Ελευθέριος Βενιζέλος: Ο δρόμος προς τα διπλώματα, και τα παπλώματα.
Με 27,6% ανεργία, που συμπεριλαμβάνει το 64,9% των νέων 15-24 ετών, αναρωτιέται κανείς πως περιμένει το κράτος να εισπράξει φόρους. Βρισκόμαστε σε μια κυκλικά καθοδική πορεία χωρίς πάτο --ή, στα αποκαλυπτήρια μιας πραγματικότητας;
Ένας μικρός μισθός που θα εγγυόταν απλά την επιβίωση, είναι γύρω στα 24.000 Ευρώ τον χρόνο μικτά, δηλαδή, υπολογίζοντας την τριτοκοσμική, φεουδαρχική, κοτζαμπάσικη νοοτροπία των 14 μισθών, και την ανεύθυνη, κλέφτικη κι αρματωλη νοοτροπία του να μετράει κανείς τον μισθό του ως "καθαρά", χρειάζεται ο καθένας περίπου 1.200 Ευρώ τον μήνα καθαρά (με δεκατέσσερεις μήνες τον χρονο, μετρώντας και τα δωράκια του πασά στον ραγιά -Ήμαρτον τι νοοτροπία μετρήματος είναι αυτή; Τι διαφορά έχει να λέτε 1,200 Ευρώ τον μήνα x14, αντί για 16.800 τον χρόνο, και γιατί δεν το λέτε 24.000 υπολογίζοντας και τους φόρους που απ' την τσέπη σας πληρώνετε; Τόσο ραγιάδικο δουλικό είναι το μυαλό του Ρωμιού που έχει ανάγκει να διαιρεί δια του 14 και να θέλει φαντασιακούς έξτρα μήνες που να θεωρούνται δωράκια; Θέλετε να είστε και στην Ευρώπη τρομάρα σας!)
Για λίγη προοπτική, με εργατικό δυναμικό περίπου 5.100.000 ανθρώπους, όλοι οι Έλληνες θα μπορούσαν να ζήσουν ένα χρόνο με μισθό 24.000 Ευρώ αν υπήρχαν 122.400.000.000 Ευρώ να δοθούν σε μισθούς, που θα έφερναν στο κράτος κάπου 24.480.000.000 σε έσοδα από φόρους...
Σε μια χώρα με Εθνικό Ακαθάριστο Προϊόν 300 δις., χρειάζεται ένα ποσό αντίστοιχο του 40% του ΕΑΠ για μισθούς (επίπεδου επιβίωσης) για όλους. Χρειάζεται άραγε να είναι κανείς οικονομολόγος, ή έστω και λογιστής, για να δει αμέσως ότι δεν βγαίνει το πράμα; Σε αυτό το σημείο αρχίζουν οι φαντασιώσεις με τα ιπτάμενα γουρουνάκια και τις κοσμολογικές λύσεις των αριστερών, των δεξιών, και των θαυμαστών του Φελίνι και του Κάφκα, του Μαρξ και της Ραντ;
Η Ελλάδα δηλαδή χρειάζεται κάπου 30% του συνολικού ποσού το οποίο χρωστούσε το 2010, σε μισθούς, για να ζήσει λιτά κάθε χρόνο. Αν η Ελλάδα ήταν "ένας άνθρωπος" θα ήταν σαν να χρωστάει κάποιος 3.500 Ευρώ τον μήνα ενώ χρειάζεται 1.200 για να ζήσει, αλλά παίρνει μόνο 300 τον μήνα.
Τα νούμερα απλά δεν βγαίνουν. Ποτέ δεν βγαίνανε. Ούτε το 2010 που ήρθε η Τρόικα βγαίνανε, ούτε το 1981-2009 που χτίζαμε το χρέος βγαίνανε.
Η πραγματικότητα είναι ότι σαν ελεύθερη αγορά, παραγωγής και ζήτησης, η Ελλάδα απλά δεν διαθέτει 5.100.000 θέσεις εργασίας. Δεν τις σηκώνει το μέγεθος της οικονομίας. Γι' αυτό εξελίχτηκε σε τέτοιο δεινόσαυρο στην Ελλάδα το δημόσιο ανά τις δεκαετίες: επειδή δεν υπάρχουν θέσεις και έπρεπε να "εφευρεθούν" ως πεσκέσια (και, από την άλλη, ένα φαρμακείο κάθε πενήντα μέτρα στον δρόμο, και 25 σουβλατζίδικα και εστιατόρια με κατ' οίκον παράδοση για κάθε οικοδομικό τετράγωνο απλά δεν βγαίνουνε). Γι' αυτό ανέβηκε το χρέος. Γιατί έπρεπε να πληρωθούν μισθοί που δεν ανταποκρίνονταν σε παραγωγή ή σε επιστροφή επένδυσης μισθών. Γι' αυτό η γυναίκα στην Ελλάδα έχει παραμείνει στην τριτοκοσμική θέση και νοοτροπία όπου την κρατούν τα σερνικά --ή μήπως νομίζετε ότι αυτό δεν είναι συνδεδεμένο άμεσα με το πόσες θέσεις εργασίας υπάρχουν πραγματικά; πάντα αυτό ήτανε, παντού. Γιατί υπάρχει φοροδιαφυγή: γιατί δεν έχει ο κόσμος να πληρώσει τους τραγελαφικά λαβυρινθώδεις φόρους. Οι φόροι των πλούσιων θα έσωζαν την Ελλάδα; Μάλιστα! Τώρα, τραβήξτε και το άλλο το σκοινάκι που έχει και κουδούνια επάνω.
Οι δυστυχισμένοι που ανήκουν σε μια συνολική αγορά που μπορεί να συντηρήσει λιγότερες θέσεις εργασίας από τις απαραίτητες, με λιγότερη παραγωγή από αυτήν που θα μπορούσε να εγγυηθεί ανακύκλωση της αγοράς, κάθονται και ονειρεύονται σκοτεινές συνομωσίες των πλουσίων, των ξένων, του ενός και του άλλου, γράφουνε δοκίμια τραγουδώντας αγωνιστικά άσματα, αλλά, στο τέλος, η Ελλάδα πάντα ήταν και είναι μια χώρα που δεν είχε το ενεργητικό και δυναμική αγοράς να θρέψει όλα τα στόματα --τα οποία στόματα ζούσαν σε μια φούσκα ανάπτυξης βασισμένης σε δανεικά επί δανεικών να πληρωθούν τα πρωτύτερα δανεικά, για να διατηρείται η φαντασίωση ότι ζούμε με προδιαγραφές δυτικού κόσμου.
Που είναι το δύσκολο, το περίεργο και το ακαταλαβίστικο; Στο ότι, σαν τον συγγενή που κοιτάει το πτώμα του αγαπημένου περιμένοντας ότι θα ξαναζωντανέψει πριν το κηδέψουν, η Ελλάδα δεν δήλωσε χρεοκοπία.
Νεκροφάνεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει λάθος στο να θέλει να χρεοκοπήσει την Ελλάδα. Το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αντί να πει τα σύκα -σύκα και την σκάφη -σκάφη, και να εξηγήσει ότι χρειάζεται να παραδεχτούμε τον θάνατο και να ξαναγεννηθούμε πολύ, μα πολύ μικρότεροι και φτωχότεροι από όσο νομίζαμε ότι είμασταν, και να μείνουμε απομονωμένοι στην πραγματικότητα των κατσάβραχών μας (ομολογουμένως πανέμορφα κατσάβραχα, και φίσκα με αυθαίρετα) προσφέροντας αρνάκι ψητό και ντοματούλες και ουζάκι σε όσους είδαν στην τηλεόραση τον Ζορμπά και ήρθαν να μας επισκεφτούνε, ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει λαγούς με πετραχήλια παρουσιάζοντας τον θάνατο σαν ζωή, ψαρώνοντας τον κοσμάκη ότι θα τα πάρει από τας Ευρώπας να δούμε ζωή και κότα, οι κλεφτοκοτάδες. Βρίσκει όμως και τους αλαφροΐσκιωτους που προτιμούν την ονείρωξη από την πραγματικότητα, και τα κάνει. Ή μάλλον, δεν τα κάνει: τα λέει, απλά, και τα χαύει ο κόσμος κι ο Κοσμάς. Όταν η αλήθεια φανεί, τότε, τσαντισμένοι, θα πάνε όλοι στην στην χρυσή αυγή, να γίνουνε κλούβια αυγά με υπουργό πολιτισμού την Παπαχρήστου. Δεν θα έχει μείνει πια τίποτα όρθιο στον κόσμο της Ρωμαίικης ονείρωξης.
Κατά τα άλλα, ας μιλήσουμε για μόρια, πανελλαδικές, και θέσεις στα πανεπιστήμια, να βγάλουμε περισσότερους άνεργους με δίπλωμα και πάπλωμα (6-8 χρόνια), και να τους στείλουμε μετά για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό (άλλα 2-4 χρόνια και μερικές ντουζίνες χιλιάδες Ευρώ), μπας και κατά τα 29 με 32 τους χρόνια μάθουν δυό γράμματα και μετά μείνουν εκεί. Γι 'δώ δεν το βλέπω.
Ένας μικρός μισθός που θα εγγυόταν απλά την επιβίωση, είναι γύρω στα 24.000 Ευρώ τον χρόνο μικτά, δηλαδή, υπολογίζοντας την τριτοκοσμική, φεουδαρχική, κοτζαμπάσικη νοοτροπία των 14 μισθών, και την ανεύθυνη, κλέφτικη κι αρματωλη νοοτροπία του να μετράει κανείς τον μισθό του ως "καθαρά", χρειάζεται ο καθένας περίπου 1.200 Ευρώ τον μήνα καθαρά (με δεκατέσσερεις μήνες τον χρονο, μετρώντας και τα δωράκια του πασά στον ραγιά -Ήμαρτον τι νοοτροπία μετρήματος είναι αυτή; Τι διαφορά έχει να λέτε 1,200 Ευρώ τον μήνα x14, αντί για 16.800 τον χρόνο, και γιατί δεν το λέτε 24.000 υπολογίζοντας και τους φόρους που απ' την τσέπη σας πληρώνετε; Τόσο ραγιάδικο δουλικό είναι το μυαλό του Ρωμιού που έχει ανάγκει να διαιρεί δια του 14 και να θέλει φαντασιακούς έξτρα μήνες που να θεωρούνται δωράκια; Θέλετε να είστε και στην Ευρώπη τρομάρα σας!)
Για λίγη προοπτική, με εργατικό δυναμικό περίπου 5.100.000 ανθρώπους, όλοι οι Έλληνες θα μπορούσαν να ζήσουν ένα χρόνο με μισθό 24.000 Ευρώ αν υπήρχαν 122.400.000.000 Ευρώ να δοθούν σε μισθούς, που θα έφερναν στο κράτος κάπου 24.480.000.000 σε έσοδα από φόρους...
Σε μια χώρα με Εθνικό Ακαθάριστο Προϊόν 300 δις., χρειάζεται ένα ποσό αντίστοιχο του 40% του ΕΑΠ για μισθούς (επίπεδου επιβίωσης) για όλους. Χρειάζεται άραγε να είναι κανείς οικονομολόγος, ή έστω και λογιστής, για να δει αμέσως ότι δεν βγαίνει το πράμα; Σε αυτό το σημείο αρχίζουν οι φαντασιώσεις με τα ιπτάμενα γουρουνάκια και τις κοσμολογικές λύσεις των αριστερών, των δεξιών, και των θαυμαστών του Φελίνι και του Κάφκα, του Μαρξ και της Ραντ;
Η Ελλάδα δηλαδή χρειάζεται κάπου 30% του συνολικού ποσού το οποίο χρωστούσε το 2010, σε μισθούς, για να ζήσει λιτά κάθε χρόνο. Αν η Ελλάδα ήταν "ένας άνθρωπος" θα ήταν σαν να χρωστάει κάποιος 3.500 Ευρώ τον μήνα ενώ χρειάζεται 1.200 για να ζήσει, αλλά παίρνει μόνο 300 τον μήνα.
Τα νούμερα απλά δεν βγαίνουν. Ποτέ δεν βγαίνανε. Ούτε το 2010 που ήρθε η Τρόικα βγαίνανε, ούτε το 1981-2009 που χτίζαμε το χρέος βγαίνανε.
Η πραγματικότητα είναι ότι σαν ελεύθερη αγορά, παραγωγής και ζήτησης, η Ελλάδα απλά δεν διαθέτει 5.100.000 θέσεις εργασίας. Δεν τις σηκώνει το μέγεθος της οικονομίας. Γι' αυτό εξελίχτηκε σε τέτοιο δεινόσαυρο στην Ελλάδα το δημόσιο ανά τις δεκαετίες: επειδή δεν υπάρχουν θέσεις και έπρεπε να "εφευρεθούν" ως πεσκέσια (και, από την άλλη, ένα φαρμακείο κάθε πενήντα μέτρα στον δρόμο, και 25 σουβλατζίδικα και εστιατόρια με κατ' οίκον παράδοση για κάθε οικοδομικό τετράγωνο απλά δεν βγαίνουνε). Γι' αυτό ανέβηκε το χρέος. Γιατί έπρεπε να πληρωθούν μισθοί που δεν ανταποκρίνονταν σε παραγωγή ή σε επιστροφή επένδυσης μισθών. Γι' αυτό η γυναίκα στην Ελλάδα έχει παραμείνει στην τριτοκοσμική θέση και νοοτροπία όπου την κρατούν τα σερνικά --ή μήπως νομίζετε ότι αυτό δεν είναι συνδεδεμένο άμεσα με το πόσες θέσεις εργασίας υπάρχουν πραγματικά; πάντα αυτό ήτανε, παντού. Γιατί υπάρχει φοροδιαφυγή: γιατί δεν έχει ο κόσμος να πληρώσει τους τραγελαφικά λαβυρινθώδεις φόρους. Οι φόροι των πλούσιων θα έσωζαν την Ελλάδα; Μάλιστα! Τώρα, τραβήξτε και το άλλο το σκοινάκι που έχει και κουδούνια επάνω.
Οι δυστυχισμένοι που ανήκουν σε μια συνολική αγορά που μπορεί να συντηρήσει λιγότερες θέσεις εργασίας από τις απαραίτητες, με λιγότερη παραγωγή από αυτήν που θα μπορούσε να εγγυηθεί ανακύκλωση της αγοράς, κάθονται και ονειρεύονται σκοτεινές συνομωσίες των πλουσίων, των ξένων, του ενός και του άλλου, γράφουνε δοκίμια τραγουδώντας αγωνιστικά άσματα, αλλά, στο τέλος, η Ελλάδα πάντα ήταν και είναι μια χώρα που δεν είχε το ενεργητικό και δυναμική αγοράς να θρέψει όλα τα στόματα --τα οποία στόματα ζούσαν σε μια φούσκα ανάπτυξης βασισμένης σε δανεικά επί δανεικών να πληρωθούν τα πρωτύτερα δανεικά, για να διατηρείται η φαντασίωση ότι ζούμε με προδιαγραφές δυτικού κόσμου.
Που είναι το δύσκολο, το περίεργο και το ακαταλαβίστικο; Στο ότι, σαν τον συγγενή που κοιτάει το πτώμα του αγαπημένου περιμένοντας ότι θα ξαναζωντανέψει πριν το κηδέψουν, η Ελλάδα δεν δήλωσε χρεοκοπία.
Νεκροφάνεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει λάθος στο να θέλει να χρεοκοπήσει την Ελλάδα. Το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αντί να πει τα σύκα -σύκα και την σκάφη -σκάφη, και να εξηγήσει ότι χρειάζεται να παραδεχτούμε τον θάνατο και να ξαναγεννηθούμε πολύ, μα πολύ μικρότεροι και φτωχότεροι από όσο νομίζαμε ότι είμασταν, και να μείνουμε απομονωμένοι στην πραγματικότητα των κατσάβραχών μας (ομολογουμένως πανέμορφα κατσάβραχα, και φίσκα με αυθαίρετα) προσφέροντας αρνάκι ψητό και ντοματούλες και ουζάκι σε όσους είδαν στην τηλεόραση τον Ζορμπά και ήρθαν να μας επισκεφτούνε, ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει λαγούς με πετραχήλια παρουσιάζοντας τον θάνατο σαν ζωή, ψαρώνοντας τον κοσμάκη ότι θα τα πάρει από τας Ευρώπας να δούμε ζωή και κότα, οι κλεφτοκοτάδες. Βρίσκει όμως και τους αλαφροΐσκιωτους που προτιμούν την ονείρωξη από την πραγματικότητα, και τα κάνει. Ή μάλλον, δεν τα κάνει: τα λέει, απλά, και τα χαύει ο κόσμος κι ο Κοσμάς. Όταν η αλήθεια φανεί, τότε, τσαντισμένοι, θα πάνε όλοι στην στην χρυσή αυγή, να γίνουνε κλούβια αυγά με υπουργό πολιτισμού την Παπαχρήστου. Δεν θα έχει μείνει πια τίποτα όρθιο στον κόσμο της Ρωμαίικης ονείρωξης.
Κατά τα άλλα, ας μιλήσουμε για μόρια, πανελλαδικές, και θέσεις στα πανεπιστήμια, να βγάλουμε περισσότερους άνεργους με δίπλωμα και πάπλωμα (6-8 χρόνια), και να τους στείλουμε μετά για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό (άλλα 2-4 χρόνια και μερικές ντουζίνες χιλιάδες Ευρώ), μπας και κατά τα 29 με 32 τους χρόνια μάθουν δυό γράμματα και μετά μείνουν εκεί. Γι 'δώ δεν το βλέπω.
Σοβαρά πιστευεις οτι εχουμε 27% ανεργια και 60% στους νεους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε μια περατζαδα σε 100 τυχαια ελληνικα μπλογκς και εντυπα. Το 99% απο αυτα μιλαει για διακοπες. Το μοναδικο προβλημα των ελληνων είναι το αν θα πανε στην Μυκονο με 120 ευρω/βραδια ή μηπως στην Φολεγανδρο με 140ευρω ειναι καλυτερα.
Τα μπαρ ειναι καρα-γεματα, καρφιτσα δεν πεφτει. Με 12 εως 20 ευρω/ποτο.
Ουτε θελω, ουτε μπορω να επιβαλλω σε κανεναν το τι θα κανει. Αν θελει να παει διακοπες και σε μπαρ, ποιός ειμαι εγω να τον εμποδισω; Αλλά κανενας δεν μπορει να μου αρνηθει το δικαιωμα να ερμηνευω μια κοινωνια στην βαση αυτων που βλεπω να κανει.
Οταν λοιπον βλεπω μια κοινωνια να αλειφεται χαλαρα με λαδια στις παραλιες, πως να το ερμηνευσω; Οτι αυτη η κοινωνια εχει 60% ανεργια;
Η εξηγηση βρισκεται φυσικα στην παραοικονομια και στα σεντουκια. Ολοι δουλευουν, δεν υπαρχει ανεργια. Απλα δουλευουν μαυρα. Και οσοι δεν δουλευουν, εχουν τοσο γεματα σεντουκια, που αρκουν για τα επομενα 400 χρονια μνημονιων.
Παραδειγμα: διαμερισμα στο Ηρακλειο κοστιζε 90000 ευρω το 2000 και πουληθηκε 230000 ευρω το 2007 (πριν την κριση).
250.000 αγοραπωλησιες τον χρονο, με τετοιες τρελές τιμες, τι σημαινουν; Οτι 250.000 ελληνες ΚΑΘΕ χρονο εβγαζαν 140.000 ευρω καθαρο κερδος ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ.
Γιατι να δουλεψει ο άλλος; Γιατι να κουραστει; Γιατι να παραγει οτιδηποτε;
Αντε να ανοιξουμε στον γιοκα μας και ενα μαγαζι να πουλαει κινητα (οπου μπορουμε ευκολα να ξεπλενουμε και το μαυρο χρημα).
Αντε να στειλουμε και την κορουλα μας στο πανεπιστημιο ωστε να την παντρεψουμε με ενα "καλο παιδι" μετα. Οπως και να το κανουμε, μια γκομενα με πτυχιο ειναι πιο ποθητη απο μια γκομενα χωρις πτυχιο.
Μου μιλας για 60% ανεργια στους νεους. Γιατι πρωτα που ολοι αυτοι ηταν "δημοσιογραφοι" (εχουμε περισσοτερους δημοσιογραφους απο την Αμερικη ολοκληρη), ειτε οταν ειχαν μαγαζια που πουλουσαν κινητα, ειτε οταν ηταν "μανατζερ" σε αεριτζηδικες επιχειρησεις, δεν ηταν ανεργοι;
Αφου και τοτε τα εξυναν, οπως κανουν και σημερα.
Αν δουλευαν εκεινη την εποχη, τι παρηγαγαγαν;
Ακομα και σημερα με τοση κριση, το μονο που ξερουν να κανουν οι ελληνες ειναι να ανοιγουν μαγαζια με frozen youghourt. Ολες οι αλλες επιχειρηματικες ιδεες εχουν στερεψει.
* * *
Στα υπολοιπα νουμερα που παραθετεις.
Το εργατικο δυναμικο μιας χωρας ειναι το 42-45% του συνολικου πληθυσμου. Αρα το να εχουμε 4.5 εως 5 εκατομμυρια εργαζομενους ειναι φυσιολογικο.
Ακομα και το ποσοστο των δημοσιων υπαλληλων μας ειναι φυσιολογικο (18% η Γερμανια, 20% η Ελλαδα). Με την διαφορά οτι στην Γερμανια ο αριθμος των δ.υ. πεφτει κατα 30% καθε δεκα χρονια ενω στην Ελλαδα ο αριθμος των δ.υ. διπλασιαζεται στο ιδιο διαστημα.
Το προβλημα δεν ειναι λοιπον το ποσους εργαζομενους εχουμε, αλλα στο τι κανουν αυτοι οι εργαζομενοι. Με το να πουλαμε (εισαγομενα) κινητα και υπερτιμημενα ντουβαρια ο ενας στον άλλο, οικονομια δεν γινεται.
Πετάω την μπάλα, χτυπάς της μπάλα. Αυτό είναι μπέης μπωλ αγαπητέ μου κάπταιν. Και την συγκεκριμένη την χτύπησες και βγήκε έξω από το πάρκο.
ΔιαγραφήΔιότι, περί αυτού ακριβώς ο λόγος. Του τι σημαίνουν τα νούμερα. Στην Ελλάδα δεν σημαίνουν τίποτα. Αλλά με αυτά τα νούμερα βγαίνουν στις πλατείες και ζητάνε ψήφο να διορθώσουν το "κακό", και αυτά τα νούμερα παίζουν επισήμως κι ας ξέρει ο κόσμος όλος ότι είναι μπούρδες, γιατί "έχουμε εμείς τον τρόπο μας".
Όχι 50% το δυναμικό. 80%. Ή 20%. Σημασία έχει αν υπάρχουν τα έσοδα σε ένα σπίτι. Και, τα επίσημα νούμερα, πλασματικά και θεωρητικά όπως είναι, βασικά μιλάνε, κατ' επέκταση, για συνολικό θεωρητικό, εθνικό μισθολόγιο ίσο του 40% περίπου του ΑΕΠ --πράγμα αστείο. Αυτό βέβαια, βασισμένο στο κόστος ζωής, και στο κόστος των υπερτιμημένων κινητών και ντουβαριών.
Αν λέει τίποτα αυτή η ανάρτηση, λέει ότι υπό συνθήκες τιμιότητας (χα!) και υπό συνθήκες κοινωνικής συνείδησης (χα! χα!) η θεωρητική τουλάχιστον αγορά της Ελλάδας δεν μπορεί να συντηρήσει το κόστος ζωής που υπάρχει στην Ελλάδα. Βασικά είναι αυτό που λέω μήνες και χρόνια τώρα, ότι δεν μπορείς να έχεις οριζόντιο κόστος ζωής στην Ευρωζώνη και σε ένα κράτος οι μισθοί να είναι τόσο διαφορετικοί από άλλο, με τόση διαφορά μεταξύ ζητούμενων τιμών και προσφερόμενων μισθών. Έστω και στα χαρτιά μόνο.
Ότι έγραψες, δυστυχώς σωστότατο --σκέφτομαι αν έχουν καμιά πραγματική δικαιολογία. Η μόνη δικαιολογία που βρίσκω για τον Ρωμιό είναι ότι αυτο-εγκλωβίστηκε στην δική του ανικανότητα να χτίσει κοινωνία και αγορά όπου η συνείδηση και τα έσοδα να συμβαδίζουν με τις επιθυμίες και τα έξοδα. Τώρα πια αυτό είναι φαύλος κύκλος τον οποίον ούτε καν κατανοούν, άρα, πως να τον σταματήσουν...
Όπως λες, ακριβώς, "Το προβλημα δεν ειναι λοιπον το ποσους εργαζομενους εχουμε, αλλα στο τι κανουν αυτοι οι εργαζομενοι."
Αυτό ακριβώς λέω και εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα 29 μου άνεργη 2 χρόνια, με ζεί η μαμά μου, ο μπαμπάς μου και οι φίλοι μου. Ναι κατάντια είναι. Γιατί δουλεύω από τα 13 μου για να ζω ανεξάρτητη, Και σπούδασα και δούλευα για να ζω ανεξάρτητη. Κατάντια λοιπόν,αυτό είναι. Είμαι από αυτούς που δούλευα σα σκυλί, κ ο κλάδος μου περνάει "κρίση". Ύστερα περνάνε κρίση και όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι που απευθύνθηκα για δουλειά. Και μ'αυτα με εκείνα είμαι άνεργη 2 χρόνια. Και Να σας πώ και κατι? Για μας που η ανεργία είναι πραγματικότητα, τα νούμερα είναι απλά αδιάφορα. Είτε είναι 5% είτε 80%. Είτε είμαστε άνεργοι γιατί φταίμε, είτε γιατί φταίνε οι άλλοι. Σε κάθε περίπτωση ο άνθρωπος που έχει ανάγκη να διοχετεύσει την ενέργειά του κάπου και να είναι παραγωγικός, να ζεί από την εργασία του αξιοπρεπώς, είτε με 12 είτε με 14 μισθούς, αυτή τη στιγή στην Ελλάδα ξεφτυλίζεται.
Ξεφτυλίζεται για χατήρι του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΚΚΕ και των χρυσών αυγών. Που στρογγυλοκάθονται στη βουλή παίρνοντας πολλά χιλιάρικα το μήνα που διαιρούμενα θα έτρεφαν ένα μεγάλο ποσοστό άνεργων το χρόνο.Που δεν τους ψήφισα, γιατί ψηφίζω συνειδητά και ξέρω ότι υπάρχουν λύσεις, αλλά είμαι στο 1,6 των ψηφοφόρων... Και ούτε αυτό το νούμερο που σας λέω κάνει κάτι.
Γιατί η πραγματικότητα μας κατατρώει όλους μας.
Ένα είναι σίγουρο, Σκορπίνα. ΔΕΝ φταίτε εσείς, οι νέοι. Εσείς ακούσατε, είδατε, πιστέψατε, μελετήσατε, δουλέψατε, ονειρευτήκατε. Αφιερώσατε την ζωή σας και τις ελπίδες σας στο ταμπλό μέσα στο οποίο σας μεγάλωσε η κοινωνία σας και σας το πούλησε για αληθινό. Εκείνοι που φταίνε είναι εκείνοι που σας έκλεψαν το μέλλον, και που σας το κλέβουν γενεές τώρα χορταίνοντας την ζαχαρένια τους, και οι "σωτήρες" και οι "υπέρμαχοι του λαού" πρώτοι και καλύτεροι. Τουλάχιστον οι πλούσιοι γίνονται πλούσιοι πουλώντας ακριβά και παράγοντας φτηνά. Οι σωτήρες και οι λαϊκοί αγωνιστές τα βγάζουνε πουλώντας φαντασιώσεις.
ΔιαγραφήΑν μπορώ, με όλη μου την αγάπη, να προσφέρω ένα πράγμα από αυτό το μπλογκ, αν έχεις χρόνο και αν δεν το έχεις διαβάσει ήδη, διάβασε το Παραμύθι Χωρίς Όνομα της Π. Σ. Δέλτα, γραμμένο πριν 100 χρόνια.
Και βέβαια η Ελλάδα μπορεί να έχει θέσεις δουλειάς για όλους. Αλλά με μισθούς πολύ, πολύ μικρούς, και μόνο εφ' όσον το κόστος ζωής πέσει κι αυτό πολύ χαμηλότερα. Όταν παίρνεις 100 Ευρώ τον μήνα αλλά χρειάζεσαι μόνο 90 για να ζήσεις, τότε τα 100 δεν είναι λίγα. Αυτά είναι μόνο νούμερα. Ποιός προσδιορίζει τα νούμερα; Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι μια μικρή γωνιά μιας μεγάλης αγοράς, αλλά η σφαίρα της εργασίας και παραγωγής στην Ελλάδα δεν μπορεί, ούτε μπορούσε ποτέ, να καλύψει τις ανάγκες που επιβάλλουν οι οριζόντιες τιμές της μεγάλης αγοράς. Όταν χτίζουμε μισθολόγια που καλύπτουν τις τιμές του κόστους ζωής, το πετυχαίνουμε αυτό μόνο με δανεικά, κι άλλα δανεικά, σε επίπεδο κράτους, και στο τέλος η φούσκα σκάει.
Και την πληρώνουν εκείνοι που ποτέ δεν έφταιξαν σε τίποτα: οι Νέοι. Εκείνοι που πίστεψαν στην εικόνα μέσα στην οποία γεννήθηκαν.
Πριν φτιάξω δική μου εταιρεία, που υπάρχει ακόμα, έκανα πολλές δουλειές και Ελλάδα και Αγγλία και ΗΠΑ από το '80 ως το '95. Παραιτήθηκα από μερικές και απολύθηκα από άλλες. Μια φορά το 1993 που έχασα την θέση μου διευθυντή παραγωγής, 36 ώρες αργότερα οδηγούσα ταξί καθώς έψαχνα για δουλειά με παιδί 3 ετών. Αλλά εκεί μπορούσα να το κάνω αυτό. Στην Ελλάδα το επάγγελμα του ταξί είναι ...κλειστό. Όλα στην Ελλάδα είναι "κλειστά".
Αυτό που μου προκαλεί αυθόρμητα θυμό πραγματικό μέσα μου είναι όταν διαβάζω ανθρώπους να γράφουν σχόλια σαν το δικό σου, και ο θυμός μου αυτός κατευθύνεται, ευθέως και αμέσως, σε εκείνους που αδιαφόρησαν για τις επόμενες γενεές, τσέπωσαν ότι μπορούσαν για πάρτι τους, και άφησαν τα παιδιά, τους νέους, το αύριο, να κάνουν καλά... Και τώρα έρχονται να τους τα πάρουν και πάλι, σαν σωτήρες λαϊκών αγώνων.
Θα είναι πολύ δύσκολο Σκορπίνα, αλλά το πιο δύσκολο θα είναι να αφορίσετε και να ξεχάσετε την κοσμοθεωρία στην οποία σας μεγάλωσε η κοινωνία και να φτιάξτε δική σας, πραγματική, εφαρμόσιμη κοσμοθεωρία, με αλληλεγγύη, μαζί, ο ένας για τον άλλον, η μία για την άλλη, για ένα αύριο που θα δώσει δυό μούντζες στους φανφαρόνους του χτες... ή απλά θα τους αφήσει πίσω αγνοημένους στην λήθη.
Όλες μου τις ευχές για δύναμη, κουράγιο, υπομονή και εφευρετικότητα. Καλό σου απόγευμα.
Χαχαχα! Τι γέλιο κι αυτό πρωϊ-πρωϊ! Πρέπει να διάβασες για τις εκπαιδευτικές αλλαγές που θα γινουν προσεχώς για να τα πάρεις τόσο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεργία υπάρχει για εκείνους που ζούν μεροδούλι-μεροφάι και δεν διαθέτουν μεγάλη οικογένεια για να τους στηρίζει. Αμα υπάρχει οικογένεια με τουλάχιστον 1 συνταξιούχο ή έναν που δουλεύει, ο άνεργος νεοέλληνας τη βγάζει στο καφενείο το πρωϊ το χειμώνα, στη παραλία το καλοκαίρι κλαψουρίζοντας που δεν έχει δουλειά αλλά σαν γνήσιος νταβατζής χαρτζηλικώνεται απο τα λεφτά των όσων δουλεύουν που τον λυπούνται (νέο παιδί με διπλώματα να μη βρίσκει δουλειά στα μέτρα του). Κάθε οικογένεια έχει και το νταβατζη της.
Βέβαια έχουν μειωθεί οι θέσεις εργασίας και η ζήτηση. Τα καημένα τα νιάτα δοκιμάζονται, δεν μπορούν να στήσουν τη ζωή τους. Οπως και οι 50άρηδες δοκιμάζονται που ενώ έστησαν μιά ζωή και καρριέρα, τους πέταξαν έξω (ιδιωτικός τομέας) άντε τώρα να βρούν δουλειά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο που με προβληματίζει είναι ότι ενώ θα έπρεπε να πέσουν οι μισθοί όπως λές, το κόστος ζωής χρειάζεται κι αυτό να πέσει κάτι που δεν γίνεται. Πώς θα ζήσει κάποιος με 100 ευρώ όταν οι τροφές είναι ακριβές και τα νοίκια ακόμη υψηλά? Και πουτ..στη λεωφόρο να βγεί, πάλι και εκεί οι τιμές είναι πεσμένες απο τότε που μπήκαν οι Ρωσίδες στην αγορά.. Αλυσιδωτά είναι όλα..δεν μας βλέπω καλά.
Το έπιασες ακριβώς, Μαρίνα! Τα νέα περί παιδείας διάβασα την περασμένη βδομάδα και η ανάρτηση αυτή ήταν το "γαμώτο!" Εν τω μεταξύ, κάθε 15 μέρες αλλάζουν και οι νόμοι. Έχω χάσει τον μπούσουλα. Και όσο αλλάζουν οι νόμοι τόσο αλλάζουν από ανίδεους οι οποίοι απλά απομακρύνουν την κοινωνία από οποιαδήποτε πραγματικότητα... όπου οι τυφλοί διδάσκουν τους μονόφθαλμους να σιγουρευτούν πως ούτε αυτοί θα έχουν όραση στο τέλος.
ΔιαγραφήΚαι ο θυμός του άρθρου εστιάζει ακριβώς σ' αυτό που περιέγραψες: τους "νταβατζήδες" κάθε οικογένειας, αλλά και αυτούς που τους τα δίνουνε! (η πλειοψηφία από τα νιάτα εξαιρείται με το σκεπτικό της απάντησής μου στην Σκορπίνα -άλλωστε τους νέους δεν τους κρίνει κανείς βάση των ιδίων αλλά βάση των γονιών τους)
Βέβαια, το κόστος ζωής δεν μπορεί, όπως λες, να αλλάξει, να χαμηλώσει, υπό τα τωρινά δεδομένα της μεγαλύτερης εκτεταμένης πέραν συνόρων αγοράς. Το δεύτερο μέρος της ανάρτησης απλά υποθέτει ότι η Ελληνική αγορά πρέπει να είναι απομονωμένη με το δικό της κόστος ζωής το οποίο δεν θα παρέχει δυτικές προδιαγραφές αλλά Ελληνικές, μέσα από τις οποίες και θέσεις και ανάλογα εισοδήματα μπορούν να υπάρξουν. Αυτό βέβαια θα προϋπόθετε και την συνειδητοποίηση ότι εδώ δεν μπορούμε να ζούμε όπως βλέπουμε στην τηλεόραση να ζούνε οι άλλοι.
Καλή σου Κυριακή!