Απίστευτο;

Όσο πιο απίστευτο ακούγεται κάτι, τόσο πιο αληθινό έχει την πιθανότητα να είναι. Βέβαια, η αλήθεια είναι πάντα ευρύτερη και πιο πολύπλοκη από οποιαδήποτε μεμονωμένη αναφορά, αλλά αξίζει τον κόπο να ξανασταθούμε για μια ακόμα φορά σε ορισμένα πράγματα που όλοι λίγο-πολύ ξέρουν ήδη.

Αφορμή για την επανάληψη αυτή είναι ένα άρθρο της Καθημερινής της Κυριακής 26 Μαΐου 2013 το οποίο αναφέρεται σε ένα καινούργιο βιβλίο της Γαλλίδας δημοσιογράφου Φλοράνς Οτρέ.

Συγκεκριμένα, το απόσπασμα που δημοσιεύεται στην Καθημερινή, εδώ, όπου ο Γιώργος Παπανδρέου στις 10 Δεκεμβρίου 2009 μπήκε σε συνάντηση των αρχηγών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είπε:

"Ακούστε πώς έχει η κατάσταση. Ολα τα δημοσιονομικά μας στοιχεία είναι ψεύτικα. Η χώρα μου είναι διαβρωμένη από τη διαφθορά. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια. Είμαι αποφασισμένος να δώσω τη μάχη. Θα χρειαστώ όμως υποστήριξη και βοήθεια, γιατί πρόκειται για μια γιγάντια προσπάθεια"

Ποιό είναι το "απίστευτο" στο οποίο αναφέρεται η ανάρτηση;

Απλά ότι ένας άνθρωπος, ο Γιώργος Παπανδρέου, αν τα παραπάνω αληθεύουν κατά λέξη, μπήκε σε ένα μήτινγκ και βασικά, απλά, ξεβρακώθηκε.

Σε επιχειρησιακές καταστάσεις, σε συμβούλια, ούτε ηλίθιοι μειωμένου δείκτη νοημοσύνης δεν κάνουν κάτι τέτοιο. Απλά δεν κάθεσαι σε ένα τραπέζι συζήτησης και διαπραγμάτευσης κατεβάζοντας τα βρακιά σου και προσφέροντας τον πισινούλη σου. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να είναι κανείς ειλικρινής χωρίς να ξεβρακώνεται, και ποτέ δεν το επιχειρεί χωρίς κάποιο ατού, κάποια στρατηγική, κάποιο σχέδιο νο.2. Η στρατηγική του δηλαδή ήταν ότι αν σταθεί ειλικρινής και ξεβρακωμένος οι ενήλικες θα άνοιγαν τα πορτοφόλια τους να δώσουν στο διεφθαρμένο κράτος του τους φόρους των φορολογουμένων πολιτών τους, θαμπωμένοι από την ειλικρίνειά του. Ω, θεέ του Ελλαδιστάν!

Αν αληθεύουν αυτά, ο άνθρωπος αυτός, γιός και εγγόνι αρχηγών κράτους, με κάποια πείρα και εκπαίδευση από την Αμερική, μπήκε σαν χαζούλικο με κοντό παντελονάκι στο δωμάτιο με τους μεγάλους, το κατέβασε, και χαμογέλασε ζητώντας κατανόηση, βοήθεια και επιείκεια. Αν είναι δυνατόν.

Φαίνεται πως είχε σταθεί πολύ πιο εύκολο από ότι φανταζόμουνα να του την φέρει ο προκάτοχός του. Τρεις μήνες νωρίτερα, ο προκάτοχός του το είχε στρίψει πολύ έξυπνα: είχε βγει στο ντημπέητ του Σεπτεβρίου 2009 και είχε πει όλη την αλήθεια ξέροντας ότι δεν θα τον πιστέψει κανείς Έλληνας και ότι θα εκλέξουν τον άλλο που "είχε λεφτά". Τα χρήματα που έλεγε ο Γιωργάκης ότι υπήρχαν προφανώς βρισκόντουσαν στην πίστη ότι όταν φανεί ειλικρινής στους εταίρους θα τον βοηθήσουν.

Εν τω μεταξύ, οι μεγάλοι, οι ενήλικες, που άκουσαν το παιδάκι να κάνει μπρλμπρλμ με το δάχτυλο στο στόμα (και το άλλο δάχτυλο κάπου αλλού) βρέθηκαν προ πρωτοφανούς και πρωτόγνωρου απροόπτου. Και τώρα λένε στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα, γιατί τα κάνανε θάλασσα τα δυο πρώτα χρόνια που προσπάθησαν να αντιδράσουν στο ανήκουστο.

Όχι ότι δεν τα ξέρανε περί Ελλάδας. Απλά δεν είχαν μέχρι εκείνη την στιγμή την παραμικρή ιδέα ότι μπροστά τους είχαν κάποιον που δεν ήξερε να επικοινωνήσει διπλωματικά και στρατηγικά, και κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε επίπεδο συνεννόησης. Ο Γιωργάκης τους έκανε πάσα την Ελλάδα την οποία κανείς δεν ήθελε να "πιάσει". Την άφησαν να πέσει καθώς αναρωτιόντουσαν από που ξεφύτρωσε τούτος. Μέχρι που δυό χρόνια αργότερα, με ακόμα πιο ηλίθιο τρόπο, τους ανακοίνωσε το περίφημο δημοψήφισμα και σήκωσαν πια τα χέρια ψηλά (δεν μιλάω για την ιδέα του δημοψηφίσματος αλλά για τον τρόπο με τον οποίον τους το ανακοίνωσε).

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η πρώτη τους αντίδραση ήταν να προτείνουν εξυγίανση των δημοσιονομικών, άμεση πάταξη της φοροδιαφυγής, άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και απόλυση των υπεράριθμων και των κηφήνων. Βέβαια η Ελληνική κυβέρνηση του Γιωργάκη, όπως και οι επόμενες, είπε ότι δεν γίνονται αυτά τα πράματα και προτίμησε να κόβει μισθούς, συντάξεις κλπ., αντί να δυσαρεστήσει τους μόνιμους πελάτες.

Ξέρω, ξέρω, τά 'χουμε ξαναπεί... απλά αντέδρασα σήμερα στον τρόπο με τον οποίον εξιστόρησε η Οτρέ, όπως ανέφερε η Καθημερινή, το πόσο παιδιάστικα και απλοϊκά χειρίστηκε το θέμα ο Έλλην εταίρος στο στρογγυλό τραπέζι. Απλά μου φαίνεται ότι ο Γιωργάκης είναι πολύ περισσότερο, και σε προσωπικό επίπεδο, υπεύθυνος για την σημερινή δυστυχία της Ελλάδας από όσο του έχουν καταλογίσει μέχρι σήμερα... Όλοι ψάχνουν εξηγήσεις που να έχουν νόημα. Η αλήθεια ίσως είναι ότι ο άνθρωπος απλά δεν είχε νοήμα.

ΥΓ. Αξίζει επίσης να διαβάσετε αυτό, στο οποίο πολλές φορές έχω αναφερθεί και δεν νομίζω ότι του έχει δοθεί ακόμα η σημασία που του αρμόζει όσον αφορά τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η Ελλάδα καλέστηκε να ζει σαν μέλος ενός νομίσματος και μιας αγοράς.