Καλημέρα

Καλημέρα σας :-) Στην προηγούμενη ανάρτηση μάθαμε (μιά και δεν το ξέραμε πριν) ότι η υγεία μιας κοινωνίας έχει ως ενδεικτικό μέτρο το ποσοστό του πόσα χρωστάει σε σχέση με το πόσα παράγει. Επίσης θαυμάσαμε το πως οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ από το 1945 μέχρι σήμερα πάντα κατέβαζαν το ποσοστό, ενισχύοντας την υγεία της χώρας, ενώ από το 1981 και μετά όλοι οι Ρεπουμπλικάνοι το εκτόξευαν στα ουράνια. Πράγμα περίεργο όταν σκεφτεί κανείς ότι οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Ελευθεριακοί απαιτούν να τους εκλέγει ο κόσμος για να σώσουν την χώρα από τους κακούς Δημοκρατικούς.

Αυτά όμως, στην Αμερική. 

Μια άλλη χώρα για της οποίας τα οικονομικά κανείς Έλληνας δεν έχει ιδέα είναι η Ελλάδα.

Το πρώτο πρόβλημα βέβαια, όταν κοιτάζει κανείς στοιχεία για να παρακολουθήσει την ελληνική οικονομία είναι πως τα στοιχεία είναι κατά βάση πλαστά. Όπως κάθε τι το Ελληνικό. Αλλά, τέλος πάντων, τα παρακάτω είναι μια ένδειξη.

Μπαίνει λοιπόν ο Αντρέας και παραλαμβάνει ποσοστό χρέους ως προς το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν στο 25% περίπου. Μέχρι το 1989, το ποσοστό ανέβηκε, επί Ανδρέα, από το 25% στο 75%, με τον Τσοβόλα να τα δίνει όλα.

Η "κόκκινη" περιοχή, πάνω της οποίας το ποσοστό γίνεται επικίνδυνο για μια χώρα είναι τα '70. Δηλαδή, 75%, 80% είναι πια στην επικίνδυνη περιοχή, και ο μόνος δρόμος που επιτάσσεται είναι να κατέβει αμέσως το ποσοστό. Στην Ελλάδα, από το υγιέστατο 25% το 1981 ο Αντρίκος μας ανέβασε στο 75% (άνοδος 150% σε 8 χρόνια) και από το 1989 ουδέποτε χαμήλωσε. Είχαμε 20 χρόνια να το κατεβάσουμε ή να το αναχαιτίσουμε τουλάχιστον, αλλά στου καγιέν την πόρτα όσες θυροκολλήσεις θέλεις κάνε --το καγιέν δεν σταματά.

Οι αριθμοί είναι στο περίπου, μιά που τίμια νούμερα δεν υπάρχουν στο κωλοχανίο -στην πραγματικότητα, ιδίως πριν το 2009, μάλλον είναι υψηλότερα.

1981: 25%
1989: 75%
1994: 100%
1999: 95%
2001: 105%
2004: 98%
2009: 115%
Εδώ είναι που βγήκε ο Γιωργάκης και είπε ότι λεφτά υπάρχουνε.
2010: 130%
2012: 170%

Το 2013 υποτίθεται ότι θα πέσει στο 155%

Μια χώρα με ποσοστό πάνω από 100% απλά δεν είναι ελεύθερη ή ανεξάρτητη μα να χτυπηθούνε κάτω και να αφρίζουν όλοι. Χωνέψτε το. Το ποσοστό δανεισμού επί ΑΕΠ απλά λέει αν είσαι αφέντης ή σκλάβος. Ο τσίπρας για Σπάρτακος δεν μου κόβει. Άλλωστε και η επανάσταση του Σπάρτακου δεν κατέληξε καλά με τους Ρωμαίους.

Ο παραλληλισμός με τις ΗΠΑ είναι ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σήμερα εκεί που ήταν η Ελλάδα το 2009. Η διαφορά είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν παραγωγή. Και ακολουθούν τον νόμο και το σύνταγμα.

Το σημαντικό όταν κοιτάμε τα νούμερα της Ελλάδας είναι να τα καταλαβαίνουμε τα νούμερα στο βάθος των εννοιών τις οποίες αντιπροσωπεύουν. Εφ' όσον το ποσοστό έχει να κάνει με ΑΕΠ, οι παράγοντες οι οποίοι παίζουν είναι το αν αυξάνεται ή όχι η παραγωγή, η οποία με την σειρά της είναι άμεσα συνδεδεμένη και με την ανεργία.

Δηλαδή, και να μείνει στάσιμος ο δανεισμός, ή και αν μειωθεί ο δανεισμός, όταν η παραγωγή πέσει ή/και αν η ανεργία ανέβει, το ποσοστό θα ανέβει. Η εκτόξευση του ποσοστού από 115% το 2009 στο 170% το 2012 δεν οφείλεται μόνο σε αύξηση του δανεισμού αλλά και σε πτώση της παραγωγής και επακόλουθη άνοδο της ανεργίας. Μύθοι επιμένουν ότι η παραγωγή έπεσε και η ανεργία ανέβηκε λόγω του πολύ δανεισμού. Όμως η κοινή λογική προτείνει ότι η παραγωγή πέφτει όταν ΔΕΝ υπάρχει δανεισμός προς τις μονάδες παραγωγής. Δανεισμός υπάρχει πάντα, αν τον θέλεις: απλά, όσο λιγότερο φερέγγυος είσαι τόσο μεγαλύτερο τόκο απαιτούν οι δανειστές εφόσον η έλλειψη φερεγγυότητας από μέρους σου παρουσιάζει μεγαλύτερο ρίσκο για κείνους. Τι ρίσκο; να βγάλεις ας πούμε τον τσίπρα και να μην δούνε δεκάρα. Στους μη φερέγγυους προτείνουν ψηλά επιτόκια. Στην περίπτωση της Ελλάδας οι ελεύθερες αγορές ούτε καν προτείνουν επιτόκιο μια που δεν υπάρχει περίπτωση να ξεπληρωθεί δεκάρα με οποιοδήποτε επιτόκιο, με τα σημερινά φαινόμενα της Ελλάδας. Την Ελλάδα την βγάλανε εκτός αγορών.

Γι' αυτό λένε όλοι ότι θέλουν ανάπτυξη. Η ανάπτυξη σημαίνει περισσότερη παραγωγή, άρα, άμεση πτώση του ποσοστού δανεισμού σε σχέση με το ΑΕΠ, άσχετα με το πόσα δανείζεσαι. Πτώση του ποσοστού σημαίνει χαμηλότερο επιτόκιο σε νέο δανεισμό.

Μιλάνε πολλοί περί τοκογλυφίας των δανειστών μας. Μπούρδες! Τι τόκο θέλετε να σας προτείνουν με 150% ποσοστό δανεισμού προς παραγωγή; Τρελοί είναι εκείνοι, ή εσείς; Ελεημοσύνη θέλετε να σας κάνουν; γιατί; χρωστάνε της γιαγιάς σας; ναι, βέβαια, σας χρωστάνε 70 χρόνια από τον πόλεμο και τώρα το θυμηθήκατε, ξέχασα.

Πράγματι, το κλειδί δεν είναι ο δανεισμός αλλά η παραγωγικότητα, δηλαδή η ανάπτυξη.

Η παραγωγικότητα ανεβαίνει μόνο με δανεισμό, ώστε να επενδύσει η μονάδα παραγωγής περισσότερα από όσα έχει, έτσι ώστε να παράγει και να εισπράξει περισσότερα του χρόνου. Το μυστικό (μην το πείτε σε κανέναν) είναι να δανείζεσαι λιγότερα από όσα περισσότερα πρόκειται να σου αποδώσει σε έσοδα ο δανεισμός. Γιατί, αν δανειστείς περισσότερα από όσα πρόκειται τα δανεικά να σου επιτρέψουνε να βγάλεις, την έβαψες.

Και εδώ είναι που μας χαντάκωσε ο Αντρίκος. Καθώς δανειζότανε, δεν αυξανόταν η παραγωγή αρκετά για να καλύψει το ύψος του δανεισμού. Η παραγωγή αυξήθηκε, αλλά αυξήθηκε δυσανάλογα με τον δανεισμό. Έγεινε, επί Αντρίκου, κακή διαχείρηση της ανάπτυξης καθώς τα δανεικά αντί να μπαίνουν σε παραγωγή μπαίνανε στις τσέπες των ψηφοφόρων οι οποίοι είχαν αποκτήσει φωνή για πρώτη φορά σε δεκαετίες.

Κοντολογίς, το φταίξιμο ανήκει σε μια κοινωνία η οποία επί δεκαετίες φίμωσε τους μισούς της συμπολίτες και τους κράτησε στην σκιά και την φτώχια και την Μακρόνησο, έτσι ώστε όταν εμφανίστηκε ένας λαοπλάνος οι συμπολίτες έριχναν φωτοβολίδες και έβαζαν τα δανεικά στην τσέπη τους αντί να τα βάλουν σε αύξηση παραγωγής ανάλογη του δανεισμού.

Σήμερα πληρώνει η Ελλάδα το γεγονός ότι δεν αναπτύχθηκε επί 30 χρόνια με ρυθμό ανάλογο του δανεισμού. Αλλά, στο τέλος, σε μια χώρα με 85% κατσάβραχα και χωρίς βιομηχανία, με τα βλαστάρια να πρέπει να γίνονται γιατροί και δικηγόροι, ποιά παραγωγή να αναπτύξεις;

Δανεισμός δεν γίνεται δεκτός από του δανειζόμενους όταν τα επιτόκια είναι ψηλά, γι' αυτό και η τωρινή κυβέρνηση κόπτεται να "επιδείξει" βελτίωση και αισιοδοξία ώστε να πέσουν τα επιτόκια της ελεύθερης εκτός μνημονίων αγοράς, και να δανειστούν ξανά για να ανέβει η παραγωγή.

Το κλειδί για την ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι τα φαινόμενα ομαλότητας, υπευθυνότητας, νομιμότητας και ο αέρας αισιοδοξίας.

Το κλειδί είναι τα φαινόμενα. Είναι τόσο απλό.

Ο Ανδρέας έλεγε ψέματα στους Έλληνες και οι επόμενοι έλεγαν ψέματα στους δανειστές. Εν τω μεταξύ οι Έλληνες μάθαιναν σε ένα τρόπο ζωής εκτός της πραγματικότητάς τους. Και τώρα είμαστε στο βάθος του πηγαδιού. Αυτή είναι η κρίση.



υγ. Για να πέσει το ποσοστό κάτω του 100%, με τον δανεισμό να παραμένει στις σημερινές τιμές, η παραγωγή, το ΑΕΠ, πρέπει να αυξηθεί κατά περισσότερο από 50%.

Ντημπέητ: Λεφτά υπάρχουν

Καστελόριζο: Λεφτά δεν υπάρχουν