Στο Σπέλλο, ένα χωριό 20 χιλιόμετρα νότια της Ασίζης, στην πλαγιά του ίδιου βουνού, κάθε χρόνο το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου μένουν όλοι ξάγρυπνοι! Όλη την νύχτα γεμίζουν τους δρόμους με τεράστια ψηφιδωτά, όπου οι ψηφίδες είναι πέταλα λουλουδιών.
Την λένε, η νύχτα των λουλουδιών.
Κατά τις 8 το πρωί είναι όλα έτοιμα. Κατεβάζουν τις τέντες που προστάτευαν την εργασία της νύχτας, και ο κόσμος έρχεται από παντού να δει αυτήν την ομορφιά...
Εδώ, τρεις ενότητες φωτογραφιών: Μερικές εικόνες του Σπέλλο, η εργασία την νύχτα των λουλουδιών, φωτογραφημένη 11 μμ ως 2 πμ, και τέλος, το αποτέλεσμα και οι επισκέπτες το πρωί, 8 έως 9 πμ.
***
***
***
Στις 11 το πρωί ξεκινά η πομπή που καταλήγει στην εκκλησία, και περνά πάνω από τα έργα, καθώς τα παπούτσια εξαφανίζουν την δουλειά που έγινε από βραδύς. Κατά τις 6 το απόγευμα της Κυριακής οι δρόμοι είναι γεμάτοι σκόρπια, ξεραμένα πέταλα λουλουδιών, καθώς μπαίνει το καλοκαίρι και περιμένουμε την επόμενη νύχτα των λουλουδιών του χρόνου...
***
Οφείλω να ομολογήσω πως περισσότερο μου άρεσε το ίδιο το χωριό με τα πετρόχτιστα σπιτάκια του, όπως και οι γεμάτες λουλούδια βεράντες τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληχτικές φωτό για άλλη μια φορά !
Σ'ευχαριστούμε που μας γνωρίζεις όλους αυτούς τους διαφορετικούς καινούργιους κόσμους.
Είναι πράγματι υπέροχο το χωριό αγαπητή μου Scarlett, σαν ζωγραφιά, παραμυθένιο... αλλά όλα τα χωριά εδώ κάπως έτσι είναι, το καθένα με την δική του ομορφιά, ιστορία και παραδόσεις... Όλη η Ιταλία, σε κάθε εντελώς διαφορετική η μία από την άλλη επαρχία έχει σε κάθε χωριό έναν κόσμο, σε κάθε γωνία μιά έκπληξη... Για το Σπέλλο δεν ήξερα ούτε εγώ μέχρι που μας κάλεσαν φίλοι να μείνουμε στο σπίτι τους στο κέντρο του χωριού για την γιορτή των λουλουδιών. Και έμεινα έκθαμβος από ότι είδα...
ΔιαγραφήΔεν πιστεύω αυτό που βλέπω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν μέρη όπου οι άνθρωποι δημιουργούν ομαδικά τόσο πανέμορφα έργα;
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι η συμμετοχή μικρών παιδιών.
Τα έργα τους απίστευτα.
Περισσότερο μοιάζουν με χαλιά παρά με λουλουδένιες δημιουργίες!
Ευχαριστώ για τις πανέμορφες φωτογραφίες
Μου έφτιαξες το βράδυ.
Τα όνειρα μου σήμερα θα είναι........ λουλουδιστά!
Τις φιλούρες μου
Xristin μου, έτσι αισθάνθηκα και εγώ... για το πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται μαζί και οργανώνουν και δημιουργούν και πετυχαίνουν ένα έργο συμμετοχής και τέχνης τέτοιας ομορφιάς και φυσικής και συμβολικής...
ΔιαγραφήΚαι έπιασες και το σημαντικότερο:
Στην αρχή δεν είχα προσέξει την συμμετοχή των παιδιών σαν κάτι το ιδιαίτερο, γιατί για μένα ήταν φυσικό και καθημερινό, το να συμμετέχουν τα παιδιά ισάξια με τους "μεγάλους", από την χώρα και κοινωνία όπου μεγάλωσα το δικό μου το παιδί. Αλλά καθώς έπαιρνα τις φωτογραφίες, μέσα από τον φακό είπα καθώς πέρναγε το βράδυ: "στάσου μιά στιγμή... για 'δω, αυτό είναι γεγονός ξεχωριστό και αξιοσημείωτο!"
Πράγματι είναι υπέροχο, και φαίνεται και στα πρόσωπα των παιδιών!
Τι αρμονία και ποίηση για μιά μικρή κοινωνία να μπορεί να κινεί την οικονομία της και τον τουρισμό της με τέτοιο τρόπο που αυτό γίνεται δευτερεύον μπροστά στην ομορφιά της συνεργασίας και της συμμετοχής σε κάτι τόσο πρωτότυπο και μοναδικό στον συμβολισμό του...
καλό σου βράδυ, λουλουδιαστό!
κις-κις :-)
Mα τι αριστούργημα! Το χωριό, οι λουλουδοπίνακες-χαλιά, οι φωτογραφίες, η συλλογική προσήλωση του κόσμου στην ομορφιά που κι αν είναι για μια μέρα μόνο, εγχαράζει ευτυχία. Απίστευτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι καταπληκτικό και απρόσμενο! Από όλα όσα έχω δει δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Και επίσης σημαντικό είναι το πως τελειώνει, με την πομπή να περνάει από πάνω και να τα χαλάει λιγες ώρες αφού τα έφτιαξαν με τόση επιμέλεια και αγάπη. Θυμίζει ευθεώς το Θιβέτ όπου κάνουν μήνες να φτιάξουν ένα ψηφιφωτό αριστούργημα από άμμο, και μόλις τελειώσει το εξαφανίζουν με μία τσουγκράνα. Ο συμβολισμός αυτός είναι μεγάλο μάθημα ζωής...
ΔιαγραφήΚαλημέρα Δημήτρη,
ΔιαγραφήΜένει έκθαμβος κανείς βλέποντας αυτές τις όμορφες εικόνες. Ομολογώ βέβαια ότι με θλίβει κάπως το γεγονός ότι τα λουλούδια κόβονται για τη δημιουργία τόσων εφήμερων, έστω και όμορφων δημιουργημάτων. Μου υπενθυμίζει την σαρωτική επικυριαρχία του ανθρώπου πάνω στην ίδια τη φύση και στα δημιουργήματά της και ασφαλώς υπάρχει έντονος συμβολισμός σε σχέση με αυτό...η ομορφιά είναι εφήμερη, όταν κάτι τελειώνει, κάτι άλλο το διαδέχεται, είναι η συνέχεια της ζωής μέσα από τη δημιουργία και την καταστροφή, είναι ο κύκλος της ζωής.
Πέρα όμως από τις όμορφες εικόνες, είναι το ομαδικό πνεύμα που σε διαπερνά παρατηρώντας τες κι αυτό μπορώ να πω είναι το raison d'être της γιορτής.
Μικροί και μεγάλοι γίνονται μια ομάδα, χαίρονται, δημιουργούν, συσφίγγουν τις σχέσεις τους, καλλιεργούν την αίσθηση της ομαδικότητας και ενδυναμώνουν τους δεσμούς ανάμεσα στα μέλη της μικρής τους κοινωνίας.
Αυτό είναι ένα δυνατό μήνυμα της γιορτής με αποδέκτες όλους μας...
Καλησπέρα Τζων Μπόη :-)
ΔιαγραφήΝομίζω ότι υπάρχει ανταλλαγή και αλληλοεπίδραση κυριαρχίας, μία συνεργασία, ανάμεσα στα είδη της βιόσφαιρας του πλανήτη και του ίδιου του πλανήτη. Η μορφολογία της κάθε γωνιάς του πλανήτη, όπως και οι ποικιλίες και αλληλοεπιδράσεις των ειδών ζωής της βιόσφαιρας επηρεάζουν καταλυτικά και αμέσως την κάθε απόφαση, πράξη και συνήθειες του ανθρώπου. Όπως και την οπτική του προς την ύπαρξη και την ζωή.
Η δική μου άποψη είναι πως ο άνθρωπος έχει την ψευδαίσθηση/αυταπάτη "κυριαρχίας", καμία όμως πραγματική κυριαρχία σε οτιδήποτε...
Βλέπω βέβαια το σκεπτικό σου, του πόσα λουλούδια "καταστράφηκαν" για να επιτευχτεί αυτό το έργο συνεργασίας, τέχνης και συμβολισμού, και συμφωνώ ως ενός σημείου, με την σκέψη ότι τουλάχιστον τα λουλούδια αυτά καλλιεργήθηκαν από τον άνθρωπο γι' αυτόν τον σκοπό σε φυτώρια.
Πάντως, πάνω απ' όλα, όπως λες, μας αφήνει έκθαμβους η ομορφιά και η συνεργασία όλης αυτής της ιδέας. Το ομαδικό πνεύμα που είναι και απαραίτητο για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, αλλά και το ότι φαίνεται τόσο καθαρά και άπλετα στα πρόσωπα των ανθρώπων αυτών. Αυτό πραγματικά είναι το μήνυμα της γιορτής για όλους μας!
τι ομορφιά το αποτέλεσμα ανθρώπινης προσπάθεις και φύσης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το ήξερα!
Και του χρόνου!
Καλησπέρα Ρουμπινάκι! Ομορφιά. Προσπάθεια και συνεργασία... ούτε εγώ το ήξερα μέχρι που βρέθηκα εκεί. Και του χρόνου :-)
Διαγραφή