Σάρκα

Κόλαση ή Παράδεισος; Σατανάς ή Θεός; Αμαρτία ή Αγιοσύνη; Σάρκα ή Πνεύμα;

Λέγεται ότι ο φόβος του θανάτου μας κρατά ζωντανούς. Λέγεται, στον Χριστιανισμό, ότι ο Θεός δημιούργησε τον Σατανά, και υπάρχουν παρεμφερείς, παράλληλες ή σχετικές εικονογραφήσεις σε όλες τις φιλοσοφίες και θρησκείες.

Ίσως όμως ο Θεός να δημιουργήθηκε για να υπάρχει αντιπαράθεση στον Σατανά. Και τότε, εφ’ όσον ο Άνθρωπος δημιούργησε τον Θεό κατ’ ομοίωσή του, είναι άραγε ο ίδιος ο Άνθρωπος ο παροιμιώδης «Σατανάς», ή «Εοσφώρος», ή «Διάβολος»;

Παραδόξως η αρχική έκδοση του Μονοθεϊσμού στις Αβρααμικές θρησκείες, ο Ιουδαϊσμός, δεν συμπεριελάμβανε κάποιον «Διάβολο» στην αφήγησή του. Όπως, ο Ιουδαϊσμός, δεν συμπεριελάμβανε και την έννοια του Προπατορικού Αμαρτήματος. Αυτά είναι προσθέσεις του Χριστιανισμού και αργότερα του Ισλάμ.

Ο Διάβολος κυβερνά την σάρκα ενώ ο Θεός το πνεύμα. Η Ύπαρξη είναι ο συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ σάρκας και πνεύματος, όπου ο Διάβολος, μέσω της σάρκας προσπαθεί να «διαβάλλει», να «συκοφαντήσει» τον Θεό, επιχειρώντας να ευνουχίσει την όποια δύναμη μπορεί να έχει το πνεύμα επί της σάρκας.

Και η επιστήμη, αλλά και η θρησκείες, αναγνωρίζουν ότι η δημιουργία και ύπαρξη της σάρκας προηγήθηκε του πνεύματος. Εν αρχή ην ο Λόγος, όπου η αρχή, όμως, είναι η στιγμή της απόκτησης αυτοσυνείδησης από την σάρκα. Την στιγμή που η σάρκα έφτασε στο σημείο να κατανοήσει εαυτόν ως ανεξάρτητη οντότητα, κατανόησε ότι ήταν γυμνή, και θέλησε να καλύψει την γύμνια της (με ένα φύλλο συκής»). Εκείνη ήταν η στιγμή, στην εικονογράφηση της αφήγησης, που ακαδημαϊκά, αλλά και πρακτικά, διαχωρίστηκε η σάρκα από το πνεύμα.

Το πνεύμα τείνει να «κοιτάζει» προς τα «επάνω», προς τα «υψηλά». Ενώ η σάρκα μας καλεί να θρέψουμε και να τέρψουμε την φύση της ωθώντας μας προς τα «κάτω», προς τα «χαμηλά».

Θα μπορούσε δηλαδή να προτείνει κανείς, όχι μόνο ότι ο «Διάβολος» προηγήθηκε του «Θεού», αλλά και ότι θεωρήθηκε «Διάβολος» μόνο σε αντιπαράσταση με τον «Θεό». Ότι, δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει «ο ένας» χωρίς «τον άλλον», η σάρκα χωρίς το πνεύμα --ότι ο Διάβολος και ο Θεός είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: της Συνειδητής Ύπαρξης. Όπου ο «Διάβολος» είναι η ύπαρξη και ο «Θεός» η συνείδηση.

Η ανθρωπότητα έχει περάσει τον χρόνο από την αυτοσυνείδησή της μέχρι σήμερα, με ένα δόγμα θρησκείας ή άλλο, με μία διδαχή φιλοσοφίας ή άλλη, πιστεύοντας ότι η σάρκα και το πνεύμα είναι χωριστά και εχθροί. 

Η Φιλοσοφία, τα τελευταία 3.000 χρόνια, έχει προσπαθήσει να προσδιορίσει την αιώνια μάχη μεταξύ σάρκας και πνεύματος, και την ίδια στιγμή έχει, ίσως ακούσια, συμβάλει στην απόπειρα ένωσης των δύο σαν όψεις του ίδιου νομίσματος. Καθώς η θρησκεία τις κρατά επιμελώς χωριστές και αντιτιθέμενες.

Η αξία μιας σκέψης δεν μπορεί να εξαρτάται μόνο από το πόσο «ψηλά» μπορεί να φτάσει. Μια σκέψη που δεν μπορεί να είναι γνωστή και κατανοητή από όλους τους ανθρώπους καταλήγει ελιτιστική. Για να έχει μια σκέψη πραγματική αξία πρέπει να έχει την δυνατότητα να φτάσει σε όλους τους ανθρώπους και να γίνει κατανοητή από όλους τους ανθρώπους (ή τουλάχιστον μια συντριπτική πλειοψηφία ανθρώπων), είτε συμφωνούν είτε όχι, με την σκέψη αυτή.

Ο ελιτισμός της φιλοσοφίας (που χρειάζεται παιδεία, θάρρος και αντικειμενικότητα) δεν χαρίζει εαυτόν σε αυτή την έννοια.

Ο ελιτισμός της επιστήμης (που χρειάζεται παιδεία, θάρρος και αντικειμενικότητα) δεν χαρίζει εαυτόν σε αυτή την έννοια.

Η δικτατορία του δόγματος μιας θρησκείας (που αντιτίθεται στην παιδεία, το θάρρος και την αντικειμενικότητα) δεν χαρίζει εαυτόν σε αυτή την έννοια.

Η μόνη ανθρώπινη πρακτική που μπορεί να ξεπεράσει τα όρια της ανάγκης για παιδεία, θάρρος, αντικειμενικότητα, και να είναι δεκτή ως ακίνδυνη και από τις θρησκείες είναι η κατ’ εξοχήν ανθρώπινη ικανότητα δημιουργίας αφηγήσεων. Παραμυθιών.

Τα παραμύθια είναι ίσως εκείνα που μπορούν να φτάσουν σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα παιδείας, θάρρους, αντικειμενικότητας ή ανάγκης υποταγής στην μητρική αγκαλιά ενός δόγματος.

Τα παραμύθια που φαίνονται ακίνδυνα, επειδή δεν παριστάνουν πως είναι «σημαντικά», αλλά, για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι ελεύθερα να μιλήσουν χωρίς φόβο.

Παραμύθια που μπορούν να προτείνουν στον κόσμο να ονειρευτεί άφοβα.

Και όταν τα παραμύθια έχουν όλα αυτά τα συστατικά, τότε, είναι πιο αποτελεσματικά, για το σύνολο της κοινωνίας, από οποιονδήποτε φιλόσοφο, επιστήμονα ή θρησκειοποιό.

Κατά την γνώμη μου, η ανθρωπότητα, μέχρι σήμερα έχει επιδείξει ένα όραμα, υψηλότερο αλλά και κοντύτερα στην φύση του ανθρώπου από όλα τα άλλα, και χωρίς να φοβάται την σάρκα ή να την ξεχωρίζει από το πνεύμα... Στην  δική μου εκτίμηση, πιο σημαντικός από τον Πλάτωνα, τον Σόπενχάουερ, τον Άινστάιν, τον Παύλο από την Ταρσό, τον Καντ, τον Μαρξ ή οποιονδήποτε άλλον, θα μείνει ο Τζην Ρόντενμπέρυ.

Όταν κάποτε, στους αιώνες που έρχονται, η ανθρωπότητα ίσως καταφέρει να δραπετεύσει από την καινούργια Εποχή Σκοταδισμού στην οποία έχουμε ήδη εισέλθει, το όραμα το οποίο θα επιλέξει για την καινούργια της Αναγέννηση θα είναι η κοινωνία ανθρώπων, τα ιδανικά, η ηθική, η πολιτική, η ανθρωπιά, τα οικονομικά, οι ιδέες που χαρτογραφήθηκαν τόσο λεπτομερώς στο «σύμπαν» του Τζην Ρόντενμπέρυ, Ταξίδι στ’ Αστέρια: Star Trek, και, ιδίως, Star Trek, The Next Generation.

Το Ταξίδι στ’ Αστέρια ήταν μια προσπάθεια να πούμε ότι η ανθρωπότητα θα φτάσει στην ενηλικίωση και στην σοφία την ημέρα που θα αρχίσει όχι μόνο να επιδεικνύει ανεκτικότητα, αλλά θα αρχίσει να βρίσκει μια ιδιαίτερη απόλαυση στις διαφορές ιδεών και διαφορετικά είδη ζωής. Αν δεν μάθουμε να χαιρόμαστε αυτές τις μικρές διαφορές, να απολαμβάνουμε αυτές τις μικρές διαφορές, μεταξύ μας, στο είδος μας εδώ σε αυτόν τον πλανήτη, τότε δεν μας αξίζει να πάμε στο διάστημα και να συναντήσουμε την ποικιλία (και διαφορετικότητα) που σχεδόν σίγουρα υπάρχει εκεί.

Τζην Ρόντενμπέρυ

Εργαζόμαστε για να καλυτερεύσουμε τους εαυτούς μας και την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Κάπταιν Ζαν Λουκ Πικάρ, Star Trek, The Next Generation

Μα… μα αυτό είναι κομουνισμός! 

Όχι, δεν είναι. 

Η Ομοσπονδία (πλανητών) είναι μια πρώτη μετά-έλλειψης κοινωνία που εξελήχθηκε από δημοκρατικό καπιταλισμό. Είναι, κατά βάση, Ευρωπαϊκός σοσιαλιστικός καπιταλισμός, τόσο εκτεταμένος/ανεπτυγμένος που κανείς δεν χρειάζεται να εργαστεί αν δεν το επιθυμεί. 

Ρικ Γουέμπ, Τα Οικονομικά του Ταξιδιού στ' Αστέρια

Star Trek, 1966

Star Trek, The Next Generation, 1987

Star Trek, Deep Space Nine, 1993

Star Trek, Voyager, 1995

Star Trek, Enterpsise, 2001

Star Trek, Reboot, 2009

Οι ηθοποιοί του αρχικού Star Trek μπροστά στο διαστημικό λεωφορείο Enterprise, 17/9/1976

Το διαστημικό λεωφορείο Enterprise, 1976

USS Enterprise, 1966

Enterprise "A", 1979 πρώτη κινηματογραφική ταινία: Star Trek, The Motion Picture

Enterprise "D", 1987

Enterprise "E", 1996

Enterprise reboot, 2009

Υπολοχαγός Ουχούρα και κάπταιν Τζέημς Τ. Κερκ.
Το πρώτο διαφυλετικό φιλί στην ιστορία της τηλεόρασης.
22 Νοεμβρίου 1968
Σαιζόν 3, Επεισόδιο 10: "Τα θετά παιδιά του Πλάτωνα" (Plato’s stepchildren)

Η ηθοποιός Νισέλ Νίκολς δεν ήθελε να παίξει την υπολοχαγό Ουχούρα, υπεύθυνη για τις τηλεποικινωνίες του Αστρόπλοιου Enterprise. Άλλαξε γνώμη όταν ο Dr. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ της εξήγησε πόσο σημαντικό θα ήταν για το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να υπάρχει μια μαύρη ηθοποιός σε μία τηλεοπτική σειρά με λευκούς ηθοποιούς, και σε ρόλο με σημασία στην πλοκή αντί απλά σαν «μπιμπλό». 

Αργότερα, μια μέρα στο γραφείο του Τζην Ρόντενμπέρυ, καθώς συζητούσαν για το σενάριο ενός συγκεκριμένου επεισοδίου, η Νισέλ, σε μια στιγμή συνειδητοποίησης, απάντησε στον Τζην: «Δεν γράφεις επιστημονική φαντασία! Γράφεις ηθική». Ο Τζην της χαμογέλασε.

STAR TREK

6 τηλεοπτικές σειρές (μία με κινούμενα σχέδια) 719 επειδόδια

13 κινηματογραφικές ταινίες

50 χρόνια

Για τα 50 χρόνια από την πρώτη μετάδωση του Star Trek,

Η τρίτη ταινία του καινούργιου παράλληλου σύμπαντος του κόσμου της Ομοσπονδίας των Πλανητών:

Star Trek, Beyond

Τόση είναι η βαθιά πολιτιστική επιρροή του σύμπαντος του Τζην Ρόντεμπέρυ που πέρα από τις 6 τηλεοπτικές σειρές και 13 κινηματογραφικές ταινίες, και πέρα από τα βιντεοπαιγνίδια, οι φίλοι του Star Trek κάνουν εράνους και γυρίζουν ταινίες και τηλεοπτικές σειρές ακολουθόντας τις έννοιες, ιδέες και γραφή του Τζην Ρόντεμπέρυ με …θρησκευτική κατάνυξη.

Αυτές οι παραγωγές δεν είναι μέρος του Χόλυγουντ ή της βιομηχανίας και έτσι δεν μπορούν να δείξουν στην τηλεόραση ή τους κινηματογράφους τις σειρές και ταινίες που με τόση αγάπη παράγουν. Τις δείχνουν λοιπόν ελεύθερα και δωρεάν στο ίντερνετ.

Η καλύτερη ιδιωτικά παραχθείσα σειρά από όλες λέγεται STAR TREK CONTINUES. Είναι ένα ακριβές αντίγραφο της αρχικής σειράς με άγνωστους ηθοποιούς, αλλά με γραφή σεναρίου και έννοιες άξιες του Τζην Ρόντενμπέρυ.

Το πρώτο επεισόδιο πήρε την ύλη του και την συνέχισε «δύο χρόνια αργότερα» από ένα επεισόδιο της αρχικής σειράς. Το δεύτερο επεισόδιο της δεύτερης σαιζόν «Ποιος θρηνεί για την Αδοναΐδα;» όπου ο Κιρκ, ο Σποκ, Μακόυ και Σκόττυ συνάντησαν τον θεό Απόλλωνα. Στο πρώτο επεισόδιο της καινούργιας ιδιωτικής παραγωγής σειράς το Enterprise συναντά και πάλι τον Απόλωνα, γερασμένο πολύ, ετοιμοθάνατο (ο ίδιος ηθοποιός που έιχε παίξει τον θεό Απόλλωνα και στο αρχικό επεισόδιο, 44 χρόνια νωριτερα). Ο Απόλλωνας χάνει την Αφροδίτη που πεθαίνει από γηρατειά και μένει μόνος του, αλλά, το πλήρωμα του Enterprise τον βοηθά να κατανοήσει ένα πολύτιμο μάθημα: Ένας θεός δεν βρίσκει δύναμη και αθανασία μόνο μέσω της λατρείας των πιστών, αλλά μπορεί να την βρει και μέσω της προσωπικής του αυτοθυσίας για τους ανθρώπους.

Εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε όλο το πρώτο επεισόδιο της καινούργιας, ιδιωτικής, ελεύθερης σειράς.

Live long, and prosper