκαιανό δεν θα ήξερα ποιό από τα δύο να πρωτοδιαλέξω.
ΔιαγραφήΚαλημέρα Δημήτρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ ολόθερμα!
Πάντα είχα την ανάγκη να κοιτάω εκεί ψηλά, τώρα τελευταία ακόμα περισσότερο.
Οι φωτογραφίες σου μου θύμισαν μια παλιά εκπομπή της ΥΕΝΕΔ (τι σαβούρες έχω μαζέψει στο μυαλό μου!), εθνικοπατριωτικού περιεχομένου, με τίτλο "Οι Ουρανοί είναι δικοί μας" και όντως είναι στο χέρι του καθενός να βρει τον δικό του ουρανό, κι αυτό το πίστευα, το πιστεύω και θα το πιστεύω, αν είσαι υγιής σωματικά και ψυχικά δεν υπάρχουν εμπόδια.
Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες είναι υπέροχες πραγματικά, προσωπικά και σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους προτιμώ την ανατολή από τη δύση του ηλίου, ίσως η ανατολή να μην έχει τα χρώματα της δύσης, αλλά εμένα μου αφήνει την αίσθηση μιας προσδοκίας...
Να σου αφιερώσω κι εγώ ένα σχετικό άσμα με στίχους με νόημα, το οποίο έγραψε τη δική του ιστορία στα '80s:
http://www.youtube.com/watch?v=CFYtpTot7hQ
Καλό μήνα!
Μα, παρακαλώ, τι λέτε, αγαπητέ! δυστυχώς πολλές καλές είναι ακόμα σε χαρτί και σε σλάιτς στην Αθήνα... κάπου... Εμείς στο ημιυπόγειο πιάναμε μόνο την ΥΕΝΕΔ και την ΕΙΡ σαν φάντασμα... Αλλά τα καλά Αμερικάνικα, FBI, Mannix, Mod Squad, Star Trek, ήτανε στην ΥΕΝΕΔ! Όπως και το ...οι ουρανοί είναι δικοί τους... Και δικοί μας! Και δικοί μας!
ΔιαγραφήΟι περισσότερες από πάνω είναι ανατολή. Κι εγώ προτιμώ την ανατολή γιατί έχει ένα ξεχωριστό χρώμα ζωής και φρεσκάδας...
Καλό μήνα!
Εξαιρετικοι ουρανοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστω κι εγω πολυ, Δημητρη, για την αφιερωση!
Τελικα ο ουρανός, ξερω πως ειναι κοινοτυπο αυτο που θα πω, αλλά είναι παντού ο ίδιος. Ή αν όχι ολόιδιος, παντού υπεροχος γι'αυτο το αίσθημα ελευθερίας και απεραντοσύνης που σου δίνει.
Αυτό που διαφοροποιεί τη ζωή μας ειναι το χώμα που πατάμε. Οι δρομοι που διαβαίνουμε.
Να εχεις ενα πολυ ομορφο απογευμα!
@ Τζων Μποη, κι εμενα ο τιτλος της ιδιας εκπομπης μου ηρθε στο μυαλο ;) θυμηθηκες και το (ωραιοτατο) ασμα των 80's και μας πηγες για τα καλα πισω ;)
Καλησπέρες!!!
You are very welcome, αγαπητή Scarlett! Ναι... ένας είναι ο ουρανός, και είναι πάντα μαγικός... και μπορεί να οδηγεί και τα βήματά μας, πάνω στην Γη, να είναι πιο ανάλαφρα...
Διαγραφήμας ταξίδεψες με τις φωτογραφίες σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό μήνα!
Νάσαι καλά Ρία :-) Καλό μήνα!
Διαγραφή