Μακάρι οι άνθρωποι να μην χρειαζόντουσαν ιδιαίτερες ημέρες στο ημερολόγιο και να μπορούσαν να αισθάνονται κάθε μέρα του χρόνου την χαρά του Πάσχα, ή της Bank Holiday toy Μαΐου… ή της Τετάρτης Ιουλίου ή της ημέρας των Ευχαριστιών… του τέλους του Ραμαντάν ή του Πάσοβερ… Κάθε λαός, κάθε τόπος έχει την παράδοσή του και, είτε στην θρησκεία είτε στην εθνική ιστορία, ή και στα δύο όταν είναι αλληλένδετα, χτίζουν τις παραδόσεις που δεν αφήνουν τον κόσμο να ξεχνάει πώς να χαίρεται, πώς να διασκεδάζει… πώς να ξαναβρίσκει την οικογένεια που χάνει τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου στην καθημερινότητα.
Είναι τώρα τρίτη χρονιά που ερχόμαστε για Πάσχα στην Αθήνα. Και ο ξάδελφος, στο αρνί, μαέστρος όπως πάντα! Για Τετάρτη Ιουλίου φέτος θα πάμε την ψησταριά μας στον Ξενώνα του χωριού, και κάτω από την Αμερικανική σημαία που πήρα μαζί μου από το σπίτι μου δίπλα στον ωκεανό, θα φτιάξουμε τσηζμπέργκερς και χατ ντογκς για 30-40 άτομα…
Κάθε φορά που ερχόμαστε όλο και κάτι λίγο διαφορετικό προσέχουμε… Φέτος πρόσεξα ότι τα προϊόντα στο Media Markt αρχίζουν να λιγοστεύουν και σε ποικιλία και σε ποσότητες. Δεν βρήκα πια τις προμήθειες για μελάνια εκτυπωτή Canon και καλό χαρτί φωτογραφικό που κατά παράδοση αγόραζα εδώ. Πάει κι αυτό. Τώρα amazon.co.uk.
Εμείς κάναμε Πάσχα δύο φορές πάντως! Μεγάλο Σάββατο με δύο ζευγάρια Σουηδούς φίλους στο Φάληρο, αρνάκι φούρνου μεσημέρι, παϊδάκια στη θράκα βράδυ, και Κυριακή του Πάσχα οβελία και κοκορέτσι (και κρέμα/φράουλες/μερεγκάκια, και προφιτερόλ) με τα ξαδέλφια! Και ως ο μικρός Όλιβερ παρακάλεσα αν μπορώ να έχω λίγο… και η ξαδέλφη μού ’φερε μαγειρίτσα να πάρω στο Φάληρο μαζί μου! Ναι!!!
Μια περίεργη στιγμή, αλλά ωραία στο τέλος, μόλις πριν φύγουμε από το χωριό. Βάζοντας στην τσάντα μου τα διαβατήρια, πρόσεξα ότι ενώ το Αμερικανικό (και των άλλων κρατών συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας) έχουν ισχύ 10 χρόνια, το Ελληνικό έχει ισχύ 5 χρόνια. Το Ελληνικό μου διαβατήριο έληξε τον Ιανουάριο του 2014.
Θυμάστε ίσως που μου είχανε κλέψει και τα δύο διαβατήρια στα Σπάτα παραμονή πρωτοχρονιάς 2007-2008… Στις ΗΠΑ τύπωσαν καινούργιο και το έστειλαν στην Πρεσβεία από όπου το πήρα 5 μέρες αργότερα. Και παραμονή 10 το βράδυ μου είχανε τηλεφωνήσει από την Πρεσβεία να με ρωτήσουν αν είμαι καλά και αν χρειάζομαι τίποτα… Η Ελλάδα με πήγε τριμελές για ψευδή δήλωση γιατί δεν είχα περιμένει τρεις μήνες πριν ζητήσω καινούργιο διαβατήριο για αντικατάσταση του κλεμμένου, το οποίο είχα δηλώσει κανονικά στην ασφάλεια την επομένη της κλοπής αλλά κανείς δεν μου είχε πει να μην υπογράψω αίτηση για τρεις μήνες. Η ακρόαση στο τριμελές κράτησε δωδεκάμισι λεπτά και μου είπανε ότι είμαι αθώος και να φύγω. Αυτό, το 2010, και μου δώσανε και καινούργιο διαβατήριο τότε, εκδομένο όμως το 2009. Και εδώ και τρεις μήνες φέτος έληξε η ισχύς του.
Η πρώτη μου αντίδραση όταν το είδα ήταν ότι μπορώ να βγάλω καινούργιο τώρα που ερχόμαστε. Αλλά, μετά το σκέφτηκα. Και μετά, το σκέφτηκα ακόμα περισσότερο και πιο σοβαρά.
Είμαι Ελληνικής καταγωγής και είμαι υπερήφανος γι αυτό και για τις παραδόσεις των προγόνων μου. Αλλά, τελικά, ούτε ταιριάζω στην σημερινή Ελλάδα, ούτε έχω καμία σχέση με αυτήν. Ούτε είναι ηθικά σωστό ή ειλικρινές να κυκλοφορώ με το διαβατήριο ενός κράτους το οποίο δεν σέβομαι και το οποίο, κράτος, προσωπικά το θεωρώ γελοίο (και αποκαρδιωτικό το ότι οι πολίτες του το ανέχονται και, στην τελική, το διαιωνίζουν).
Έτσι, Πάσχα του 2014 πήρα την απόφαση να μην ανανεώσω το Ελληνικό μου διαβατήριο ποτέ πια και να μην χρησιμοποιήσω κανένα στοιχείο της Ελληνικής ιθαγένειας πια στην ζωή μου. Απλά δεν θεωρώ ηθικά σωστό να το συνεχίσω. Θα δηλώνω και στο τελευταίο σεντ, ειλικρινά, ότι εισόδημα και περιουσιακά στοιχεία έχω στην Ελλάδα, και θα πληρώνω ότι φόρους μου ζητάνε. Τίποτα άλλο.
Ίσως αυτό το σκεπτικό να υπήρχε κάπου υποσυνείδητα από καιρό. Τον Φεβρουάριο του 2013 όταν είχα πάει στην Αγγλία, στην ουρά για τα διαβατήρια είχα βάλει το Ελληνικό στην τσέπη μου και είχα πάει στην άλλη ουρά, μπαίνοντας στην Αγγλία με το Αμερικνικό για πρώτη φορά στην ζωή μου μετά από τόσες δεκαετίες ταξιδιών και 7 χρόνων παραμονής…
Όσο απλή και να φαίνεται η σκέψη αυτή, η αίσθησή της έχει χροιά σημαντική μέσα στον άνθρωπο που την σκέπτεται… Ιδίως όταν θυμάμαι την περηφάνια με την οποία είχα «επιστρέψει» στην …Ελλάδα το 2007 όταν πέθαναν οι γονείς μου… Περηφάνια την οποία η Ελλάδα με έκανε να την καταπιώ μαζί με το κουκούτσι.
Όσο και συμβολική να είναι, αισθάνομαι καλά και ανάλαφρα γι’ αυτή μου την απόφαση. Είναι κάτι σαν αποποίηση ιθαγένειας χωρίς τις …σφραγίδες.
Για ποιο λόγο το Ελληνικό έχει ισχύ 5 χρόνια;; Για να πληρώνεις ξανά; Άι σιχτίρ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού μπορείς να γλυτώσεις ακόμη κρατικό ..."έγγραφο" (αν μπορώ να το πω έτσι), καλά κάνεις... και εγώ δε θα το ανανέωνα...
Και το δικό μου έχει λήξει... :)
Σ’ ευχαριστώ αγαπητή μου Roadartist! Πράγματι έτσι αισθάνομαι, όπως το τέλος της πρώτης σου φράσης πριν τις τρεις τελίτσες… Αμάν πια.
ΔιαγραφήΒέβαια, η Μεσόγειος, Μεσόγειος: Η Μαργαρίτα είναι έξω φρενών γιατί ενώ το Ιταλικό διαβατήριο έχει ισχύ 10 χρόνια, κάθε φορά που θέλεις να ταξιδέψεις έξω από την Ιταλία σαν Ιταλός πολίτης πρέπει να βάζεις (για κάθε ταξίδι) κάποιου είδους χαρτόσημο σαράντα Ευρώ (!!!!) Άλλο κι’ αυτό πάλι!
Βέβαια δεν το χρειάζεσαι το διαβατήριο μέσα στην ΕΕ (υποτίθεται). Θυμάμαι που το 2008 μπαίνοντας από την Ολλανδία στην Αγγλία επέμεινα να με βάλουν με την καινούργια Ελληνική ταυτότητα (τότε που ήμουνα ακόμα φρέσκος εθνικά υπερήφανος), και κάνανε οι Ολλανδοί 35 λεπτά και τρεις αξιωματικούς με κομπιούτερ να βρουν ήντα πράμα είν’ η ταυτότητα η Ελληνική… Δεν είχαν ξαναδεί. Οι δε Άγγλοι ούτε να βγω δεν μ’ αφήνανε μετά με Ελληνική ταυτότητα και έπρεπε να δούνε το Αμερικανικό. Η Ιταλική μου ταυτότητα πάντως αναγνωρίζεται.
Τι κρίμα όλ’ αυτά… Τι πραγματικό κρίμα…
Χρόνια Πολλά, Δημήτρη !!! Κάνω catch up στις αναρτήσεις σου :-) Πολύ με άγγιξε αυτή σου η ανάρτηση !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦέτος τον Σεπτέμβριο κλείνω 20 χρόνια εκτός Ελλάδας (2 χρόνια στην Γερμανία + 18 χρόνια στην Αγγλία) μετά από 20 χρόνια εντός Ελλάδας. Το Ελληνικό Διαβατήριο έληξε πέρυσι και το δίλλημά μου είναι: να σκάσω 850 λίρες και να δηλώσω υπακοή και πίστη στο Λιζάκι για να Βρετανικοποιηθώ ή να φάω στην μούρη την αγένεια και την τρέλα του Ελληνικού Δημοσίου εν μέσω μηνός Αυγούστου για ένα ακόμη 5-ετές Ελληνικό Διαβατήριο ;;;
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα !!!!!
Χρόνια σου Πολλά αγαπητή Αγγελική! Η επιστροφή σου και το ξεσκόνισμα και τα ανοιξιάτικα λουλούδια στο «σπίτι» σου μου θύμισαν και την Βόρεια Ουαλία που είχα πάει μια φορά! Υπέροχα. Ακόμα περιμένω να δω πως …έπεσε το ηλεκτρικό στην περιοχή :-) Αλλά εδώ στην γενέτειρα δεν είμαι στο κομιούτερ συνέχεια :-) Επιστρέφουμε στα βουνά ψηλά εκεί Παρασκευή!
ΔιαγραφήΓια να βάλω κι εγώ τα πέντε σεντς μου να βοηθήσω με το δίλλημα σου, πάντα υπάρχει και άλλη οπτική εκτός του γκρεμού και του ρέματος… Εγώ θα έλεγα να κάνεις ότι λέει η καρδιά σου, όχι με το σκεπτικό ότι απομακρύνεται κανείς ΑΠΟ κάπου αλλά πηγαίνοντας ΠΡΟΣ κάτι το θεμιτό. Δεν έφυγα από την Ελλάδα ποτέ: Πήγα όμως προς τα εκεί που ανήκα και βρισκόταν η καρδιά μου.
Αν μπορείς να βγάλεις Βρετανικό διαβατήριο θα είχε αξία αν αγαπάς τον τόπο… Αν έχεις στην καρδιά σου την Ελλάδα πάνω απ’ όλα, θα άξιζε οποιαδήποτε ταλαιπωρία να κρατάς το διαβατήριό της. Μόνο εσύ μπορείς να την νοιώσεις την απάντηση :-)