Σε αυτή την σειρά αναρτήσεων που θυμάται (η σειρά αναρτήσεων) λίγα από τα τραγούδια που δίνουν ήχο στο σάουντράκ της ζωής μου, ήρθε η στιγμή να σταθούμε σε έναν άνθρωπο του οποίου το στομάχι βρέθηκε κολλημένο στο δικό μου για μισό δευτερόλεπτο πριν κάνουμε γκελ ο ένας πάνω στον άλλο. Δεν θα επαναλάβω περισσότερα μια που όλη η ιστορία βρίσκεται ήδη σε αυτό το μπλογκ από τις 31 Οκτωβρίου του 2010, στην ανάρτηση "Άρλο!" (Το λινκ που έβαλα μόλις τώρα για την ανάρτηση "Άρλο!" ήταν ένας λεπτός τρόπος να προτείνω ότι πρέπει να πάτε να την [ξανα]διαβάσετε). Βέβαια είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς τον Άρλο χωρίς να θυμηθεί και τους μεγάλους Γούντυ Γκάθρυ και Πητ Σήγκερ. Γι αυτό άλλωστε ο Άρλο ονόμασε την εταιρία του Rising Son Records.
Εδώ, σ' αυτήν την ανάρτηση, μπορούμε να βάλουμε από το γιουτούμπ δύο από τις μεγάλες μου επιτυχίες (και του Άρλο):
Το Hobo's Lullaby, και το City of New Orleans.
If you guys don't already know who this is,
no point in my explaining it...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου