Βλέποντας το κακό που κάνουν στον αγώνα των Ελληνίδων το νούμερο η Ζωίτσα και ο παλιάτσος η Ραχήλ, αναρωτήθηκα, σε σχέση με τις αρετές ή έλλειψη αυτών της εκάστοτε κοινωνίας, για το πότε και που άρχισαν οι γυναίκες να λαμβάνουν, έστω και θεωρητικά, το δικαίωμα της ψήφου, ένα δικαίωμα που αποτελεί μέγιστο σκαλοπάτι για να παραδεχτεί η ανθρωπότητα την απόλυτη ισότητα ανάμεσα στην διαφορετικότητα των δύο φύλων που την αποτελούν.
Οι Γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου για πρώτη φορά σε αυτόνομο κράτος το 1838, στα νησιά Πίτκέηρν, στον Ειρηνικό ωκεανό. Τα νησιά Πίτκέηρν αποικήθηκαν το 1790 από Βρετανούς ναυτικούς, άνδρες της ανταρσίας του Μπάουντυ, με γυναίκες που είχαν φέρει μαζί τους από την Ταΐτή για να κρυφτούν εκεί από το Βρετανικό ναυτικό, που τους έψαχνε επί χρόνια στον Ειρηνικό, να τους επιστρέψει στην Βρετανία και να τους κρεμάσουν για την ανταρσία κατά του κάπταιν Μπλάι. Τα νησιά Πιτκέηρν έμειναν απομονωμένα για πολλές δεκαετίες πριν ξανα-ανακαλυφθούν από ένα Αμερικανικό φαλεινοθηρικό, με τους απογόνους του Μπάουντυ να ζουν εκεί...
Μετά από τα νησιά Πίτκέηρν, όπου μόνο μερικές δεκάδες άνθρωποι ζούσαν, και ζουν, το πρώτο κράτος που έδωσε την ψήφο στις γυναίκες ήταν η Νέα Ζηλανδία (πάντα στον ειρηνικό) το 1893.
Μετά, η Αυστραλία το 1902. Ενδιαφέρον ότι τα πρώτα τρία μέρη όπου πήραν ψήφο οι γυναίκες είχαν εδραιωθεί από κατάδικους της Βρετανικής αυτοκρατορίας... κοίτα φίλε μου.
Η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που έδωσε ψήφο στις γυναίκες ήταν η Φινλανδία, το 1906.
Νορβηγία, το 1913,
Δανία, 1915
Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, πρώτος ο Καναδάς το 1917.
Αυστρία, Γερμανία. Πολωνία, Ρωσία, 1918
Ολλανδία, 1919
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το 1920.
Που αλλού πήραν οι γυναίκες το δικαίωμα ψήφου το 1920; Στην Αλβανία. Ναι. Στην Αλβανία.
1921, Σουηδία, δεκαπέντε χρόνια μετά την Φινλανδία, πέντε χρόνια μετά από την υπόλοιπη Σκανδιναβία.
1928 Μεγάλη Βρετανία και Ιρλανδία.
1929 στο Πουέρτο Ρίκο και στο Εκουαντόρ (Ισημερινός).
1930, Νότιος Αφρική (λευκές γυναίκες μόνο)
1931 Ισπανία, Πορτογαλία
1932 Βραζιλία, Ταϊλάνδη
1934 Τουρκία... !!! --το 1934 η Τουρκία παρακαλώ. Για τις Ελληνίδες, κάντε υπομονή, είναι πιο κάτω στην λίστα. Μάλιστα, στην Τουρκία, στις εκλογές του 1934, δεκαοχτώ γυναίκες εκλέχτηκαν στο Κοινοβούλιο.
1941 Ολλανδία,
1945 Γαλλία... και Ιταλία.
1946 Ρουμανία, Αργεντινή, Ιαπωνία, Μεξικό και Πακιστάν το 1947.
1948, Ισραήλ, με την δημιουργία του. Επίσης, Βέλγιο Νίγηρας και Νότια Κορέα
1949 η Κίνα, η Χιλή, Συρία...
1950 η Ινδία.
Ελλάδα 1952 (χίλια εννιακόσια πενήντα δύο χρόνια μετά Χριστόν, 32 χρόνια μετά την Αλβανία και 18 χρόνια μετά την Τουρκία).
Ακολουθούν και άλλες χώρες μέχρι το 2006 όταν η τελευταία χώρα που έδωσε την ψήφο στις γυναίκες ήταν τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Τώρα, 2015, τα μόνα δύο κράτη του κόσμου που δεν επιτρέπουν στις γυναίκες να ψηφίζουν είναι η Σαουδική Αραβία και το Βατικανό. Η Σαουδική Αραβία υποτίθεται ότι θα δώσει την ψήφο φέτος. Το Βατικανό δεν το βλέπω να την δίνει πριν την δευτέρα παρουσία.
***
Βλέποντας ότι η Ελλάδα έδωσε την ψήφο το 1952 αισθάνομαι ντροπή, και σκέφτομαι ότι δεν έχουμε και πολλούς λόγους να είμαστε περήφανοι για την κοινωνία που έχουμε χτίσει. Είναι αποκαρδιωτικό αν όχι αηδιαστικό να βλέπουμε στην Ελλάδα αυτό που έχω δει συχνά, πρώτο χέρι, το πόσο οι ίδιες οι γυναίκες, μερικές γυναίκες, έχουν την ιδέα για τον εαυτό τους που τους έχει εμφυσήσει η κουλτούρα αυτού του τόπου --να πιστεύουν οι ίδιες ότι έχουν δεύτερη θέση πίσω από τους άντρες στην ζωή. Φυλακισμένες με κάποιο σύνδρομο της Στοκχόλμης στα επαγγέλματα και ασχολίες που είναι "για γυναίκες" και απομακρισμένες από τις σκέψεις και ασχολίες που "δεν είναι για γυναίκες"...
Είναι αποκαρδιωτικό να βλέπουμε το πόσα εμπόδια έχουν να αντιμετωπίσουν στην Ελλάδα οι γυναίκες που έχουν συνειδητοποιήσει την ισότητά τους και προσπαθούν καθημερινά να αποδείξουν την αξία τους ενάντια στην ειρωνεία και αυταρχική συγκατάβαση ανωτερότητας των μαμμόθρεφτων αρσενικών (όπως αποκαλώ μία ισχυρή πλειοψηφία των Ελλήνων ανδρών --Ίσως να αναγνωρίσετε την πίκρα του να χρησιμοποιώ την λέξη "μαμμόθρεφτα" στο πλαίσιο της φράσης αυτής).
Πάνω από όλα μου προκαλεί μεγάλη λύπη να βλέπω ότι το νούμερο και ο παλιάτσος, το ντούο χάρμα, που δυστυχώς τυχαίνει να είναι γυναίκες, δίνουν τέτοια εντύπωση εντελώς λανθασμένη για το τι θα μπορούσαν να επιτελέσουν οι γυναίκες στην Ελληνική κοινωνία. Και πόσο τραγικό είναι το ότι υπάρχουν Ελληνίδες που θαυμάζουν την Κωνσταντοπούλου και την Μακρή μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες, παίρνοντας παράδειγμα από αυτές. Έναν Μακάρθυ και έναν Στάλιν με εμφανέστατα ψυχοπαθητικά συμπτώματα.
Τι σόι κοινωνία, απόγονοι, υποτίθεται, της Αρχαίας Ελλάδας, δίνει το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες το 1952, δεκαετίες μετά από τόσες άλλες χώρες. Τι μπορεί να σκεφτεί και να συμπεράνει κανείς για το πως αυτή η κοινωνία λειτουργεί στο εσωτερικό της, μέσα στα σπίτια της, 63 μόνο χρόνια μετά το 1952.
 |
| Οι πρώτες γυναίκες βουλευτές στην Ιστορία εξελέγησαν στην Φινλανδία το 1907. |
Σε ευχαριστώ Δημήτρη για την έρευνα που έκανες γιατί επιτέλους κατάλαβα γιατί το ντούο χάρμα(καλόοοοο!) έχει κάνει κουρελόχαρτο την ψήφο που αργοπορημένα τις έδωσε η ελληνική πολιτεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως φαίνεται άργησε κομματάκι και η Ζωίτσα με την Ραχήλ θέλουν τον χρόνο τους!
Είναι αυτό που λένε…..καινούριο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω!
Μέχρι να καταλάβουν που πρέπει να το κρεμάσουν αυτό το έρμο το κοσκινάκι θα έχουμε αυτές τις εικόνες απείρου κάλους από τις δύο κυρίες με (μικρό κάπα,βεβαίως,βεβαίως)!
Πάντως δεν έχουμε παράπονο γιατί ρίχνουμε το γέλιο της αρκούδας.
Τις φιλούρες μου
Εμείς γελάμε αγαπητή xristin, σαφώς, αλλά εν τω μεταξύ η Επιτροπή ...Αλήθειας της Ζωίτσας, την οποία επιτροπή την ίδρυσε η Ζωή, προεδρεύει η Ζωή και επέλεξε μέλη η Ζωή, κύρηξε το χρέος παράνομο και βάζει ρότα για το ασφαλές λιμάνι του πατερούλη Πούτιν :-) Και θα μας κοπεί το γέλιο στο λαρύγγι :-) Και η άλλη έκανε μύνηση στον πάνω-πάνω τραπεζίτη γιατί τόλμησε να πει ότι "αν δεν συμφωνήσουμε με τους πιστωτές θα χρεοκοπήσουμε" (κανένας δεν το είχε σκεφτεί αυτό πριν το αποκαλύψει προδοτικά ο Στουρνάρας)
ΔιαγραφήΥποψιάζομαι ότι αν στείλω στην Ζωή τον λόγο του Περικλή θα μου τον επιστρέψει ως απαράδεκτο για σοσιαλιστικό κράτος (τι κράτος ειμαστε τώρα; σοσιαλιστικό; κομουνιστικό; δημοκρατικό; ...έχω μπερδευτεί).
Στο Ιτάλια δεν πάνε και πολύ καλύτερα τα πράματα στο πλατύ στρώμα της κοινωνίας, αλλά τα ανατολίτικα νότια Βαλκάνια παίρνουν το βραβείο.
Επί το σοβαρότερον, το γενικότερο θέμα που έθιξα σήμερα είναι ένα από αυτά που πραγματικά με καίνε για την γενέτειρα... και με απογοητεύουν.
κις-κις!
"Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφήμην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δύχτι..."
Νίκος Γκάτσος.
Καλημέρα, καλή Κυριακή.
Καλημέρα Νικόλα, καλή Κυριακή.
ΔιαγραφήΌσο για το δύχτι, εξαρτάται αν μιλάει το ψάρι ή ο ψαράς :-)
Εμένα πάλι με ανακατεύουν ο Άδωνις, ο Μιχαλολιάκος, ο Βορίδης, σύσσωμη η οικογένεια Μητσοτάκη, ο Σαμαράς και δευτερευόντως η Βούλτεψη και η Αν-Μισέλ πώστηλεν-και-κανείς-σε-αντίθεση-με-τη-Ζωή-δεν-θα-τη-θυμάται-σε-λίγα-χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη μεγαλύτερη ζημιά στην Ελλάδα την έκαναν και συνεχίζουν να την κάνουν οι άντρες. Δεν διανοήθηκε κανείς πως έπρεπε να σκεφτούμε πάνω στο κακό που κάνουν στην παραχώρηση εκλογικών δικαιωμάτων τους.
Η ανθρωπότητα συνολικά καθυστέρησε να αναγνωρίσει δικαιώματα στις γυναίκες και σε μεγάλο ποσοστό συνεχίζει και τώρα να τους στερεί όχι μόνο πολιτικά αλλά και στοιχειώδη φυσικά δικαιώματα.
Αναρωτιέμαι αν η Ζωή κι η Ραχήλ θα σε ενοχλούσαν τόσο ή αν θα στοχοποιούνταν τόσο αν ήταν άνδρες.
Ο Κασιδιάρης π.χ. πλασάρεται ως σύμβολο του σεξ. Πουθενά δεν γίνονται σεξιστικά σχόλια γι αυτόν.
Επίσης, η Ελβετία έδωσε ψήφο στις γυναίκες, πολύ μετά την Ελλάδα (το 1971). Τι σημαίνει αυτό; Ότι είναι οπισθοδρομικοί τυρέμποροι και ρολογάδες;
Καλησπέρα σου Nefosis :-) Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο γιατί και εμένα με ανακατεύει και ο Άδωνις, και ο Μιχαλολιάκος, και ο Βορίδης, και σύσσωμη η οικογένεια Μητσοτάκη, και φυσικά όπως πάντα γράφω και ο Σαμαράς, και ο Βενιζέλος και σύσσωμη η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ όπως έχουν πολλά χρόνια τώρα, και ο Κώστας Καραμανλής που τά 'φτασε όλα μέχρι το 2009 με ανακατεύει, και μην αρχίσω με τον ΓΑΠ! Οι Βούλτεψη και Αν-Μισελ δεν ξέρω ποιές είναι.
ΔιαγραφήΕπίσης συμφωνώ ότι την Ζωη θα την θυμόμαστε όταν τους άλλους θα τους έχουμε ξεχάσει. Και την Ζωίτσα θα την θυμόμαστε γιατί από εκείνην όλοι, εμού συμπεριλαμβανομένου, περιμέναμε διαφορετικά, και αντί το ελάχιστο από όσα περιμέναμε μας έφερε τις επιτροπές του Μακάρθυ, την επιχειρηματολογία του Γκέμπελς και τις τακτικές του Στάλιν.
Πάντως οι της πρώτης παραγράφου ποσώς με ενδιαφέρουν πλέον γιατί είναι όλοι στο παρελθόν. Εγώ κοιτάω το παρόν και το μέλλον, και στο παρών βλέπω ότι άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς --μόνο που αρέσει σε όλους η καινούργια μόδα γιατί είναι καινούργιο μοντελάκι, κι ας είναι ιμιτασιόν.
Διαφωνώ όμως κάθετα με την σκέψη του θα σκεφτόμουνα διαφορετικά για τα πεπραγμένα από το Προεδρείο της Βουλής ανάλογα με το φύλο του ποιός τα λέει/κάνει. Αυτό δεν είναι αλήθεια για μένα, όσον αφορά το φύλο, χρώμα, θρησκεία και προσωπικές επιλογές του καθένα, όπως είμαι υπερήφανος να πω ότι έτσι μεγάλωσα και το παιδί μου και ούτε ο Κώστας βλέπει φύλα, χρώματα κλπ στους ανθρώπους, παρά όπως και εγώ βλέπει και κρίνει ανθρώπους. Το να με ρωτάς αν είναι πιθανόν να κρίνω έτσι επειδή η Ζωή είναι γυναίκα θα ήταν σαν να ρωτούσα εγώ εσένα αν η δική σου (αντίθετη) κρίση επηρεάζεται από το ότι είναι γυναίκα, κάτι που δεν θα το ρωτούσα ποτέ γιατί νομίζω ότι σε ξέρω --και είμαι σίγουρος πως ούτε εσύ θα σκεφτόσουνα έτσι, βάση φύλου, όπως δεν σκέφτομαι κι εγώ.
Το Κασιαδιάρη ας τον αφήσουμε ως σύμβολο του σεξ του εαυτού του :-)
Η ανθρωπότητα καθυστέρησε τραγικά να αναγνωρίσει την ισότητα, και δυστυχώς άρχισε να την αναγνωρίζει μόνο μετά την Βιομηχανική Επανάσταση όταν χρειαζόταν περισσότερους εργάτες, και έτσι διπλασίασε το εργατικό δυναμικό. Πράγματι, στην Ελλάδα η Βιομηχανική Επανάσταση ...άργησε. Για μένα έχει μεγάλη σημασία το ότι η ισότητα πρέπει να υπάρχει ανέκαθεν και μέσα στην ψυχή και την καρδιά, και είναι ντροπή που η ανθρωπότητα τελικά έχει οικονομικά κίνητρα σε όλα, της ισότητας συμπεριλαμβανομένης...
Δημήτρη, δεν αμφιβάλλω πως η πρόθεσή σου ξεκινάει από τη διάθεση υπεράσπισης των γυναικείων δικαιωμάτων. Ωστόσο, διαβάζοντας το κείμενό σου, ως αναγνώστρια –και σε καμιά περίπτωση ως ξαδέρφη και φίλη- εισπράττω μια αντιστροφή της αρχικής πρόθεσης.
ΔιαγραφήΞεκινάς με δύο γυναίκες, άσχετες μεταξύ τους, πλην του φύλου και του κόμματος (στο οποίο έτυχε να βρίσκεται η μία εξ αυτών), τις οποίες στολίζεις με υποτιμητικούς και αστήριχτους εντός του κειμένου χαρακτηρισμούς. Είναι σαφές πως δεν συμφωνείς με καμία εκ των δύο και είναι δικαίωμά σου κάτι τέτοιο. Γιατί όμως, επειδή δεν συμφωνείς εσύ μαζί τους, αυτό να σημαίνει πως αυτές οι δύο βλάπτουν τον αγώνα των Ελληνίδων; Μήπως τις γνωρίζουμε για τη φεμινιστική τους δράση; Μήπως τις κρίνουμε για τον αγώνα τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών; Δηλαδή αν συμφωνούσεες μαζί τους, αυτό θα ήταν καλό για το φεμινιστικό κίνημα; Κατά τη γνώμη μου, κάνεις ένα λογικό άλμα συσχετίζοντας ασύνδετα πράγματα.
Το ότι ο Σύριζα γίνεται μία από τα ίδια, αποτελεί βάσιμη υποψία που όσο περνάει ο καιρός δείχνει να μην διαψεύδεται. Κακό για το Σύριζα και ακόμα χειρότερο για την Ελλάδα.
Εκεί που με βρίσκεις πλήρως αντίθετη είναι στο ότι αφήνουμε πίσω το παρελθόν και παραγράφουμε ότι μας έφερε ως εδώ. Κατά τη γνώμη μιου και πάλι, αυτή η επιλεκτική λησμονιά των εγκλημάτων των ισχυρών, αυτή η έλλειψη δικαιοσύνης αποτελεί την αιτία όλων των κακών του Ελληνικού κράτους. Η κρίση δεν είναι φυσική καταστροφή.Αποτελεί κατάσταση που προκάλεσε δυστυχία και θανάτους. Αν κάποιοι ευθύνονται γι αυτή, αν την προκάλεσαν γνωρίζοντας τι έκαναν, τότε πρόκειται για έγκλημα σε βάρος ενός λαού. Δεν φτάσαμε ως εδώ επειδή «μαζί τα φάγαμε». Η παγκάλειος αιτίαση θα είχε κάποιο έρεισμα αν υπήρχε άμεση δημοκρατία και οι πολίτες συναποφασίζαν . ¨Ομως το πολίτευμα είναι αντιπροσωπευτικό. Αν αυτός που εκλεγεί υπογράψει υπέρογκα δάνεια για να κάνει έργα και εξοπλισμούς με τεράστιες μίζες, για να δώσει δουλειές στον κύκλο του, για να εξυπηρετήσει την πελατεία του, για να χρηματοδοτήσει το κόμμα του, τότε έχει παραβιάσει το συμβόλαιο με τους εκλογείς του. Αν αυτός ο ισχυρός δεν κριθεί ποτέ με διαφάνεια, εγείρεται μια αλυσιδωτή αντίδραση ασέβειας προς το νόμο. Αν αυτός παραβιάζει το νόμο και απολαμβάνει ασυλίας ενώ καταδιώκεται ο τυροπιτάς που δεν έκοψε απόδειξη, υπάρχει σοβαρό θέμα που πλήττει την αρχή της ισονομίας στη βάση της. Γι αυτό στην Ελλάδα, κανείς δεν σέβεται κανέναν κανόνα και η ζωή μας γίνεται εξαιρετικά πολύπλοκη.
Το επιχείρημα πως όσοι δημιούργησαν την κρίση αποτελούν παρελθόν δεν στέκει. Βάσει αυτού δεν θα έπρεπε να γίνουν ούτε οι δίκες της Νυρεμβέργης. Το ολοκαύτωμα ποτέ δεν θα έπρεπε να αναγνωρισθεί (κι αυτό παρελθόν είναι) και κανένας λόγος δεν θα υπήρχε να μάθουμε τι προξένησε ο Ναζισμός. Ακριβώς το ίδιο επιχείρημα επικαλούνται και οι χρυσαυγίτες: «Μην κοιτάς τι έκανε ο Χίτλερ. Αυτός είναι παρελθόν.»
Κατά την ίδια λογική και τα δάνεια που πήραμε θα έπρεπε να παραγραφούν αφού τα πήραμε στο παρελθόν και τώρα κοιτάμε το σήμερα και το αύριο.
Ο Μακάρθυ καταδίωκε ανθρώπους για την ιδεολογία τους. Για την πρόθεση που τους καταλογιζόταν και μόνο. Όχι επειδή εγκλιμάτισαν. Η κλοπή του μέλλοντος ενός λαού όμως, αποτελεί έγκλημα που αγγίζει τα όρια της γενοκτονίας.
Ο Γκέμπελς ψευδόταν συνειδητά στο πλαίσιο της προπαγάνδας του. Εδώ οι Γκέμπελς είναι από την άλλη μεριά. ¨Οσο για τον Στάλιν, σκέψου το εξής: Οι «μένουμε Ευρώπη» κατέλαβαν το περιστύλιο της Βουλής γιατί η Ζωή το διεκδίκησε για όλους τους διαδηλωτές. Γιατί αν είχαμε την προηγούμενη κυβέρνηση, οι διαδηλωτές που θα πλησίαζαν τη Βουλή, θα ψεκάζονταν, θα δέρνονταν και θα συλλαμβάνονταν.
Nefosis μου, δεν είναι ότι υπερασπίζομαι τα γυναικεία δικαιώματα. Όπως πάντα λέω, εξανίσταμαι και με την πρόταση ακόμα ότι υπάρχουν συγκεκριμένα δικαιώματα, για οποιαδήποτε ομάδα γιατί θεωρώ αυτονόητη, και θεωρώ γεγονός, την απόλυτη ισότητα όλων. Μεγάλωσα τον Κώστα με την ιδέα ότι ακόμα και η υπεράσπιση ενός θέματος διαιωνίζει την αιτία του. Προσπαθώ να πάω παραπέρα από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, πιστεύοντας ότι δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης. Δεν είναι το να έχει "δικαίωμα" το νερό να κυλά ή η ζωή να ανθίζει (no pun intended) αλλά είναι η φύση και η πραγματικότητα. Ξέρω ότι δεν είναι έτσι η ανθρώπινη κοινωνική πραγματικότητα και ότι, στην κοινωνική πραγματικότητα χρειάζεται να υπερασπίζουμε τα δικαιώματα των οποιωνδήποτε ομάδων ενάντια σε εκείνους που θέλουν να τα καταλύσουν, και σ' αυτό το πλαίσιο πραγματικότητας χαίρομαι που ξέρεις πως αισθάνομαι.
ΔιαγραφήΠαρακάτω όμως: Είναι άραγε άσχετα τα δύο αυτά άτομα μεταξύ τους; Όσον αφορά, απ' ότι διαβάζω, τα νέα, τα μήντια, κλπ., έχουν δηλώσει στενές φίλες και πράττουν σαν στενές φίλες, οπότε έχουν αυτή την συσχέτιση της φιλίας μεταξύ τους -συνεπαγόμενη και την κριτική ως συσχετισμένες μεταξύ τους. Αν κάνω λάθος σε αυτό και δεν είναι φίλες, και δεν έχουν κοινά σημεία δράσης, να ανακαλέσω αμέσως.
Είναι αλήθεια ότι στολίζω τα άτομα αυτά, άσχετα φύλου, με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς βασισμένους σε ενέργειές τους, ή σε λεγόμενά τους τα οποία δεν αναφέρονται λεπτομερώς στο κείμενο, και δεν αναφέρονται λεπτομερώς γιατί οι ενέργειες είναι πασίγνωστες άμεσα, για κάθε αναγνώστη, και η αναφορά αυτών (η στήριξη των χαρακτηρισμών μου), και σχετική κριτική, ανήκει περισσότερο στα σχόλια, κατά με, παρά στην ανάρτηση --σκέψεις γράφω για σχολιασμό, όχι δοκίμια :-)
Ποιός είναι ο λόγος για τον οποίον πιστεύω ότι τα δύο αυτά άτομα πισωγυρίζουν τον αγώνα των γυναικών (ποιά είναι η γνώμη μου η οποία το προτείνει αυτό); Επειδή, παρά το ότι εσύ και εγώ, κρίνουμε τις ενέργειές τους σαν άτομα και όχι συσχετίζοντας το φύλο τους, παρά το ότι πολύ Έλληνες και Ελληνίδες σκέφτονται σαν εμάς, η πλειοψηφία δεν σκέπτεται όπως εμείς: Περισσότεροι άνδρες Έλληνες (ελληναράδες;;;) τις κριτικάρουν επειδή είναι γυναίκες, και πολλές Ελληνίδες τις επιδοκιμάζουν επειδή είναι γυναίκες. Δυστυχώς, κατά την γνώμη μου, μας αρέσει δε μας αρέσει εσένα κι' εμένα και αρκετών άλλων, όταν μιά γυναίκα κάνει οτιδήποτε στον δημόσιο βίο στην Ελλάδα, η Ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της βλέπει ότι το έκανε γυναίκα, και όχι το τι έκανε ένα άτομο. Όταν το άτομο κάνει κάτι που σηκώνει δριμεία κριτική, τότε, στην Ελληνική πραγματικότητα, "το έκανε γυναίκα". Η θέση της Προέδρου της Βουλής, την πρώτη φορά που δόθηκε σε γυναίκα, έδινε στο άτομο αυτό μεγάλη ευθύνη. Και κατά τη γνώμη μου το άτομο αυτό δεν στάθηκε στο ύψος της ευθύνης αυτής, πράττοντας και μιλώντας κομματικά και με εμπάθεια (τουλάχιστον ερασιτεχνική) από μία θέση θεσμική. Παραδείγματος χάριν (ένα από μύρια παραδείγματα) το να θέλει να προσάγει τον διευθυντή της Τράπεζας της Ελλάδας βίαια στην προσωπική της επιτροπή λίγες μέρες νωρίτερα από τότε που προτείνει να παρουσιαστεί μόνος του, σε μία επιτροπή που θα λειτουργήσει πάνω από χρόνο, προτείνει εμπάθεια και κομματισμό. Τίποτα άλλο.
Στο παραπάνω μου σχόλιο σε καμία περίπτωση δεν είπα ότι δεν έχουν σημασία και να παραγραφούν όσοι και όποιοι έκαναν οτιδήποτε που έβλαψε άλλους, πόσο μάλλον την πατρίδα μας. Ποτέ δεν έγραψα, ποτέ δεν υπονόησα να ξεχαστούν. Έγραψα ότι "ποσώς με ενδιαφέρουν πλέον γιατί είναι όλοι στο παρελθόν. Εγώ κοιτάω το παρόν και το μέλλον"
και διευκρινίζω τώρα ότι ο λόγος για τον οποίο δεν με ενδιαφέρουν είναι γιατί αυτή την χρονική στιγμή έχουμε πολύ σημαντικότερα θέματα επιβίωσης με τα οποία να ασχοληθούμε, από το να κυνηγάμε μάγισσες. Όταν περάσει αυτή η μπόρα, και σταθεροποιηθεί η κοινωνία μας και η χώρα μας, δύο πράγματα θα συμβούν: Πρώτον θα κρίνει, γραπτά, η Ιστορία, όλους! Δεύτερον, τότε, όταν υπάρχει χρόνος μπορούμε να αναρωτηθούμε οι ίδιοι ποιοί είναι αυτοί που μας έφεραν τέτοια μπόρα και πως το έκαναν; Μήπως υπάρχει ποινική απάντηση στις πράξεις τους κατά τον νόμο; Προτιμώ εισαγγελείς και δικαστήρια κατά τον νόμο και το Σύνταγμα, παρά "Επιτροπές".
ΔιαγραφήΑυτό όμως το δεύτερο, το ότι κάποια στιγμή όταν μπορούμε, όχι τώρα, να κοιτάξουμε μήπως υπάρχουν ποινικές ευθύνες, είναι πολύ ευαίσθητο. Γιατί αν κάποιος κάνει, έστω και στο μέλλον, όταν θα έχουμε την άνεση να το κάνουμε, μιά επιτροπή, και ονομάσει την επιτροπή αυτή "Επιτροπή ΑΛΗΘΕΙΑΣ", χρησιμοποιώντας την προπαγανδιστική ένεση του συμπεράσματος στον τίτλο, τότε μόνο Νότια Αφρική, Νόμους της Νυρεμβέργης του 1935 (όχι τις δίκες του 1945+ αλλά τους νόμους του 1935), Δικαστήρια-κουκλοθέατρα της Γαλλικής επανάστασης, και τον αγαπητό ηγέτη της Βόρειας Κορέας, θα θυμίζουν τέτοιες μέθοδοι. Επαναλαμβάνω ότι προτιμώ εισαγγελείς και δικαστήρια κατά τον νόμο και το Σύνταγμα, παρά "Επιτροπές" (όπου Πρόεδρος Βουλής ιδρύει την επιτροπή, προεδρεύει στην επιτροπή, διορίζει μέλη της επιτροπής, και γυρίζει διαφημιστικά σποτάκια προμηνύοντας το αποτέλεσμα --το οποίο προκαταρτικό αποτέλεσμα, ω του θαύματος, βγάζει το χρέος παράνομο ένα Σαββατοκύριακο πριν την σύνοδο κορυφής και λέει να μην πληρώσουμε, και γελάει και το παρδαλό κατσίκι με τις μεθόδους αυτές παντού, εκτός μέσα στο κόμμα της Προέδρου της Επιτροπής).
Βλέπεις, η κριτική μου για τα άτομα αυτά, ότι και να είναι ως φύλο, χρώμα, θρησκεία κλπ., δεν έχει να κάνει τόσο με το *τι* κάνουνε και λένε αλλά πολύ περισσότερο με το *πως* τα κάνουνε και *πως* τα λένε. Όπως και με το πως (λανθασμένα αλλά προβλέψιμα) η πλειοψηφία στην κουλτούρα της συγκεκριμένης κοινωνίας θα τα αποδώσει στο φύλο.
Καλό σας απόγευμα, και φιλιά κι απ' τους δυό μας!