Αν το θέλετε στα Ελληνικά, το λένε "Μαύρη Τρύπα". Όμως στην "αίσθηση" της γλώσσας, όσον αφορά την σημασία μιας έννοιας, το να πει κανείς "Μαύρη Τρύπα" ακούγεται λίγο ελαφρό και επιπόλαιο, σαν την απάντηση σε κάποιο ανέκδοτο σεξουαλικού ή πολιτικού περιεχομένου. Γι' αυτό οι καθώς-πρέπει απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων το λένε "Μελανή Οπή". Όπως όλοι ξέρουμε, το να λέμε κάτι στην καθαρεύουσα, ή, καλύτερα, στα Αρχαία, αμέσως αλλάζει την αντιληπτή έννοια και δίνει σοβαρότερη σημασία σε οτιδήποτε. Έτσι δεν εστί;
Εμένα θα μου επιτρέψετε να τις λέω Μαύρες Τρύπες (χρησιμοποιώ κεφαλαία στην αρχή της κάθε λέξης για να προτείνω την ιδιαίτερη σημασία της ονομασίας αντί της περιγραφής). Εφ' όσον, φυσικά δεν πρόκειται για πραγματικές "τρύπες" --περισσότερο, πρόκειται για περιοχές του σύμπαντος όπου το σύμπαν δεν υπάρχει/υφίσταται όπως το εννοούμε εμείς.
Η Μαύρη τρύπα είναι το αποτέλεσμα της κατάρρευσης μέσα στον εαυτό του ενός τεράστιου άστρου με τρομερά μεγάλη τιμή μάζας. Η βαρύτητα την οποία προκαλεί/δημιουργεί η μάζα του άστρου κάνει τις εξωτερικές περιοχές του άστρου να πέσουν προς τον πυρήνα του (σαν να συμπιέζεται από τα έξω). Καθώς το άστρο έτσι μικραίνει, η μάζα γίνεται πιο "πυκνή" προκαλώντας μεγαλύτερες τιμές βαρύτητας και η αυξανόμενη βαρύτητα επανα-επιδρά στην μάζα, καθώς καταρρέει, έτσι ώστε να συνεχίσει να καταρρέει με γεωμετρικά αυξανόμενη τιμή μέχρι το σημείο όπου η μάζα του άστρου, έχοντας καταρρεύσει στον εαυτό της, καταλήγει σε ένα σημείο όπου οι νόμοι της φυσικής του δικού μας σύμπαντος παύουν να υφίστανται.
Είναι ένα σκαλοπάτι πάνω από το σούπερνόβα και το ύπερνόβα.
Η πραγματική ονομασία της Μαύρης Τρύπας είναι "Μοναδικότητα" (singularity). Μοναδικότητα είναι αυτό που προκάλεσε, σε έκρηξη, την ύπαρξη του σύμπαντος (Το Μεγάλο Μπαμ). Η δημιουργία μιας Μαύρης Τρύπας, μιας Μοναδικότητας, είναι η αντίθετη διαδικασία από αυτήν που δημιούργησε το σύμπαν που βλέπουμε με τα βιολογικά μας μάτια, τα οποία αποτελούνται από άτομα που γεννήθηκαν/δημιουργήθηκαν αμέσως μετά από το Μεγάλο Μπαμ... Η Μοναδικότητα, είτε η Μαύρη Τρύπα είτε το τι "υπήρχε πριν" από το Μεγάλο Μπαμ, είναι αυτό το οποίο δεν μπορούμε να καταλάβουμε όσον αφορά την πραγματική υφή του σύμπαντος.
Η βαρύτητα μιας Μοναδικότητας είναι άπειρη. Γι αυτό τίποτα δεν μπορεί να δραπετεύσει από μια Μοναδικότητα, ούτε καν το φως Γι' αυτό λέγεται "Μαύρη". Επειδή μια που φως δεν εκπέμπεται ούτε αντανακλάται από την επιφάνειά της, είναι ...μαύρη. Και είναι "Τρύπα" γιατί υπάρχει μέσα στο σύμπαν και ότι πέσει μέσα μένει μέσα (εξαφανίζεται [;]).
Στην αρχή οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι όχι μόνο απόλυτα μαύρη αλλά και απόλυτα κρύα (εφ' όσον δεν μπορούσε να εκπέμψει ή να αντανακλάσει ενέργεια). Όμως αμέσως η επιστήμη δέχτηκε ότι μια Μοναδικότητα περιέργως εκπέμπει κάτι. Το οποίο κάτι εκπέμπεται συνεχώς μέχρι η Μαύρη Τρύπα να εξαφανιστεί και να σταματήσει να υπάρχει. Αυτό αμέσως υπονόησε ότι όλες οι "πληροφορίες" του φυσικού σύμπαντος που αρχικά μπήκαν "μέσα" στην Μαύρη Τρύπα, μπορούν να εξαφανιστούν από το σύμπαν.
Αυτό όμως ήταν απαράδεκτο, γιατί η επιστήμη δέχεται πως τίποτα, καμιά πληροφορία, δεν μπορεί ποτέ να πάψει να υπάρχει.
Έτσι, πριν πάνω από 30 χρόνια, γεννήθηκε η διαμάχη μεταξύ του καθηγητή Στήβεν Χώκινγκ, που υποστήριζε ότι πληροφορίες μπορούν πράγματι να εξαφανιστούν, και του καθηγητή Λέοναρντ Σάσκάιντ, που υποστήριζε ότι πληροφορίες δεν είναι δυνατόν να χαθούν.
Στην ζυγαριά του ποιά άποψη είναι σωστή κρεμόταν η ύπαρξη της Μοναδικότητας και κατ' επέκταση τα πάντα όσα θεωρούμε σαν γεγονότα για το σύμπαν και την ύπαρξη.
Πρόσφατα ο καθηγητής Χώκινγκ έκανε μια ανακοίνωση με την οποία αφ' ενός παραδέχτηκε ότι είχε άδικο, ως προς την εξαφάνιση πληροφοριών από το σύμπαν, αλλά πρόσθεσε την υπόθεση ότι υπάρχουν άπειρα ταυτόσημα σύμπαντα όπου μια συγκεκριμένη Μαύρη Τρύπα υπάρχει σε ένα σύμπαν αλλά όχι σε άλλο --άρα, ενώ οι πληροφορίες εξαφανίζονται σε ένα σύμπαν, συνεχίζουν να υπάρχουν σε άλλα, άπειρα, ταυτόσημα σύμπαντα.
Η επιστημονική κοινότητα δεν πείστηκε με την καινούργια θεωρία του καθηγητή Χώκινγκ.
Προσωπικά, σκέφτομαι ότι και ο καθηγητής Χώκινγκ και ο καθηγητής Σάσκάιντ έχουν και οι δύο και δίκιο και άδικο.
Αν γυρίσουμε μια κινηματογραφική ταινία σε ένα δωμάτιο όπου στέκεται ένας άνθρωπος, και το φιλμ δείχνει αυτόν τον άνθρωπο να περπατάει και να βγαίνει από το δωμάτιο, η αρχή του φιλμ δείχνει έναν άνθρωπο σε ένα δωμάτιο και το τέλος του φιλμ δείχνει ένα άδειο δωμάτιο. Το φιλμ είναι η έκφραση γραμμικού χρόνου. Αν κόψουμε κάθε καρέ του φιλμ (24 καρέ το δευτερόλεπτο), τα βάλουμε το ένα πάνω στο άλλο και τα πιέσουμε με μια πολύ δυνατή πρέσα, θα καταλήξουμε με ένα αντικείμενο, έναν ενιαίο πλαστικό κύβο, που θα αποτελείται από όλα τα αρχικά ξεχωριστά καρέ του φιλμ. Σε αυτό το ενιαίο αντικείμενο υπάρχουν οι πληροφορίες και του ανθρώπου μέσα στο δωμάτιο και του άδειου δωματίου (της πληροφορίας και της μη ύπαρξης πληροφορίας). Αυτό το ενιαίο αντικείμενο, που κάποτε ήταν κινηματογραφικό φιλμ, είναι αναπαράσταση του χωροχρόνου όπου δεν υπάρχει γραμμικός χρόνος.
Άρα, Όταν παρακολουθούμε μια Μαύρη Τρύπα από μέσα από το σύμπαν μας του γραμμικού χρόνου, μια πληροφορία μπαίνει στην Μαύρη Τρύπα και μετά εξαφανίζεται, όπως είπε αρχικά ο Χώκινγκ. Όμως, ενώ η πληροφορία έχει εξαφανιστεί όσον αφορά εμάς στον γραμμικό μας χρόνο, μέσα στην Μοναδικότητα της Μαύρης Τρύπας δεν υπάρχει γραμμικός χρόνος, άρα η πληροφορία υπάρχει, και δεν υπάρχει, με την ίδια έννοια όπως το φιλμ που πρεσάραμε σε ένα αντικείμενο το οποίο περιλαμβάνει και την ύπαρξη και την μη ύπαρξη της πληροφορίας.
Η γενικότερη επέκταση αυτού του σκεπτικού είναι ότι τα μαθηματικά μας και η θεωρητική φυσική μας είναι λανθασμένα στο ότι προϋποθέτουν γραμμικό χρόνο στον υπολογισμό και εξήγηση του σύμπαντος ενώ το σύμπαν έχει περισσότερες διαστάσεις από όσες εμείς αντιλαμβανόμαστε. Δηλαδή, ότι τα μαθηματικά μας απλά είναι παγιδευμένα στην μειωμένη μας αντίληψη.
Έστειλα ένα email στον καθηγητή Σάσκάιντ παραθέτοντας τα παραπάνω και ρωτώντας τι, από τα τόσα που δεν ξέρω, εξηγεί τον λόγο για τον οποίον μια τέτοια παρατήρηση καταρρίπτεται. Αν μου απαντήσει ποτέ θα σας πω τι είπε.
Εμένα θα μου επιτρέψετε να τις λέω Μαύρες Τρύπες (χρησιμοποιώ κεφαλαία στην αρχή της κάθε λέξης για να προτείνω την ιδιαίτερη σημασία της ονομασίας αντί της περιγραφής). Εφ' όσον, φυσικά δεν πρόκειται για πραγματικές "τρύπες" --περισσότερο, πρόκειται για περιοχές του σύμπαντος όπου το σύμπαν δεν υπάρχει/υφίσταται όπως το εννοούμε εμείς.
Η Μαύρη τρύπα είναι το αποτέλεσμα της κατάρρευσης μέσα στον εαυτό του ενός τεράστιου άστρου με τρομερά μεγάλη τιμή μάζας. Η βαρύτητα την οποία προκαλεί/δημιουργεί η μάζα του άστρου κάνει τις εξωτερικές περιοχές του άστρου να πέσουν προς τον πυρήνα του (σαν να συμπιέζεται από τα έξω). Καθώς το άστρο έτσι μικραίνει, η μάζα γίνεται πιο "πυκνή" προκαλώντας μεγαλύτερες τιμές βαρύτητας και η αυξανόμενη βαρύτητα επανα-επιδρά στην μάζα, καθώς καταρρέει, έτσι ώστε να συνεχίσει να καταρρέει με γεωμετρικά αυξανόμενη τιμή μέχρι το σημείο όπου η μάζα του άστρου, έχοντας καταρρεύσει στον εαυτό της, καταλήγει σε ένα σημείο όπου οι νόμοι της φυσικής του δικού μας σύμπαντος παύουν να υφίστανται.
Είναι ένα σκαλοπάτι πάνω από το σούπερνόβα και το ύπερνόβα.
Η πραγματική ονομασία της Μαύρης Τρύπας είναι "Μοναδικότητα" (singularity). Μοναδικότητα είναι αυτό που προκάλεσε, σε έκρηξη, την ύπαρξη του σύμπαντος (Το Μεγάλο Μπαμ). Η δημιουργία μιας Μαύρης Τρύπας, μιας Μοναδικότητας, είναι η αντίθετη διαδικασία από αυτήν που δημιούργησε το σύμπαν που βλέπουμε με τα βιολογικά μας μάτια, τα οποία αποτελούνται από άτομα που γεννήθηκαν/δημιουργήθηκαν αμέσως μετά από το Μεγάλο Μπαμ... Η Μοναδικότητα, είτε η Μαύρη Τρύπα είτε το τι "υπήρχε πριν" από το Μεγάλο Μπαμ, είναι αυτό το οποίο δεν μπορούμε να καταλάβουμε όσον αφορά την πραγματική υφή του σύμπαντος.
Η βαρύτητα μιας Μοναδικότητας είναι άπειρη. Γι αυτό τίποτα δεν μπορεί να δραπετεύσει από μια Μοναδικότητα, ούτε καν το φως Γι' αυτό λέγεται "Μαύρη". Επειδή μια που φως δεν εκπέμπεται ούτε αντανακλάται από την επιφάνειά της, είναι ...μαύρη. Και είναι "Τρύπα" γιατί υπάρχει μέσα στο σύμπαν και ότι πέσει μέσα μένει μέσα (εξαφανίζεται [;]).
Στην αρχή οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι όχι μόνο απόλυτα μαύρη αλλά και απόλυτα κρύα (εφ' όσον δεν μπορούσε να εκπέμψει ή να αντανακλάσει ενέργεια). Όμως αμέσως η επιστήμη δέχτηκε ότι μια Μοναδικότητα περιέργως εκπέμπει κάτι. Το οποίο κάτι εκπέμπεται συνεχώς μέχρι η Μαύρη Τρύπα να εξαφανιστεί και να σταματήσει να υπάρχει. Αυτό αμέσως υπονόησε ότι όλες οι "πληροφορίες" του φυσικού σύμπαντος που αρχικά μπήκαν "μέσα" στην Μαύρη Τρύπα, μπορούν να εξαφανιστούν από το σύμπαν.
Αυτό όμως ήταν απαράδεκτο, γιατί η επιστήμη δέχεται πως τίποτα, καμιά πληροφορία, δεν μπορεί ποτέ να πάψει να υπάρχει.
Έτσι, πριν πάνω από 30 χρόνια, γεννήθηκε η διαμάχη μεταξύ του καθηγητή Στήβεν Χώκινγκ, που υποστήριζε ότι πληροφορίες μπορούν πράγματι να εξαφανιστούν, και του καθηγητή Λέοναρντ Σάσκάιντ, που υποστήριζε ότι πληροφορίες δεν είναι δυνατόν να χαθούν.
Στην ζυγαριά του ποιά άποψη είναι σωστή κρεμόταν η ύπαρξη της Μοναδικότητας και κατ' επέκταση τα πάντα όσα θεωρούμε σαν γεγονότα για το σύμπαν και την ύπαρξη.
Πρόσφατα ο καθηγητής Χώκινγκ έκανε μια ανακοίνωση με την οποία αφ' ενός παραδέχτηκε ότι είχε άδικο, ως προς την εξαφάνιση πληροφοριών από το σύμπαν, αλλά πρόσθεσε την υπόθεση ότι υπάρχουν άπειρα ταυτόσημα σύμπαντα όπου μια συγκεκριμένη Μαύρη Τρύπα υπάρχει σε ένα σύμπαν αλλά όχι σε άλλο --άρα, ενώ οι πληροφορίες εξαφανίζονται σε ένα σύμπαν, συνεχίζουν να υπάρχουν σε άλλα, άπειρα, ταυτόσημα σύμπαντα.
Η επιστημονική κοινότητα δεν πείστηκε με την καινούργια θεωρία του καθηγητή Χώκινγκ.
Προσωπικά, σκέφτομαι ότι και ο καθηγητής Χώκινγκ και ο καθηγητής Σάσκάιντ έχουν και οι δύο και δίκιο και άδικο.
Αν γυρίσουμε μια κινηματογραφική ταινία σε ένα δωμάτιο όπου στέκεται ένας άνθρωπος, και το φιλμ δείχνει αυτόν τον άνθρωπο να περπατάει και να βγαίνει από το δωμάτιο, η αρχή του φιλμ δείχνει έναν άνθρωπο σε ένα δωμάτιο και το τέλος του φιλμ δείχνει ένα άδειο δωμάτιο. Το φιλμ είναι η έκφραση γραμμικού χρόνου. Αν κόψουμε κάθε καρέ του φιλμ (24 καρέ το δευτερόλεπτο), τα βάλουμε το ένα πάνω στο άλλο και τα πιέσουμε με μια πολύ δυνατή πρέσα, θα καταλήξουμε με ένα αντικείμενο, έναν ενιαίο πλαστικό κύβο, που θα αποτελείται από όλα τα αρχικά ξεχωριστά καρέ του φιλμ. Σε αυτό το ενιαίο αντικείμενο υπάρχουν οι πληροφορίες και του ανθρώπου μέσα στο δωμάτιο και του άδειου δωματίου (της πληροφορίας και της μη ύπαρξης πληροφορίας). Αυτό το ενιαίο αντικείμενο, που κάποτε ήταν κινηματογραφικό φιλμ, είναι αναπαράσταση του χωροχρόνου όπου δεν υπάρχει γραμμικός χρόνος.
Άρα, Όταν παρακολουθούμε μια Μαύρη Τρύπα από μέσα από το σύμπαν μας του γραμμικού χρόνου, μια πληροφορία μπαίνει στην Μαύρη Τρύπα και μετά εξαφανίζεται, όπως είπε αρχικά ο Χώκινγκ. Όμως, ενώ η πληροφορία έχει εξαφανιστεί όσον αφορά εμάς στον γραμμικό μας χρόνο, μέσα στην Μοναδικότητα της Μαύρης Τρύπας δεν υπάρχει γραμμικός χρόνος, άρα η πληροφορία υπάρχει, και δεν υπάρχει, με την ίδια έννοια όπως το φιλμ που πρεσάραμε σε ένα αντικείμενο το οποίο περιλαμβάνει και την ύπαρξη και την μη ύπαρξη της πληροφορίας.
Η γενικότερη επέκταση αυτού του σκεπτικού είναι ότι τα μαθηματικά μας και η θεωρητική φυσική μας είναι λανθασμένα στο ότι προϋποθέτουν γραμμικό χρόνο στον υπολογισμό και εξήγηση του σύμπαντος ενώ το σύμπαν έχει περισσότερες διαστάσεις από όσες εμείς αντιλαμβανόμαστε. Δηλαδή, ότι τα μαθηματικά μας απλά είναι παγιδευμένα στην μειωμένη μας αντίληψη.
Έστειλα ένα email στον καθηγητή Σάσκάιντ παραθέτοντας τα παραπάνω και ρωτώντας τι, από τα τόσα που δεν ξέρω, εξηγεί τον λόγο για τον οποίον μια τέτοια παρατήρηση καταρρίπτεται. Αν μου απαντήσει ποτέ θα σας πω τι είπε.
υγ2. Ίσως μερικοί να πούνε: "Ρε μαλάκα Δημήτρη από που κι ως που αμόρφωτος πας ν' ανοίξεις συζήτηση με διάνοιες!" Πόσο Ελληνικό από μέρους του, να έκανε κανείς μια τέτοια παρατήρηση, αποκλείοντας την συνδρομή οποιουδήποτε σε οτιδήποτε, μόνο και μόνο λόγω έλλειψης λοφίου και περικεφαλαίας...
υγ3. Το παραπάνω είναι το υγ #2. Το υστερόγραφο #1 εξαφανίστηκε σε μία Μοναδικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου