Δύο!

Ήρθε πάλι εκείν' η ώρα! Εις έτη πολλά, με αναρτήσεις άφθονες, και σχόλια καλύτερα των αναρτήσεων οι οποίες τα προσκαλούν!

Μάλιστα κυρίες δεσποινίδες και κύριοι, και εσείς κακομοίρηδες στα υπόγεια του Google και τα πίσω δωμάτια των υπουργείων δικαιοσύνης, ιντερπόλ και λοιπά, σήμερα το μπλογκ έχει τα γενέθλια του! Η Αποθήκη Σκέψης κλείνει τα 2! Άρχισε να μπουσουλάει και να περπατά εδώ και κάμποσο καιρό, και άρχισε να λέει και τις πρώτες της λεξούλες! Ένα λεπτό μετά τα μεσάνυχτα, στα settings, το μπλογκ είχε γράψει από μόνο του: "τθάο ντάντα!" Υποθέτω ότι ήθελε να πει "τσάο ντάντυ", αλλά σιγά-σιγά! να βγάλουμε πρώτα και κανένα δοντάκι, ε;

Μετά από το πρώτο επετειακό, "Το τέρας", της 7ης Φεβρουαρίου 2011, φτάσαμε, ένα χρόνο αργότερα σε άλλο ένα ορόσημο:

Και ο μέχρι στιγμής απολογισμός;

282 Αναρτήσεις,
μία ανάρτηση κάθε 2,6 μέρες (2,3 μέρες στον δεύτερο μόνο χρόνο),
119 επισκέπτες ανά ανάρτηση (92 επισκέπτες ανά ανάρτηση τον πρώτο χρόνο, 148 επισκέπτες ανά ανάρτηση τον δεύτερο χρόνο)

33.471 επισκέψεις σε 24 μήνες (εκτός των δικών μου επισκέψεων).
9.145 επισκέψεις τον πρώτο χρόνο και 24.326 τον δεύτερο, δηλαδή 25 επισκέπτες την ημέρα τον πρώτο χρόνο, μέσο όρο, και 66 επισκέψεις την ημέρα τον δεύτερο,

1.879 σχόλια δικά σας και 1.465 απαντήσεις δικές μου, αλλά πολλές απαντήσεις δικές μου περιείχαν απαντήσεις σε περισσότερο από ένα σχόλια.

6,7 σχόλια δικά σας μέσο όρο ανάρτησης:
7,3 μέσος όρος για τον δεύτερο μόνο χρόνο.
Περίπου 3 σχόλια την ημέρα,

1 σχόλιο για κάθε 18 επισκέψεις,

57 σχολιαστές,

Και εδώ, σε εσάς τους 57 φίλους και σχολιαστές που πήρατε την ώρα και την φροντίδα να γράψετε τα 1.879 σχόλια, αλλά και τους περίπου 975 αναγνώστες που δεν σχολιάζουν, βρίσκεται για μένα η οποιαδήποτε αξία, και η χαρά, των περίπου 1.700 ωρών που έχω περάσει στο μπλογκ αυτό. 

Η αξία κάθε ιδέας βρίσκεται στην ποιότητα της συζήτησης και η ποιότητα αυτή καθορίζεται όχι από τι προτείνει ο συγγραφέας αλλά από το τι και πως απαντούν οι σχολιαστές, οι συζητητές του προκειμένου.

Κάποιος κάποτε είχε γράψει, έξω από αυτό το μπλογκ, ότι "...εμείς (γράφουμε) για το δικό μας κέφι και σε όποιον αρέσουμε!" Ποτέ δεν θα έδινα ένα λεπτό της ζωής μου για να ανακοινώσω τις σκέψεις μου ντεφάκτο, και σε όποιον αρέσω. 

Διαλέγω να ζω σε μία κοινωνία και να επιζητώ την γνώμη εκείνων που ενδιαφέρονται για τα πράγματα για τα οποία ενδιαφέρομαι και εγώ, και, να μάθω από τους γύρω μου για άλλα θέματα τα οποία δεν γνώριζα, ή να δω καινούργιες οπτικές για ένα θέμα, από εκείνες τις οπτικές που δεν είχα δει εγώ.

Γι αυτό και η Αποθήκη Σκέψης, για μένα, δεν είναι "δικιά μου", αλλά δική σας, ή, στην καλύτερη περίπτωση, δικιά μας.

Σας ευχαριστώ όλους, τον κάθε ένα ξεχωριστά.

Έχω διαλέξει να είμαι επώνυμος με αληθινά ονόματα της οικογένειάς μου και φωτογραφίες, και επειδή θέλω να με "βλέπουν" και να ξέρουν με ποιόν μιλάνε όλοι όσοι έρχονται εδώ στο μπλογκ, αλλά και επειδή ξέρω ότι αν κάποιος κρατικός φορέας ήθελε να με βρει για να μου προσφέρει καφεδάκι, η ανωνυμία δεν θα τον εμπόδιζε να με βρει. Και, μια και ζω σε ένα βουνό της Ιταλίας, δεν κινδυνεύω να με δει κανένας στην Σταδίου και να μου πει "εσύ είσαι ρε μαλάκα που έγραψες εκείνο ή το άλλο;!" Και αν κάποιος αποφασίσει να έρθει απρόσκλητος στο χωριό να μου πετάξει κανένα κλούβιο αυγό, έχουμε και την τοπική οπλοφορούσα αστυνομία... και τους συγχωριανούς με τα αγροτικά εργαλεία και εκείνα του κυνηγιού.

Η λίστα των δέκα πιο διαβασμένων αναρτήσεων, που βρίσκεται στην αριστερή κολόνα, μου δίνει μεγάλη χαρά γιατί λέει πως οι αναγνώστες διαβάζουν αναρτήσεις οι οποίες είναι στην καρδιά μου:

Πρώτη-πρώτη στη λίστα, νούμερο 1 επί 11 μήνες τώρα, η ανάρτηση της πρώτης πρωτοχρονιάς που έζησε το μπλογκ, "Τι Άθεος είμαι", με 71 σχόλια. Η ανάρτηση "ά-Θεος", για το ίδιο θέμα, για το οποίο θα γράφω κάθε πρωτοχρονιά, πήδησε στο νούμερο 2 μέσα σε 10 μέρες μετά την 1η Ιανουαρίου 2012.

Ακολουθούνται από τις αναρτήσεις για το Ελληνικό Δημόσιο και Διεθνές Χρέος, και για τα Ελβετικά Στεγαστικά Δάνεια, "Πλούσιοι και Φτωχοί", και "Μπαμ!".

Μετά, η ανάρτηση "Φως" που προσκάλεσε τον εκ ζώσης πλέον καλό μου φίλο Κώστα να γνωρίσει την Αποθήκη Σκέψης, και η ανάρτηση για την "Ιτάλια", και το περσινο επετειακό: "Το τέρας".

Η ανάρτηση της περασμένης Πέμπτης, "ΛογοΚρίση" πήδηξε στα Top 10 μέσα σε 3 μόνο μέρες.

Οι αναρτήσεις "Σαλόμ!" και "marianaonice", μετά από ένα χρόνο στα Top 10 αρχίζουν πιά να βγαίνουν από την λίστα. Αυτές τις δύο αναρτήσεις τις είχα γράψει τον Δεκέμβριο του 2010 σχετικά με έναν, ή μία, μπλόγκερ που είτε είναι γυναίκα είτε άντρας, όποιο πρόσωπο και να κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο και την φωτογραφία, απέδειξε με τα λεγόμενά του ότι είναι ένα απλοϊκό άτομο, μειωμένης μόρφωσης και γνώσης Ιστορίας,  και κρίσης: ένα άτομο του οποίου ο γυμνός και στυγνός ρατσισμός αποδεικνύει πως όλη η παιδεία και οι εργασιακές θέσεις του κόσμου δεν ανεβάζουν το ποιόν του ανθρώπου αν ο άνθρωπος δεν αφήσει αυτά τα οποία αποστηθίζει να ευρύνουν την κατανόηση για τον αδελφό μας, είτε ο αδελφός μας είναι Ελληνικής καταγωγής ή Εβραϊκής, μαύρος, άσπρος, μελαμψός, κόκκινος ή πράσινος, πίθηκος ή φυτό.

Η εμπειρία στην αρχή του δεύτερου χρόνου του μπλογκ με δίδαξε επίσης ότι οι καλές θελήσεις, και οι δισδιάστατοι καλοθελητές, μέσα στο κοινωνικό σύνολο και νομοθετικό έργο ένός κράτους, μπορούν να καταπατήσουν κάθε αντικειμενική έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθεριών και δημοκρατίας, όπως και ότι η ειρωνεία, στον διπλό μονόλογο, και η μονόπλευρη οπτική, δεν είναι τρόπος να ζει κανείς. 

 

Κι έτσι κοιτάμε προς το μέλλον, αβέβαιο όπως είναι, ένα μέλλον που θα φέρει αλλαγές στην ζωή μας τόσες, και τέτοιας φύσης, που ποτέ δεν τις είχαμε φανταστεί. Η ζωή θα αλλάξει περισσότερο από το όσο ήδη έχει αλλάξει και τα μπλογκ μας, οι συζητήσεις μας, θα αρχίσουν να αποτελούν, περισσότερο παρά ποτέ πριν, όχι μόνο ένα τρόπο διοχέτευσης των ανησυχιών μας, αλλά ένα εργαλείο κοινωνικού συνδέσμου και οργάνωσης σκέψεων αν όχι αντίδρασης. Ένα εργαλείο το οποίο ήδη προσπαθούν να το εξουδετερώσουν από το Χόλυγουντ, τα Υπουργεία Δικαιοσύνης και τις πολυεθνικές εταιρείες.

Προσπάθησα να κάνω το μπλογκ αυτό κάτι σαν περιοδικό, με εναλλασσόμενα θέματα, φιλοσοφίας, πολιτικής, κοινωνιολογικού περιεχομένου, επιστημονικών σκέψεων, τουρισμού, φωτογραφίας, προσωπικά θέματα-αλά-"αγαπητό ημερολόγιο", έτσι ώστε και να καθαρίζω την ατμόσφαιρα και να δίνω μια ευρύτερη θεματολογία -μια που η θεματολογία που προσφέρει καθημερινά η ζωή είναι αυτή η ίδια τόσο ποικίλη, παντού, μέσα στο φάσμα του θαύματος που λέγεται συνειδητοποιημένη Ύπαρξη.

 Δύο ένστικτα μόνο κινούν την ύπαρξή μας, ένστικτα φυσικά και βιολογικά, πέρα του ελέγχου μας ή της κατανόησής μας: η αναζήτηση του σεξ, και ο φόβος του θανάτου, όπως είχε πει και πριν πολλά χρόνια ο Γούντυ Άλλεν.

Τον φόβο του θανάτου τον έχουμε καλύψει ποικιλοτρόπως ήδη και θα συνεχίσουμε να τον καλύπτουμε, εδώ στην Αποθήκη Σκέψης, με αναρτήσεις για θρησκεία, φιλοσοφία, επιστήμη, τέχνη, αλλά δεν θα ξεπέσουμε στις τράπουλες ταρό και την χειρομαντεία. Αυτά τα αφήνουμε στο Υπουργικό Συμβούλιο και τον Γιωργάκη.

Και, για το σεξ μιλάμε συνέχεια, από την δημιουργική του πλευρά: τις προσωπική έκφραση, τέχνη: φωτογραφία... αλλά και από την μηχανική και αρχιτεκτονική πλευρά του που είναι η οικονομία. Όταν τελειώσουνε όλοι πό τις διαπραγματεύσεις τους, και κάτσουν εξουθενωμένοι να κάνουν ένα τσιγάρο (με 10 Ευρώ το πακέτο), δεν θα γίνει ούτε καν διάλλειμα! Θα προχωρήσουμε στην κυρίως ατραξιόν. Τι θα γίνει η πατρίδα μας;

Αν όχι σεξ, τότε, θάνατος; Ποιός θα σώσει την Ελλαδίτσα από τα θέλγητρα της Ευρώπης; Ίσως τα Τούρκικα σήριαλ;


Εχουμε ακόμα την Γη μας. Γιατί ντομάτες Ολλανδίας και γάλα Δέλτα ή Φάγε 100% Γερμανικό. Κάλιο μόνοι μας. Το ξανακαταφέραμε μια-δυό φορές στο παρελθόν -αλλά τότε τα πράγματα ήταν πιο εύκολα.




Και του χρόνου!

Δημήτρης

Τις φωτογραφίες τις τράβηξαν από ένας Κώστας την κάθε μία.
Την πάνω ο γιός μου και την κάτω ο Teleytaios