(α)Συνείδητα

Είναι τρομακτικός ο βαθμός ανευθυνότητας της υποτιθέμενης «δημόσιας συζήτησης». Είμαι πραγματικά άναυδος και πανικοβλημένος. Είχα μια συζήτηση εκ του φυσικού, εκτός μπλογκ, με ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ήμουνα εντελώς απροετοίμαστος για την παντελή έλλειψη οπουδήποτε επιχειρήματος εκτός του «Θέλω αλλαγή». Ήμουνα έτοιμος να συζητήσω, αλλά δεν υπήρχε συζήτηση. Μόνο «έτσι μ’ αρέσει».

Υποθέτω, προσπαθώντας πάντα να βρω αιτία και λογική, πως γενιές οι οποίες δεν γνώρισαν την πραγματική ζωή έξω από την Ελληνική φούσκα του από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα, τώρα, που είναι οι γενιές αυτές αντιμέτωπες με την πραγματικότητα της φτώχιας, είναι βαθειά θυμωμένες –Ένας θυμός που τους επιβάλλει να πιστεύουν οτιδήποτε, και οποιονδήποτε, που θα τους υποσχεθεί ότι όλα θα ξαναγίνουν όπως ήτανε.

Και από αυτούς, ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή τους, άλλοι πάνε Χρυσή Αυγή, άλλοι Καμένους, άλλοι ΑνΕλ, και, οι περισσότεροι ΣΥΡΙΖΑ (η Ελιά που φύρωσε δίπλα στο Ποτάμι είναι καινούργια ανέκδοτα και δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο κλου του καλαμπουριού).

Είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση, είτε του τυχοδιώκτη Σαμαρά, είτε του ενός είτε του άλλου, είτε του αλέξη με τον τσαμπουκά και την διχαλωτή γλώσσα, έχουν επιλογή οποιαδήποτε άλλη από την πορεία που ήδη μας επιβάλλεται.

Εκτός βέβαια αν θεωρείται επιλογή το να σταματήσουν οι εισαγωγές ενέργειας, πρώτων υλών, καυσίμων, φαγώσιμοων όπως και όλων των άλλων προϊόντων.

Η συζήτηση στην οποία έλαβα μέρος, η φρασεολογία και τα αποφθέγματα που άκουσα, θα μπορούσαν να ήταν μαγνητοφωνημένη επανάληψη από το 1980-81. Πραγματικά τρομακτικό. Βρισκόμαστε στο 1980-81 και ψηφίζουμε έξω οι βάσεις του θανάτου, έξω από την ΕΟΚ, έξω από το ΝΑΤΟ, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, Τσοβόλα δώστα όλα! Δεν έμαθε κανείς τίποτα. Η δεν θέλουν να τα θυμούνται σε συνέχεια του που οδήγησαν.

Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω. Άλλο να γελάει κανείς με τις μαλακίες που διαβάζει στο ίντερνετ και άλλο να κάτσεις μέσα στο σπίτι σου με ζωντανό άνθρωπο και να τα ακούς αυτά στην πραγματική ζωή.

Είναι και το ότι βλέπεις, χωρίς αμφιβολία, ότι δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσεις να συζητήσεις, γιατί ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται για συζήτηση, γεγονότα, ή ανάλυση. Ενδιαφέρεται να πει ότι ο τσίπρας θα τα φτιάξει όλα, και θα κάνει αυτά που λέει ότι θα κάνει, αλλά δεν ενδιαφέρεται να απαντήσει ερωτήσεις όπως παραδείγματος χάριν: «Πως;» «Τι ακριβώς πράξεις θα εφαρμόσει για να κάνει αυτά που λέει;» «Πως θα αντιδράσουν οι ξένοι;» Όχι ότι δεν ξέρει την απάντηση. Απλούστατα δεν τον/την ενδιαφέρει η απάντηση.

Οι Δημοτικές εκλογές και οι Ευρωεκλογές στις 25 Μαΐου, στα μυαλά πολλών, και των ΜΜΕ, έχουν αναπλασθεί σε «δημοψήφισμα», και ο τσίπρας περιμένει ότι θα γίνει πρωθυπουργός το καλοκαίρι. Και πιθανόν να γίνει. Ίσως πρέπει να γίνει πρωθυπουργός σύντομα, για να έρθουν αντιμέτωποι οι ψηφοφόροι του με την πραγματικότητα: Η ο τσίπρας ξαφνικά θα γίνει Σαμαράς, ή θα απομονωθεί η χώρα και θα πρέπει να επιζήσει με εγχώριους πόρους. Αν γίνει το δεύτερο, τουλάχιστον ας γίνει βάση ενσυνείδητης απόφασης και όχι λόγω μαλακίας ως συνήθως...

Ο ξένος, λέει, καραφλιάζει από πίσω γιατί ξύνει το κεφάλι του να πάρει αποφάσεις, ενώ ο Έλληνας καραφλιάζει από μπροστά γιατί συνέχεια χτυπάει το κούτελό του και λέει «Ρε τι μαλακία έκανα!»

Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές:

"Εµείς θέλουµε να  σώσουµε τη χώρα µέσα στο ΕΥΡΩ και όχι, µε πρόσχηµα τη σωτηρία του  ΕΥΡΩ, να οδηγήσουµε τη χώρα σε καταστροφή."

Μια στιγμούλα… Για να σωθεί η χώρα μέσα στο ευρώ, πρέπει το ευρώ να υπάρχει. Άρα η «σωτηρία του ευρώ» είναι προϋπόθεση για να υπάρχει ώστε να πραγματοποιηθεί το σώσιμο της χώρας «μέσα στο ευρώ». Αν όμως το «σώσιμο μέσα στο ευρώ οδηγήσει την χώρα σε καταστροφή», τότε το ευρώ δεν είναι καλό. Ή είναι. Τώρα μπερδεύτηκα. Καλά κάνουν οι συριζαίοι και δεν τα ψάχνουνε. Τι κάθομαι και ψάχνω; Είπαμε: εγώ πια Ελληνικό διαβατήριο γιόκ!