Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Στρατόπεδα




Π.Σ. (Προ ΣΥΡΙΖΑ): Την λύση που ήθελε η Ευρώπη, την επέβαλαν οι Ευρωπαίοι και ήταν εκείνοι, οι Ευρωπαίοι, υπεύθυνοι και για την ποιότητα/αποτελεσματικότητα της λύσης και για το γεγονός ότι εμπιστεύθηκαν να την εφαρμόσει χώρα που δεν μπορεί να την εφαρμόσει.
Ε.Σ. (Επί ΣΥΡΙΖΑ): Την λύση που θέλει η Ευρώπη, την προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και την ...δέχεται η Ευρώπη. Υπεύθυνοι τώρα είναι μόνο οι Έλληνες, και οι Ευρωπαίοι μπορούν ανά πάσαν στιγμή να πουν ότι δεν εφάρμοσε η Ελλάδα σωστά την λύση που πρότεινε. (Ένα πράμα σαν να μας μαστιγώνανε χρόνια και κάναμε λαϊκούς αγώνες για το δικαίωμα να μαστιγώνουμε μόνοι μας τον εαυτό μας, με το δικό τους μαστίγιο)
Μ.Σ. (Μετά ΣΥΡΙΖΑ): Υπομονή, θα το περάσουμε κι αυτό.














Το αν κάμποσοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (και των ανελλήνων) θα καταψηφίσουν τα μέτρα που πρότεινε η κυβέρνηση στους Ευρωπαίους λίγη σημασία έχει. Τις ψήφους που χρειάζεται ο Τσίπρας θα τις βρει στην Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά και το Ποτάμι. Ά! και το ΠΑΣΟΚ. Μην ξεχνάμε το ΠΑΣΟΚ που άλλαξε και ηγεσία.

Δεν με πειράζει προσωπικά καθόλου που ο Τσίπρας και το επιτελείο του πέταξαν στα σκουπίδια το παραμυθάκι του προγράμματος της Θεσσαλονίκης και κάθε προεκλογική υπόσχεση (ιδίως εκείνα τα νταούλια).

Λυπάμαι που για να ξυπνήσουνε τα φαντασιόπληκτα έπρεπε να μας χώσουνε το τρίτο Μνημόνιο, που θα είναι το χειρότερο απ' όλα. Πάντως θα δίνουμε ακόμα πρόωρες συντάξεις σταδιακά μέχρι το 2025... Όσο για το περίφημο "πρωτογενές" κλπ., μεταξύ του 1,5% και του 4%, για να το καταλάβουμε λίγο πιο απλά, είναι σαν να παίρνει κάποιος 800 Ευρώ τον μήνα, επί 13 μήνες, 9,600 Ευρώ τον χρόνο, αλλά χρωστάει στο τέλος του χρόνου 16,800 Ευρώ. Και τσακώνεται για το αν, στο τέλος του χρόνου πριν αρχίσει να πληρώνει χρέη, πρέπει να έχει εξοικονομήσει 145 ή 385 Ευρώ. Απλοποιημένο βέβαια και δεν ισχύει ακριβώς έτσι, αλλά όσον αφορά τα μεγέθη κάπου εκεί είναι.

(Ο μόνος κερδισμένος είναι ο Πούτιν που θα περάσει τον αγωγό του από την Τουρκία στα Σκόπια μέσω Ελλάδας)

Ένα είναι σίγουρο:
Ότι και να γίνει, η Ελλάδα έχει διχαστεί σε δύο στρατόπεδα (και πάλι):
Τους μέν που λένε ότι τα πράματα είναι έτσι, και τους δε που λένε ότι τα πράματα είναι αλλιώς.


Αν πιστεύεις ότι δεν υπάρχει πραγματικό πρόβλημα και ότι την κρίση την δημιούργησαν οι τοκογλύφοι που επιβουλεύονται την Ελλάδα μαζί με τα εγχώρια λαμόγια, είσαι Πατριώτης. Αν πιστεύεις ότι αυτοί που τα λένε αυτά είναι φαντασιόπληκτοι σε άρνηση της πραγματικότητας, τότε είσαι Γερμανοτσολιάς, δωσίλογος, λαμόγιο...


Οι πατριώτες ανάμεσα στους αναγνώστες, μην κάνετε κλικ σ' αυτό το λινκ, και προπαντός, αν φτάσετε στο λινκ μη για όνομα του Θεού διαβάσετε τις απαντήσεις στις τέσσερεις τελευταίες ερωτήσεις του άρθρου!
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64205894

Τελικά το παν κρέμεται, όπως πάντα, στην επιλογή μεταξύ "ρήξης"/απομόνωσης και συμφωνίας/"υποταγής". Ο Τσίπρας δεν το είχε τελικά να πάει για ρήξη (δόξα τω Θεώ της Ελλάδας). Το μόνο που καταφέραμε να κάνουμε είναι να φύγουν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και να αντικατασταθούν με τον Τσίπρα --και για να το πετύχουμε αυτό πληρώνουμε περισσότερα σε βαθύτερο χρόνο --και ο Σαμαράς παραμένει στην σκηνή χωρίς να έχουμε εναλλακτική αντιπολίτευσης. Βασικά το ΣΥΡΙΖΑ έγινε χειρότερη έκδοση ΝΔΣΟΚ, αλλά άνευ Σαμαρά-Βενιζέλου... 

Μιά καλή ερώτηση είναι: το ξέρανε αυτό από την αρχή (και απλά θέλανε την καρέκλα), ή, πραγματικά δεν είχανε ιδέα του τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει και το μάθανε επί τέλους τώρα. Κι' εμείς που τους τα λέγαμε, τι φταίμε; 
Μιά άλλη καλή ερώτηση είναι αν άξιζαν οι τελευταίοι 5 μήνες και ο μεγαλύτερος λογαριασμός, μόνο και μόνο για να βγάλουμε από πρωθυπουργο ένα άτομο μισητό από την πλειοψηφία (το οποίο ακόμα κρατά πεισματικά την κομματική καρέκλα του)

Όσοι βρίσκονται στον κυκεώνα των φαντασιώσεων και της άρνησης της πραγματικότητας που αγόρασαν από τον Τσίπρα πριν τις εκλογές και από το 2012, δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ να αλλάξουν γνώμη ότι και να γίνει, ότι αποδεικτικά στοιχεία δουν μπροστά τους, θα τα δουν με τυφλά μάτια. Έχουμε ένα αγαπημένο άτομο εδώ στην Ιταλία, που μεγάλωσαν μαζί με την Μαργαρίτα, και το άτομο αυτό το έχουμε χάσει, όλοι, χρόνια τώρα. Χάθηκε στις κλειστές ομάδες που συγκεντρώνονται 2-3 φορές την εβδομάδα μυστικά, κάνουνε λέσχες αλληλοσυμπαράστασης δικές τους, γιατί πιστεύουν ότι υπάρχουν μυστικά αεροπλάνα που μας ψεκάζουνε.

Έχει δοκιμάσει κανείς να πείσει ψεκασμένο ότι δεν υπάρχουν ψεκασμοί; Ή να πείσεις άνθρωπο που πιστεύει ότι δεν πήγαμε στην Σελήνη, ότι πήγαμε; Είναι σαν να προσπαθείς να πείσεις Συριζαίο ότι δεν είναι τα πράματα όπως επιμένουν να τα φαντάζονται. Είναι χάσιμο χρόνου.

Είναι το ίδιο με τους Ρεπουμπλικάνους Αμερικανούς που πιστεύουν ότι δεν γίνεται κλιματική αλλαγή, ή εκείνους που πιστεύουν ότι πράγματι τον κόσμο τον έφταξε ο Θεός σε έξι μέρες πριν εξίμησι χιλιάδες χρόνια. Το ίδιο και το ότι η Ελλάδα μπορεί να επιζήσει μόνη της, ότι τα δανεικά δεν χρειαζόντουσαν, ότι μας κατατρέχουνε στοχευμένα οι τοκογλύφοι... Όλα αυτά βέβαια, το αν μας ψεκάζουνε, η Δημιουργία σε έξι μέρες, το αν έριξε ο Μπους τους δίδυμους, αν ζει ο Έλβις, αν έχουν δίκιο οι Συριζαίοι, είναι πολύ διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους. Οι Συριζαίοι δεν πιστεύουν ότι μας ψεκάζουνε (οι συνεργάτες τους το πιστεύουνε). 

Αλλά όλα αυτά, όσο διαφορετικά και να είναι μεταξύ τους, οφείλωνται στην ίδια ψυχανάγκη για κάποιον μύθο που να δικαιολογεί τα πάντα μ' ένα φαντασιακό.

Και που καλύτερα να ζήσεις τον μύθο σου από΄την Ελλάδα!
























4 σχόλια:

  1. Από τη μια υπάρχει η ανάγκη για έναν μύθο, κ από την άλλη μεριά υπάρχει το "σύνδρομο της Στοκχόλμης" και τα δυο εξίσου άρρωστα.

    Εγώ πάλι δε θα σταματήσω να εναποθέτω τις (όποιες) ελπίδες μου στα ανθρωπιστικά και στη σκέψη που έχουμε εξοβελίσει από άκρη σε άκρη αυτή τη στιγμή στον πλανήτη : http://www.lifo.gr/now/politics/69009 και όχι στους οικονομολόγους, που θα έπρεπε να είχανε σκίσει τα πτυχία τους ένας ένας, πριν το κάνουν οι ...ιστορικοί του μέλλοντος χα χα γελάμε ακόμη πάντως, όσο γίνεται, να δούμε βέβαια για πόσο, καλημέρα :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα σου :-)

      Θά 'λεγα...
      Ένας μύθος είναι υγιής, και ίσως απαραίτητος, όταν εκλαμβάνεται ως μύθος (στόχος), με συνειδητά αντίβαρα πραγματικότητας. Όταν εκλαμβάνεται σαν πραγματικότητα είναι που τα χάνουμε...
      Χρειάζεται κατανόηση του όταν/αν πρόκειται για Σύνδρομο της Στοκχόλμης, ή προτίμηση για το κακό που ξέρουμε αντί για το κακό που δεν γνωρίζουμε. Η διαφορά είναι το να πιστεύει κανείς ότι ένα κακό είναι καλό, ή να δέχεται το κακό φοβούμενος, ή γνωρίζοντας, ότι η άλλη επιλογή είναι χειρότερη...

      Σαφώς και δεν πρέπει να σταματήσουμε ποτέ να εναποθέτουμε ελπίδες στα ανθρωπιστικά. Είναι το ζύγι που προτείνει το ανθρώπινο πνεύμα σαν αντίβαρο στην Δαρβινική εξέλιξη και υπερίσχυση του ισχυρότερου. Απλά μιλάω για μέτρα και σταθμά. Ρήσεις πάντα θα υπάρχουν και από τα δύο στρατόπεδα (βλ. λινκ σου). Ευχή, να λειτουργεί η ζυγαριά...

      Όσο για τους οικονομολόγους... don't get me started! Η μόνιμη θέση του μπλογκ είναι ότι οι όλοι οι οικονομολόγοι στον βυθό της θάλασσας θα είναι μιά καλή αρχή. Από τους οικονομολόγους, τα κομπιουτεράκια τους και τις γυάλινές τους σφαίρες λείπει η προηγούμενη παράγραφος. :-)))

      Διαγραφή
  2. Αγαπητέ Δημήτρη καλημέρα,

    Ό,τι και να λέμε ένα κοινό νόμισμα απαιτεί κοινή πολιτική και όχι μόνο δημοσιονομική προσαρμογή. Δεν είναι δυνατό να πάμε-όλοι- μπροστά με το ευρώ χωρίς Ομοσπονδιακή Ευρώπη και νομοτελειακά θα ξεκινήσει η πορεία προς τα εκεί. Ήδη είδε το φως της δημοσιότητας η έκθεση των «πέντε Προέδρων» (Γιούνκερ, Τουσκ, Ντράγκι, Σουλτς και Ντάισελμπλουμ) που προβλέπει την περαιτέρω εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης με αφετηρία την 1η Ιουλίου και τερματισμό «το αργότερο» ως το 2025.

    Ζουμε σε μια εποχή που τα σύνορα πέφτουν με πάταγο. Η διακίνηση κεφαλαίων, πληροφορίας, γνώσης, τεχνολογίας, ανθρώπων, αγαθών, είναι όλο και πιο εύκολη, παγκοςμίως και υπόκειται σε συνεχώς λιγότερους περιορισμούς, ενώ στη Δύση ειναι πρακτικά απολύτως ελεύθερη. Ήδη υπάρχουν παγκόσμια νομίσματα που δεν εκδιδονται από κράτη και ετοιμάζονται νέα. Να σκέφτεται μια χώρα σήμερα την εθελουσία απομόνωση της από αυτή την κοσμογονία, χωρίς να διαθέτει οτιδήποτε μοναδικό και περιζήτητο, και χωρίς να ειναι αυτάρκης σε στρατιωτική ισχύ, τροφή, ενέργεια, πρώτες ύλες και τεχνολογία, ειναι αδιανόητο.

    Ένας εθνικός ρομαντισμός, μιας άλλης, παρωχημένης εποχής που συνάδει με φαντασιώσεις "ανεξαρτησίας", δεν αντέχει σε κριτική με ρεαλιστικούς όρους: αν αναπνέεις για να κρατηθείς στη ζωή, είσαι εξαρτημένος από το οξυγόνο. Αν χρειάζεται να εισάγεις ενέργεια, μηχανήματα, τρόφιμα, ταινίες κινηματογράφου, καρφίτσες, όπλα και κινητά τηλέφωνα, δεν μπορείς να είσαι ανεξάρτητος κι ας νομίζεις ό,τι θέλεις για να κοιμάσαι καλά το βράδυ. Όποτε, καλύτερα να είσαι μέλος του μεγάλου, ισχυρού οργανισμού των 500.000.000 κατοίκων, παρά τσόντα ή ξένο σώμα, με χαρακτηριστικά ασυμβατότητας, να κινδυνεύεις να απορριφθείς και να ζεις μέσα στην ένδεια, ακόμα και να γίνεις έρμαιο αυτών που επιβουλεύονται την ακεραιότητά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου σπέρα αγαπητέ spacefreak.

      Εξυπακούεται. Η ΕΕ αποτυγχάνει γιατί δεν έφτασε εκεί που έπρεπε, σαν μίνιμουμ, να φτάσει για να λειτουργήσει. Φοβάμαι ότι μέχρι το 2025 θα είναι αργά... Αλλά ελπίζουμε.

      Η δεύτερή σου παράγραφος, επίσης, Ναι, απόλυτα έτσι. Και είναι ενδιαφέρον ότι τώρα η δεξιά παρουσιάζεται διεθνιστική και η Αριστερά εθνικιστική, έχοντας αντιστρέψει τους όρους και εκλιπαρώντας την ερώτηση-παρατήρηση του ότι τα παλιά σκεπτικά ανήκουν στο Μουσείο και η κοινωνική-οικονομική-τεχνολογική εξέλιξη είναι γεγονός χωρίς όμως να υπάρχει αρκετή κατανόησή της για να εξηγηθεί με καινούργια σκεπτικά --άρα, κομφούζιο.

      Ο εθνικός ρομαντισμός το 2004 ήταν πολύ, πολύ διαφορετικός από τον εθνικό ρομαντισμό του 2015. Φοβάμαι μήπως υπάρχει τόση ασυμβατότητα που να μην είναι δυνατή στην μακρά πνοή η παραμονή στο ανομοιογενές σύνολο...

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.