Έχετε πολύ σοβαρότερα προβλήματα, δύστυχοι, από το αν θα έχετε απλή αναλογική ή, αν θα ψηφίζουν από τα 17, ή, όπως προτείνει το ποτάμι, 250 βουλευτές συν 5 ψηφισμένους από Έλληνες του εξωτερικού.
Όσον αφορά την ψήφο από τα 17. Το θέμα δεν είναι από ποια ηλικία είναι ένας άνθρωπος σε θέση πνευματικής και εγκεφαλικής εξέλιξης ώστε να ψηφίζει υπεύθυνα. Άλλοι είναι έτοιμοι στα 14. Άλλοι φτάνουν στα 64 κι’ ακόμα μαλακίζονται. Το θέμα είναι να μην πολιτικοποιηθεί εντελώς το Λύκειο! Για να ψηφίσει κάποιος θα έπρεπε απλά να έχει απολυτήριο Λυκείου, είτε είναι 17, είτε 18, είτε 19, ή να έχει εγκαταλείψει την εκπαίδευση και να εργάζεται (αποδεδειγμένα). Φαντάζεστε σχολεία να κάνουν μάθημα όταν οι μαθητές θα οργανώνονται για πολιτικοί ψηφοφόροι στην 3η Λυκείου; Ο μόνος λόγος για να δοθεί ψήφος στα 17 είναι για να βγάλουν ακόμα περισσότερα λεφτά τα φροντιστήρια –μπούχαχαχαχα…
Όσον αφορά την μείωση των Βουλευτών κάτω από 300, δεν είναι κακή ιδέα.
- Στην Βρετανία το κάθε ένα από τα 650 Μέλη του Κοινοβουλίου (βουλευτές) αντιπροσωπεύει κάπου 99.000 πολίτες.
- Στις Ομοσπονδιακές ΗΠΑ ο κάθε ένας από τους 435 Αντιπρόσωπους (βουλευτές) αντιπροσωπεύει περίπου 734.000 πολίτες.
- Στην Γαλλία το κάθε ένα από τα 577 Μέλη της Εθνικής Συνέλευσης (βουλευτές) αντιπροσωπεύει γύρω στους 111.000 πολίτες.
- Στην Ιταλία ο κάθε ένας από τους 630 Εκπροσώπους (βουλευτές) αντιπροσωπεύει γύρω στους 93.000 πολίτες.
- Στην Ελλάδα ο κάθε ένας από τους 300 βολευτές (βουλευτές) αντιπροσωπεύει γύρω στους 36.000 πολίτες, το εν τρίτο και λιγότερο από οπουδήποτε αλλού.
Νισάφι!
Σε σύγκριση με τις άλλες χώρες θα μπορούσατε να έχετε μόνο 100-150 βουλευτές να βολεύονται λιγότεροι ρε γαμώτο!
Αλλά το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι η Βουλή και τα ψηφίσματά της είναι για τα μάτια και για να τα χάβουνε μωροί. Όταν ένας βουλευτής διαγράφεται αν δεν ψηφίσει με τον αρχηγό του κόμματός του, και όταν κανείς βουλευτής δεν ψηφίζει ποτέ με άλλη ομάδα, τι σημαίνουν οι ψηφοφορίες να σας χαρώ; Μόνο αρχηγοί κομμάτων χρειάζονται στο Ελλαδιστάν, και εφ’ όσον πάντα η πλειοψηφούσα κυβέρνηση κερδίζει την όποια ψηφοφορία, ούτε αρχηγοί κομμάτων χρειάζονται παρά μόνο πρωθυπουργός, ή, για όσους φαντασιώνονται τους αρχαίους υμών προγόνους, ένας Σατράπης ή Τύραννος και τελειώσαμε, και είμαστε και ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, αντί αυτό το σπαρταριστό και υποκριτικό σύστημα που έχετε τώρα. Τσίπρας για πάντα! Άλλωστε, και τους 300 στις Θερμοπύλες ένας Εφιάλτης τους γάμησε.
Όσο για την ψήφο του εξωτερικού, τι την θέλετε; Αφήστε μας εμάς ήσυχους εκεί που ήμαστε, να ψηφίζουμε στην χώρα που επιλέξαμε να ανήκουμε, η οποία και μας επιτρέπει να ψηφίζουμε στην περιφέρεια που ανήκουμε από μακριά, όπου στην υδρόγειο και να βρισκόμαστε. Ο κύριος Ποτάμι θέλει και σε αυτό να βγάζει τους ψωριάρηδες χώρια, με 5 ιδιαίτερους βουλευτές σε 255; Κοίτα να δεις κυρ’ ποταμέ μου: αν μας θέλεις να έχουμε τους δικούς μας βουλευτές, θα μας δώσεις εκείνους που μας αντιστοιχούνε. Με τουλάχιστον 2.000.000 ψηφοφόρους στο εξωτερικό (για να μην πω περισσότερους), αντιπροσωπεύουμε το 23% των ψηφοφόρων μάτια μου, όχι το 2%. Γι’ αυτό δεν μπορείτε να δώσετε ψήφο σε εμάς. Γιατί η ψήφος μας κανονικά είναι το 23% του αποτελέσματος! Τι! Θα παίζετε τον Καραγκιόζη προεκλογικά στα εντός, υποσχόμενοι στους δυστυχισμένους πεδιάδες γεμάτες λαγούς και εργοστάσια που να φτιάχνουν πετραχήλια, και μετά θα έρχονται τα 23% απ’ όξω να σας χαλάνε την πιάτσα;
Και πάμε στην απλή αναλογική. Τι νομίζετε κακομοίρηδες; Ότι 11.000.000 νοματαίοι, 6.500.000 ψηφοφόροι θα λειτουργούν σαν την Εκκλησία του Δήμου με βοή; Πως θα σχηματιστεί κυβέρνηση, ρε, όταν κανείς ποτέ δεν θα παίρνει αρκετά ούτε για να ονειρευτεί αυτοδυναμία. Και πόσα κόμματα θέλετε να συνεργάζονται μαζί όταν θα έχουν ψήφους απλής αναλογικής; 3-4 κόμματα κυβέρνηση και 4-5 κόμματα αντιπολίτευση;
Μήπως θα ήταν λίγο πιο ώριμο και ενήλικο χρυσά μου, και σωστότερη αριθμητική, να συλλογιστείτε πως η πολυφωνία πρέπει να λειτουργεί σαν πυραμίδα, και να υπάρχουν μόνο δύο κόμματα επάνω, στην Βουλή, όπου το κάθε κόμμα θα αποτελείται από δυνάμεις που θα τα έχουν βρει ενήλικα πριν φτάσουν σε εθνικές εκλογές; Και οι βουλευτλες να είναι ελεύθεροι να ψηφίζουν σε κάθε τι κατά συνείδηση και όχι υπόχρεα με τον τσομπάνη; Όπως στις ΗΠΑ ή το ΗΒ φερ’ ειπείν.
Διότι, αυτές οι εντολές για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας είναι για το θέατρο σκιών «Ο Καραγκιόζης». Μητσοτάκης και Φλωράκης; Σαμαράς και Βενιζέλος; Τσίπρας και Καμμένος; Μα σοβαρολογείτε;
Και γιατί δεν έχουν υπάρξει κυβερνήσεις συνεργασίας όπου να συνεργάζονται κόμματα που να είναι κοντύτερα, ιδεολογικά, το ένα στο άλλο; Γιατί στο Ελλαδιστάν πιο εύκολα θα βρείς κάποιον που να θέλει να κάνει το κομμάτι του ξέροντας ότι ποτέ δεν θα του βγει αλλιώς, κι' ας συμμαχήσει με εκείνον που θεωρεί "διάολο", παρά να βρεις δυό Ρωμιούς με κοντινές ιδεολογίες που να δεχτεί ο ένας να είναι από πάνω του ο άλλος. Πριτς!
Και γιατί δεν έχουν υπάρξει κυβερνήσεις συνεργασίας όπου να συνεργάζονται κόμματα που να είναι κοντύτερα, ιδεολογικά, το ένα στο άλλο; Γιατί στο Ελλαδιστάν πιο εύκολα θα βρείς κάποιον που να θέλει να κάνει το κομμάτι του ξέροντας ότι ποτέ δεν θα του βγει αλλιώς, κι' ας συμμαχήσει με εκείνον που θεωρεί "διάολο", παρά να βρεις δυό Ρωμιούς με κοντινές ιδεολογίες που να δεχτεί ο ένας να είναι από πάνω του ο άλλος. Πριτς!
Δουλειά δεν είχε ο διάολος, γαμούσε τα παιδιά του. Τι σας φταίνε ορέ τα παιδιά σας; Όσον αφορά το εκλογικό σύστημα, άντε κάντε ένα δημοψήφισμα να βγει ότι θέλει ο τσίπρας να τελειώνετε.
Υ.Γ. Όπως είχα προτείνει και άλλοτε αλλού, και αποδίδω το κόπυράιτ στον καταπληκτικό Αμερικανό κωμικό Λούης Μπλάκ, υπάρχει και άλλη λύση για εκλογικό σύστημα:Στο σύνταγμα, βρίσκουμε το παιδάκι κάτω των 6 στο οποίο έχουν πάει τα περισσότερα περιστέρια ακριβώς 12 μεσημέρι επέτειο Πολυτεχνείου. Του δίνουμε μια μπαλίτσα πλαστελίνη να την πετάξει από 3 μέτρα σε ένα χάρτη της Ελλάδας. Σε όποιο σημείο του χάρτη κολλήσει η πλαστελίνη*, εκεί ρίχνουμε, από αεροπλάνο, με αλεξίπτωτο, μια μαϊμού. Όταν η μαϊμού προσγειωθεί θα αρχίσει να περπατάει και να ψάχνει κάποιον να την ταΐσει. Αργά ή γρήγορα θα βρει κάποιους ανθρώπους, κάπου. Όποιου το χέρι πιάσει πρώτο η μαϊμού, αυτός γίνεται πρωθυπουργός. Δεν χρειάζονται βουλευτές, μια και όλοι ψηφίζουν με τον πρωθυπουργό (ή διαγράφονται) ούτως ή άλλως, και δεν χρειάζονται κόμματα αντιπολίτευσης γιατί ποτέ δεν παίρνουν περισσότερους ψήφους από τον πρωθυπουργό. Έτσι γλυτώνουμε πρώτα-πρώτα πολλούς μισθούς, για να μην σου πω και πόσες ώρες καναλιού της Βουλής.
*Αν η πλαστελίνη κολλήσει σε μπλε (θάλασσα) γίνονται επαναληπτικές.
όσο λιγότεροι τόσο αδυνατίζει το σύστημα. με τούτη την οπτική αν γίνει αυτό ΕΧΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΕΣ ΕΞΕΡΕΡΣΕΙΣ και απειθαρχία του Ελληνικού λαού... για μένα δεν θα είναι καθόλου κακό..
ΑπάντησηΔιαγραφήστο ζήτημα των λυκείων θα μου επιτρέψετε να πω ότι ΌΛΗ Η ΧΩΡΑ καθορίζετε από την πολιτικοποίηση των Λυκείων και Γυμνασίων παλαιότερα. Η εθνικόφρων ΡΑΝ συγκρότησε ΌΛΗ της την ενέργεια στα γυμνάσια λύκεια και με την δύναμη αυτή ΔΙΕΣΩΣΕ όλο το κέντρο των Αθηνών από τους κομμουνιστάς όπως λέγαν
'Υστερα όλη η Αθήνα ΞΑΝΑ από εθνικοφροσύνικη άποψη συνταράχτηκε από τους αγώνες των μαθητών εξ αιτίας του Κυπριακού. Οι χώρες της Μεσογείου θέμε δεν θέμε έφτιαχναν το πολιτικό προσωπικό από τον
στρατό, τα γυμνάσια και τα γαλλικά πανεπιστήμια... τώρα ατυχώς από τα αγγλοσαξωνικά ΌΣΟ Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΘΡΑΝΙΑ ΔΕΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΕΙΤΕ ΤΟΣΟ ΘΑ ΞΕΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ... δείτε τα χάλια της Κύπρου που δεν παράγει πολιτικούς από την μανιέρα που είχε από την δράση των δεξιών στα γυμνάσια
Όσο αδυνατίζει το σύστημα Akrat, τόσο δυνατότερη φωνή έχει ο λαός. Συμφωνούμε. Και στην προκειμένη συζήτηση περί αριθμού βουλευτών, το παράδοξο είναι πως όσο περισσότερους πολίτες αντιπροσωπεύει ο κάθε βουλευτής, τόσο περισσότερος έλεγχος γίνεται από τους πολίτες στο σύστημα. Είμαστε μια μικρή χώρα στην οποία μια τόσο «μεγάλη» κυβέρνηση με 300 βουλευτές από 36.000 πολίτες ο καθένας είναι υδροκέφαλη.
ΔιαγραφήΚαι τους ψήφους του εξωτερικού, κι ας είναι γραμμένοι στο σύνταγμα, έχουν ευνουχιστεί από όλες τις κυβερνήσεις ακριβώς επειδή οι πολιτικάντηδες δεν θέλουν να ρισκάρουν την αβέβαια ψήφο ενός σώματος που θα αποτελούσε το 20%-25% του συνόλου!
Επίσης, στην ίδια συζήτηση βρίσκεται και η Β’ Αθηνών: ένα ανοσιούργημα το οποίο υφίσταται επειδή ο μισός σχεδόν πληθυσμός μιας χώρας είναι στην περιοχή πρωτευούσης.
Εγώ προσωπικά πήγα σε ακριβό Γυμνάσιο (νυν Λύκειο) στην Αθήνα που έβαζαν και θείοι και γιαγιάδες το χέρι στην τσέπη τους για τα δίδακτρα τα οποία ήταν πολλά για μας, και οι συμμαθητές μου ήταν από οικογένειες πολύ πιο ευκατάστατες από την δική μου, όμως, περιέργως, το αν-βογκ πράμα για τους συμμαθητές μου στις τελευταίες τάξεις ήταν η αριστερά και ο κομουνισμός. Ήταν μόδα. Και μου ‘ρχότανε εμετός γιατί και στα 16 μού ‘κοβε να σκεφτώ ότι περί κάποιας υποκρισίας πρόκειται, ή στην καλύτερη περίπτωση, επρόκειτο για… «κουμουνιστές» με το μέλλον τους εξασφαλισμένο στην επιχείρηση του μπαμπά... Η εμπειρία η δική μου επί του προκειμένου διαφέρει από την περιγραφή σου, αλλά είμαι ο πρώτος που θα παραδεχτώ ότι η οπτική μου ήταν περιορισμένη σε αυτά που έβλεπα άμεσα μπροστά μου.
Και έχεις δίκιο βεβαίως ως προς το ότι τα Λύκεια έιναι ήδη πολιτικοποιημένα. Απλά, λέω, φαντάζεται κανείς πόσο περισσότερο και άμεσα πολιτικοποιημένα θα γίνουν τα Λύκεια όταν οι μαθητές ψηφίζουν καθώς είναι ακόμα στην 2α ή 3η Λυκείου;
για να δούμε λοιπόν
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως όσοι μένουν στα Λύκεια στην χώρα (όλο και πιότεροι λακίζουν για μεροκάματο ή φραπέ) είναι βαθύτατα συντηριτικοί. έτσι είναι γύρους κάμει η ζωή
Οι νεαρότερες ηλικίες είναι πάντα περισσότερο «των άκρων»… Προσθέτουμε σ’ αυτό και το ότι τα σχολεία κανονικά θα έπρεπε να ήταν σχολεία αντί για φούρνοι στους οποίους να πηγαίνουμε να ψηθεί το γιαχνί, και οπωσδήποτε υπάρχουν επιχειρήματα που να μετατοπίζουν την συζήτηση από «ηλικία» σε «ιδιότητα»…
Διαγραφήα για τους ψήφους του εξωτερικού τι να πω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΟΒΟΝΤΟΥΣΑΝ την Αυστραλία και δεν δίναν ψήφο... Είχε πολλούς μειονοτικούς με Ελλήνικος διαβατήρια (σλαυομακεδόνες) το αμέρικα δεν το φοβόντουσαν
Τώρα μόλις είχα γράψει το παρακάτω στο Φέησμπουκ μου:
ΔιαγραφήΒλέπω τον τελευταίο καιρό μια «κίνηση» που απαιτεί να δοθεί ψήφος στους Έλληνες του Εξωτερικού. Αυτό απλά δεν είναι ρεαλιστικό ούτε εφικτό. Το απόδημο εκλογικό σώμα άλλων χωρών φτάνει γύρω στο 1% έως 3% των ψηφοφόρων μιας χώρας. Για την Ελλάδα, το απόδημο εκλογικό σώμα φτάνει γύρω στο 20% με 25% του εκλογικού σώματος, κάπου 2.000.000 «ψηφοφόροι» στο εξωτερικό με περίπου 6.500.000 ψηφοφόρους μέσα στην χώρα. Δηλαδή, ο απόδημος Ελληνισμός θα έπαιζε ένα καθοριστικό ρόλο στις εκλογές της χώρας. Πόσο δίκαιο είναι αυτό για τους ψηφοφόρους που ζουν μέσα στην Ελλάδα;
Φυσικά, οι Έλληνες του εξωτερικού χωρίζονται σε 1) εκείνους που βρίσκονται «έξω» προσωρινά, 2) σε εκείνους που μετανάστευσαν μονίμως, και 3) σε εκείνους που γεννήθηκαν στο εξωτερικό. Θα έπρεπε να υπάρξουν κανόνες για το ποιοι μπορούν να ψηφίσουν (π.χ., το ΗΒ δέχεται ψηφοφόρους που βρίσκονται στο εξωτερικό λιγότερο από 15 χρόνια). Με ποιανού τα κριτήρια και αποφάσεις θα αφαιρείτο το δικαίωμα ψήφου από μεγάλο μέρος του απόδημου Ελληνισμού; Πόσο δίκαια θα είναι τα κριτήρια για τους Έλληνες του Εξωτερικού;
Το να ψηφίζει τέτοιος μεγάλος αριθμός σε προξενεία (από όπου σε κάποια χώρα ζουν και πρέπει να φτάσουν σε κάποιο προξενείο) είναι αστείο. Θα έπρεπε να μπορούν να ψηφίζουν από το ταχυδρομείο ή από το κομπιούτερ τους (εγώ φερ’ ειπείν όταν δεν είμαι στις ΗΠΑ ψηφίζω στην πόλη μου στην Μασαχουσέτη από το κομπιούτερ μου όπου και να είμαι). Ποιος θα οργανώσει τέτοιο πράγμα; Εκείνοι που «έχτισαν» την ιστοσελίδα Taxis της εφορίας; Ποιόν δουλεύουμε;
Τελικά πολύ φοβάμαι ότι η κίνηση για ψήφο στους Έλληνες του Εξωτερικού δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Karagioz Berdé: The Next Generation, όπου, από τα πούλμαν που κουβάλαγαν κρέας από την επαρχία, θα έχουμε φτάσει στο να πιάνει εξωτερικούς ψήφους το πιο επιτήδειο και συνδεδεμένο «κόμμα» (το κόμμα σε εισαγωγικά).
Respectfully, δε μας αφήνετε ήσυχους εκεί που επιλέξαμε να ζούμε;…
Καλημέρα Δημήτρη μου. Δεν έχει σχέση με το κείμενο σου το σχόλιο. Περνάω και περιμένω να διαβάσω τόσες μέρες κάτι για το φοβερό περιστατικό που συνέβη στην Αμερική, όταν αστυνομικοί συνέχισαν να δολοφονούν αθώους κι άοπλους μαύρους, κ μπροστά σε πολίτες με κινητά, κάτι που έπειτα οδήγησε σε ακόμα περισσότερους θανάτους από τρελούς στο Ντάλας. Και βέβαια για το απίστευτο περιστατικό μίσους στο Ορλάντο. Περίμενα να είσαι συγκλονισμένος και ανέμενα τις σκέψεις σου. Ακόμη κ από απόσταση να τα βλέπεις αυτά σε σοκάρουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σου αγαπητή μου Roadartist :-) και σ’ ευχαριστώ για την προτροπή που την χρειαζόμουνα… Σκέφτομαι από καιρό τι να γράψω, και ο λόγος που δεν έχω ολοκληρώσει κάτι είναι γιατί όταν ξεκινώ, για να βγει, πρέπει να έχω στο μυαλό μου μια ενότητα σκεπτικού. Ενότητα δεν βγαίνει γιατί, πάνω στο θέμα το οποίο αναφέρεις δεν μπορεί κανείς να αποκρυσταλλώσει μόνο ένα γεγονός χωρίς συνδέσεις σε άλλα, και, μέχρι να δώσει κανείς μια μορφή σε μια ολοκληρωμένη σκέψη γίνεται κάτι καινούργιο που προσθέτει στην σκέψη… Από ανάρτηση θα γινόταν βιβλίο, και από βιβλίο θα κατέληγε Ιστορία της Ανθρωπότητας. Πάντως πιθανόν η επόμενη ανάρτηση να είναι μια απόπειρα να γραφτεί κάτι πάνω σε αυτά και εδώ… Νά ‘σαι καλά :-)
Διαγραφή