Καρδιά

"Μία συγκινητική διαφήμιση που ίσως να σας κάνει να θελήσετε να γίνετε
δωρητές οργάνων"





Εγώ, είμαι δωρητής οργάνων, όπως φαίνεται από την κόκκινη καρδούλα κάτω δεξιά στην
άδεια οδηγήσεώς μου. Λόγω διαβήτη είχα σταματήσει να είμαι, το 2004 που διαγνώστηκα,
αλλά πέρσι που την ανανέωσα, τους ρώτησα αν είναι σίγουρο ότι δεν μπορώ να είμαι δωρητής,
και μου είπανε ότι μπορώ!"

Ήταν και ο πατέρας μου δωρητής.
Δεν το ήξερε κανείς (δεν το είχε διαφημίσει στο μπλογκ του, ούτε είχε μπλογκ).
Δεν το είχε πει σε κανέναν.
Το ανακάλυψα στα χαρτιά του πριν 10 μήνες, εφτά χρόνια αφού πέθανε.
Και έγινα ακόμα πιο περήφανος γι' αυτόν.

Έτσι, νομίζω πρέπει να ελκύονται οι άνθρωποι να καταλάβουν την σημασία του να είσαι δωρητής. Με διαφημίσεις σαν αυτήν που με έκανε να γράψω αυτήν την ανάρτηση μόλις την είδα. Και να μην αισθάνονται την ανάγκη να το διαφημίσουν πουθενά, ότι είναι δωρητές.

Στην Ελλάδα δεν είναι έτσι τα πράγματα πια. Ένα θέμα σε περίοπτη θέση στην καρδιά αυτού του μπλογκ, από τον Απρίλιο του 2011, είναι εκείνο που με κάνει να ντρέπομαι και να λυπάμαι για την χώρα. Να λυπάμαι για εκείνους τους φανφαρώνους-Χατζηαβάτηδες που νομίζουν ότι αποκτούν ανβόγκ αίγλη υποστηρίζοντας τον νόμο που Εικάζει την Συναίνεση του κάθε πολίτη να γίνει δωρητής οργάνων. Και πρέπει ένας πολίτης να πάει να γραφεί σε λίστα για να αρνηθεί.

Στην συζήτηση τότε είχα προτείνει πως δεν είναι δημοκρατικό να εικάσεις την συναίνεση οποιουδήποτε πολίτη.
Είχανε απαντήσει Όχι! είναι δημοκρατικό! Το κάνουνε και στην Αυστρία!
Ποιά Αυστρία; εκεί που τον Μάρτιο του 1938 κάνανε την Anschluss και η Αυστρία καλωσόρισε την Ναζιστική Γερμανία και μετά είχανε θυμώσει με τους Γερμανούς γιατί δεν τέλειωσαν σωστά την δουλειά 7 χρόνια αργότερα; Αυτήν την χώρα φέρνετε για παράδειγμα; Τι Ελλάδα, τι Αυστρία έ; μπατζανάκηδες!

Δεν μπορείς να εικάσεις την θέληση κάποιου άλλου και να το πεις αυτό δημοκρατικό, επέμεινα!
-Μπορώ!
-Δεν μπορείς!
-Μπορώ!
-Δεν μπορείς!
-Μπορώ!
-Δεν μπορείς!

Μάτια μου δεν μπορείς να κρατάς λίστες αντιφρονούντων σε δημοκρατικό πολίτευμα, πρότεινα!
-Μα γιατί όχι; οι λίστες θα είναι μυστικές!

Η συζήτηση τότε ήταν λυπηρή. Δυό τρεις κακομοίρηδες είχανε καβαλήσει το θέμα για να αποκτήσουν βάθρο εκ του οποίου να αρέσκονται ως καλύτεροι των άλλων, και αυθαίρετα εικάζανε πως είναι δημοκρατικότατη διαδικασία να εικάσει το κράτος τι θέλεις να κάνεις με το κορμί σου, και να μπεις σε μυστική λίστα αν δεν συμφωνείς με το κράτος. Οι άλλοι που δεν συμφωνουσανε να τους βλέπουνε σα δωρητές θέλουνε-δε-θέλουνε απαντούσανε, Να πάρει το κράτος τ' @ρχίδι@ μου! Το επίπεδο της συζήτησης ήταν κάπου εκεί.

Η συζήτηση που πρότεινα εγώ, σχετικά με το κατά πόσο είναι δημοκρατικό αυτό, έπεφτε σε κουφά αυτιά, εδώ στην γενέτειρα της δημοκρατίας τρομάρα να μας έρθει...

Η πλάκα η μεγάλη είναι ότι εκείνοι που θέλαν την Εικαζόμενη Συναίνεση δεν ήταν οι ίδιοι δωρητές (το είχανε παραλείψει). Και εγώ που αντιτίθεμαι βίαια σε τέτοια δικτατορικά βήματα, ακόμα και ναζιστικά ίσως, εγώ είμαι δωρητής. Και ο πατέρας μου ήταν! χωρίς καν να το ξέρω.

Μπαμπά, καλώς σε βρήκα.
Ασ' τους φανφαρόνους να πιστεύουν ότι είναι σημαντικοί.
Ου γαρίδες καβούρια αστακούς τι ποιούσι...


Είδα την διαφήμιση και μου τα θύμισε αυτά...