Ουτοπίες

Ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον πρέπει να είναι ένα από τα πλέον εκτός πραγματικότητας και γελοία οργανωμένα θεάματα που καλούμαστε να υπομείνουμε στον εικοστό πρώτο αιώνα… Σε ένα αιώνα που τα παλιά όνειρα έγιναν εφιάλτες, όπου η ποιότητα και η βιωσιμότητα του κάθε τι κάνει βουτιά στην άβυσσο, η Ευρώπη (μέχρι το Ισραήλ και την …Αυστραλία) μας σερβίρει ένα διαγωνισμό φορμουλαΐκής ζαχαρίνης (υπόγλυκο υποκατάστατο της ζάχαρης) σαν να μην τρέχει τίποτα.

Μου θυμίζει λίγο την αηδία που νοιώθω όταν είμαι στην Ελλάδα και βλέπω διαφημίσεις στην τηλεόραση. Διαφημίσεις προϊόντων όπου γλυκοχαρούμενες φωνές και εικόνες που καμία σχέση δεν έχουν με Ελληνική κοινωνία, πραγματικότητα, ή τους ίδιους τους Έλληνες που τις παρακολουθούν, διαφημίζουν λάιφστάιλ αβέρτα λες και είμαστε ακόμα στο 2004 και χαιρόμαστε με όλα τα έργα υποδομής που κάνουμε για τους Ολυμπιακούς και τους μισθούς που τρώμε από τα δανεικά της κυβέρνησης. 

Η τηλεόραση, από τις εξοργιστικές Ελληνικές διαφημίσεις (οι οποίες θυμίζουν ζωγραφιές ευτυχισμένων ανθρώπων στα κλειστά παράθυρα ενός λεωφορείου του οποίου η εξάτμιση μπαίνει στην καμπίνα σαν θάλαμος αερίων σε Γερμανικό στρατόπεδο εξολόθρευσης) ως την γελοιότητα της Γιουροβίζιον, παρουσιάζει μία εικόνα της κοινωνίας που μόνο με την πραγματικότητα της κοινωνίας δεν έχει σχέση. Αυτό που θα έπρεπε να δρα σαν καθρέπτης της κοινωνίας δεν καθρεπτίζει την πραγματικότητα αλλά υποβιβάζει την νοημοσύνη υποτιμώντας την ικανότητα του θεατή να καταλάβει αν αυτά που του σερβίρουν ανταποκρίνονται στην καθημερινότητα στην οποία ζει.

Και προετοιμαζόμενοι για την έκδοση 2016 του γελοίου αυτού «θεσμού», η Συριζίτ (πρώην Νερίτ, πρώην ΕΡΤ), με διαδικασίες Βόρειας Κορέας, επέλεξε το νούμερο που θα αντιπροσώπευσε φέτος την Ελλάδα.

Το βίντεο του εμετικού αυτού παρασκευάσματος είναι αδύνατο να το δει άνθρωπος χωρίς να το κλείσει ενστικτωδώς μετά από τα πρώτα δευτερόλεπτα.

Έχω προσπαθήσει κάμποσες φορές να το δω, αν μη τι άλλο για να το αναλύσω, να το καταλάβω… αλλά μου είναι αδύνατο. Πάνω από τα πρώτα 52 δευτερόλεπτα δεν έχω καταφέρει να υπομείνω όσο κι αν προσπάθησα (τις πρώτες φορές έφτανα στα 20-34 δευτερόλεπτα πριν το κλείσω με αναγούλα στο λαιμό).

Δέχομαι ευχαριστίες για το ότι δεν αναδημοσιεύω εδώ κανένα λινκ προς το βίντεο αυτό.

Όμως, απτόητος αναλυτής που είμαι, τρομάρα μου, θα πω τη γνώμη μου κι ας είναι βασισμένη μόνο στα πρώτα 52 δευτερόλεπτα του βίντεο συνολικού μήκους 2 λεπτών και 57 δευτερολέπτων.

Στην Ελλάδα πάσχουμε από οξεία σοβαροφάνεια.

• Εκφραζόμαστε με μια σοβαροφάνεια που κάνει τους περισσότερους μη-Έλληνες ή να γελάνε μαζί μας ή να μας λυπούνται, η να προσβάλλονται από την αυθάδη αλαζονεία μας.
• Νομίζουμε ότι είμαστε πραγματικά σημαντικοί και ότι έχουμε να πούμε πραγματικά σοβαρά πράγματα, όπου όλοι πρέπει να σοβαρευτούν και να ακούσουν με περισυλλογή τους απογόνους του Εφιάλτη.
• Η γελοιότητα των Ελλήνων ξεχειλίζει από το ποτήρι όταν αρχίζουν να μιλάνε ξένες γλώσσες μεταφράζοντας κατά λέξη Ελληνικές σκέψεις και πνεύμα στην ξένη γλώσσα χωρίς να ενδιαφέρονται για το πως ακούγονται αυτά που λένε στα αυτιά ανθρώπων που σκέπτονται στην ξένη εκείνη γλώσσα.

Η μουσική και η ενορχήστρωση του νούμερου αυτού είναι, κατά την γνώμη μου αρκετά καλή. Εντελώς άσχετη με την φόρμουλα της Γιουροβίζιον και χωρίς πιθανότητες να ταιριάξει στον διαγωνισμό, αλλά καλή μουσική, καλός ρυθμός, καλή ενορχήστρωση. Ακούγεται με ενδιαφέρον.

Δυστυχώς, η μουσική συνοδεύεται από λόγια, σε στοίχους.

Έπειτα, ακόμα περισσότερο «δυστυχώς», οι στοίχοι είναι οι μισοί μεταφρασμένοι κατά λέξη αλλά όχι νόημα στα Αγγλικά (και οι υπόλοιποι τραγουδούνται στα Ελληνικά).

Και τέλος, ω τέλεια δυστυχία, η εικονογράφηση και οπτική παραγωγή του βίντεο σε κάνει να θέλεις να φωνάξεις «Όχιιιιιι!!....»

Ο συνδυασμός μουσικής, στοίχων και εικόνας και η συνεπαγόμενη πλήρως σοβαροφανής υποκρισία της εμπειρίας που σου σερβίρουνε σε κάνει να θέλεις να βιαιοπραγήσεις.

Και η Συριζίτ απάντησε στην κριτική που έκαναν όλοι λέγοντας ότι η κριτική δεν είναι άδολη. Και μιλάνε για «χολή» και ότι λέει οι κακοί θέλουν την …διαρπαγή του «θεσμού» (!) από την (ω, ύψιστε) «δημόσια τηλεόραση».

Στο τέλος ίσως το τραγούδάκι να λέει κάτι σωστό: «Αααααα… γουιδ δε ρέης οβ δε ράισινγκ σαν καμ ντάνς γουιτη ας εντ χαβ σαμ φαν! γουιδ δε ρέης οβ δε ράισινγκ σαν τζόιν γουιδ ας φορ γιουτόπιαν λαντ» Η χώρα της ουτοπίας; Της φαντασίωσης μάλλον. Και της σοβαροφάνειας. Ο μόνος που θα έρθει να χορέψει μαζί τους με τις ακτίνες του ανατέλλοντος ήλιου να διασκεδάσει στην γη της ουτοπίας είναι ο Άντονη Κουήν στο ρόλο του Ζορμπά. Τον μόνο ρόλο που πλασάρισε η Ελλάδα επί 50 χρόνια σαν αντιπροσωπευτικό, προσπαθώντας με σοβαροφάνεια να πείσει ότι υπάρχει αξία στην Ζορμπαΐνή φιλοσοφία. Και ο Ζορμπάς χρειάζεται κι άλλα δανεικά για να συνεχίσει απτόητος να διδάσκει στους άλλους λαούς την σωστή φιλοσοφία της ζωής.

Δώσανε, λέει, την πιθανότητα σε νέους και αδοκίμαστους αντί για δισκογραφικές εταιρείες και επαγγελματίες καλλιτέχνες. Μα, ρε μαλάκες, πανηλίθιοι συριζαίοι της συριζίτ (συγγνώμη, «ΕΡΤ»), άμα καλείς ερασιτέχνες αποκλείοντας τους επαγγελματίες, τι αποτέλεσμα περιμένεις; Επαγγελματικό; Τι θα στείλεις στη Γιουροβίζιον ρε μαλάκα; Την φιλοσοφία του σύριζα; Αν θέλεις να φανείς τόσο δίκαιος και σοσιαλιστής άμα λάχει, άνοιξε τον διαγωνισμό σε όλους –αλλά μην αποκλείεις τους δοκιμασμένους επαγγελματίες αν θέλεις να συναγωνιστείς με δεκάδες άλλα κράτη που δεν κυβερνώνται από τον σύριζα!

Αποκλείοντας τους επαγγελματίες παραδέχεσαι αυτόματα ότι οι αποκλεισμένοι από τον διαγωνισμός της συριζίτ Έλληνες θα είχαν παράγει κάτι καλύτερο από αυτό που τελικά επέλεξες να στείλεις! Γι’ αυτό τους απέκλεισες, για να διαγωνιστούν αναμεταξύ τους τα χαμηλότερα στρώματα πείρας και συνεπαγόμενης ποιότητας.

Επί το σοβαρότερο, ίσως να μπορούσε κανείς να προσπαθήσει να πείσει ότι το τραγούδι κάνει κάποια πικρόχολη σάτιρα. Οποιαδήποτε προσπάθεια όμως να το δει κανείς έτσι καταρρίπτεται όταν υπολογίσεις πως απευθύνεται σε ξένους λαούς και το οποιοδήποτε πνεύμα χάνεται στην κάκιστη μετάφραση νοημάτων (μεταφράζοντας τους στοίχους κατά λέξη) και στην εντελώς μαλακισμένη οπτική παραγωγή του βίντεο...

Πως διάολο θα βγει η σάπια τούτη κοινωνία από την κρίση στο κρανίο που την δέρνει;