Πειθώς

Τόσο δημοκρατικό πνεύμα είχαμε καιρό να φάμε. Τι εστί δημοκρατικό πνεύμα; Μα φυσικά, το να λέει η μειοψηφία ότι εκείνη είναι δημοκρατική και ότι η πλειοψηφία, που διαφωνεί μαζί της, αφαιρεί από την μειοψηφία το δημοκρατικό δικαίωμα να περνάει το δικό της.

Δεν θα με πείραζε αν ο Λαφαζάνης, η Ζωή, η Ραχήλ, ο Γλέζος και το ασυνάρτητο πλην "δημοκρατικό" μπουλούκι τους έλεγαν ότι έχουν δίκιο, ότι η πλειοψηφία έχει άδικο, και ότι θέλουν να μας πείσουν γι' αυτό, ελπίζοντας στο τέλος να τους ακολουθήσει η πλειοψηφία. Είχαν την ευκαιρία να το κάνουν τα τελευταία 70 χρόνια. Τα τελευταία 41 χρόνια. Τα τελευταία 3 χρόνια. Και τους τελευταίους 6 μήνες. Και έχουν την ευκαιρία και αύριο. Ίσως κάποτε να τα καταφέρουν. Και αφού μια μέρα ίσως καταφέρουν να την πείσουν την πλειοψηφία, μετά θα πρέπει να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα. Γιατί, χωρίς αποτέλεσμα, οι θεωρίες δεν έχουν και πολύ αξία, όσους και να πείσεις... Και το αποτέλεσμα εξαρτάται από την πραγματική κατάσταση και τοπίο (καπιταλισμός, Σόιμπλε, ΕΕ) το οποίο δεν μπορεί κανείς να αλλάξει και μέσα από το οποίο θα προσπαθεί κανείς να εφαρμόσει τις θεωρίες. Αν δεν εφαρμόζονται, ή αν δεν μπορούν οι συγκεκριμένοι να τις εφαρμόσουν, όσους και να πείσουν, οι θεωρίες παραμένουν παραμύθια.

Εκτος αν εννοούν ότι οι θεωρίες ήταν σωστές αλλά τους τελευταίους 6 μήνες πήγαν να τις εφαρμόσουν ανίκανοι σύντροφοι (ή σύντροφοι που στο τέλος βγήκαν κρυφογερμανοτσολιάδες) και δεν τα καταφεραν, και τώρα θέλουν να ξαναπροσπαθήσουν οι ίδιοι που φυσικά θα τα καταφέρουν καλύτερα και η Ευρώπη αμέσως θα τους διαγράψει όλα τα χρέη και θα τους δώσουν λεφτά χωρίς όρους... ή θα διαγράψουν τα χρέη μόνοι τους, θα βγάλουν δραχμή και θα αγωνιστούμε όλοι οι αγωνιστες μαζί να φτιάξουμε την χώρα των θαυμάτων, πριν ξυπνήσουμε.

Αυτό που με πειράζει είναι το να χρησιμοποιούν την λέξη "δημοκρατία" σαν τσίχλα που κολλάει μόνο σε εκείνους. Ότι δηλαδή η μειοψηφία, η αυτοαποκαλλούμενη "αριστερά", είναι δημοκρατική, και η πλειοψηφία αντιδημοκρατική. Θα έλεγα ότι πρέπει να ψάξουν στο λεξικό να βρουν τι σημαίνει "δημοκρατία", όσον αφορά μειοψηφία-πλειοψηφία. Ίσως να βρουν ότι απλά, μέχρι στιγμής, δεν έπεισαν την πλειοψηφία, και όταν τους δόθηκαν 4 χρόνια και οι τύχες ενός κράτους, σ' έξι μήνες μέσα τα κάνανε θάλασσα. Και τώρα επιμένουν, χρησιμοποιώντας την λέξη "δημοκρατία" για τους εαυτούς τους και τους σκοπούς τους, λες και δεν ήταν οι ίδιοι οι "σύντροφοί" τους που τα βρήκαν μπαστούνια και τα κάνανε θάλασσα...

Μα δεν έχουν άραγε ποτέ μα ποτέ αναρωτηθεί μπας και τελικά οι θεωρίες τους είναι μεν όμορφες, αλλά, ή λάθος, ή απλά αδύνατο να εφαρμοστούν, ή και τα δύο; Ποτέ κανείς δεν το έχει αναρωτηθεί αυτό; Να προσπαθήσουμε, βέβαια... αλλά... και του Χότζα ο γάιδαρος όταν έμαθε να μην τρώει ψόφησε.

Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από το 1945 ως το 1965 ανατράφηκαν να πιστεύουν ή ότι η Ελλάδα γλύτωσε από τα κουμούνια με τα κονσερβοκούτια, ή ότι η Ελλάδα σκλαβώθηκε από τους ιμπεριαλιστές δυνάστες. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από το 1965 ως το 1985 ανατράφηκαν με την ταυτότητα του "δεξιού", ή με την ταυτότητα του "αριστερού", όπου η "ταυτότητα" ήταν πλέον οικογενειακό κειμήλιο. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από το 1985 και μετά έχουν την επιλογή μεταξύ της ταυτότητας των γονιών τους, ή της ταυτότητας που διαλέγουν βλέποντας τα προγράμματα της τηλεόρασης που έρχονται από το εξωτερικό καθώς περιμένουν να αποφοιτήσουν από ελληνική ανώτερη εκπαίδευση σε χρόνο "x" (ή πάνε έξω να μάθουνε δυό γράμματα καθώς παραπονιούνται πού 'ναι στην "ξενητιά").

Οι νέοι άνθρωποι σήμερα ψάχνονται, αλλά όσο και να ψάξουν, ότι και να βρουν, είναι αναγκασμένοι να ζήσουν σε μία πραγματικότητα όπου, ή θα είναι χρεωμένοι μέχρι τα εγγόνια τους με τα χρέη των παππούδων τους, ή θα πρέπει να ξεκινήσουν να χτίσουν χώρα, παραγωγή, κατανάλωση, ιδέες, ιδανικά και πολιτική από το μηδέν με κλειστά τα σύνορα.

Ασ' τα πια τα εμφυλιακά και τα κατοχικά κυρ Γλέζο μου. Αφήστε και μια γενιά να τα βγάλει πέρα μόνη της χωρίς τα μπαγκάζια του παππού και της γιαγιάς... και τις "δημοκρατικές" ιδεοληψίες εκείνου που είναι πάντα στην μειοψηφία... (δημοκρατικά, φυσικά, και συντροφικά)