"Πολιτιστικά"

Κυκλοφορεί αυτή η έρευνα της Καθημερινής σχετικά με την συμμετοχή της κοινωνίας σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπου «πολιτιστικές εκδηλώσεις» χαρακτηρίζονται (και διαχωρίζονται σε):

• Επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, 
• Θεατρικές/χορευτικές παραστάσεις, συναυλίες κλπ., 
• Αθλητικές εκδηλώσεις, 
• Κινηματογράφος.

Ο κόσμος έχει συγκεκριμένο και περιορισμένο χρόνο για τέρψη εκτός εργασίας και εκτός οικογενειακών υποχρεώσεων. Η έρευνα δεν προσθέτει στην εξίσωση το πόσο χρόνο αφιερώνει ο κόσμος στην τηλεόραση και στο ίντερνετ μέσα στο σπίτι αντί να βγει έξω, και γιατί. Επίσης δεν προσθέτει την λεπτομέρεια εκείνων που βλέπουν κινηματογράφο, ή εκπαιδευτικά ντοκυμαντέρ, κλπ., από την τηλεόραση. Προεξοφλείται ότι η έρευνα εστίασε με διαύγεια για τους ερωτηθέντες στο να βγαίνει κανείς από το σπίτι.

Ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι γύρω στα 11.000.000 και οι αποφάσεις για τις παραπάνω δραστηριότητες οφείλεται, λογικά, στους ενήλικες, όχι στους ανήλικους και στους εξαρτώμενους υπερήλικες, άρα, η έρευνα πρέπει να αφορά ένα σύνολο γύρω στα 7.000.000 (και δεν ξέρουμε πόσοι ερωτήθηκαν και από που για να βγουν τα συμπεράσματα).

Από αυτά τα 7.000.000, ένα μέσο ποσοστό γύρω στο 27%, δηλαδή περίπου 1.800.000 άνθρωποι (συν τα ανήλικα παιδιά τους) συμμετέχει σε πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Εκείνοι που δεν συμμετέχουν είναι περίπου 5.200.000 άνθρωποι, ή κάπου 73%.

Γύρω στο 46% δεν συμμετέχουν λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος, και γύρω στο 18% λόγω έλλειψης χρημάτων. Η έρευνα δεν προσδιορίζει αν αυτά είναι ποσοστά επί του συνόλου του πληθυσμού ή επί του συνόλου εκείνων που δεν συμμετέχουν. Δηλαδή, δεν είναι άμεσα εμφανές αν εκείνοι που δεν έχουν ενδιαφέρον είναι  3.200.000 ή 2.400.000.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η έλλειψη χρημάτων σε ένα 18% είναι πολύ μικρό ποσοστό σε χώρα που βρίσκεται σε τέτοια οικονομική κρίση και κρίση ανεργίας. Πάντα και παντού υπάρχουν στρώματα φτωχών. Στην Ελλάδα θα περίμενε κανείς το στρώμα αυτό να ήταν πολύ περισσότερο από περίπου 18%. Δηλαδή ίσως, πιθανώς, εδώ να φαίνεται ότι πολλοί που δεν έχουν λεφτά φτάνουν να πάνε σε πολιτιστικές εκδηλώσεις παρά την δυσκολία;;;

Αυτό που είναι άκρως ενδιαφέρον είναι ότι ένα κοινωνικά συντριπτικό ποσοστό 46%, γύρω στους μισούς, δεν έχουν ενδιαφέρον. (άλλο να μην έχεις λεφτά και άλλο να μην έχεις ενδιαφέρον)

Αυτό που δεν επεξεργάζεται η έρευνα είναι το γεγονός ότι πιθανώς μέρος εκείνων που έχουν «έλλειψη χρημάτων» για πολιτιστικές εκδηλώσεις, έχουν έλλειψη επειδή επέλεξαν να βάλουν ότι λίγα χρήματα είχαν σε έξυπνα τηλέφωνα, κομπιούτερ και τηλεοράσεις.

Αυτό το οποίο δεν αναφέρει η έρευνα είναι ότι παρά την οικονομική κρίση έχουν φυτρώσει σα μανιτάρια, σα φαρμακεία, τα φαγάδικα που κάνουν παράδοση κατ' οίκον για 'κεινους που δεν έχουν ενδιαφέρον να μαγειρέψουν (αλλά έχουν λεφτά να παραγγείλουν έξω).

Άρα, το ποσοστό με καθοριστικό οικονομικό πρόβλημα μπορεί να είναι λιγότερο του 18% και εκείνο με έλλειψη ενδιαφέροντος μεγαλύτερο του 46%. Και, πάντα, δεν είμαστε σίγουροι αν τα ποσοστά αυτά είναι επί του πληθυσμού ή επί των μη συμμετεχόντων.

Οπότε, βάση των παραπάνω ερωτημάτων μπορεί κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι η έρευνα έγινε με πρόχειρα κριτήρια και οργάνωση στοιχείων, δίνοντας έτσι έμφαση και στην πραγματικότητα της μόνιμης Ελληνικής Προχειρότητας, όπου βγάζουμε ένα πρόχειρο συμπέρασμα βασισμένο σε ελλιπείς λεπτομέρειες και στοιχεία, και τρέχουμε σαν να κάναμε επιστημονική ανακάλυψη, τρομάρα μας.

Έστω, όμως, ας κάνουμε την εμφανή ερώτηση:

• Γιατί υπάρχει τόση έλλειψη ενδιαφέροντος;

Η ερώτηση είναι άνευ ουσίας (προσθέτουμε και άλλη προχειρότητα) επειδή δεν έχουμε τα αντίστοιχα στοιχεία για σύγκριση από πριν 7 χρόνια, πριν αρχίσει η κρίση. Χωρίς στοιχεία για σύγκριση δεν είναι δυνατόν να φτάσουμε σε οποιοδήποτε συμπέρασμα σχετικά με την επιρροή της οικονομικής κρίσης επί του αποτελέσματος.

Δεν μπορούμε να αποφανθούμε, βάση της ελλιπούς και πρόχειρης αυτής έρευνας, για το αν η έλλειψη ενδιαφέροντος έχει αυξηθεί ή όχι και κατά πόσο, και, ούτε μπορούμε να πούμε αν η έλλειψη ενδιαφέροντος συνδέεται με την κουλτούρα του Έλληνα ή με την οικονομική κρίση.

Σκέψη: Αν η έλλειψη ενφιαφέροντος ήταν μέρος της κουλτούρας, ρωτάμε γιατί; Από την άλλη, αν η έλλειψη ενδιαφέροντος οφείλεται στην οικονομική κρίση, πρέπει να γνωρίζουμε πόσοι από εκείνους που έχουν έλλειψη χρημάτων δίνουν οικονομική προτεραιότητα σε έξυπνα τηλέφωνα, κομπιούτερ και τηλεόραση αντί για εκδηλώσεις έξω από το σπίτι, και γιατί.

Στην τελική, η έρευνα είναι απλά ελλιπής, άρα προτρέπει σε πρόχειρες και ανυπόστατες υποθέσεις. 

Επίσης, η έρευνα αποδεικνύει, με ένα σκεπτικό ή άλλο, ότι ο Έλληνας απλά δεν δίνει προτεραιότητα σε πολιτιστικές εκδηλώσεις έξω από το σπίτι, πράγμα το οποίο μιλά στο κατά πόσο θεωρεί σημαντική, ο Έλληνας, την συμμετοχή του στα κοινά.

Αν η έρευνα αυτή αποδεικνύει, ή απλά προτείνει οτιδήποτε, αυτό είναι ότι ο Έλληνας δεν δίνει δεκάρα τσακιστή, είτε την έχει είτε όχι, στο να συνυπάρχει ενεργά με τους άλλους Έλληνες στην κοινωνία του. Και δίνει πολύ λιγότερη αξία στον πολιτισμό από όσο δίνει σε άλλα πράματα. Άλλωστε οι αθλητικές εκδηλώσεις είναι μήλα-με-πορτοκάλια απέναντι στις επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία. Και θα ήταν ενδιαφέρον να διαχωρίζαμε πόσοι, από το 33,8% που πάει σε Θεατρικές/χορευτικές παραστάσεις και συναυλίες, πάει σε θεατρικές/χορευτικές παραστάσεις (Σαίξπηρ ή Αλ-τσαντίρι; Λίμνη των κύκνων ή πεντοζάλη;) και πόσοι σε συναυλίες και τι είδους συναυλίες... Μότσαρτ ή ...αγωνιστικά και κομματικά άσματα με μπουζούκι ή/και νταούλια;

Και, παρακαλώ, ξεροψημένη την πίτα, με απ’ όλα και πολύ κόκκινο πιπέρι και έξτρα τζατζίκι!