Δημοκρατία

Άλλοι εύχονται να ήταν η χώρα τους σαν την τόσο ειδυλλιακή Αργεντινή ή την δημοκρατική Βενεζουέλα. Άλλοι δακρύζουν όταν σκέφτονται την Μόσχα και τον μύθο του Μαρμαρωμένου Λένιν που μια μέρα θα σηκωθεί και πάλι να δείξει στην ανθρωπότητα τον δρόμο... Και άλλοι πάλι σκοτώνονται για να βάλουνε την χώρα τους στην Ευρώπη μπας και πιάσει κανένα μνημόνιο μακριά από τα πλοκάμια του Πούτιν. Ο Σώρος λέει ότι η Άνγκελα και ο Βούλφγκανγκ τα κάνανε θάλασσα στην Ελλάδα και του λένε όλοι να βγάλει τον σκασμό γιατί δεν είναι κι' εκείνος καλύτερος. Εν τω μεταξύ, ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, τους 58, τις ελιές, τους 70 και τους τρεις που γίνανε δύο, τα έχω μπερδέψει τελείως κι' έχω χάσει τον μπούσουλα. Το μόνο που έχουν όλοι σίγουρο είναι ότι όποτε τύχει να γίνουν εκλογές θα μπει ο μικρός στου Μαξίμου. Κάμποσοι φοβούνται κυβερνητικόν βίον βραχύ και τρικυμιώδη με τον μαλάκα τον Ρωμιό να πληρώνει πάλι τα σπασμένα για τις παιδαριώδεις επιλογές του --τις επιλογές του όμως ο Ρωμιός ο ίδιος τις γέννησε. Κάτσε πάνω στις επιλογές σου και τα τερατογεννήματά σου τώρα.

Ω, Πολιτική. Πολλοί σε ηγάπησαν αλλά λίγοι κατάλαβαν πως δεν ήσουν γκομενάκι τους, αλλά μπάσταρδο παιδί τους.

Τι μπορεί να μάθει κανείς για την πολιτική και τον άνθρωπο κοιτώντας τρία βουνίσια χωριά, ένα δήμο 662 ψηφοφόρων στην Ιταλία; Πολλά.

Στον μικρόκοσμο του δήμου μας τα βλέπεις όλα, σαν σε ένα μικρό δοκιμαστικό σωλήνα όπου όλες οι αντιδράσεις υπάρχουν και φαίνονται καθαρά, για να τις αναλύσεις και να θαυμάσεις το ανθρώπινο ζώο --το πόση πλάνη υπάρχει από τις μικρότερες λιμνούλες ως τις μεγαλύτερες θάλασσες ψηφοφόρων ως προς κίνητρα και ειλικρίνεια. Ειλικρίνεια όχι πολιτικών, αλλά προς το εαυτό του κάθε ενός...

Τα Πολιτικά Κόμματα και οι ιδεολογίες είναι δικαιολογίες, ασπίδες, για να βρει ο καθένας τον οπλισμό να κάνει αυτό που θέλει. Λες κι ο κόσμος στον δρόμο της Λαϊκής Αγοράς δίνει δεκάρα για ιδεολογίες, ή λες και πιστεύει ότι οποιοδήποτε κόμμα αντιπροσωπεύει ιδανικά και ιδέες αντί απλά την οδό για την ζαχαρένια, και την τσέπη, και το Εγώ, των μελών του. Απλά, στην Λαϊκή, τις πατάτες θα τις πάρεις από τον πάγκο της ωραίας κοπελίτσας κι όχι του γέρου γύφτου.

Εμείς και οι άλλοι. Σαν τους πίθηκους της ταινίας "2001" του Κιούμπρικ: όποιος έχει το μεγαλύτερο ρόπαλο επιτίθεται στην άλλη ομάδα. Είτε μιλάμε για δυό γειτονιές, ή δυό χωριά, ή έθνη. Και φυσικά ράτσες. Και καταγωγή.

Είτε μιλάς για πολιτικοοικονομικές θεωρίες είτε για εθνική/ρατσική καθαρότητα, είτε για "ισότητα" (όλων των ίσων εκτός από εκείνους που δεν είναι ίσοι) το ίδιο γλειφιτζούρι είναι, μ' άλλα χρώματα. Τα κόμματα και οι ιδεολογίες προσφέρουν την αυταπάτη ότι τάχα δεν κυνηγάνε όλοι απλά το δικό τους βόλεμα και τίποτ' άλλο (κρυμμένο με μέηκαπ φιλοσοφίας και δικαιολογίας και ..."μόρφωσης").

Γελάω πικρά με την αριστερά και την δεξιά στην Ελλάδα όταν όλοι ξέρουν ότι απλά είναι οι μεν εναντίων των δε, του Εμφυλίου --εκείνοι που έχουν πλάτες άλλων να είναι στην εξουσία και εκείνοι που δεν έχουν (και μόνο με 30 χρόνια δανεικά μπορούν να την πάρουν λιγάκι). Και ανακάλυψαν ότι ο λόγος τους αποκτά στόμφο αν κρύβεται πίσω από κάποια ιδεολογία αέρα κοπανιστού που από φτηνή δικαιολογία γίνεται αιτιολογία. Και την χάβει ο κοσμάκης γιατί θέλουν το ρόπαλο που θα τους επιτρέψει να μαυρίσουν στο ξύλο την δίπλα γειτονιά.

Τες-παν, εδώ, όπως και 'σεις, έχουμε την κεντροαριστερά που κατάγεται από τον κουμμουνισμό μέσω χριστιανισμού, και την κεντροδεξιά που κατάγεται από εκείνους που είχαν τα λεφτά να μην είναι αριστεροί και δεν τους ενδιέφερε να το παίξουνε "μεγάλη καρδιά" (ποιόν δουλεύουνε άραγε οι διανοούμενοι;).

Η κεντροαριστερά είχε την "σοσιαλιστική" κληρονομική της απονομή αρχηγίας εντός του κύκλου των ημετέρων (ως συνήθως) μέχρι που κάποιος από το διπλανό χωριό μετακόμισε εδώ και διεκδίκησε την αρχηγία της κεντροαριστεράς (αφού είχε ήδη κάνει δήμαρχος με την κεντροαριστερά στο διπλανό χωριό). Ήρθε και είπε ότι τις αποφάσεις πρέπει λέει να τις παίρνουν οι πολίτες και ότι οι άρχοντες έχουν την υποχρέωση να δημιουργούν συστήματα που να επιτρέπουν στους πολίτες να αυτοδιοικούνται. Η άλλη, που ήτανε και γραμματέας της κεντροαριστεράς, αλλά όχι ακόμα δήμαρχος, και πίστευε, νόμιζε ότι το δημαρχείο  ήταν δικαιωματικά και κληρονομικά δικό της και των ημετέρων της, λύσσαξε! Συνέγραψε το άκρως κεντροαριστερό, σοσιαλιστικό σύνθημα "Καλύτερα ο χειρότερος που γεννήθηκε ανάμεσά μας παρά ο καλύτερος απ' έξω". Και έχασε τις προκριματικές εκλογές για 31 ψήφους. Έπαθε υστερία. Τώρα πρόκειται να παραιτηθεί από το κόμμα και να φτιάξει δικό της κόμμα καινούργιο, να κατέβει στις εκλογές μόνη της εναντίων του κεντροαριστερού κόμματος του οποίου ήταν γραμματέας μέχρι τώρα, λέγοντας ότι εκείνη είναι η αληθινή και αγνή κεντροαριστερά και όχι το επίσημο κόμμα της κεντροαριστεράς.

Η κεντροαριστερά έπαιρνε κάπου 75% και η κεντροδεξιά κάπου 25%. Τώρα τι θα γίνει με το καινούργιο κόμμα των ημετέρων της λεγάμενης; Η επίσημη κεντροαριστερά πάλι θα βγει πρώτη, αλλά το καινούργιο κόμμα σχεδόν σίγουρα θα βγει δεύτερο (από τους κεντροαριστερούς που δεν γουστάρουν 'ξώφερτους, έτσι σοσιαλιστές που είναι) και η κεντροδεξιά τρίτη (γιατί ο κόσμος εδώ είναι φτωχός και δεν έχει λεφτά να είναι δεξιός). Οπότε, σαν δεύτερο κόμμα η λεγάμενη θα μπει στο συμβούλιο, το οποίο με δήμαρχο και σύμβουλο άσπονδους εχθρούς δεν θα μπορέσει να επιτύχει τίποτα τα επόμενα 5 χρόνια και θα ζήσουμε εμείς σκατά και οι άλλοι σκατώτερα. Άρα, αυτό που πρέπει να κάνει τώρα η κεντροαριστερά είναι να βοηθήσει την κεντροδεξιά να βγει δεύτερη για να μην μπει στο συμβούλιο το καινούργιο κόμμα που θα ιδρύσει η πρώην γραμματέας της κεντροαριστεράς.

Για να το εξηγήσουμε πιο επιστημονικά και με φιλοσοφική ιδεολογική σκέψη, πρέπει η Κική να δώσει κώλο στον Μπόμπο για να μην μπει μέσα η Κοκό.

Σας θυμίζει τίποτα;