Ψυχίατρος ~ Psychiatrist

 

Προσέθεσα την παραπάνω φωτογραφία του αστεριού του Ρομπ Ράινερ 16 Δεκεμβρίου 2025,
48 ώρες αφού δολοφονήθηκε,
24 ώρες αφού ο Τραμπ είπε ότι ο Ράινερ έπασχε από «Σύνδρομο Τρέλας κατά του Τραμπ».
Είναι δυστυχώς πολύ σχετικό με την ανάρτηση αυτή, και θα το αφήσω πάνω από την ανάρτηση.
Είναι κάτι που είχε πει ο Ρομπ Ράινερ:

«Η ΣΙΩΠΗ ΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ.
ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΑΜΥΝΕΤΑΙ MONH ΤΗΣ.
ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ
ΚΑΙ ΘΑΡΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.»

--ROB REINER

Είμαι δακρυσμένος καθώς προσθέτω αυτόν τον απλό φόρο τιμής.
Και κατά τον δικό μου, μικρό, απλοϊκό και ασήμαντο τρόπο, αυτό το μπλογκ
είναι η συμμετοχή μου, σαν εγρήγορση για την Δημοκρατία.

For the ENGLISH version of this post
please scroll down below the Greek version.

Ράσσελ Κρόου στον ρόλο του Χέρμαν Γκαίρινγκ, και

Ράμι Μάλεκ στον ρόλο του ψυχίατρου του Αμερικανικού στρατού, Ντάγκλας Κέλλυ.
Νυρεμβέργη (2025)

Η αληθινή ιστορία του πως ο ψυχίατρος Ντάγκλας Κέλλυ εξέτασε επί μήνες τα ανώτερα στελέχη
του Ναζιστικού κόμματος και της κυβέρνησης του Ράιχ,
για να προσδιορίζει αν ήταν πνευματικά ασθενείς και
αν μπορούσαν να περάσουν από δίκη για τα εγκλήματά που διέπραξαν κατά της ανθρωπότητας.

Ο Χερμαν Γκαίρινγκ, πρώτος στην σειρά διαδοχής μετά από τον Χίτλερ, Ράιχσμάρσάλ και διοικητής της Λουφτβάφε μεταξύ άλλων θέσεων, εκείνος που υπέγραψε την διαταγή να διεκπεραιώσουν την Τελική Λύση του Εβραϊκού Προβλήματος ο Χίμλερ και ο Χάιντριχ, ήταν να απανχονισθεί πρώτος από τους καταδικασμένους. Πριν τον οδηγήσουν από το κελί του στην αγχόνη αυτοκτόνησε με μια καπσούλα κυανίου, 15 Οκτωβρίου 1946. Κανείς δεν ανακάλυψε ποτέ το πως έφτασε στα χέρια του το δηλητήριο μέσα στο κελί του. Όπως είχε προείπει ότι θα κάνει, ο Γκαίρινγκ, κατάφερε να γλυτώσει από τον δήμιο με τους δικούς του όρους.

Χέρμαν Γκαίρινγκ

Ο Δρ. Κέλλυ έγραψε ένα βιβλίο, με τις εμπειρίες του και τα πορίσματά του.
Στην τελευταία σκηνή της ταινίας δίνει συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό,
προσπαθόντας να διαφημίσει το βιβλίο του:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θεωρώ μερικά από τα συμπεράσματα στο βιβλίο σας αρκετά απίστευτα. Είχατε να κάνετε με τους Ναζί, οι οποίοι πρέπει να παραδεχτείτε ότι είναι μοναδικοί άνθρωποι.

ΚΕΛΛΥ: Δεν είναι μοναδικοί άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι σαν τους Ναζί σε κάθε χώρα του κόσμου σήμερα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όχι στην Αμερική.

ΚΕΛΛΥ: Ναι, στην Αμερική. Τα πρότυπα προσωπικότητάς τους δεν είναι ασαφή. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να βρίσκονται στην εξουσία. Και ενώ λέτε ότι δεν υπάρχουν εδώ, θα έλεγα ότι είμαι αρκετά σίγουρος ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Αμερική που θα σκαρφάλωναν πρόθυμα πάνω από τα πτώματα του μισού αμερικανικού κοινού αν ήξεραν ότι θα μπορούσαν να αποκτήσουν τον έλεγχο του άλλου μισού.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατρέ, παρακαλώ.

ΚΕΛΛΥ: Υποδαμάζουν το μίσος. Αυτό έκαναν ο Χίτλερ και ο Γκαίρινγκ, και είναι απλό σαν σχολικό εγχειρίδιο. Και αν νομίζετε ότι την επόμενη φορά που θα συμβεί θα το αναγνωρίσουμε επειδή θα φορούν τρομακτικές στολές, είστε τρελοί.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και για να ξέρετε, γιατρέ, το να μιλάτε έτσι για τη χώρα μας πιθανότατα δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να πουλήσετε το βιβλίο σας.

Ενώ σε αυτή την τελευταία σκηνή υποτίθεται ότι ο ψυχίατρος μιλά για τους Ναζί, και προτείνει ότι οι οπιοιδήποτε άνθρωποι, όπου και όποτεδήποτε, γενικά έχουν την ικανότητα για συμπεριφερθούν όπως οι Ναζί, στην πραγματικότητα, αυτή η τελευταία σκηνή, είναι το όχημα δια του οποίου οι δημιουργοί της ταινίας επικοινωνούν κατ' ευθείαν με το ακροατήριο της ταινίας προειδοποιώντας για τον Τραμπ και τους MAGA, σημερα.

Aυτό για το οποίο είχε προειδοποιήσει ο ψυχίατρος των Ναζί, χωρις να τον πιστέψει τότε κανείς, συμβαίνει σήμερα στην Αμερική και στην Ευρώπη.

Αυτό είναι κάτι που το κάνει συχνά το Χόλυγουντ.
Γιατί άλλωστε επέλεξαν να γυρίσουν μια ταινία σχετικά με γεγονότα του 1946 σήμερα το 2025, και όχι πριν 30 χρόνια ή σε 10 χρόνια από τώρα.

Οι ταινίες του Χόλιγουντ συχνά αντικατοπτρίζουν ιστορικά πραγματικά κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα, από την παράνοια του Ψυχρού Πολέμου και τον Μακαρθισμό μέχρι το σκάνδαλο Watergate και τον αγώνα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+, αντανακλώντας και μερικές φορές διαμορφώνοντας τον δημόσιο λόγο για τη φυλή, τον ρατσισμό, τον πόλεμο, τη διαφθορά και τη δικαιοσύνη μέσω άμεσων διασκευών ή μεταφορικής αφήγησης.

Ο κινηματογράφος, the movies,  είναι ένα μέρος της συλλογικής Αμερικανικής συνείδησης πολύ βαθύτερο και με μεγαλύτερη επιρροή στην καθημερινότητα της κοινωνίας από όσο αντιλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι. Το σινεμά στην  Ευρώπη είναι «τέχνη» κι διασκέδαση. Στην Αμερική είναι μέρος της κοινής συνείδησης.

Γυρίζονται ταινίες περιεχομένου κοινωνικού ή και πολιτικού που αφορούν γεγονότα που συνέβησαν πριν δεκαετίες, αλλά, συχνά χρησιμοποιούνται από τους δημιουργούς τους για να ταυτοποιήσουν μια παράλληλη κοινωνική ή πολιτική κατάσταση που συμβαίνει «τώρα».

Η ταινία Νυρεμβέργη (2025) αναμφισβήτητα θα πρότεινε κανείς, γυρίστηκε σαν μεταφορική αναφορά, σαν ένα «κατηγορώ», για το τι συμβαίνει στην Αμερική σήμερα, καθώς οι μισοί Αμερικανοί (και πολλοί Ευρωπαίοι) χάβουν το τι πουλάει ο Τραμπ και τα τσιράκια του, επειδή τους αρέσει να μισούν τους άλλους μισούς, εκείνους που έχτισαν την δικαιοσύνη και την ισότητα από το 1945 μέχρι το 2000 --και δεν τους ενδιαφέρει τι ιστορικά ασυνάρτητες μπούρδες παρουσιάζουν σαν αιτιολογίες για το να ακολουθούν έναν πανηλίθιο που κατά τις διαβεβαιώσεις της πρώτης του συζύγου είχε το βιβλίο του Χίτλερ, Ο Αγών Μου, στο κομωδίνο του όταν ήτανε νέος.

~~~

Ο Δρ. Ντάγκλας Κέλλυ, διέγνωσε τους κορυφαίους Ναζί αξιωματούχους στη Νυρεμβέργη ως ψυχολογικά φυσιολογικούς, όχι τρελούς, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ήταν «πλάσματα του περιβάλλοντός τους» και δεν είχαν συγκεκριμένη ψυχοπαθολογία, κάτι που τον ενοχλούσε βαθιά. Τους βρήκε εργασιομανείς με στόχους, με προσωπικότητες όπως ο Γκαίρινγκ να είναι ναρκισσιστικές αλλά λογικές, κλονίζοντας την πίστη του σε μια σαφή γραμμή μεταξύ καλών και κακών ανθρώπων και επηρεάζοντας την μετέπειτα στροφή του στην εγκληματολογία.

Βασικά ευρήματα του Κέλλυ:

Κανονικότητα: Δεν βρήκε καμία ξεχωριστή «ναζιστική προσωπικότητα» ή εκτεταμένη ψυχική ασθένεια. Ήταν ψυχολογικά παρόμοιοι με τους απλούς ανθρώπους.

Επιρροή του Περιβάλλοντος: Πίστευε ότι οι φρικτές πράξεις τους προέρχονταν από το διεφθαρμένο περιβάλλον τους, όχι από εγγενή τρέλα, υποδηλώνοντας ότι πολλοί άνθρωποι θα μπορούσαν να συμπεριφέρονται παρόμοια υπό αυτές τις συνθήκες.

Εργομανείς & Καιροσκόποι: Σημείωσε χαρακτηριστικά όπως το να είναι στοχευμένοι και ακούραστοι εργαζόμενοι, με τον Γκαίρινγκ να επιδεικνύει ακραίο ναρκισσισμό αλλά να παραμένει λογικός. 

Τεστ Rorschach & TAT: Χρησιμοποίησε ψυχολογικά τεστ όπως το τεστ μελανιού Rorschach και το Τεστ Θεματικής Αντίληψης (TAT) για να καταλήξει σε αυτά τα συμπεράσματα.

Επιπτώσεις στον ίδιο τον Κέλλυ:

Τα ευρήματά του αμφισβήτησαν την ιδέα ότι το κακό περιοριζόταν στους ψυχικά ασθενείς, θολώνοντας τη γραμμή μεταξύ «ημών» και «εκείνων».

Αυτή η ανησυχητική συνειδητοποίηση, ότι τέτοια άτομα θα μπορούσαν να είναι «φυσιολογικά», τον στοίχειωνε και τον οδήγησε να μετατοπίσει την εστίασή του από την ψυχιατρική στην εγκληματολογία.

Το βιβλίο του απέτυχε. Δεν έγραψε άλλο.

Ανησυχούσε ολοένα και περισσότερο που κανείς δεν θα άκουγε τις προειδοποιήσεις του.

Το 1958, μετά από μια μακρά μάχη με την κατάθλιψη, ο Κέλλυ αυτοκτόνησε.
Χρησιμοποίησε κυάνιο, την ίδια μέθοδο με τον Χέρμαν Γκαίρινγκ.

~~~

Με το 2025 μπήκαμε σε μια εποχή, παγκοσμίως, όταν η ανθρωπότητα κινδυνεύει για άλλη μια φορά να ανακαλύψει ότι δεν υπάρχουν κάποιοι κακοί άνθρωποι αλλά ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους την ικανότητα για το κακό, υπό την προϋπόθεση να μπορούν να διατυπώσουν δικαιολογίες ή και αιτιολογίες για τις πράξεις τους με βάση τη δική τους αντίληψη, λογική και κοινωνική τους ηθική. 

Άλλωστε, το τι είναι κακό είναι υποκειμενικό. Οι Γερμανοί και οι Ναζί, 1933-1945 δεν έκριναν την συμπεριφορά τους και τις πράξεις τους ως κακές περισσότερο από όσο σήμερα οι MAGA κρίνουν τα πιστεύω τους ως αγωγούς κακίας.

Η συνειδητοποίηση που θα έπρεπε να μας ταρακουνήσει στα θεμέλεια του νου μας και στο μεδούλι μας, και να μας φοβίσει, είναι ότι αν και ο Χίτλερ οργάνωσε τον Ναζισμό και ο Τραμπ οργάνωσε τον Τραμπισμό, ήταν οι οπαδοί τους, όχι οι ίδιοι οι οργανωτές αλλά εκείνοι που επέλεξαν να οργανωθούν, οι καθημερινοί άνθρωποι, οι γείτονές μας και οι φίλοι μας, ακόμα και μεσα στις οικογένιές μας, που προθημοποιήθηκαν με υπερηφάνεια και ζήλο να διαπράξουν τα απαραίτητα. Οι πράττοντες πάντα πράττουν δίκαια κατά την γνώμη τους.

Και, οι απολογητές τους δεν δουν καμία από τις δικαιολογίες να είναι απρεπής ή ανήθικη εφ' όσον κατά την γνώμη τους αιτιολογεί, ή εξηγεί στην αντίληψή τους, ικανοποιητικά για εκείνους, το τι συνέβη.

'Οπως είπε και ο Δρ. Ντάγκλας Κέλλυ, την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο εκείνοι που θα προθημοποιηθούν να οργανωθούν και να το κάνουν, δεν θα φορέσουν απαραιτήτως τρομακτικές στολές. Μπορεί να είναι ντυμένοι πολύ νορμάλ ξαι να παριστάνουν τους πατριώτες.

1933-1945               ~~~               2015-...       

«Η μόνη ένδειξη για το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι αυτό που έχει κάνει ο άνθρωπος.»
--RG Collingwood (1889-1943), Άγγλος φιλόσοφος, ιστορικός και αρχαιολόγος.

Η διάσημη φράση «η κοινοτοπία του κακού» προέρχεται από τη Χάνα Άρεντ (1906-1975), Γερμανίδα και Αμερικανίδα ιστορικό και φιλόσοφο, και περιγράφει πώς οι απλοί, άστοχοι άνθρωποι μπορούν να διαπράξουν φρικτές πράξεις, όπως οι Ναζί, απλώς ακολουθώντας εντολές ή συμμορφούμενοι με ένα σύστημα, αντί να είναι εγγενώς τερατώδεις κακοποιοί. Βασικά αποσπάσματα το υπογραμμίζουν αυτό: «Το κακό προέρχεται από την αδυναμία σκέψης» και ότι το κακό δεν είναι τερατώδες, αλλά «ένα φαινόμενο που μας κοίταξε κατάματα στη δίκη» του Άντολφ Άιχμαν στο Ισραήλ το 1961, δείχνοντας ότι «μια τέτοια άστοχη σκέψη μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερο χάος από όλα τα κακά ένστικτα».

Η Άρεντ υποστήριξε ότι το κακό πηγάζει από την αδυναμία σκέψης από την οπτική γωνία των άλλων, οδηγώντας σε μια τρομακτική κανονικότητα στους δράστες. Επινόησε τη φράση παρατηρώντας τον Ναζί αξιωματούχο Άντολφ Άιχμαν, ο οποίος φαινόταν ένας «τρομακτικά φυσιολογικός» γραφειοκράτης, όχι μια δαιμονική φιγούρα, επικεντρωμένος στην επαγγελματική εξέλιξη. Η «κοινοτοπία» δεν έγκειται στο ότι οι κακές πράξεις είναι ασήμαντες, αλλά στο ότι οι δράστες είναι «απερισκεπτέοι» και «αδιάφοροι», μετατρέποντας σε «γρανάζια του διοικητικού μηχανισμού». Ενώ συχνά συνδέεται με τυφλή υπακοή, η Άρεντ υποστήριξε ότι πρόκειται για μια βαθύτερη, κοινότοπη επιθυμία να ενταχθεί κανείς ή να κρύψει την ανικανότητά του, όχι απλώς να ακολουθεί εντολές. Στην ουσία, το απόσπασμα αποκαλύπτει ότι το κακό μπορεί να είναι τρομακτικά συνηθισμένο, διαιωνιζόμενο από συνηθισμένους ανθρώπους που σταματούν να σκέφτονται κριτικά τις πράξεις τους και τον αντίκτυπό τους στους άλλους.

~~~

Ο ρατσισμός στην σύγχρονη Ιστορία

μερικά παραδείγματα

1861
Αμερικανικός Εμφύλιος για την κατάργηση της δουλείας

1892
Περιοχή κράτησης (Reservation) Ιθαγενών Αμερικανών (Ινδιάνων), Γουασάκι, Γουαϊόμινγκ

1945
Γερμανικά Στρατόπεδα Συγκεντρώσεως και εξολόθρευσης

2019
Κλουβί κράτησης μεταναστών, σύνορα Μεξικού-Τέξας

Υπερ-φυλακή συμβεβλημένη με την Αμερικανική Κυβέρνηση Τραμπ στο Ελ Σαλβαντόρ,
2025.
Τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως της MAGA βρίσκονται εκτός Ενωμένων Κρατών,
στο Ελ Σαλβαντόρ, και άλλες χώρες της Κεντρικής Αμερικής και της Αφρικής.

Η Κρίστι Νώμ, Υπουργός Εθνικής Ασφάλειας της κυβέρνησης Τραμπ, επιθεώρηση στο Ελ Σαλβαντόρ, 2025.

Ο διοικητής του στρατοπέδου Φραντς Τσίραϊς (κέντρο) με τον Χάινριχ Χίμλερ (αριστερά)
στο λατομείο κατά τη διάρκεια επιθεώρησης του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν.

Ο Χάινριχ Χίμλερ επιθεωρεί την κατασκευή επέκτασης στο Άουσβιτς, 1942.

Διάφορες πόζες δημοσίων σχέσεων της Υπουργού Εθνικής Ασφάλειας, Κρίστι Νωμ.

Φήμες τον Δεκέμβριο του 2025 θέλουν τον Τραμπ δυσαρεστημένο με την Νωμ
λόγω του ότι δεν κινείται όσο γρήγορα όσο ο ίδιος απαιτεί για την συγκέντρωση μεταναστών
και την αποστολή τους σε υπερ-φυλακές εκτός Αμερικής.

Τώρα, δεν χρειάζονται πλέον τραίνα. Τώρα έχουμε και αεροπλάνα.

Mein Kampf (german Language Edition)

Adolf Hitler's original work in his original German language.
This is a faithful reproduction of the German...

$37.28 USD

Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ βιογράφος Τζον Τόλαντ σημείωσε στο βιβλίο του Αδόλφος Χίτλερ: «Η έννοια του Χίτλερ για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς και η πρακτικότητα της γενοκτονίας, όφειλαν πολλά, όπως ισχυρίστηκε, στις μελέτες του για την ιστορία της Αγγλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών». Σύμφωνα με πληροφορίες, θαύμαζε την «αποτελεσματικότητα» των αμερικανικών μεθόδων «εξόντωσης» και περιορισμού των ιθαγενών Αμερικανών.

Πότε αραγε θα ξυπνήσει η ανθρωπότητα στην προειδοποίηση του ψυχίατρου Δρ. Κέλλυ,
σχετικά με την φύση και ψυχοπλασία του ανθρώπου
και τους κινδύνους που διατρέχουν οι δημοκρατίες μας;
...και τους κινδύνους που διατρέχουμε εμείς οι ίδιοι;

~~~

ENGLISH VERSION
of this post

Psychiatrist

Russell Crowe as Hermann Göring, and

Rami Malek as US Army psychiatrist Douglas Kelley.

Nuremberg (2025)

The true story of how psychiatrist Douglas Kelley spent months examining top

Nazi party and Reich government officials

to determine whether they were mentally ill, or whether they

could stand trial for the crimes they committed against humanity.

Hermann Göring, first in line after Adolf Hitler, Reichsmarschall and commander of the Luftwaffe among other posts, the one who signed the order for Himmler and Heydrich to carry out the Final Solution of the Jewish Problem, was to be the first of the condemned to be hanged. Before being led from his cell to the gallows, he committed suicide with a cyanide capsule on October 15, 1946. No one ever discovered how the poison came to his hands in his cell. As he had predicted he would do, Göring managed to escape the executioner's noose on his own terms.

Hermann Göring

Dr. Kelley wrote a book about his experiences and findings.

In the last scene of the film, he gives an interview to a radio station,

trying to promote his book:

JOURNALIST: I have to be honest, Dr. Kelly. I find some of the conclusions in your book quite unbelievable. You were dealing with the Nazis, who you must admit are unique people.

KELLEY: They are not unique people. There are people like the Nazis in every country in the world today.

JOURNALIST: Not in America. 

KELLEY: Yes, in America. Their personality patterns are not obscure. There are people who want to be in power. And while you say they don't exist here, I would say I'm quite certain there are people in America who would willingly climb over the corpses of half the American public if they knew they could gain control of the other half.

JOURNALIST: Doctor, please. 

KELLEY: They're suppressing hatred. That's what Hitler and Goering did, and it's textbook simple. And if you think the next time it happens we're going to recognize it because they're wearing scary uniforms, you're crazy. 

JOURNALIST: And just so you know, trashing our country is probably not the best way to sell your book. 

While in this last scene the psychiatrist is supposedly talking about Nazis, and suggesting that any people, anywhere, anytime, generally have the capacity to behave like Nazis, in reality, this last scene is the vehicle through which the filmmakers directly communicate with the film's audience, warning about Trump and MAGA, today.

What the Nazi psychiatrist warned about, without anyone believing him at the time, is happening today in America and in Europe.

This is something Hollywood often does:

Why did they choose to make a film about events in 1946 today, in 2025, and not 30 years ago or 10 years from now?

Hollywood films often reflect historically true social and political events, from the paranoia of the Cold War and McCarthyism to the Watergate scandal and the struggle for LGBTQ+ rights, reflecting and sometimes shaping public discourse on race, racism, war, corruption, and justice through direct adaptations or metaphorical storytelling.

The movies are  a part of the collective American consciousness that goes much deeper and is more influential in the daily life of society than Europeans realize. Cinema in Europe is "art" and entertainment. In America it is part of the common consciousness.

Films are made with social or even political content that concern events that occurred decades, even centuries ago, but are often used by their creators to identify a parallel social or political situation that is happening "now".

The film Nuremberg (2025) was undoubtedly filmed as a metaphorical reference, as an "accusation", about what is happening in America today: Half of Americans (and many Europeans) are fed up with what Trump and his minions are selling. Followers of Trump like to hate the other half, those who built justice and equality from 1945 to 2000 --and they don't care what historically incoherent nonsense they present as justifications for following an idiot who, according to his first wife's assurances, had Hitler's book, Mein Kampf, on his bedside table when he was young.

~~~

Dr. Douglas Kelley, diagnosed top Nazi officials at Nuremberg as psychologically normal, not insane, concluding that they were "creatures of their environment" and had no specific psychopathology, something that deeply disturbed him. He found them to be goal-oriented workaholics, with personalities like Göring being narcissistic but rational, shaking his belief in a clear line between good and evil people and influencing his later turn to criminology.

Kelley's key findings:

Normality: He found no distinct "Nazi personality" or widespread mental illness. They were psychologically similar to ordinary people.

Influence of Environment: He believed that their horrific acts stemmed from their corrupt environment, not from inherent madness, suggesting that many people could behave similarly under these circumstances.

Workaholics & Opportunists: Noted characteristics such as being goal-oriented and tireless workers, with  Göring  displaying extreme narcissism but remaining rational. 

Rorschach & TAT Test: He used psychological tests such as the Rorschach inkblot test and the Thematic Apprehension Test (TAT) to reach these conclusions.

Effects on Kelley himself  :

His findings challenged the idea that evil was limited to the mentally ill, blurring the line between "us" and "them."

This disturbing realization, that such individuals could be "normal," haunted him and led him to shift his focus from psychiatry to criminology.

His book failed. He didn't write another one.

He became increasingly concerned that no one would listen to his warnings.

In 1958, after a long battle with depression, Kelley committed suicide.
He used cyanide, the same method as Hermann Göring.

~~~

In 2025 we have entered an era, worldwide, when humanity is in danger of once again discovering that there are not some evil people but that all people have within them the capacity for evil, provided they can formulate excuses or justifications for their beliefs and actions based on their own perception, logic and social ethics. 

Besides, what is evil is subjective. The Germans and the Nazis, 1933-1945, did not judge their behavior and actions as evil any more than MAGA today judge their beliefs as conduits of evil.

The realization that should shake us to the core and frighten us is that although Hitler organized Nazism and Trump organized Trumpism, it was their followers, not the organizers themselves but those who chose to organize, the everyday people, our neighbors and friends, even within our families, who set out with pride and zeal to do what they consider necessary. The doers always do what is right in their own eyes. 

And, their apologists do not see any of the excuses as improper or immoral as long as in their opinion it justifies, or explains in their perception, satisfactorily for them, what was done.

As Dr. Douglas Kelley said,  the next time something like this happens, those who will be willing to organize and willing to do it won't necessarily be wearing scary uniforms. They may be dressed very normally pretending to be patriots.

1933-1945               ~~~               2015-...       

"The only indication of what man can do is what man has done."

--RG Collingwood (1889-1943), English philosopher, historian, and archaeologist.

The famous phrase "the banality of evil" comes from Hannah Arendt (1906-1975), a German and American historian and philosopher, and describes how ordinary, thoughtless people can commit horrific acts, like Nazis, by simply following orders or conforming to a system, rather than being inherently monstrous villains. Key quotes highlight this: "Evil comes from a failure to think," and that evil is not monstrous but "a phenomenon which stared one in the face at the trial" of Adolf Eichmann in Israel, 1961, showing "such thoughtlessness can wreak more havoc than all the evil instincts". 

Arendt argued evil stems from an inability to think from others' perspectives, leading to a terrifying normalcy in perpetrators. She coined the phrase observing Nazi official Adolf Eichmann, who seemed a "terrifyingly normal" bureaucrat, not a demonic figure, focused on career advancement. The "banality" isn't that evil acts are trivial, but that the perpetrators are "thoughtless" and "unthinking," becoming "cogs in the administrative machinery". While often associated with blind obedience, Arendt suggested it's a deeper, banal desire to fit in or hide ineptitude, not just following orders. In essence, the quote reveals evil can be horrifyingly ordinary, perpetuated by commonplace people who stop thinking critically about their actions and their impact on others.

~~~

Racism in modern history

some examples

1861
American Civil War for the abolition of slavery

1892
Native American Reservation, Wasatch, Wyoming

1945
German Concentration and Extermination Camps

2019
Immigrant detention cage, Mexico-Texas border

Super-prison contracted with the US Trump Administration in El Salvador,

2025.
MAGA concentration camps are located outside the United States,
in El Salvador, and other countries in Central America and Africa.

Kristi Noem, Secretary of Homeland Security in the Trump administration,
inspecting the super-prison in El Salvador, 2025.

Camp commander Franz Zirais (center) with Heinrich Himmler (left)

in the quarry during an inspection of the Mauthausen concentration camp.

Heinrich Himmler inspects the construction of an extension at Auschwitz, 1942.

Some PR poses of Homeland Security Secretary Kristi Noem.

Rumors in December 2025 have Trump unhappy with Noem

for not moving as quickly as he demands to round up immigrants

and send them to super-prisons outside America.

Now, we don't need trains anymore. Now we have airplanes.

Mein Kampf (german Language Edition)

Adolf Hitler's original work in his original German language.
This is a faithful reproduction of the German...

$37.28 USD

According to some sources, Pulitzer Prize-winning biographer John Toland noted in his book Adolf Hitler: “Hitler’s concept of concentration camps, as well as the practicality of genocide, owed much, he claimed, to his studies of English and American history.” Hitler reportedly admired the “effectiveness” of American methods of “extermination” and containment of Native Americans.

When will humanity wake up to the warning of psychiatrist Dr. Kelley,

regarding the nature and psychology of human beings

and the dangers that our democracies face?

...and the dangers that we ourselves face?

~~~

Δικαιώματα

 

Και πάλι, κάτι που έγραψα ήδη, βγαίνει ακριβές, όχι χρόνια, όχι μήνες, αλλά βδομάδες αφού σας το παρουσίασα εδώ.

Παρά τους ευσεβείς πόθους εκείνων ανάμεσα στους Ευρωπαίους που ηδονίζονται να πιστεύουν στην φαντασίωση ότι οι Αμερικανοί μισούν τους κακούς δημοκρατικούς για θέματα οικονομίας και κοινωνικής ανέχειας τόσο πολύ που ψηφίζουν ηλίθιους ακροδεξιούς παρασύροντας την Ευρώπη να κάνει το ίδιο, αποδεικνύεται σιγά-σιγά και τελικά ότι πρόκειται απλά για ρατσισμό, Ναζισμό και φασισμό, στην Αμερική και στην Ευρώπη που επιστρέφουν στην εξουσία μετά από΄80 χρόνια, ακολουθώντας το εμπιστο κοινωνικό εκκρεμές. Οι ρατσιστές, οι Ναζί και οι φασίστες έφτασαν πλέον στο αμήν με τους υποστηριτές της ισότητας.

Είχα πληροφορήσει εδώ https://dimitristhinks.blogspot.com/2025/10/blog-post_31.html ότι ο Στήβεν Μίλλερ είναι ο Γκέμπελς και ο Άιχμαν του Τραμπ. Είχα συμπεριλάβει σε αυτόν τον κύκλο https://dimitristhinks.blogspot.com/2025/11/blog-post_68.html το σκεπτικό ότι η αναβίωση του παλιού Νότου ενεργοποιήθηκε από την σκανδάλη των νόμων Πολιτικών και Εκλογικών δικαιωμάτων του Λύντον Τζόνσον και τέλος την εκλογή μαύρου προέδρου.

Δεν πρόκειται για …οικονομία ή άλλες δικαιολογίες που παριστάνουν ότι είμαστε κάτι ανώτερο από ζώα, είχα εξηγήσει. Για ατόφιο ρατσισμό και μίσος πρόκειται.

Και ανακρίβειες και ψέματα χωρίς το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο αρέσουν μόνο σε εκείνους που επαναλαμβάνουν τα τσιτάτα της MAGA κατά λέξη παρουσιάζοντάς τα σαν αλήθεια αντί για τα ψέματα και τις ανακρίβειες που είναι. 

Έχω επαναλάβει πολλές φορές ότι οι «Εβραίοι» του Χίτλερ είναι τώρα οι «μετανάστες» του Τραμπ. Και ότι ο Εθνικός Σοσιαλισμός του Χίτλερ είναι τώρα η MAGA του Τραμπ.

Πριν, και αν, καταφέρουν ο Μίλλερ και ο Τραμπ να αλλάξουν ιδιοκτησία στα μέσα ενημέρωσης που ακόμα είναι ελέύθερα να πληροφορούν, με αποδεικτικά στοιχεία, ορίστε ένα παράδειγμα του πως έχει αρχίσει η αλήθεια, σχετικά με τον παλιό Νότο να συζητιέται και να παρουσιάζεται ανοιχτά:

https://www.cnn.com/2025/12/11/politics/stephen-miller-trump-immigration-law-somalia

ΥΓ. Πάντα αναφέρω την έκφραση «παλιός Νότος». Όχι απλά «νότος» αλλά «παλιός Νότος» («Old South»). Αυτό επειδή ο νότος, λέξη μόνη της, αναφέρεται σε γεωγραφικό όρο ενώ η έκφραση «παλιός Νότος (Old South)» αναφέρεται σε έναν πολιτισμό ρατσισμού τον οποίον η ανθρώπινη Διανόηση και ο Διαφωτισμός προσπάθησε να εξουδετερώσει το 1865 με την απελευθέρωση των σκλάβων, το 1966 με τους νόμους των πολιτικών και εκλογικών δικαιωμάτων των πρώην σκλάβων, και το 2008 με την εκλογή μαύρου προέδρου ο οποίος μετά από δύο θητείες θεωρείται επισήμως από ακαδημαϊκούς, ιστορικούς και οικονομολόγους να κατέχει μεταξύ της 7ης και 11ης θέσης στους καλύτερους από 45 προέδρους, γεγονός το οποίο πολλοί MAGA το παραβλέπουν καθώς γελοιοποιούν ή κάνουν «χιούμορ» κατά του προέδρου εκείνου, ακούγοντας τον εαυτό τους ευχαριστημένοι για το πόσο πνεύμα έχουν.

~~~

Κύμα

Les Quatre Cents Coups (1959) Τα Τετρακόσια Χτυπήματα
Καλύτερη Σκηνοθεσία, Φρανσουά Τρυφώ, Κάννες, 1959

Από τις 10 Νοεμβρίου 1958 ως τις 5 Ιανουαρίου 1959 στο Παρίσι, γυριζόταν η ταινία Les Quatre Cents Coups. Τα Τετρακόσια Χτυπήματα. Εγώ γεννήθηκα στις 30 Νοεμβρίου, σχεδόν στη μέση των γυρισμάτων αυτής της καθοριστικής αφετηρίας του Νέου Κύματος του Γαλλικού Κινηματογράφου: La Nouvelle Vague (νουβέλ βάγκ). 

Τα Τετρακόσια Χτυπήματα είχαν την πρεμιέρα τους στις 4 Μαΐου 1959. Δηλαδή, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Φρανσουά Τρυφώ, γύριζε την ταινία καθώς γεννήθηκα και έκανε την πρεμιέρα ανήμερα στα γενέθλια της Μαργαρίτας, έντεκα χρόνια πριν η Μαργαρίτα γεννηθεί.

Είκοσι ένα χρόνια μετά από εκείνη την πρεμιέρα του 1959, παρέδωσα στο Λονδίνο το 1980 την διατριβή μου για το πτυχίο μου κινηματογράφου, στην οποία πραγματευόμουν το έργο του Φρανσουά Τρυφώ και την πρότασή μου της ευρηματικής και πολυδιάστατης χρήσης της τεχνικής του μοντάζ από μέρους του Τρυφώ, που, κατά την διατριβή μου, το χρησιμοποίησε όχι μόνο για δύο σκηνές σε μια ταινία αλλά και για να συνδέσει έννοιες διαφορετικών καταστάσεων ανάμεσα σε διαφορετικές ταινίες.

Έχοντας μάθει Γαλλικά πριν αρχίσω να μαθαίνω Αγγλικά καθώς μεγάλωνα, πολύ πριν τα Αγγλικά υποσκελίσουν τα Ελληνικά στην χρήση μου μιας γλώσσας, και παρ’ όλα όσα είχα μάθει για την Γαλλία, τα Γαλλικά πράματα απλά δεν έκαναν τίποτα για μένα και πήγα γραμμή στο Λονδίνο, για πρώτη φορά στα δεκαεξίμισι και μόνιμα στα δεκαεφτάμισι. Ένα χρόνο αργότερα όταν πήγα από το Λονδίνο στο Παρίσι πρώτη φορά, για τρεις μέρες, το πρώτο που είπα σε Γάλλο ήτανε: Ντου γιου σπηκ Ίνγκλις; Ήταν η εκδίκησή μου. Όμως η ζωή τά ‘φερε έτσι που στο Λονδίνο, σαν μέλος του Βρετανικού Ινστιτούτου κινηματογράφου, αγάπησα το Νέο Κύμα του Γαλλικού Cinema και τον Φρανσουά Τρυφώ.

Το πρώτο εξώφυλλο του Γαλλικού περιοδικού Cahiers du Cinéma, τεύχος Απριλίου 1951,
με φωτογραφία της Γκλόρια Σουάνσον και του Γουίλιαμ Χολντεν στην ταινία Sunset Boulevard (1950).

Το μηνιαίο περιοδικό, που στα Ελληνικά λέγεται Τετράδια του Σινεμά, κυκλοφορεί μέχρι σήμερα, 74 χρόνια αργότερα, και είναι ένας θρύλος, μια αγία γραφή του κινηματογράφου.

Ιδρύθηκε από τα ιερά τέρατα του Γαλλικού κόσμου της τέχνης και του κινηματογράφου, Αντρέ Μπαζέν, Ζακ Ντονιόλ-Βαλκρόζ και Ζοζέφ-Μαρί Λο Ντουκά, επίσης από τους Ρομπέρ Μρεσσόν, Ζαν Κοκτώ και Αλεσάντρ Αστρούκ, με επεξεργασία Ερίκ Ρομέρ μετά από το 1957.

Αρθρογραφούσαν, μεταξύ άλλων, οι Ζακ Ριβέτ, Κλωντ Σαμπρόλ, Ζαν Λουκ Γκοντάρ, και Φρανσουά Τρυφώ.

Ο Φρανσουά Τρυφώ, μάλιστα, ήταν ανταποκριτής του περιοδικού στο φεστιβάλ των Καννών το 1957, και αυτή η κάρτα ήταν τα διαπιστευτήριά του στο φεστιβάλ:

Στις Κάννες το 1957, ο εικοσπεντάχρονος Φρανσουά, που μόλις πριν εφτά χρόνια, στα 18, είχε φυλακιστεί σαν λιποτάκτης από τον στρατο στην Αλγερία, μετά τον γνώρισε ο Αντρέ Μπαζέν και έγινε κριτικός κινηματογράφου για τα Τετράδια του Σινεμά, δεν φανταζόταν ότι δύο χρόνια αργότερα, το 1959, θα επέστρεφε στις Κάννες για να παρουσιάσει την πρώτη του ταινία, Τα Τετρακόσια Χτυπήματα, για την οποία θα δεχόταν το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στα 27 του χρόνια. Το 1958 μάλιστα, στις Κάννες, ο Τρυφώ είχε θεωρηθεί ανεπιθύμητος λόγο της βαριάς κριτικής που άσκησε στον Γαλλικό κινηματογράφο...

Το γνωστό, κλασικό μοντάζ φωτογραφιών του ηθοποιού Ζαν Πιέρ Λεώ, στον ρόλο του Αντουάν Ντουανέλ,
στις τανίες:
αριστερά: L'amour en fuit, 1979,

δεξιά: εποχή Domicile Conjugal, 1970 και Baisers volés, 1698,
επάνω-δεξιά: Antoine et Colette, 1962
και
κέντρο δεξιά: Les Quatre Cents Coups, 1959.

Ο Ζαν Πιέρ Λεώ ως Αντουάν Ντουανέλ ήταν το alter ego (εναλλακτικό εγώ/ταυτότητα) του Τρυφώ.

Γυρίζοντας την τελευταία σκηνή της ταινίας Τα Τετρακόσια Χτυπήματα

La Nouvelle Vague

Ζαν Λουκ Γκοντάρ (αριστερά), και Φρανσουά Τρυφώ (δεξιά), αρχές της δεκαετίας των '60.

Ο Τρυφώ και ο Γκοντάρ ήταν φίλοι. Ο Γκοντάρ έλεγε ότι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις κριτική κινηματογράφου είναι να γυρίσεις μια ταινία ο ίδιος.

Στα Γαλλικά, ο ήχος του «υ» στο «Τρυφώ» προφέρεται πολύ κλειστός, σχεδόν σαν «ου», και το «ου» στο «Λουκ» προφέρεται επίσεις πολύ κλειστό, κοντά στο «Λυκ». François Truffaut, Jean-Luc Godard.

Ο Τρυφώ γύρισε Τα Τετρακόσια Χτυπήματα το 1958-1959 και μετά, μαζί με τον Γκοντάρ, έγραψε το περίγραμμα σεναρίου A Bout De Souffle (Με Κομένη την Ανάσα), το οποίο γύρισε o Γκοντάρ to 1959-1960. Το λεπτομερές σενάριο, από το περίγραμμα του Τρυφώ, ο Γκοντάρ το έγραφε καθημερινά καθώς ξεκίναγε να γυρίζει την κάθε σκηνή, και έτσι το σενάριο και η ταινία δημιουργήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα εν τω γενέσθαι.

Τα Τετρακόσια Χτυπήματα (1959) είναι μια ταινία-ορόσημο που θεωρείται η αφετηρία του κινήματος του Γαλλικού Νέου Κύματος, καθιερώνοντας ένα νέο στυλ κινηματογράφου που ήταν πιο προσωπικό, οικείο και επαναστατικό.

Και, η ταινία του Γκοντάρ A Bout De Souffle (1960), εδραίωσε το Νέο Κύμα. 

«Το "A Bout de Soufle" είναι επίσης μια καθοριστική ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου, επειδή βοήθησε στην έναρξη του κινήματος του Γαλλικού Νέου Κύματος και έφερε επανάσταση στην κινηματογράφηση με τις ριζοσπαστικές τεχνικές του, όπως τα jump cuts, η νατουραλιστική υποκριτική και τα γυρίσματα επί τόπου. Αυτό το τολμηρό, πειραματικό στυλ έσπασε από τη συμβατική, στούντιο αισθητική της εποχής, εμπνέοντας μια γενιά κινηματογραφιστών με την ακατέργαστη ενέργειά του και την αμφισβήτηση των παραδοσιακών συμβάσεων αφήγησης.»

Οι ηθοποιοί Ζαν Πωλ Μπελμοντό και Τζην Σήμπεργκ στους ρόλους του Μισέλ και της Πατρίσια 

A Bout De Souffle (1960) (Με Κομμένη την Ανάσα)

Εξήντα πέντε χρόνια αργότερα:
(από αριστερά προς δεξιά)

Ο ηθοποιός Ματιέ Πενσινά στον ρόλο του οπερατέρ Ραούλ Κουτάρ,

ο ηθοποιός Γκιγιώμ Μαρμπέκ στον ρόλο του σκηνοθέτη Ζαν Λουκ Γκοντάρ,

ο ηθοποιός Ωμπρύ Ντουλέν στον ρόλο του ηθοποιού Ζαν Πωλ Μπελμοντό, και,

η ηθοποιός Ζωή Ντετς στον ρόλο της ηθοποιού Τζην Σήμπεργκ.

Ταινία: Nouvelle Vague (2025) (Το Νέο Κύμα)

Το 1960 μετά από το Με Κομμένη την Ανάσα έλεγαν ότι
κανείς δεν πρόκειται να ξαναδώσει δουλειά στον Μπελμοντό.

Πέθανε 88 ετών το 2021, διεθνώς φημισμένος και αγαπημένος πρωταγωνιστής 89 ταινιών.

Η Αμερικανίδα Τζην Σήμπεργκ το εύρισκε βασανιστικό να εργάζεται με τον Γκοντάρ ο οποίος εργαζόταν
χωρίς πρόγραμμα και η Σήμπεργκ ήθελε συνεχώς να παραιτηθεί κατά τα γυρίσματα της ταινίας
πιστεύοντας ότι η συμμετοχή της στην ταινία θα την γελοιοποιούσε στο κοινό της,
καθώς, πριν εργαστεί για τον Γκοντάρ, είχε εργαστεί στο Χόλυγουντ για σκηνοθέτες όπως ο Ότο Πρέμιγκερ.
Ήθελε να ξεχάσει ότι σαν ηθοποιός ήταν μέρος του Με κομμένη την Ανάσα.

Πέθανε 40 ετών το 1979 έχοντας γυρίσει 36 ταινίες.

Η είδηση του θανάτου της ελεγε ότι «Πέθανε η Σταρ του Με Κομμένη την Ανάσα».

Είναι 40-50 χρόνια τώρα, που το να είσαι επαγγελματίας ή καλλιτέχνης συνδεδεμένος ή συνδεδεμένη με
Τα Τετρακόσια Χτυπήματα, ή με το Με Κομμένη την Ανάσα,
σε κάνει μέρος της Ιστορίας της Τεχνης.

Το Με Κομμένη Την Ανάσα γυρίστηκε και από το Χόλυγουντ 23 χρονια αργότερα, το 1983,
με τον Ρίτσαρντ Γκήαρ και την Βαλερί Καπρίνσκι.
Απέτυχε.

Σους τίτλους της ταινιας, ο Τρυφώ έλαβε μνεία για την υπόθεση και ο Γκοντάρ για το σενάριο.

~~~

Ισως τώρα να είναι μια καλή στιγμή να μάθουμε κάτι που κανεις που δεν ξέρει Γαλλικά, δεν μπορεί να το γνωρίζει. Nouvelle Vague δεν σημαίνει Νέο Κύμα, οπως το λένε στα Ελληνικά, ούτε New Wave (wave = κύμα) όπως το λέμε στα Αγγλικά. Vague (βάγκ), στα Γαλλικά, σημαίνει ασαφής, αόριστος, αβέβαιος, ακαθόριστος.

Στον Γαλλικό νου και κουλτούρα, Nouvelle Vague σημαίνει:
«Κάτι το καινούργιο που είναι ασαφές, αόριστο, αβέβαιο χωρίς σταθερρότητα, δύσκολο να καθοριστεί με όρους ή κανόνες.»

Nouvelle Vague στα Ελληνικά μεταφράζεται ως «Καινούργια προσέγγιση στην αοριστία με αβεβαιότητα χωρίς κανόνες».

Αλλάζει εντελώς όταν το διαβάσουμε και το σκεφτούμε όπως το κατανοούν οι Γάλλοι.

Διαβάζοντάς το έτσι, όλα φωτίζονται, εξηγούνται και μπαίνουν στην σειρά, μεταφορικά.
Nouvelle Vague δεν αναφερότανε στο κύμα αλλά στο τι κουβάλαγε το κύμα στον αφρό του. (αυτό είναι μια δική μου, προσωπική εφεύρεση-ρήση ως προσέγγιση στην μεταφορικότητα της έκφρασης)

Ούτε στα Ιταλικά μπορεί να μεταφραστεί σωστά η Nouvelle Vague. Αλλά στην Ιταλία το λένε Nouvelle Vague, στα Γαλλικά, και ευχόμαστε ότι καταλαβαίνουν τι λένε. Ιδίως επειδή θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο μπαμπάς της Γαλλικής Nouvelle Vague, 1959, ήταν ο Ιταλικός κινηματογραφικός Νεορεαλισμός, 1945, Κλέφτες Ποδηλάτων (ΝτεΣίκα), Ρώμη Ανωχύρωτη Πόλη (Ροσελίνι). Και φυσικά Λα Στράντα του Φελίνι. Όταν ο σεβάσμιος, γηραιότερος Ροσελίνι επισκεπτόταν τα γραφεία των Τετραδίων του Σινεμά, ή συναντήσεις Γάλλων ιντελεκτουέλ της νουβέλ βαγκ, γινόταν δεκτός σαν εικαστικός τους πατέρας.

...και ναι, vagueness στα αγγλικά σημαινει αοριστία.

Αλλά, στα αγγλικά, δεν μπορούμε να πούμε New Vagueness. Θα ήταν γλωσσικά λάθος. Γι' αυτό συμβιβαζόμαστε στο wave (κύμα).

Τι όμορφα που ακούγεται στα Γαλλικά, La Nouvelle Vague.

Γιατί λοιπόν στα αγγλικά και στα εληνικά η αοριστία ονομάστηκε κύμα;
Του κόσμου δεν του αρέσει η αβεβαιότητα και η αοριστία.
Και οι ιδρυτές ήθελαν να δώσουν στον κόσμο κάτι το καινούργιο μέσω της έλειψης όρων και κανόνων συμπεριφοράς. Αλλά, έξω από την Γαλλία το όνομά τους άλλαξε γιατί δεν μπορούσε να εκφραστεί σε άλλες γλώσσες με την ομορφιά, βάθος και απλότητα που εκφραζόταν στα Γαλλικά.

Ναι, La Nouvelle Vague του Τρυφώ και του Γκοντάρ ήταν κάτι τόσο πολύ περισσότερο από όσο νομίζαμε έξω από την Γαλλία.

Γι' αυτό και όταν ο Αμερικανός σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Λίνκλέητερ όταν γύρισε την ταινία του το 2025 σχετικά με τα γεγονότα του 1959-1960 και το γύρισμα του Με Κομένη την Ανάσα, ονόμασε την τανια του όχι New Wave, στα αγγλικά, αλλά Nouvelle Vague (οπως πρέπει να την αναφέρει κανείς όταν ξέρει τι σημαίνει). 

~~~

Ο ηθοποιός Εντριέν Ρουγιάρντ στον ρόλο του Φρανσουά Τρυφώ,

και

ο ηθοποιός Γκιγιώμ Μερμπέκ στον ρόλο του Ζαν Λουκ Γκοντάρ,

Στην ταινία του 2025, του Αμερικανού σκηνοθέτη Ρίτσαρντ Λίνκλέητερ:

Nouvelle Vague (το Νέο Κύμα)

Εξώφυλλο του περιοδικού Τα Τετράδια του Σινεμά,

με τον ηθοποιό που υποδύεται τον Γκοντάρ

και τον τίτλο:

Ρίτσαρντ Λίνκλέητερ, Το δικό του Nouvelle Vague,

για την καινούργια του ταινία, Νέο Κύμα (2025)
Ο τίτλος ειναι σαν λογοπαίγνιο:
η ταινία του Λίνκλέητερ που λέγεται Nouvelle Vague,
η,

το πως αποδίδει ο Λίκλέητερ το καλλιτεχνικό κίνημα Nouvelle Vague.

Κατά την γνώμη μου όπως και κατα την γνώμη πολλών,
η ταινία του 2025, Nouvelle Vague, ειναι μια ερωτική επιστολή

του σκηνοθέτη Λίνκλέητερ προς τον Γκοντάρ και προς όλο το Πάνθεον της Nouvelle Vague.

Η Μαργαρίτα κι' εγώ ξαναείδαμε το Με Κομένη την Ανάσα την πρώτη βραδιά
και την δεύτερη βραδιά το Nouvelle Vague του Λίνκλέητερ.
Η Μαργαριτα είπε ότι πρέπει να τα δούμε και τα δύο το ένα μετά από το άλλο
επειδή, είπε, αυτά είναι η ζωή μου (η ζωή του συζύγου της).
Και έχει δίκιο.

Ούτε της Μαργαρίτας ούτε σε εμένα, προσωπικά, αρέσει το έργο του Γκοντάρ, ενώ λατρεύω το έργο του Τρυφώ. Τα καταλαβαίνω και τα δύο γιατί έχω την εκπαίδευση να τα καταλάβω. Κατανοώ, θαυμάζω και σέβομαι το πως και σε τι συνέβαλε ο Γκοντάρ, με ποιά τεχνική  και σκεπτικό χάραξε τις γραμμές της επανάστασης, και πως παρέμεινε επαναστάτης επαναλαμβάνοντας τον εαυτό του συνεχώς, αλλά με γεμίζει ο τρόπος επικοινωνίας, και η τεχνική και δομική κινηματογραφική ανάπτυξη του Τρυφώ. Άλλο βέβαια τι μας γεμίζει προσωπικά και υποκειμενικά, και άλλο τι αναγνωρίζει κανείς επαγγελματικά και ακαδημαϊκά.
Δεν μπορώ πια να έχω την απλή εμπειρία του να αφήσω μια ταινία να με πάρει σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη, και να μ' αρέσει ή να μη μ' αρέσει, επειδή ξερω πως φτιάχνουν το λουκάνικο, και θέλω-δε-θέλω, το βλέπω, το λουκάνικο, στην λεπτομέρια κατασκευής του. Αλλά μπορώ τουλάχιστον να ξεχωρίσω και να απολαύσω τι με γεμίζει προσωπικά, χωρίς να το παρουσιάζω σαν να ισχύει πέρα απο εμένα.
Ο Γκοντάρ ήταν πάντα επαναστάτης αναποδογυρίζοντας τον κάθε κανόνα του πως γυρίζεται μια τανία και του πως παρουσιάζεται μια ιστορία στον κινηματογράφο. Το έκανε το 1960 στο Με Κομένη την Ανάσα, και το κάνει σε κάθε του ταινία, σαν να ξαναρχίζει από την αρχή κάθε φορά.

Κατά την δική μου γνώμη, άλλη μια ρήση Δημητριακή:

Αν ο Γκοντάρ ήταν το νευρικό σύστημα, τα νεύρα της Nouvelle Vague,

ο Τρυφώ ήταν η καρδιά της, το αίμα της. Η αναπνοή της.

Μερικοί από τους σκηνοθέτες που θεωρούνται μέρος του νέου κύματος: François Truffaut (1932–1984), Jean-Luc Godard (1930–2022), Agnès Varda (1928–2019), Claude Chabrol (1930–2010), Alain Resnais (1922–2014), Louis Malle (1932–1995), André Bazin (1918–1958), και άλλοι.

Για μένα, παραμένει μεγάλη ερώτηση το γιατί δεν θεωρήθηκε, δεν έγινε ποτέ δεκτός σαν μέρος του Νέου Κύματος, ένας από τους πολύ αγαπημένους μου Γάλλους σκηνοθέτες, ο Claude Lelouch, (Un Homme et Une Femme, 1966, Ένας Άνδρας και μια Γυναίκα), 73 ταινίες. Ίσως, αν μου επιτραπεί για μια στιγμή να γίνω λίγο κακός με τους αγαπητούς μας Γάλλους, να υπάρχει κάτι το διαφορετικό σχετικά με τον Λελούς, παραδείγματος χάριν το ότι ήταν πλήρως Εβραϊκής καταγωγής;

Αυτό θα ήταν περίεργο αν έχει βάση στην μη-ομιλούμενη αλήθεια μια και, ενώ κανείς σκηνοθέτης του Νέου Κύματος δεν ήταν Εβραϊκής καταγωγής, ήταν Εβραίος ο βιολογικός πατέρας του Φρανσουά Τρυφώ, γεγονός το οποίο ο Τρυφώ το ανακάλυψε το 1968. Κατά το 1968 όμως, οι γνώμες και προτιμήσεις του ποιός είναι Νέο Κύμα και το ποιός δεν είναι είχαν ήδη αρχίσει να γράφονται στους μονόλιθους της αιωνιότητας.

Αν όμως το Ένας Άνδρας και Μια Γυναίκα (1966) δεν είναι μέρος του Νέου Κύματος, τι είναι;

Πήρε μάλιστα και τον Χρυσό Φοίνικα στς Κάννες το 1966.

Jean-Louis Trintignant, Anouk Aimée,

Un Home et Une Femme (1966)
Claude Lelouch

Συνάντησα τον Λελούς και μιλήσαμε στο Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Αργότερα είχα την ευκαιρία να συναντήσω τον Τρυφώ, αλλά έτυχε όταν ο Τρυφώ ήταν εκεί
εγώ να έχω μια επαγγελματική φωτογράφηση.
Σκεπτόμενος ότι ο Τρυφώ θα επέλεγε τον επαγγελματισμό αντί την προσωπολατρία
αποφάσισα να τελειώσω την εργασία μου και να συναντήσω τον Τρυφώ σε κάποια επόμενη επίσκεψή του,
όμως πέθανε κάπου ένα χρόνο αργότερα.

~~~

Ο Φρανσουά Τρυφώ σκηνοθέτησε 28 ταινίες, και ο Ζαν Λουκ Γκοντάρ 138.

~~~

Γουώλς: «...είναι σύμπτωση. Δεν είναι τίποτα επιστημονικό.»

Λακόμπ: «Ακούστε με, ταγματάρχη Γουώλς: είναι ένα γεγονός κοινωνιολογικό.»

1977: ο Φρανσουά Τρυφώ (1932-1984) στον ρόλο του επικοινωνητή Λακόμπ,
στην ταινία του Στήβεν Σπήλμπεργκ, Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου.

Ο Σπήλμπεργκ έκανε τα αδύνατα-δυνατά για να μπορέσει να δώσει τον ρόλο του επικοινωνητή
στον Φρανσουά Τρυφώ.
Δεν μπορούσε να φανταστεί κανέναν άλλον άνθρωπο της τέχνης σε αυτόν τον ρόλο.

«Ο Φρανσουά Τρυφώ δέχτηκε τον ρόλο του Λακόμπ στην ταινία "Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου" του Στήβεν Σπίλμπεργκ επειδή θαύμαζε το έργο του Σπίλμπεργκ, που μέχρι τότε αποτελείτο από τρεις μόνο ταινίες: Duel, The Sugarland Express, και Jaws, και η συγκεκριμένη ταινία προσέφερε ένα συναρπαστικό μείγμα επιστήμης και παιδικού θαυμασμού, που ευθυγραμμιζόταν με τις δικές του κινηματογραφικές ευαισθησίες, παρόλο που αρχικά ένιωθε ότι μπορούσε να παίξει μόνο τον εαυτό του και δίσταζε να παίξει σε μια μεγάλη παραγωγή του Χόλυγουντ, κάτι που ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο Σπίλμπεργκ για τον ρόλο του διορατικού Γάλλου επιστήμονα Κλωντ Λακόμπ. Ο Τρυφώ ενθουσιάστηκε με τη διεθνή εμβέλεια και την αναζήτηση της αλήθειας στην ιστορία, και βρήκε την υπομονετική σκηνοθεσία του Σπίλμπεργκ απολαυστική, οδηγώντας τον να ανακαλύψει μια νέα ευχαρίστηση στην ερμηνεία. Ενώ αρχικά ήταν μια απόλαυση, διαπίστωσε ότι στην πραγματικότητα απολάμβανε να παίζει υπό τις οδηγίες του Σπίλμπεργκ, ανακαλύπτοντας μια νέα πλευρά του εαυτού του.»

Σπήλμπεργκ και Τρυφώ

Ζαν Πιερ Λεώ (γεννήθηκε 1944), Ζακλίν Μπισέ (γεννήθηκε 1944) και Φρανσουά Τρυφώ (1932-1984),

στην Ταινία του Τρυφώ, Αμερικάνικη Νύχτα (1973),

Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας σε Ξένη Γλώσσα, 1974.

Λεώ ως ο ηθοποιός Αλφόνς, Μπισέ ως η ηθοποιός Τζούλι Μπέηκερ, και Τρυφώ ως ο σκηνοθέτης Φεράντ.

«Ευχαριστώ πολύ.

Χρειάζομαι τον Τζην Κέλλυ. Είμαι πολύ ευτυχής λόγω του ότι… λόγω του ότι, γιατί; Επειδή η Αμερικάνικη Νύχτα είναι μια ταινία περί των ανθρώπων των παραστάσεων. Είστε, όλοι εσείς, άνθρωποι του κινηματογράφου. Επομένως πιστεύω ότι αυτό το βραβείο είναι δικό σας. Αλλά, εάν συμφωνείται μαζί μου, θα το κρατήσω εγώ για σας, εντάξει; Σας ευχαριστώ.»

(Σημ.: νωρίτερα στις βραβεύσεις εκείνης της βραδιάς, ο Τζην Κέλλυ είχε μεταφράσει από τα Γαλλικά στα Αγγλικά τον λόγο αποδοχής που είχε πει ο Γάλλος Ανρί Λανγκλουά. Γι’ αυτό και το καλαμπούρι του Τρυφώ ότι χρειάζεται τον Τζην Κέλλυ.)

~~~

Ο Ζαν Λουκ Γκοντάρ (1930-2022) το 2010.

Ζαν Λουκ Γκοντάρ:

Δεν φτιάχνεις εσύ μια ταινία, η ταινία φτιάχνει εσένα.

Μια ιστορία πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.

Η τέχνη δεν είναι αντανάκλαση της πραγματικότητας, είναι η πραγματικότητα μιας αντανάκλασης.

[για τον Όρσον Γουέλες] Όλοι μας θα του χρωστάμε πάντα τα πάντα.

Λυπάμαι τον γαλλικό κινηματογράφο επειδή δεν έχει χρήματα.
Λυπάμαι τον αμερικανικό κινηματογράφο επειδή δεν έχει ιδέες.

~~~