Μεταλλάξεις

Το πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ του 2016 είναι το τέλειο παράδειγμα της πλήρους μίξης των θετικών και των αρνητικών συστατικών μιας πραγματικής δημοκρατίας.

Μια δημοκρατία, απλά, είναι η κυβέρνηση από τον λαό για τον λαό, όπου οι αποφάσεις χρειάζονται πλειοψηφία έστω και του ενός και όπου η διαμόρφωση αποφάσεων εξαρτάται από την συζήτηση.

Η δημοκρατία, για να λειτουργεί σωστά, πρέπει να επιτρέπει την αυτοκατάλυσή της. Δηλαδή, αν μετά από συζήτηση η πλειοψηφία αποφασίσει να ψηφίσει δικτατορία, αυτό πρέπει να το επιτρέψει η δημοκρατία, κι ας είναι η τελευταία της πράξη πριν αυτοκαταστραφεί. Στην περίπτωση αυτή, το αποτέλεσμα δεν θα οφείλεται σε ανεπάρκεια της δημοκρατίας, αλλά σε ανεπάρκεια του σκεπτικού των ψηφοφόρων. Μάλιστα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η λέξη που χρησιμοποίησα, «ανεπάρκεια» δεν είναι σωστή, επειδή δεν είναι αντικειμενική.

Ένα καλό παράδειγμα υπάρχει στην Ιστορία της Ρώμης. Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία (Ρεπούμπλικα) αποφάσισε και ψήφισε δια των αντιπροσώπων της να δώσει δικτατορικές δυνάμεις στον Ιούλιο Καίσαρα. Ο υιοθετημένος γιός του Ιουλίου, ο Οκτάβιος, ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας και μετονομάστηκε σε Αύγουστος Καίσαρ. Η Ρώμη έγινε Αυτοκρατορία και ποτέ δεν επέστρεψε στην Δημοκρατία.

Όταν ένας λαός αποφασίζει να ψηφίσει δικτάτορες, όπως τον Οκτάβιο, τον Μουσολίνι ή τον Χίτλερ, δεν το κάνει συνειδητά γνωρίζοντας ότι καταλύει την δημοκρατία εις όφελος της δικτατορίας. Το κάνει πιστεύοντας ότι ενεργεί δημοκρατικά επιλέγοντας έναν άνθρωπο τον οποίον δεν έχει κατανοήσει σαν δικτάτορα, αλλά σαν σωτήρα. Μάλιστα, οι Ιταλοί και οι Γερμανοί δεν το κατανόησαν αυτό μέχρι που έχασαν τα πάντα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλοί Ιταλοί ακόμα δεν το έχουν κατανοήσει.

Όμως, όταν ένας λαός αποφασίζει να ψηφίσει έναν δικτάτορα, το γνώριμο σύμπτωμα της πράξης του αυτής είναι ότι ψηφίζει αρνητικά αντί για θετικά. Δηλαδή, ψηφίζει εναντίων κάποιων, όταν ο δικτάτορας έχει δημαγωγικά ενεργοποιήσει τον θυμό του λαού εναντίων «κάποιων άλλων» στους οποίους ρίχνουν το φταίξιμο για τα δεινά τους.

Η ερώτηση φέτος είναι αν η Αμερικανική Δημοκρατία θα επιζήσει.

Αν με την δημοκρατική διαδικασία ο Τραμπ χάσει τις εκλογές. 

Ο Τραμπ είναι ένα σύμπτωμα ασθένειας. 

Αν δεν υπερισχύσει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού της δημοκρατικής κοινωνίας, η ασθένεια θα μεταλλάξει σε αποδεκτή πραγματικότητα δικτατορίας, όπως η αρχαία Ρώμη.