Περασιές

Λούκια είναι, θα περάσουν κι αυτά...

Περίμενα στο μπαρ της πρύμνης, και αργότερα ήρθαν κι άλλοι δίπλα μου. Στο τέλος βγήκε και ο μπάρμαν και πήγε πρώτα στους άλλους. "Ήμουνα πρώτος", φωνάζω. "Μισό λεπτό θα κάνω και ήσαστε ο επόμενος", λέει ο μπάρμαν. Σερβίρει τους άλλους κι έρχεται σε μένα. "Μισό λεπτό έκανα", λέει. "Ποσώς μ' ενδιαφέρει αν ήταν μισό δευτερόλεπτο" του λέω. "Ήμουνα πρώτος". Καμιά ώρα αργότερα πήγα στο μπαρ και του λέω: "Δεν είχα δικαίωμα να σας μιλήσω έτσι. Σας ζητώ συγγνώμη. Εργάζεστε σκληρά όλο το καλοκαίρι". Δυό ώρες αργότερα οι οδηγοί φορτηγών που καθόντουσαν στην πρύμνη άρχισαν να με κερνάνε ποτά και να μου σφίγγουν το χέρι γιατί ο μπάρμαν είχε διαδώσει ότι πήγα από μόνος μου και του ζήτησα συγγνώμη. Το άλλο πρωί πλησιάζοντας την Πάτρα πήγα στο μπαρ για καφέ. "Σου έκανα διαφήμιση σε όλο το καράβι" μου λέει ο μπάρμαν. "Χρειάζεται να έχεις αρχίδια για να ζητήσεις συγγνώμη. Δεν μου έχει ξανατύχει ποτέ. Χτες αφού έφυγες ήθελα να κλάψω". Και δακρύσαμε και οι δύο, πρωί-πρωί με τον καφέ. Γιατί το γράφω αυτό; Γιατί είναι φαίνεται αξιοσημείωτο γεγονός να ζητήσει Έλληνας συγγνώμη, που το μαθαίνει όλο το καράβι και τον κερνάνε ποτά και κλαίνε. Τα καθίκια σαν κι εμένα φαίνεται είναι καθημερινά, αλλά το να ζητήσει ένα καθίκι συγγνώμη είναι πράμα μοναδικό. Στην Ελλάδα.

Στα σουβλάκια του Ισθμού μου κάνανε χαρές. "Έ, ρε παιδιά," τους λέω, "είμαι 54 ετών και έτρωγα σουβλάκια εδώ 53 χρόνια. Σήμερα, μια πατάτες για τον ανιψιό μου". Κατάλαβε ο ψήστης και μου λέει: "Ο χοντρέμπορας τα δίνει έτσι. Παντσέτα είναι". Του απαντάω "Άλλο καλός ψήστης, και άλλο καλό κρέας". Γελάσαμε. "Κανένας άλλος δεν το έχει πει για το κρέας", λέει ο ψήστης. "Θες να πεις," τον ρωτάω, "ότι ενάμιση χρόνο τόσος κόσμος κανείς δεν έχει καταλάβει ότι άλλαξε το κρέας κι αντί χοιρινό σουβλάκι τρώνε σκατά; Ξερνοβολάνε και ξανάρχονται;" Συνεχίστηκαν τα γέλια. "Ναι, " μου λέει ο ψήστης, "είσαι ο μόνος, αλλά εγώ βάζω λίγο κρέας άμα βρώ, ανάμεσα στο ξύγκι". Του απαντώ με θαυμασμό: "Δηλαδή εκτός από καλός ψήστης, και διπλωμάτης!" και κοιτάμε κάτι τουρίστες που τρώγανε ξύγκι με καλαμάκι εκεί δίπλα στην ψησταριά: "Έ δεν έχουνε ξαναφάει σουβλάκι οπότε νομίζουνε ότι αυτό είναι, κι ότι θα φταίει η κοιλιά τους που θα ξερνάνε σε μισή ώρα".

Πάντως, για να πούμε κι ένα καλό, όταν φτάσαμε σπίτι και βάλαμε τα air condition έπεσε η γενική της ΔΕΗ, και έντεκα και τριάντα ή ώρα μεσάνυχτα ήρθε ο τεχνίτης σε 25 λεπτά και σήκωσε τον διακόπτη από το ρολόι. Τέτοια ταχύτητα άφησε καλή εντύπωση! Σοβαρά!