Το Σάββατο 19 Οκτωβρίου οι Boston Red Sox κέρδισαν 5-2 το τέταρτό τους παιγνίδι
εναντίων των Detroit Tigers στο Fenway Park της Βοστώνης,
το Έκτο παιγνίδι της σειράς του πρωταθλήματος της American League,
και την Τετάρτη 23/10 θα ξεκινήσουν τα μέχρι και εφτά παιγνίδια για το
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εναντίων των Saint Louis Cardinals.
Στο κάτω του έβδομου, με δύο έξω και χάνοντας στους Tigers 1-2, γεμίσαμε τις βάσεις με τρεις παίκτες και ο Σέην Βικτοριάνο έστειλε μια Home Run πάνω από το Πράσινο Τέρας για να σκοράρουν και οι τέσσερεις κερδίζοντας το παιγνίδι 5-2 χωρίς άλλα σκορ μέχρι το ένατο!
Φέτος είχαν υποσχεθεί να μην ξυριστούν για να φτάσουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα!
~~~
Ο Κώστας, δέκα χρονών τον Ιούλιο του 2001
2002
Fenway Park, 2002
2003
Δεν ενδιαφέρομαι για σπορ --μάλιστα το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα, μου προκαλεί αηδία και λόγω όχλου "φιλάθλων". Το αμερικανικό ποδόσφαιρο είναι σαν μονομάχοι στο Κολοσσαίο --μου είναι αδιάφορο και ούτε έχω καταλάβει ποτέ έστω και έναν από τους κανόνες. Το μπάσκετ ούτε κρύο ούτε ζέστη, το χόκεϊ ποδόσφαιρο με μαγκούρες, αλλά το χόκεϊ επί πάγου έχει μια χάρη. Το γκολφ είναι, για μένα, καπιταλιστική μπούρδα της ελιτ, αλλά μ' αρέσει να παρακολουθώ τένις στο Γουίμπλεντον.
Οι όροι του μπέησμπωλ και οι αξίες του είναι συνυφασμένοι σαν λέξεις, εκφράσεις, σαν έννοιες και σαν ηθική στην καθημερινότητα της ζωής στην Αμερική --κοινωνικά και επαγγελματικά, στο γραφείο στο σχολείο, στην παρέα και στην γειτονιά. Ιδίως σαν μέτρο ηθικής, προσωπικής προσπάθειας και συλλογικής συνεργασίας. Είναι το πιο αγαπημένο σπορ στην Αμερική από τους περισσότερους αλλά δεν το αγαπάνε όλοι --εκείνοι όμως που δεν το αγαπάνε το σέβονται. Αν είσαι στην Αμερική και περιφρονείς το μπέησμπωλ απλά δεν έχεις καταλάβει την ίδια την Αμερική, και ούτε πρόκειται.
Αν εκφέρεις γνώμη για την Αμερική χωρίς να έχεις καταλάβει το μπέησμπωλ είναι σαν να εκφέρεις γνώμη για την Ελλάδα χωρίς να έχεις καταλάβει γιατί οι Έλληνες αγαπάνε τόσο την ζωή: Δεν έχεις καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει την κάθε κοινωνία να κάνει τικ-τακ, τικ-τακ, καθώς περνάνε τα χρόνια.
Το μπέησμπωλ, "Baseball" σημαίνει ένα παιγνίδι με μπάλα και βάσεις. Η πρώτη αναφορά βρίσκεται στα γραπτά του Τζων Νιούμπερυ στην Αγγλία του 1744. Μέχρι τα χρόνια του 1830 υπάρχουν διάφορες αναφορές για παιγνίδια αρκετά συγγενή του σημερινού μπέησμπωλ και πατέρας του σημερινού μπέησπωλ θεωρείται ο Αλεξάντερ Κάρτράιτ ο οποίος το 1845 έγραψε τους κανόνες για την λέσχη Νίκερμπόκερς της Νέας Υόρκης. Το πρώτο επίσημο παιγνίδι μπέησπμωλ στην ιστορία παίχτηκε στις 19 Ιουνίου του 1846 στο Χόμπόκεν του Νιου Τζέρσι όπου οι "Εννέα της Νέας Υόρκης" κέρδισαν του "Νίκερμπόκερς της Νέας Υόρκης" 23-1 σε τέσσερεις γύρους ενός παιγνιδιού. Η σημερινή δομή του Αμερικανικού μπέησμπωλ χρονολογείται από το 1903 οπότε και έγινε το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Εκτός Αμερικής, η πρώτη χώρα που υιοθέτησε το μπέησμπωλ, και είναι και σήμερα από τα πιο δημοφιλή σπορ εκεί, είναι η Ιαπωνία, όπου το άθλημα ξεκίνησε το 1878. Σήμερα οι χώρες του παινιδιού είναι ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ιταλία, Καναδάς, Κούβα, Δομινικανή Δημοκρατία, Πουέρτο Ρίκο, Βενεζουέλα και άλλες. Το μπέησμπωλ έχει Παγκόσμιο Κύπελο, World Cup (εκτός ΗΠΑ όπου έχει Παγκόσμιο Πρωτάθλημα [World Series]), και είναι και Ολυμπιακό παιγνίδι.
Είναι απλό, και συνάμα τρομερά πολύπλοκο.
Όσοι αισθάνονται ότι είναι αργό και πληκτικό, δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Αλλά, ας αρχίσουμε από τα απλά, μιλώντας με κανόνες Αμερικανικούς του παιγνιδιού, μια και οι κανόνες διαφέρουν κάπως από περιοχή σε περιοχή.
Η εσωτερική περιοχή του γηπέδου λέγεται "διαμάντι" γιατί έχει σχήμα καρό.
Το διαμάντι αποτελείται από τέσσερεις γωνίες, τέσσερεις "βάσεις" όπου η κάτω βάση λέγεται "Home plate" (βάση εστίας) και οι άλλες τρεις βάσεις από δεξιά είναι η πρώτη, δεύτερη και τρίτη.
Η απόσταση από βάση σε βάση, η κάθε πλευρά του διαμαντιού, είναι 90 πόδια (27,43 μετρα)
Στην μέση του διαμαντιού βρίσκεται ένα "σήκωμα", "the mound". Η περιοχή του mound έχει διάμετρο 18 πόδια (5,49 μέτρα) και το κέντρο του απέχει 60 πόδια και 6 ίντσες (18,39 μέτρα) από την Εστία (Home Plate).
Πέρα από τα 27,43 μέτρα του διαμαντιού, απέναντι από την Εστία, το εξωτερικό γήπεδο χωρίζεται σε μέσα και έξω εξωτερικό (outfield) γήπεδο μπορεί να εκτείνεται από 290 έως 400 πόδια (88,39 έως 121,92 μέτρα).
Δηλαδή, το γήπεδο είναι σαν χωνί, με την Εστία στην βάση του χωνιού, και η μεγαλύτερη απόσταση στο γήπεδο μπορεί να είναι μέχρι 158 μέτρα.
Όμως το μπέησμπωλ δεν είναι σπορ. Είναι τρόπος ζωής. Είναι η ενσωμάτωση και εμψύχωση όλων των αξιών της προσωπικής και συλλογικής ύπαρξης σε μια κοινωνία. Μία εμπειρία για την οικογένεια και την κοινωνία. Το μπέησμπωλ δεν το αγαπώ απλά: είναι μέρος και δρόμος της ζωής μου. Και είναι ο σύνδεσμος του Αμερικανού πατέρα με τον γιό του.
Το μπέησμπωλ κρατά τον ρυθμό καθώς κυλά η ιστορία της Αμερικής.
Οι όροι του μπέησμπωλ και οι αξίες του είναι συνυφασμένοι σαν λέξεις, εκφράσεις, σαν έννοιες και σαν ηθική στην καθημερινότητα της ζωής στην Αμερική --κοινωνικά και επαγγελματικά, στο γραφείο στο σχολείο, στην παρέα και στην γειτονιά. Ιδίως σαν μέτρο ηθικής, προσωπικής προσπάθειας και συλλογικής συνεργασίας. Είναι το πιο αγαπημένο σπορ στην Αμερική από τους περισσότερους αλλά δεν το αγαπάνε όλοι --εκείνοι όμως που δεν το αγαπάνε το σέβονται. Αν είσαι στην Αμερική και περιφρονείς το μπέησμπωλ απλά δεν έχεις καταλάβει την ίδια την Αμερική, και ούτε πρόκειται.
Αν εκφέρεις γνώμη για την Αμερική χωρίς να έχεις καταλάβει το μπέησμπωλ είναι σαν να εκφέρεις γνώμη για την Ελλάδα χωρίς να έχεις καταλάβει γιατί οι Έλληνες αγαπάνε τόσο την ζωή: Δεν έχεις καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει την κάθε κοινωνία να κάνει τικ-τακ, τικ-τακ, καθώς περνάνε τα χρόνια.
Το μπέησμπωλ, "Baseball" σημαίνει ένα παιγνίδι με μπάλα και βάσεις. Η πρώτη αναφορά βρίσκεται στα γραπτά του Τζων Νιούμπερυ στην Αγγλία του 1744. Μέχρι τα χρόνια του 1830 υπάρχουν διάφορες αναφορές για παιγνίδια αρκετά συγγενή του σημερινού μπέησμπωλ και πατέρας του σημερινού μπέησπωλ θεωρείται ο Αλεξάντερ Κάρτράιτ ο οποίος το 1845 έγραψε τους κανόνες για την λέσχη Νίκερμπόκερς της Νέας Υόρκης. Το πρώτο επίσημο παιγνίδι μπέησπμωλ στην ιστορία παίχτηκε στις 19 Ιουνίου του 1846 στο Χόμπόκεν του Νιου Τζέρσι όπου οι "Εννέα της Νέας Υόρκης" κέρδισαν του "Νίκερμπόκερς της Νέας Υόρκης" 23-1 σε τέσσερεις γύρους ενός παιγνιδιού. Η σημερινή δομή του Αμερικανικού μπέησμπωλ χρονολογείται από το 1903 οπότε και έγινε το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Εκτός Αμερικής, η πρώτη χώρα που υιοθέτησε το μπέησμπωλ, και είναι και σήμερα από τα πιο δημοφιλή σπορ εκεί, είναι η Ιαπωνία, όπου το άθλημα ξεκίνησε το 1878. Σήμερα οι χώρες του παινιδιού είναι ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ιταλία, Καναδάς, Κούβα, Δομινικανή Δημοκρατία, Πουέρτο Ρίκο, Βενεζουέλα και άλλες. Το μπέησμπωλ έχει Παγκόσμιο Κύπελο, World Cup (εκτός ΗΠΑ όπου έχει Παγκόσμιο Πρωτάθλημα [World Series]), και είναι και Ολυμπιακό παιγνίδι.
Είναι απλό, και συνάμα τρομερά πολύπλοκο.
Όσοι αισθάνονται ότι είναι αργό και πληκτικό, δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Αλλά, ας αρχίσουμε από τα απλά, μιλώντας με κανόνες Αμερικανικούς του παιγνιδιού, μια και οι κανόνες διαφέρουν κάπως από περιοχή σε περιοχή.
Η εσωτερική περιοχή του γηπέδου λέγεται "διαμάντι" γιατί έχει σχήμα καρό.
Το διαμάντι αποτελείται από τέσσερεις γωνίες, τέσσερεις "βάσεις" όπου η κάτω βάση λέγεται "Home plate" (βάση εστίας) και οι άλλες τρεις βάσεις από δεξιά είναι η πρώτη, δεύτερη και τρίτη.
Η απόσταση από βάση σε βάση, η κάθε πλευρά του διαμαντιού, είναι 90 πόδια (27,43 μετρα)
Στην μέση του διαμαντιού βρίσκεται ένα "σήκωμα", "the mound". Η περιοχή του mound έχει διάμετρο 18 πόδια (5,49 μέτρα) και το κέντρο του απέχει 60 πόδια και 6 ίντσες (18,39 μέτρα) από την Εστία (Home Plate).
Πέρα από τα 27,43 μέτρα του διαμαντιού, απέναντι από την Εστία, το εξωτερικό γήπεδο χωρίζεται σε μέσα και έξω εξωτερικό (outfield) γήπεδο μπορεί να εκτείνεται από 290 έως 400 πόδια (88,39 έως 121,92 μέτρα).
Δηλαδή, το γήπεδο είναι σαν χωνί, με την Εστία στην βάση του χωνιού, και η μεγαλύτερη απόσταση στο γήπεδο μπορεί να είναι μέχρι 158 μέτρα.
Το μπέησμπωλ είναι ένα παιγνίδι ατομικής προσπάθειας και συνάμα συλλογικής συνεργασίας. Είναι ένα παιγνίδι σκέψης και επίδοσης, και είναι ένα παιγνίδι στατιστικής.
Οι παίκτες παίρνουν θέσεις στο γήπεδο ως εξής:
Οι παίκτες της μίας ομάδας:
Οι παίκτες παίρνουν θέσεις στο γήπεδο ως εξής:
Οι παίκτες της μίας ομάδας:
- Ο Pitcher (εκείνος που πετάει την μπάλα) στο σήκωμα (mound),
- Ο Catcher (εκείνος που πιάνει την μπάλα) στο κουτί του catcher (catcher's box) πίσω από την Εστία,
- Ο First base man στέκεται στην πρώτη βάση,
- Ο Second base man στέκεται στην δεύτερη βάση,
- Ο Third base man στέκεται στην τρίτη βάση,
- Ο Shortstop στέκεται ανάμεσα στην δεύτερη και τρίτη βάση,
- και οι Outfielders:
Ένας στο αριστερό εξωτερικό γήπεδο, ένας στο κέντρο και ένας στα δεξιά.
Σύνολο, εννέα παίκτες από την μία ομάδα.
- Από την άλλη ομάδα, ένας παίκτης, ο Batter, προσπαθεί να αποκρούσει την μπάλα με το μπαστούνι του (bat), καθώς οι εννέα (της αντίθετης ομάδας) προσπαθούν να συνεργαστούν για να τον βγάλουν "έξω".
Σύνολο, δέκα παίκτες στο γήπεδο κάθε δεδομένη στιγμή.
~~~
Το Fenway Park των Red Sox της Βοστώνης
Πως παίζεται το παιγνίδι;
Ο Pitcher ρίχνει την μπάλα και ο catcher πιάνει την μπάλα.
Ο Batter (της άλλης ομάδας) στέκεται μπροστά από τον catcher και προσπαθεί να χτυπήσει την μπάλα και να την στείλει προς το γήπεδο πριν προλάβει να την πιάσει ο catcher. Ο batter στέκεται δεξιά του catcher αν είναι αριστερόχειρας, και αριστερά του αν χτυπάει με το δεξί.
Η δυσκολία αρχίζει από τον τρόπο που πετάς την μπάλα και πόσο ακριβής είσαι στον στόχο.
Ο στόχος του Pitcher είναι, καθώς η μπάλα ταξιδεύει προς τον catcher που θα την πιάσει, να περάσει μπροστά από εκείνον που προσπαθεί να την αποκρούσει σε ένα νοητό τετράγωνο περίπου από την ζώνη ώς τους ώμους του batter, περίπου ίση απόσταση οριζόντια όπως κάθετη, πάνω από την βάση της Εστίας.
Πίσω από τον catcher στέκεται ο πρώτος διαιτητής ο οποίος πρέπει να αποφανθεί, για κάθε μπαλιά, αν πέρασε μέσα από τον νοητό στόχο ή αν βγήκε απ' έξω.
Αν η μπαλιά πέρασε μέσα στον στόχο, λέγεται "strike" και είναι εις όφελος της ομάδας στην οποία ανήκει ο catcher που πέταξε την μπάλα από το mound.
Αν η μπαλιά πέρασε έξω στον στόχο, λέγεται "ball" και είναι εις όφελος της ομάδας στην οποία ανήκει ο batter που προσπαθεί να την αποκρούσει.
Ο Batter που προσπαθεί να αποκρούσει την μπάλα πρέπει να καταλάβει αν η μπάλα, που διανύει τα 18 μέτρα από το mound με περίπου 150 χιλιόμετρα την ώρα, και η πτήση της διαρκεί 0,4 δευτερόλεπτα, πρόκειται να περάσει μέσα ή έξω από τον στόχο. Αν νομίζει ότι πρόκειται να περάσει μέσα από τον στόχο, πρέπει να προσπαθήσει να την αποκρούσει. Αν νομίζει ότι πρόκειται να περάσει έξω από τον στόχο πρέπει να την αφήσει να περάσει ανενόχλητη.
Η τέχνη του Pitcher που πετάει την μπάλα είναι να ξεγελάσει τον batter που την περιμένει. Να τον κάνει να νομίζει ότι θα είναι εκτός στόχου αλλά να περάσει μέσα από τον στόχο. Ή να τον κάνει να νομίζει ότι θα είναι μέσα στον στόχο και να τον κάνει να προσπαθήσει να την αποκρούσει αλλά να περάσει εκτός στόχου. Ή να είναι τόσο περίεργη μπαλιά σε κίνηση, ή τόσο γρήγορη που να μην την αποκρούσει σωστά.
Αν ο batter προσπαθήσει να αποκρούσει την μπάλα, ο διαιτητής την αποκαλεί strike και αν ακόμα πέρασε έξω από τον στόχο (οπότε θα ήταν ball αν δεν είχε προσπαθήσει να την αποκρούσει ο batter)
Ο batter βγαίνει έξω (χάνει) αν περάσουν τρεις μπάλες strike (τρεις μπαλιές μέσα στον στόχο, προσπάθησε-δεν-προσπάθησε να τις αποκρούσει).
Ο batter κερδίζει αν περάσουν τέσσερεις μπάλες ball (τέσσερεις μπαλιές εκτός στόχου που δεν προσπάθησε να αποκρούσει). Και με την τέταρτη ball μπορεί να περπατήσει ("walk") στην πρώτη βάση.
Δηλαδή, μετράμε τις μπαλιές και το είδος τους:
Όταν ο pitcher έχει ρίξει δυό μπαλιές strike και τρεις ball, το μέτρημα είναι 3-2 (three balls two strikes) και λέγεται "full count". Η επόμενη μπαλιά ή θα είναι strike και ο batter θα βγει "έξω", ή θα είναι ball και ο batter θα κερδίσει την αναμέτρηση.
To αντικείμενο του batter είναι να αποκρούσει την μπάλα, κι από την πρώτη μπαλιά, φυσικά.
Αν αποκρούοντάς την η μπάλα ταξιδέψει έξω, στα αριστερά ή τα δεξιά, του "χωνιού" του γηπέδου, είναι φάουλ. Οι strikes φάουλ δεν μετριούνται εναντίων ή προς κανενός, και η αναμέτρηση συνεχίζεται.
Αν αποκρούοντας την μπάλα η μπάλα ταξιδέψει στην περιοχή του παιγνιδιού, μέσα στο "χωνί", αυτός που την απέκρουσε πρέπει να πετάξει κάτω το μπαστούνι και το κράνος του και να αρχίσει να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί προς την πρώτη βάση.
Αν η μπάλα περάσει τα όρια του γηπέδου και βγει απ' έξω, και πέσει στις κερκίδες ή βγει και πέρα από τις κερκίδες έξω στον δρόμο, ο παίκτης που άρχισε να τρέχει μπορεί να ηρεμήσει και να τρέξει θριαμβευτικά, να πατήσει το πόδι του στην πρώτη βάση, μετά στην δεύτερη, μετά στην τρίτη, και να ολοκληρώσει τον κύκλο πατώντας στην βάση της Εστίας.
Αν όμως η μπάλα δεν βγει από το γήπεδο, τον χώρο του παιγνιδιού, ένα από δύο πράγματα θα συμβούν.
Το ένα θα είναι να την πιάσει στον αέρα κάποιος της ομάδας του pitcher. Τότε ο παίκτης που την απέκρουσε βγαίνει "έξω".
Το άλλο είναι να πέσει η μπάλα στο έδαφος πριν προλάβει κανείς να την πιάσει στον αέρα.
Τότε δημιουργείται ένας αγώνας δρόμου. Ο παίκτης που την απέκρουσε και τρέχει, πρέπει να περάσει από όσες βάσεις μπορεί, πριν η άλλη ομάδα φέρει την μπάλα στην βάση προς την οποία τρέχει.
Αν καταφέρει να φτάσει μόνο μέχρι την πρώτη βάση λέγεται "μονό" (single). Στην δεύτερη βάση διπλό (double) και στην τρίτη βάση τριπλό (tripple).
Καθώς ο παίκτης που απέκρουσε την μπάλα τρέχει, ο παίκτης της αντίθετης ομάδας που έπιασε την μπάλα αφού έπεσε η μπάλα στο έδαφος, πρέπει να την ρίξει γρήγορα στον συμπαίκτη του που βρίσκεται στην βάση προς την οποία τρέχει ο άλλος παίκτης.
Αν ο άλλος παίκτης φτάσει στην βάση προς την οποία τρέχει πριν φτάσει εκεί η μπάλα, είναι ασφαλής ("safe").
Αν φτάσει η μπάλα πρώτη, ο παίκτης που τρέχει είναι έξω ("out") και επιστρέφει στους συμπαίκτες του.
Για να"φτάσει" στην βάση, πρέπει ένα μέρος του σώματός του να την ακουμπήσει. Συνήθως το χέρι του ακουμπάει πρώτο καθώς κάνει βουτιά μπροστά και σέρνεται προς την βάση με την αδράνεια της τρεχάλας. Για να "φτάσει" η μπάλα στην βάση, πρέπει να φτάσει στο χέρι του παίκτη που φυλά την βάση καθώς το πόδι του θα ακουμπά την βάση. Αυτό συμβαίνει καθώς ο παίκτης που τρέχει κάνει βουτιά με το χέρι εκτεταμένο, και ο φύλακας της βάσης ακουμπάει τον ώμο του παίκτη πριν φτάση το χέρι να ακουμπήσει την βάση.
Όταν τελειώσει μια αναμέτρηση, και ένας παίκτης ή βγει έξω ή καταλήξει σε κάποια βάση, ή και χτυπήσει Home Run και σκοράρει, πηγαίνει ο επόμενος παίκτης να προσπαθήσει να αποκρούσει τις επόμενες μπαλιές.
Αν ο επόμενος παίκτης αποκρούσει κι αυτός την μπάλα, αν υπάρχει κάποιος άλλος ήδη σε μια βάση, τρέχουν και οι δύο: αυτός που την απέκρουσε τρέχει προς την πρώτη βάση, και ο άλλος που ήταν ήδη σε κάποια βάση τρέχει προς την επόμενη.
Αν ο παίκτης που ήταν ήδη σε κάποια βάση τρέξει γρήγορα μπορεί να περάσει και την εστία, άρα, αυτός που απέκρουσε αυτή την μπάλα μπορεί να βρεθεί μόνο στην πρώτη βάση, αλλά ο άλλος να σκοράρει.
Ή, μπορεί να τους βγάλουν και τους δύο έξω.
Ένα inning, δηλαδή ένας γύρος του παιγνιδιού, μπορεί να κρατήσει για εννέα μπαλιές το λιγότερο, αν με τρεις απανωτές strikes βγουν έξω τρεις παίκτες.
Ή, μπορεί να κρατήσει μια ώρα και να περάσουν πολλοί, να αποκρούσουν, και να περνάνε βάσεις και Εστία σκοράροντας καθώς η ομάδα που έχει το γήπεδο θα προσπαθεί να βγάλει τρεις συνολικά έξω.
Μετά αλλάζουν οι ομάδες.
Υπάρχουν εννέα γύροι σε ένα παιγνίδι, και ο κάθε γύρος έχει ένα "πάνω" του γύρου για την μία ομάδα και ένα "κάτω" για την άλλη. Ένας γύρος (inning) τελειώνει όταν βγουν έξω τρεις από την μία ομάδα και τρεις από την άλλη. Ένα παιγνίδι χρειάζεται 27 να βγούνε από την μία ομάδα και 27 από την άλλη.
Το παιγνίδι δεν σταματά μέχρι να κερδίσει μια ομάδα, δηλαδή, οι γύροι μπορεί να συνεχιστούν μετά από τον ένατο.
Απλά πράγματα.
Αλλά, αυτά είναι τα πολύ-πολύ βασικά, έτσι για αρχή. Για τώρα.
Πάνω σε αυτό το σκηνικό χτίζονται θρύλοι, μύθοι και ιστορία. Στατιστικές, αριθμοί, όνειρα, αυτοθυσία, είδωλα, τεχνική... τέχνη. Τα παιδιά και οι νέοι μαθαίνουν πως να εργάζονται, πως να συνεργάζονται, πως να είναι υπεύθηνοι. Τι μποτούν να περιμένουν από την ζωή, και τι περιμένει η ζωή από εκείνους.
Ταινίες που πρέπει να δείτε:
Η δυσκολία αρχίζει από τον τρόπο που πετάς την μπάλα και πόσο ακριβής είσαι στον στόχο.
Ο στόχος του Pitcher είναι, καθώς η μπάλα ταξιδεύει προς τον catcher που θα την πιάσει, να περάσει μπροστά από εκείνον που προσπαθεί να την αποκρούσει σε ένα νοητό τετράγωνο περίπου από την ζώνη ώς τους ώμους του batter, περίπου ίση απόσταση οριζόντια όπως κάθετη, πάνω από την βάση της Εστίας.
Πίσω από τον catcher στέκεται ο πρώτος διαιτητής ο οποίος πρέπει να αποφανθεί, για κάθε μπαλιά, αν πέρασε μέσα από τον νοητό στόχο ή αν βγήκε απ' έξω.
Αν η μπαλιά πέρασε μέσα στον στόχο, λέγεται "strike" και είναι εις όφελος της ομάδας στην οποία ανήκει ο catcher που πέταξε την μπάλα από το mound.
Αν η μπαλιά πέρασε έξω στον στόχο, λέγεται "ball" και είναι εις όφελος της ομάδας στην οποία ανήκει ο batter που προσπαθεί να την αποκρούσει.
Ο Batter που προσπαθεί να αποκρούσει την μπάλα πρέπει να καταλάβει αν η μπάλα, που διανύει τα 18 μέτρα από το mound με περίπου 150 χιλιόμετρα την ώρα, και η πτήση της διαρκεί 0,4 δευτερόλεπτα, πρόκειται να περάσει μέσα ή έξω από τον στόχο. Αν νομίζει ότι πρόκειται να περάσει μέσα από τον στόχο, πρέπει να προσπαθήσει να την αποκρούσει. Αν νομίζει ότι πρόκειται να περάσει έξω από τον στόχο πρέπει να την αφήσει να περάσει ανενόχλητη.
Ο Batter έχει περίπου 0,2 του δευτερόλεπτου να αποφασίσει τι να κάνει με την μπάλα που έρχεται κατά πάνω του με ταχύτητα 42 μέτρων το δευτερόλεπτο.
Η τέχνη του Pitcher που πετάει την μπάλα είναι να ξεγελάσει τον batter που την περιμένει. Να τον κάνει να νομίζει ότι θα είναι εκτός στόχου αλλά να περάσει μέσα από τον στόχο. Ή να τον κάνει να νομίζει ότι θα είναι μέσα στον στόχο και να τον κάνει να προσπαθήσει να την αποκρούσει αλλά να περάσει εκτός στόχου. Ή να είναι τόσο περίεργη μπαλιά σε κίνηση, ή τόσο γρήγορη που να μην την αποκρούσει σωστά.
Αν ο batter προσπαθήσει να αποκρούσει την μπάλα, ο διαιτητής την αποκαλεί strike και αν ακόμα πέρασε έξω από τον στόχο (οπότε θα ήταν ball αν δεν είχε προσπαθήσει να την αποκρούσει ο batter)
Ο batter βγαίνει έξω (χάνει) αν περάσουν τρεις μπάλες strike (τρεις μπαλιές μέσα στον στόχο, προσπάθησε-δεν-προσπάθησε να τις αποκρούσει).
Ο batter κερδίζει αν περάσουν τέσσερεις μπάλες ball (τέσσερεις μπαλιές εκτός στόχου που δεν προσπάθησε να αποκρούσει). Και με την τέταρτη ball μπορεί να περπατήσει ("walk") στην πρώτη βάση.
Δηλαδή, μετράμε τις μπαλιές και το είδος τους:
Όταν ο pitcher έχει ρίξει δυό μπαλιές strike και τρεις ball, το μέτρημα είναι 3-2 (three balls two strikes) και λέγεται "full count". Η επόμενη μπαλιά ή θα είναι strike και ο batter θα βγει "έξω", ή θα είναι ball και ο batter θα κερδίσει την αναμέτρηση.
To αντικείμενο του batter είναι να αποκρούσει την μπάλα, κι από την πρώτη μπαλιά, φυσικά.
Αν αποκρούοντάς την η μπάλα ταξιδέψει έξω, στα αριστερά ή τα δεξιά, του "χωνιού" του γηπέδου, είναι φάουλ. Οι strikes φάουλ δεν μετριούνται εναντίων ή προς κανενός, και η αναμέτρηση συνεχίζεται.
Αν αποκρούοντας την μπάλα η μπάλα ταξιδέψει στην περιοχή του παιγνιδιού, μέσα στο "χωνί", αυτός που την απέκρουσε πρέπει να πετάξει κάτω το μπαστούνι και το κράνος του και να αρχίσει να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορεί προς την πρώτη βάση.
Αν η μπάλα περάσει τα όρια του γηπέδου και βγει απ' έξω, και πέσει στις κερκίδες ή βγει και πέρα από τις κερκίδες έξω στον δρόμο, ο παίκτης που άρχισε να τρέχει μπορεί να ηρεμήσει και να τρέξει θριαμβευτικά, να πατήσει το πόδι του στην πρώτη βάση, μετά στην δεύτερη, μετά στην τρίτη, και να ολοκληρώσει τον κύκλο πατώντας στην βάση της Εστίας.
Αυτή είναι η Home Run. Για κάθε παίκτη που περνάει πάνω από την Εστία, η ομάδα του σκοράρει έναν βαθμό.
Αν όμως η μπάλα δεν βγει από το γήπεδο, τον χώρο του παιγνιδιού, ένα από δύο πράγματα θα συμβούν.
Το ένα θα είναι να την πιάσει στον αέρα κάποιος της ομάδας του pitcher. Τότε ο παίκτης που την απέκρουσε βγαίνει "έξω".
Το άλλο είναι να πέσει η μπάλα στο έδαφος πριν προλάβει κανείς να την πιάσει στον αέρα.
Τότε δημιουργείται ένας αγώνας δρόμου. Ο παίκτης που την απέκρουσε και τρέχει, πρέπει να περάσει από όσες βάσεις μπορεί, πριν η άλλη ομάδα φέρει την μπάλα στην βάση προς την οποία τρέχει.
Αν καταφέρει να φτάσει μόνο μέχρι την πρώτη βάση λέγεται "μονό" (single). Στην δεύτερη βάση διπλό (double) και στην τρίτη βάση τριπλό (tripple).
Καθώς ο παίκτης που απέκρουσε την μπάλα τρέχει, ο παίκτης της αντίθετης ομάδας που έπιασε την μπάλα αφού έπεσε η μπάλα στο έδαφος, πρέπει να την ρίξει γρήγορα στον συμπαίκτη του που βρίσκεται στην βάση προς την οποία τρέχει ο άλλος παίκτης.
Αν ο άλλος παίκτης φτάσει στην βάση προς την οποία τρέχει πριν φτάσει εκεί η μπάλα, είναι ασφαλής ("safe").
Αν φτάσει η μπάλα πρώτη, ο παίκτης που τρέχει είναι έξω ("out") και επιστρέφει στους συμπαίκτες του.
Για να"φτάσει" στην βάση, πρέπει ένα μέρος του σώματός του να την ακουμπήσει. Συνήθως το χέρι του ακουμπάει πρώτο καθώς κάνει βουτιά μπροστά και σέρνεται προς την βάση με την αδράνεια της τρεχάλας. Για να "φτάσει" η μπάλα στην βάση, πρέπει να φτάσει στο χέρι του παίκτη που φυλά την βάση καθώς το πόδι του θα ακουμπά την βάση. Αυτό συμβαίνει καθώς ο παίκτης που τρέχει κάνει βουτιά με το χέρι εκτεταμένο, και ο φύλακας της βάσης ακουμπάει τον ώμο του παίκτη πριν φτάση το χέρι να ακουμπήσει την βάση.
Όταν τελειώσει μια αναμέτρηση, και ένας παίκτης ή βγει έξω ή καταλήξει σε κάποια βάση, ή και χτυπήσει Home Run και σκοράρει, πηγαίνει ο επόμενος παίκτης να προσπαθήσει να αποκρούσει τις επόμενες μπαλιές.
Αν ο επόμενος παίκτης αποκρούσει κι αυτός την μπάλα, αν υπάρχει κάποιος άλλος ήδη σε μια βάση, τρέχουν και οι δύο: αυτός που την απέκρουσε τρέχει προς την πρώτη βάση, και ο άλλος που ήταν ήδη σε κάποια βάση τρέχει προς την επόμενη.
Αν ο παίκτης που ήταν ήδη σε κάποια βάση τρέξει γρήγορα μπορεί να περάσει και την εστία, άρα, αυτός που απέκρουσε αυτή την μπάλα μπορεί να βρεθεί μόνο στην πρώτη βάση, αλλά ο άλλος να σκοράρει.
Ή, μπορεί να τους βγάλουν και τους δύο έξω.
Ένα inning, δηλαδή ένας γύρος του παιγνιδιού, μπορεί να κρατήσει για εννέα μπαλιές το λιγότερο, αν με τρεις απανωτές strikes βγουν έξω τρεις παίκτες.
Ή, μπορεί να κρατήσει μια ώρα και να περάσουν πολλοί, να αποκρούσουν, και να περνάνε βάσεις και Εστία σκοράροντας καθώς η ομάδα που έχει το γήπεδο θα προσπαθεί να βγάλει τρεις συνολικά έξω.
Μετά αλλάζουν οι ομάδες.
Υπάρχουν εννέα γύροι σε ένα παιγνίδι, και ο κάθε γύρος έχει ένα "πάνω" του γύρου για την μία ομάδα και ένα "κάτω" για την άλλη. Ένας γύρος (inning) τελειώνει όταν βγουν έξω τρεις από την μία ομάδα και τρεις από την άλλη. Ένα παιγνίδι χρειάζεται 27 να βγούνε από την μία ομάδα και 27 από την άλλη.
Το παιγνίδι δεν σταματά μέχρι να κερδίσει μια ομάδα, δηλαδή, οι γύροι μπορεί να συνεχιστούν μετά από τον ένατο.
Απλά πράγματα.
Αλλά, αυτά είναι τα πολύ-πολύ βασικά, έτσι για αρχή. Για τώρα.
Πάνω σε αυτό το σκηνικό χτίζονται θρύλοι, μύθοι και ιστορία. Στατιστικές, αριθμοί, όνειρα, αυτοθυσία, είδωλα, τεχνική... τέχνη. Τα παιδιά και οι νέοι μαθαίνουν πως να εργάζονται, πως να συνεργάζονται, πως να είναι υπεύθηνοι. Τι μποτούν να περιμένουν από την ζωή, και τι περιμένει η ζωή από εκείνους.
Ταινίες που πρέπει να δείτε:
The Babe
61*
Eight Men Out
Field of Dreams
The Rookie
A League of their own
The pride of the Yankees
The Jackie Robinson story
For love of the game
Bull Durham
Ο Τεντ Γουίλιαμς των Red Sox
Ο Τεντ Γουίλιαμς των Red Sox και Τζο Ντιμάτζιο των New York Yankees στο Fenway Park
Ο Τεντ Γουίλιαμς και ο Μπέημπ Ρουθ
Ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών ήταν ο Τεντ Γουίλιαμς που έπαιξε όλη την καριέρα του για τις Red Sox από το 1939 εως το 1960. Τα παρατσούκλια του: "The Kid", "The Splendid Splinter", "Teddy Ballgame", "The Thumper" and "The Greatest Hitter Who Ever Lived".
Όταν αποσύρθηκε από το μπέησμπωλ, ο Τεντ Γουίλιαμς ήταν στην Ιστορία τρίτος σε Home Runs πίσω από τον Μπέημπ Ρουθ και τον Τζίμμυ Φοξ. Ήταν η προσωποποίηση του μπέησμπωλ για την Βοστώνη και η Βοστώνη έδωσε το όνομά του σε ένα τούνελ που ενώνει την Βοστώνη με το αεροδρόμιο Λόγκαν.
Το 1991 πήγα ένα βράδυ σε μια μικρή δεξίωση με το τότε αφεντικό μου, και όταν μπήκαμε στο σαλόνι, το αφεντικό μου, κάπου 60 χρονών τότε, μου είπε με κατάνυξη: Τώρα θα γνωρίσεις τον Τεντ Γουίλιαμς. Λίγο αργότερα του έσφιξε το χέρι καθώς κρατούσαμε τα ποτά μας στα αριστερά χέρια, και του είπε δείχνοντάς με μια απαλή κίνηση του κεφαλιού προς τα μένα, "Δημήτρης". Ο Τεντ Γουίλιαμς μου χαμογέλασε, είπε το όνομά μου και σφίξαμε τα χέρια. Μια χειραψία είναι μια στιγμή που μπορεί το χέρι σου να την θυμάται πάντα... Ένα από τα πράγματα που έχει να λέει για μένα ο γιός μου είναι ότι το χέρι μου το έσφιξε το χέρι του Τεντ Γουίλιαμς... Και αισθάνομαι κι εγώ, ότι, για λίγα δευτερόλεπτα, ακούμπησα την Ιστορία --για αγάπη του παιγνιδιού.
Όταν αποσύρθηκε από το μπέησμπωλ, ο Τεντ Γουίλιαμς ήταν στην Ιστορία τρίτος σε Home Runs πίσω από τον Μπέημπ Ρουθ και τον Τζίμμυ Φοξ. Ήταν η προσωποποίηση του μπέησμπωλ για την Βοστώνη και η Βοστώνη έδωσε το όνομά του σε ένα τούνελ που ενώνει την Βοστώνη με το αεροδρόμιο Λόγκαν.
Το 1991 πήγα ένα βράδυ σε μια μικρή δεξίωση με το τότε αφεντικό μου, και όταν μπήκαμε στο σαλόνι, το αφεντικό μου, κάπου 60 χρονών τότε, μου είπε με κατάνυξη: Τώρα θα γνωρίσεις τον Τεντ Γουίλιαμς. Λίγο αργότερα του έσφιξε το χέρι καθώς κρατούσαμε τα ποτά μας στα αριστερά χέρια, και του είπε δείχνοντάς με μια απαλή κίνηση του κεφαλιού προς τα μένα, "Δημήτρης". Ο Τεντ Γουίλιαμς μου χαμογέλασε, είπε το όνομά μου και σφίξαμε τα χέρια. Μια χειραψία είναι μια στιγμή που μπορεί το χέρι σου να την θυμάται πάντα... Ένα από τα πράγματα που έχει να λέει για μένα ο γιός μου είναι ότι το χέρι μου το έσφιξε το χέρι του Τεντ Γουίλιαμς... Και αισθάνομαι κι εγώ, ότι, για λίγα δευτερόλεπτα, ακούμπησα την Ιστορία --για αγάπη του παιγνιδιού.
Έχει πολλά κοινά με το κρίκετ του οποόυ είμαι μανιώδης οπαδός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα.
Καλησπέρα σου! Λένε κάμποσοι ότι το κρίκετ και το μπέησμπωλ έχουν κινές ρίζες κάπου πριν 300 χρόνια. Βέβαια η σημαντική διαφορά είναι οι γουίκετς του κρικετ, και το τρέξιμο σε βάσεις, αλλά υπάρχουν και πολλά κοινά. Εφτά χρόνια στην Αγγλία το γυρόφερνα, και μια φορά μάλιστα παρά λίγο να πάω στο Lords, αλλά δεν "έδεσε"...μου άρεσε η ατμόσφαιρα και η αίσθηση, αλλά κανείς δεν μου είχε εξηγήσει τους κανόνες και δεν το έψαξα από μόνος μου --αλλά βέβαια πάντα διάβαζα τα νέα για τα σημαντικά τεστ με Ινδία, Πακιστάν και λοιπά :-)
ΔιαγραφήΜια άλλη διαφορά είναι ότι ενώ το κρίκετ είναι ένα άθλημα τζέντλεμεν, περισσότερο για την ελιτ, το μπέησμπωλ είναι για όλους, ιδίως τους καθημερινούς ανθρώπους, τα παιδιά και στις φτωχότερες γειτονιές όπου σε άλλα χρόνια παίζανε στικμπωλ με ξύλα που έβρισκαν στον δρόμο γιατί δεν είχαν λεφτά για μπαστούνια. Η μεγαλύτερη περηφάνια ενός γονιού είναι να έρθει κάποιος θυμωμένος στην πόρτα του να του πει ότι ο γιος του, ή η κόρη του, έσπασε κάποιο τζάμι σε κάποιο σπίτι αποκρούοντας μια μπαλιά στον δρόμο :-)
ΔιαγραφήΝομίζω ότι είναι άθλημα για τις ελίτ μόνο στην Αγγλία. Στις υπόλοιπες χώρες που παίζουν είναι λαϊκό άθλημα. Να 'βλεπες πόσοι πακιστανοί/ινδοί μετανάστες στήνουν αυτοσχέδιους αγώνες εδώ. Και έχουν ανεβάσει και ποιοτικά αρκετές ντόπιες ομάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι απόλυτα αλήθεια!
ΔιαγραφήΚαι μάλιστα, πέρα από αυτό, στα διεθνή τεστ η Βρετανία δεν πάει και τόσο καλά πολλές φορές, απ' ότι διαβάζω. Η Αυστραλία έχει πάρει 123 από τα 314 Ashes (και 88 ισοπαλίες). Και τα τελευταία χρόνια το Πακιστάν έχει κερδίσει αρκετά!
:-)