Η αβάσταχτη ελαφρότητα του εγωεδωτωρακεντρισμού…
Είμαστε εμείς, εδώ, σήμερα –το κέντρο του χώρου και του χρόνου από το οποίο βλέπουμε τα πάντα –είτε αντικείμενα, είτε θέματα.
Τα κράτη, οι επιστημονικές ομάδες, ανοίγουν τάφους. Ταξινομούν, καθαρίζουν, απομακρύνουν τα αντικείμενα από τον τάφο και τα εκθέτουν σε μουσεία όπου μπορούν να τα δουν όλοι.
Οι χτίστες είχαν πάρει όσα μέτρα μπορούσαν για να προφυλάξουν την σωρό του θανόντος και τα αντικείμενα που αφέθηκαν μαζί του. Όμως, ακόμα και οι πυραμίδες παραβιάστηκαν. Όλα παραβιάστηκαν ανά τους αιώνες. Μόνο ο τάφος του Τουταγχαμών είχε γλυτώσει, και των Μακεδόνων, συμπεριλαμβανομένου του Φιλίππου Β’.
Μιλάμε για τους τυμβωρύχους… αναρωτιόμαστε αν προλάβαμε, ή, αν τυμβωρύχοι μπήκαν πρώτοι στον τάφο, στον λόφο Καστά στην Αμφίπολη.
Εμείς;
Εμείς δεν είμαστε τυμβωρύχοι;
Εμείς δεν καταπατούμε; δεν κλέβουμε;
Όχι βέβαια, γιατί εμείς είμαστε εμείς.
Και την απόφαση την παίρνει μια κυβέρνηση και επιστήμονες –όχι μερικοί κλέφτες μέσ’ την νύχτα,
Εμείς είμαστε πολλοί, μέσα στη μέρα.
Εμείς είμαστε πολλοί, μέσα στη μέρα.
Εμείς υπηρετούμε την ιστορία και τον πολιτισμό.
Έτσι δεν είναι;
Ίσως οι χτίστες να έπαιρναν τόσα μέτρα ώστε να προστατέψουν τον τάφο από τους τυμβωρύχους, να τον διαφυλάξουν για να τον ανοίξουμε εμείς και να αφαιρέσουμε όλα τα αντικείμενα εμείς για να τα προστατέψουμε, να τα βλέπει ο κόσμος.
Τι προτείνεις λοιπόν;
ΑπάντησηΔιαγραφήThere’s no business like show business, like no business I know… everything about it is appealing! everything the traffic will allow! Έλεγε το τραγούδι… Όταν βγαίνει ο κόσμος από το θέατρο ή το σινεμά ξέρει ότι είδε κάποιο έργο. Αλλά από το θέατρο της ζωής βγαίνουμε μια φορά.
ΔιαγραφήΚαλή ερώτηση: «τι προτείνω…»
Όσον αφορά πράξεις, τίποτα.
Όσον αφορά την οπτική, ίσως το να συμπεριλαμβάναμε και την βασική ερώτηση της ανάρτησης στο ρεπερτόριο των απόψεων που στο άθροισμά τους εικονογραφούν κίνητρα, ηθική και συνείδηση.
Η ανάρτηση αυτή ίσως δεν είναι παρά εκείνο το χαμόγελο του Χάρυ Λάιμ από την σκοτεινή πόρτα στην ταινία ο Τρίτος Άνθρωπος (Όρσον Γουέλλες)
Ένα σίγουρο επίτευγμα είναι η καλύτερη γνώση της ιστορίας και κατανόηση του ποιοι ήταν οι άνθρωποι που έζησαν πριν από εμάς. Για το κατά πόσο καταφέρνει η ανθρωπότητα να χρησιμοποιήσει αυτές τις γνώσεις για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του καθενός… γι’ αυτό δεν είμαι σίγουρος (είναι τελικά άραγε μόνο μια περιέργεια που ικανοποιείται, και τα υπόλοιπα είναι show business στο show της ζωής;).
Ας μην μείνουμε όμως και στα σκοτάδια κι ας προσπαθήσει καθένας να βελτιωθεί με όποιον τρόπο μπορει
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μονάδες κάνουν τις ομάδες, φτάνει να θέλουμε να κάνουμε ομάδες κι όχι ότι φανεί του καθενός
Καλη εβδομάδα!
καλή σου εβδομάδα :-)
ΔιαγραφήΠιστεύω στις ομάδες. Αυτές τις μέρες το τοπίο είναι θωλό...