Το μήνυμα με βαρύτητα διαγγέλματος του πρωθυπουργού της απόφασης να προχωρήσει η χώρα σε δημοψήφισμα ήταν η μόνη έντιμη οδός που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει. Προσπαθώντας να είναι σαφής ο πρωθυπουργός μίλησε με τρόπο με τον οποίον χαρτογράφησε πεντακάθαρα τα δεδομένα που θέλησε να παρουσιάσει στον λαό, βάση των οποίων ο λαός θα κληθεί να αποφασίσει το μέλλον το δικό του, της χώρας του και των επόμενων γενεών. Ο Πρωθυπουργός πρόσθεσε κάποιο συναισθηματισμό και ρομαντισμό για να θεμελιώσει τις κατευθύνσεις τις οποίες η χαρτογράφηση που παρουσίασε φέρνει ως λογικά εξυπακουόμενες.
Το ζητούμενο στο δημοψήφισμα θα είναι ένα απλό ΝΑΙ ή ένα απλό ΌΧΙ στο αν θα δεχτούμε τις τελευταίες προτάσεις των δανειστών.
Το δημοψήφισμα δεν είναι για το να μείνουμε ή όχι στο Ευρώ.
Το δημοψήφισμα δεν είναι για το να μείνουμε ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το δημοψήφισμα είναι για να δεχτούμε ή να απορρίψουμε τις τελευταίες προτάσεις προς συμφωνία.
Αν δεχτούμε θα μπούμε σε μία εποχή πολύ μεγαλύτερης φτώχιας, ανεργίας, και κοινωνικού διχασμού, μέσα στο Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αν δεν δεχτούμε, τότε δεν θα υπάρξει περεταίρω διαπραγμάτευση γιατί και να την επιδιώξουμε δεν θα μας την προσφέρουν. Θα αναγκαστούμε να κάνουμε στάση πληρωμών η οποία θα οδηγήσει την άμεση και επίσημη Χρεοκοπία. Η Χρεοκοπία θα μας αναγκάσει να βγούμε από το Ευρώ για να τυπώσουμε δικό μας νόμισμα και να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, και εισαγωγές ενέργειας και τροφίμων. Έχοντας έτσι βγει από το Ευρώ, η Έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι θέμα χρόνου.
Δηλαδή, αν και θα εστιάσουν την προσοχή μας, την επόμενη εβδομάδα στο ότι το δημοψήφισμα αφορά μόνο το "ΝΑΙ" ήτο "ΟΧΙ" για τις προτάσεις των δανειστών της 26ης Ιουνίου, οι μόνες δύο πιθανές εκβάσεις είναι να μείνουμε στο Ευρώ με το χειρότερο πιθανό μνημόνιο, φτώχια και ταπείνωση, και διχασμό της κοινωνίας, ή, να επιλέξουμε τα αχαρτογράφητα νερά της πτώχευσης και της συνεχώς υποτιμούμενης δραχμής.
Για μένα, ότι και να λέγεται περί δημοψηφίσματος που αφορά την πρόταση και μόνο την πρόταση, η πραγματικότητα είναι ότι το δημοψήφισμα είναι ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ. Πάντα αυτό ήταν. Ποτέ δεν μπορούσε να είναι διαφορετικό.
Το πραγματικό όμως δημοψήφισμα είναι να ζήσουμε φτωχοί δουλοπάροικοι, ή να πεθάνουνε με την ελπίδα στην μετέπειτα αναγέννηση του Φοίνικα από τις στάχτες...
Αξιοπρέπεια δεν υπάρχει ούτε στο ΝΑΙ ούτε στο ΟΧΙ. Το ΟΧΙ κουβαλά πάνω του την ευχή της πιθανότητας της αξιοπρέπειας σε 15-30 χρόνια.
Οι Έλληνες κάνουν πάντα το σωστό, αφού πρώτα δοκιμάσουν όλα τα λάθη.
ΥΓ. Είναι άραγε δυνατόν οι ψηφοφόροι σε μία εβδομάδα να μάθουν και να κατανοήσουν όλες τις αλληλοσύνδεες πτυχές αυτών των πολλών και πολύπλοκων θεμάτων, και να κρίνουν σαν οικονομολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες; Ή μήπως για τους ψηφοφόρους η ερώτηση θα είναι Συμφωνία η Ρήξη, έτσι σε δύο διαστάσεις (και έχει ο θεός);
Έτσι ακριβως! Αξιοπρέπεια σε καμία επιλογή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραγικό σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, επικαλείται, για την ακρίβεια σέρνει τον ελληνικο λαό σε αποφάσεις οι οποίες στη συνέχεια δεν θα γίνουν πράξη από εκέινους που τις ζήτησαν.
Ο δε ελληνικός λαός καταπονημένος, θυμωμένος, αποπροσανατολισμένος και κυρίως ημιμαθής θα "εκβιαστεί" να αποφασίσει πάνω σε κάτι που αγνοεί καθώς δεν θέλησε να μάθει ή δεν του έδωσαν να μαθει τι ακριβως είναι.
Επίσης θα κληθεί να πληρώσει άνω των 100 εκ. ευρώ για τη διενέργεια δημοψηφίσματος οταν ήδη έχουν στραγγίξει όλοι οι κρατικοί κουμπαράδες (εκτός των άλλων για να βολέψουμε και τα δικά μας τα παιδιά).
Νομίζω ότι την επόμενη φορά που θα ακούσω κάποιον να μιλά περί αξιοπρέπειας και δημοκρατίας και να συνεχίζει να λαικίζει απροκάληπτα θα τον φτύσω κατάμουτρα.
...επίσης ο περήφανος ελληνικός λαός που δεν ανέχεται την υποταγή, την υπεροψία και τους εκβιασμούς, εκείνος που ανακάλυψε τη δημοκρατία και έδωσε τα φώτα του πολιτισμού και στον υπόλοιπο κόσμο, ανέχεται μετά περισσής απάθειας - για την ακρίβεια επιβραβεύει κιόλας - όλα εκείνα τα εγχώρια μπουμπούκια (και δυστυχώς είναι πολλά και διαφόρων χρωμάτων) που τον έχουν φέρει μέχρι εδώ και θα τον πάνε ακόμα και πιο κάτω, εκείνους που κόβουν και ράβουν την έννοια της δημοκρατίας κατά το δοκούν, που ψεύδονται εξώφθαλμα και κοροιδεύουν, που λαϊκίζουν και δημαγωγούν, όλους εκείνους που όταν χάνεται η λογική το ρίχνουν στο συναίσθημα για να το κάνουν λιγάκι πιο εύληπτο από τον επιλεκτικά ευσυγκίνητο λαό μας, όλους εκείνους που "χτυπούν" στο θυμικό για να αλιεύσουν ηθική νομιμοποίηση, αλλά προς Θεού, οι κακοί οι ξένοι μη μας κάτσουν στον σβέρκο, εμείς δεν ανεχόμαστε τέτοια πράγματα, είμαστε αξιοπρεπείς και η δημοκρατία μας δεν εκβιάζεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς έτσι αγαπητέ μου Τζων Μπόη. Αξιοπρέπεια θα είχαμε μόνο αν είχαμε ζητήσει βοήθεια αντί για "διαπραγματεύσεις με δημιουργικές ασάφειες". Γιατί, ζητώντας βοήθεια, την οποία και θα μας έδιναν, τουλάχιστον θα είχαμε επιδείξει ότι γνωρίζουμε πως με μηδέν διαπραγματευτικά ατού δεν μπορεί κανείς να παριστάνει ότι ..."διαπραγματεύεται".
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλαμε (και δίκαια) να βγάλουμε από την μέση τον Σαμαρά. Αυτό ήταν όλο. Τον βγάλαμε. Με τι αντίτιμο;
Στην πραγματικότητα, τον Ιανουάριο δεν τον βγάλαμε εμείς τον Σαμαρά. Έφυγε μόνος του χρησιμοποιώντας την άγνοια των ψηφοφόρων, όπως την είχε χρησιμοποιήσει ο Καραμανλής το 2009. Μόνο που τώρα η επιλογή του σοφού λαού ισοπέδωσε τα πάντα ανταλλάσσοντας τον Σαμαρά με έναν ανεπαρκή και ανίκανο πλασιέ ονείρων και απωθημένων.
Το δημοψήφισμα είναι μιά απάτη γιατί δεν ζητά από τους ψηφοφόρους απόφαση Ευρώ-Δραχμής, αλλά νομιμοποίηση της θέσης στις "διαπραγματεύσεις" όπου μας έφερε η ανεπάρκεια των εκλεγμένων αντιπροσώπων μας που τώρα ζητάν δημοψήφισμα γιατί φτάσανε στο τέλος και δεν ξέρουν πια τι να κάνουν (τα περί εντολής κλπ., μπούρδες).
Ότι έγραψες, είναι σωστό και το προσυπογράφω κατά λέξη.
Το δημοψήφισμα (αν γίνει και δεν είναι ένας ακόμα τζόγος) θα ζητά στην πραγματικότητα "νομιμοποίηση πεπραγμένων" και είναι εντελώς εκβιαστικό, θα σύρει στις κάλπες κι εκείνους που δεν θέλησαν ποτέ να αισθανθούν εγκλωβισμένοι υπερ της μίας ή της άλλης θέσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι αυτό δημοκρατία, ας ξυπνήσουμε, τα έχουμε όλα στο κεφάλι μας κουβάρι. Τρώμε του καθενός την προπαγάνδα αμάσητη.
Δεν αποφασίζει έτσι ένας λαός με το πιστόλι δηλαδή στον κρόταφο και με αμφιλεγόμενα επιχειρήματα που βασίζονται σε ασάφειες και ψεύδη (εκατέρωθεν). Αυτή η απόφαση, όποια και να είναι θα έχει στρεβλή ερμηνεία.
Ο "σοφός" λαός αφού στράγγιξε πρώτα τα atms και δεν άφησε χαρτί υγείας στα s/m, στη συνέχεια "περήφανος" και "αξιοπρεπής" θα αποφασίσει για το μέλλον του και το εάν θέλει την εξαθλιωση που επιβάλλουν οι αποχυμωμένοι χαρτογιακάδες των Βρυεξελλών ή επιθυμεί την εξαθλίωση εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου που μας οδηγούν οι εγχώριοι ιδεοληπτικοί και ανερμάτιστοι ντόπιοι "ευρωπαϊστές".
Το αστείο είναι οτι ο "περήφανος" λαός θα ψηφίσει χωρίς να ξέρει τι επιπτώσεις έχει ή μια ή η άλλη απόφαση του κι επίσης αγνοώντας που είναι η αλήθεια περί διαπραγμάτευσης και απαιτήσεων και που το ψέμα. Τι ζητήθηκε, τι δόθηκε και τι συζητήθηκε.
Πάντα όμως "περήφανα", "δημοκρατικά" και "αξιοπρεπή"!
"ο 'περήφανος' λαός θα ψηφίσει χωρίς να ξέρει τι επιπτώσεις έχει ή μια ή η άλλη απόφαση του κι επίσης αγνοώντας που είναι η αλήθεια περί διαπραγμάτευσης και απαιτήσεων και που το ψέμα. Τι ζητήθηκε, τι δόθηκε και τι συζητήθηκε."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς!!!
Εν τω μεταξύ, δεν θα υπάρχει αντικείμενο πάνω στο οποίο να γίνει το δημοψήφισμα γιατί η Ευρώπη σε λίγες ώρες θα αποσύρει την πρόταση επί της οποίας θα γινότανε το δημοψήφισμα. Τους την φέρανε ακόμα και σ' αυτό! Η επιλογή της φράσης πάνω στην οποία θα ψηφίζαμε (με το πιστόλι στον κρόταφο χωρίς κατανόηση του αντικειμένου) ήταν εντελώς ζαβή και ερασιτεχνική, γιατί αφ' ενός η φρασεολογία προεξοφλούσε το ζητούμενο αποτέλεσμα και αφ' εταίρου έπαιζε κατ' ευθείαν στα χέρια των δανειστών οι οποίοι απλά αποσύρουν το αντικείμενο του δημοψηφίσματος.
Τα ΑΤΜ εδώ στην Ιταλία δεν έχουν ξεμείνει από χρήματα, και, χωρίς ακόμα να υπάρχουν control θα μπορούσα να πάω να πάρω τα τελευταία €478 που μου έχουνε μείνει στην Εθνική Τράπεζα. Αλλά είμαι ενάντια στα Bank runs... Τους τα κάνω δώρο να αγοράσουνε καναδυό νταούλια ακόμα.
Πουθενά δεν υπάρχει ένας ηγέτης, ένας άνθρωπος να πει την αλήθεια. Αλλά και να υπήρχε δεν θα τον πίστευε κανείς...
Πάντα, σε προσυπογράφω!