Μια γυναίκα δημοσιογράφος του Βήματος ανακοινώνει ότι η τεχνολογία μπορεί να δώσει δουλειά στις Ελληνίδες. Από κάτω βλέπουμε πως εννοεί ότι η στροφή σε ψηφιακά επαγγέλματα που γίνεται στην Ευρώπη, ίσως να δημιουργήσει 900.000 θέσεις δουλειάς για όλους, εκ των οποίων οι μισοί κανονικά θα έπρεπε να είναι γυναίκες, και εκ των οποίων ένα ικανό ποσοστό θα έπρεπε να είναι Ελληνίδες. Δηλαδή... 900.000 δουλειές, 450.000 για Ευρωπαίες γυναίκες... Ευρώπη πληθυσμός 742.500.000, Ελλάδα 9.000.000, άρα από τις 450.000 γυναίκες που θα βρουν δουλειά σε όλη την Ευρώπη στην πληροφοική, οι 5.400 θα είναι Ελληνίδες. Η ικανότητα να επιλέξει, να διδαχθεί και να ακολουθήσει ένα επάγγελμα κάποιος άνθρωπος μειώνεται με την ηλικία, καθώς η ζωή ακολουθεί τον δρόμο της. Πιο εύκολα θα το πετύχει αυτό ένας άνθρωπος 20 ετών παρά ένας άνθρωπος 35 ετών, ή 45. Δηλαδή ο αριθμός 5.400 είναι κοντύτερα στον αριθμό 2.700. Τις υπόλοιπες 897.300 θέσεις μάλλον θα τις προλάβουν άλλες Ευρωπαίες.
Δυστυχώς, για να κατακτήσουν οι Ελληνίδες την καινούργια τους τέχνη, στον κόσμο της επαγγελματικής δραστηριότητας, θα πρέπει κάπου να την μάθουν. Και κάποιοι να διδάξουν. Μάλλον άνδρες, Έλληνες προγραμματιστές. Δηλαδή, αυτάααα.
Στην Ελλάδα και στην Ιταλία, οι προγραμματιστές, ως επί το πλείστον άντρες, παρέχουν τις λίγες ευκαιρίες που βρίσκουμε την σήμερον ημέρα να γελάσουμε λίγο. Θα θυμάστε από παλαιότερη ανάρτηση ότι στην Ευρώπη, και ιδίως στην Μεσόγειο, υπάρχουν Προγραμματιστές-θεοί και χρήστες-σκλάβοι, ενώ στις ΗΠΑ έχουμε Χρήστες, αρχιτέκτονες συστημάτων, και προγραμματιστές (όπου οι προγραμματιστές είναι οι τουβλαδόροι της οικοδομής).
Στην Ελλάδα και στην Ιταλία, το σκεπτικό του προγραμματισμού είναι να γίνει όσο πιο πολύπλοκος και ακαταλαβίστικος για τον χρήστη όσο είναι δυνατόν, από προγραμματιστές που δεν έχουν ιδέα τι νόημα έχει η interface και ο σχεδιασμός, και, αν μπορούμε, να προσπαθήσουμε να εισάγουμε τον θεσμό των σφραγίδων και της επισημότητας του "σημαντικού" ακόμα και στην ηλεκτρονική ψηφιακή πληροφορική. Πράγμα το οποίο στην Ιταλία το έχουν ήδη καταφέρει. Ο Μεσαίωνας Ζεί! (Ενώ, της οποίας ο προορισμός, στις ΗΠΑ, είναι να κάνει την ζωή πιο εύκολη και τα αποτελέσματα πιο γρήγορα, χωρίς να χρειάζεται φροντηστήριο ο κάθε χρήστης).
Η πιο λογική ερώτηση είναι... που και πως και από ποιούς θα μάθουν την καινούργια τους τέχνη οι Ελληνίδες; Ποιοί θα είναι οι δάσκαλοί τους και ποιοί οι εργοδότες τους; (Οι οποίες, Ελληνίδες, κατά την γνώμη μου έχουν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν κάτι σωστά στον εργασιακό χώρο από τα μαμμόθρεφτα εγωκεντρικά αρσενικά στα οποία έδινε ο μπαμπάς την προίκα τους μέχρι προ κάμποσων ετών).
Καλή τύχη σ' αυτό, αγαπητές Ελληνίδες.
Δυστυχώς, για να κατακτήσουν οι Ελληνίδες την καινούργια τους τέχνη, στον κόσμο της επαγγελματικής δραστηριότητας, θα πρέπει κάπου να την μάθουν. Και κάποιοι να διδάξουν. Μάλλον άνδρες, Έλληνες προγραμματιστές. Δηλαδή, αυτάααα.
Στην Ελλάδα και στην Ιταλία, οι προγραμματιστές, ως επί το πλείστον άντρες, παρέχουν τις λίγες ευκαιρίες που βρίσκουμε την σήμερον ημέρα να γελάσουμε λίγο. Θα θυμάστε από παλαιότερη ανάρτηση ότι στην Ευρώπη, και ιδίως στην Μεσόγειο, υπάρχουν Προγραμματιστές-θεοί και χρήστες-σκλάβοι, ενώ στις ΗΠΑ έχουμε Χρήστες, αρχιτέκτονες συστημάτων, και προγραμματιστές (όπου οι προγραμματιστές είναι οι τουβλαδόροι της οικοδομής).
Στην Ελλάδα και στην Ιταλία, το σκεπτικό του προγραμματισμού είναι να γίνει όσο πιο πολύπλοκος και ακαταλαβίστικος για τον χρήστη όσο είναι δυνατόν, από προγραμματιστές που δεν έχουν ιδέα τι νόημα έχει η interface και ο σχεδιασμός, και, αν μπορούμε, να προσπαθήσουμε να εισάγουμε τον θεσμό των σφραγίδων και της επισημότητας του "σημαντικού" ακόμα και στην ηλεκτρονική ψηφιακή πληροφορική. Πράγμα το οποίο στην Ιταλία το έχουν ήδη καταφέρει. Ο Μεσαίωνας Ζεί! (Ενώ, της οποίας ο προορισμός, στις ΗΠΑ, είναι να κάνει την ζωή πιο εύκολη και τα αποτελέσματα πιο γρήγορα, χωρίς να χρειάζεται φροντηστήριο ο κάθε χρήστης).
Η πιο λογική ερώτηση είναι... που και πως και από ποιούς θα μάθουν την καινούργια τους τέχνη οι Ελληνίδες; Ποιοί θα είναι οι δάσκαλοί τους και ποιοί οι εργοδότες τους; (Οι οποίες, Ελληνίδες, κατά την γνώμη μου έχουν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν κάτι σωστά στον εργασιακό χώρο από τα μαμμόθρεφτα εγωκεντρικά αρσενικά στα οποία έδινε ο μπαμπάς την προίκα τους μέχρι προ κάμποσων ετών).
Καλή τύχη σ' αυτό, αγαπητές Ελληνίδες.
Μία Ελληνίδα από την οποία μπορούν να πάρουν παράδειγμα και ελπίδα όλες οι Ελληνίδες είναι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε σε ένα δυάρι στην Αθήνα, σπούδασε στο Καίμπριτζ, και ήταν η πρώτη μη-Βρεττανή και η τρίτη γυναίκα που έγινε πρόεδρος της Ένωσης του Καίμπριτζ. Μετά, πήγε στις ΗΠΑ το 1980, και το 2003 ήταν υποψήφια Κυβερνήτης της Καλιφόρνια στις εκλογές που κέρδισε ο Σβάρτσενέγκερ. Το 2005 ίδρυσε ένα μπλογκ νέων της ημέρας στο οποίο έδωσε το όνομά της: "Χάφινγτον Ποστ". Ένα μπλογκ που όχι μόνο έχει πλέον μέγιστη επιρροή στην Ουάσιγκτον, αλλά επίσης αγοράστηκε από την AOL το 2011 για 315 εκατομμύρια δολάρια, και, το 2012 πήρε την πρώτη θέση ανάμεσα στις 15 πιο δημοφιλείς πολιτικές ιστοσελίδες. Η Αριάννα Στασινοπούλου-Χάφινγκτον παρέμεινε Πρόεδρος και Αρχισυντάκτης του Χάφινγκτον Ποστ.
Το Χάφινγτκτον Ποστ έγινε η πρώτη εμπορικά εκμεταλευομένη ψηφιακή οργάνωση-μήντια στις Ηνωμένες Πολιτείες που κέρδισε ένα βραβείο Πούλιτζερ.
Στις 20 Νοεμβρίου του 2014, έφτασε στην "Ιθάκη" της, όπως κατέληξε να γράψει μεταφορικά σε άρθρο της, εγκαινιάζοντας την Ελληνική έκδοση του Χάφινγκτον Ποστ.
Ένας άνθρωπος-έμπνευση, και ελπίδα για όλες τις Ελληνίδες που από ότι καταλαβαίνω έχουν αρχίσει να αφυπνίζονται και να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που βάζει μπροστά τους, στην πατρίδα τους, η ανάξια-ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Σήμερα, στα bookmarks μου, δίπλα στο shortcut "Huff", έβαλα και ένα shortcut για "HuffGR".
Το Χάφινγτκτον Ποστ έγινε η πρώτη εμπορικά εκμεταλευομένη ψηφιακή οργάνωση-μήντια στις Ηνωμένες Πολιτείες που κέρδισε ένα βραβείο Πούλιτζερ.
Στις 20 Νοεμβρίου του 2014, έφτασε στην "Ιθάκη" της, όπως κατέληξε να γράψει μεταφορικά σε άρθρο της, εγκαινιάζοντας την Ελληνική έκδοση του Χάφινγκτον Ποστ.
Ένας άνθρωπος-έμπνευση, και ελπίδα για όλες τις Ελληνίδες που από ότι καταλαβαίνω έχουν αρχίσει να αφυπνίζονται και να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που βάζει μπροστά τους, στην πατρίδα τους, η ανάξια-ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Σήμερα, στα bookmarks μου, δίπλα στο shortcut "Huff", έβαλα και ένα shortcut για "HuffGR".
Είναι μια περήφανη μέρα γιατί, συν όλα τα άλλα, σημαίνει πως από σήμερα, αν επιμείνει η κυρία Στασινοπούλου-Χάφινγκτον στις αρχές της, οι Ρωμιοί δημοσιογλάφοι μπορεί αν αρχίσουν να παίρνουν μαθήματα από μία γυναίκα. Μαθήματα που τα χρειάζονται πάρα πολύ: και οι Έλληνες δημοσιογλάφοι, αλλά και οι Έλληνες επαγγελματίες (ο Θεος να τους κάνει) της ηλεκτρονικής, ψηφιακής πληροφορικής.
υγ. Είναι μεγάλη χαρά να γράφω αυτήν την ανάρτηση 24 ώρες μετά από την μαρτυρική μέρα που πέρασα προσπαθώντας επί 9 ώρες και 6 τηλεφωνήματα στην Γιούρομπανκ στην Αθήνα, να επιτύχω την μεταφορά κεφαλαίων από τον λογαριασμό μου σε διάφορες πληρωμές. Τα καημένα τα παιδιά στο τηλέφωνο προσπαθούσαν ειλικρινά και άξια να βοηθήσουν, όμως, και εκείνα και εγώ βρισκόμασταν μπροστά στο τοίχο ηλιθιότητας των αρχιτεκτόνων της ασφάλειας της ιστοσελίδας. Μπορεί πάντως η Γιούρομπανκ, μιά που ούτε να την χρησιμοποιήσει μπορεί κανείς, να περηφανευτεί ότι έτσι είναι πολύ πιο ασφαλής από τις τραπεζούλες των ΗΠΑ με τις οποίες συνεργάζομαι και δεν μου παρουσίασαν ποτέ, 20 χρόνια το παραμικρό πρόβλημα που να έχει να κάνει με την συμβατικότητα των προγραμμάτων τους, και τα προγράμματα όπως Τζάβα, της Όρακλ, ή ανάμεσα σε διαφορετικές ενδόσεις μπράουζερ όπως το ίντερνετ εξπλόρερ, το φάιαρφόξ (που στην Μεσόγειο το λένε μοζίλα, με το όνομα της οργάνωσης αντί του προϊόντος), του σαφάρι και του κρόμ. Κουράγιο παιδιά στα τηλέφωνα ...που διαβάζετε ερωτήσεις από λίστες που σας έδωσαν οι μέγιστοι προγραμματιστές σας για να σας λένε οι χρήστες σας αν το κομπιούτερ τους είναι στην πρίζα...
Ξαναγράφω το σχόλιο γιατί τα έκανα σαλάτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Αριάννα Στασινοπούλου-Χάφινγκτον την είδα σήμερα στις ειδήσεις και χάρηκα πραγματικά που αποφάσισε να λειτουργήσει την Ελληνική έκδοση του Χάφινγκτον Ποστ.
Είναι τιμή μας και ελπίζω να μην τις την πέσουν οι δικοί μας δημοσιογραφίσκοι.
Τρέχω να γίνω αναγνώστρια του blog
Τις φιλούρες μου
Γειά σου Xristin!
ΔιαγραφήΗ τιμή νομίζω δεν είναι δική μας αλλά δική της, γιατί έφερε τον εαυτό της στην θέση να επιστρέψει στην Ιθάκη και να δώσει ελπίδα αλλά και τρόπο χειροπιαστό να την ακολουθήσουν άλλοι.
Σίγουρα θα της πέσουν οι Έλληνες δημοσιογλάφοι. Χωρίς αμφιβολία. Όταν ένας Έλληνας βλέπει κάποιον καλύτερο από τον ίδιο πέφτει να το φάει, να τον γελοιοποιήσει, να τον κατηγορήσει... για να μην αισθανθεί ποτέ πως ίσως να πρέπει αν καλυτερεύσει τον εαυτό του. Τώρα να δεις πόσοι θα αρχίσουν να βγαίνουν και να αποδίδουν στο HUFF GREECE συνεργασίες με ανθρώπους και οργανισμούς που δεν μας αρέσουν, το ένα θα βρωμάει, το άλλο θα ζέχνει... Όμως νομίζω ότι η οργάνωσή της έχει αρκετή σταθερότητα και ενέργεια να συνεχίσει σωστά και στην Ελλάδα.
Καλή σου μέρα!
Θα μείνω λίγο στο υστερόγραφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο e-banking της eurobank είναι ίσως το πιο user friendly από εκείνα που κατά καιρούς έχω χρησιμοποιήσει και η αλήθεια είναι ότι έχω μπλεχτεί με αρκετά και μάλιστα και ξένων τραπεζών. (Να μην αναφέρω το e-banking ενός ξένου κολοσσού, το οποίο είναι σαν να κάνεις ανασκαφές στην Αμφίπολη)
Απορώ πως ζορίστηκες τόσο
Χαίρομαι που το ανέφερες, γιατί πράγματι το ebanking της eurobank ήταν πάντα το πιο user-friendly στην Ελλάδα. Όμως όταν θέλεις να κάνεις συναλλαγές, αρχίζουν με το να επιμένουν σε internet exlorer (το χειρότερο browser που κυκλοφορεί), δεν δέχονται safari ή chrome, δέχονται Firefox αλλά δεν το συνιστούν και δεν λειτουργούν πάντα μαζί του, και, πρέπει να εκδίδουν πιστοποιητικά τα οποία να εγκαθίστανται στο κομπιούτερ σου (ένα συγκεκριμένο) και να εισάγονται σε ένα μόνο browser. Και να ανανεώνονται κάθε χρόνο. Και μπορείς να έχεις μόνο δύο. Έπειτα, κάθε που βγάζει η Oracle καινούργια version Java, πρέπει εκείνοι να κάνουν στο δικό τους server και πιστοποιητικά συμβατά, και αποκλείουν προηγούμενες version.
ΔιαγραφήΚαι, έχοντας εγκαταστήσει (σωστώτατα) το τελευταίο Java, τελευταίο Explorer και Firefox, και με το να αναγνωρίζει τον εαυτό του και την Java ο κάθε browser, ΚΑΙ με το να αναγνωρίζει τα πάτα σωστά το τεστ συμβατικότητας της Eurobank, και να σου δίνει πράσινα τσεκμαρκ σε όλα, πας να κάνεις μια μεταφορά χρημάτων, και o server και τα cookies της Eurobank δεν αναγνωρίζουν ότι έχεις Java στο κομπιούτερ, ή θυμούνται την παλιά κι ας την έχεις uninstall εσύ.
Εν τω μεταξύ, εσύ μπορείς να έχεις το καθαρότερο και σωστότερο κομπιούτερ (το οποίο χρησιμοποιείς επαγγελματικά με δορυφόρο στις ΗΠΑ), μπορείς να βγάζεις το βιός σου επί 20 χρόνια στην Πληροφορική, αλλά δεν θέλεις βέβαια να το πεις αυτό γιατί δεν φταίνε τίποτα τα παιδιά στο τηλέφωνο να ακούνε και 'σένα από πάνω --και τα παιδιά στο τηλέφωνο αυτόματα πιστεύουν ότι τα δικά τους συστήματα είναι τέλεια και ότι φταίει το κομπιούτερ (ή το μυαλό) του χρήστη.
Μετά από 9 ώρες και 6 τηλέφωνα, Τζων, μετά από τουλάχιστον 3-4 clean-install των πάντων, το παιδί από το τηλέφωνο κατάφερε να κάνει τον explorer να κάνει συναλλαγές μόνο αφού μου έκλεισε όλα τα antivirus, έσβησε όλα τα cookies και passwords που είχα, και μ' έβαλε να ανοίξω το Explorer με right-click/run as administrator.
Το ebanking της Εθνικής μέχρι πρό τινος ήταν για γέλια. Τώρα το έχουν φτιάξει ωραίο και δουλεύει θαυμάσια. Αλλά εκείνοι έχουν άλλο φετιχ: δίνουν ένα πλαστικό μηχανάκι που πρέπει να το πατάς και να σου βγάζει κωδικούς να το χρησιμοποιήσεις. Και νομίζουν ότι είναι νορμάλ πράματα αυτά!
Το ebanking της Μπανκ οβ Αμέρικα και άλλα των καρτών μου στις ΗΠΑ, λειτουργούν τέλεια, αμέσως, από παντού, με οτιδήποτε, 20 χρόνια, χωρίς μηχανάκια, χωρίς συμβατικότητες, χωρίς πιστοποιητικά, χωρίς να αλλάζω κωδικούς συνέχεια αν δεν θέλω, χωρίς σφραγίδες, χωρίς λοφία και περικεφαλαίες... αλλά τι ξέρουν τα Αμερικανάκια;!
Συγγνώμη, πάω να πάρω τα χάπια μου τώρα! Καλό σου απόγεμα :-)
Κοίταξε, αυτά με τα java και τους browsers τα διαβάζω και με πιάνει το κεφάλι μου.
ΔιαγραφήΠροσωπικά, τη δουλειά μου την κάνω μια χαρά με τις πληρωμές μου εδώ κι εκεί που σημαίνει ότι, είτε ο υπολογιστής μου είναι τεχνολογικά προχωρημένος, αλλά πως να είναι αφού ούτε εγώ είμαι που τον δουλεύω, είτε είναι εντελώς για τα μπάζα, αλλά ούτε κι αυτό θα πρέπει να είναι, αλλιώς πως θα έκανα τη δουλειά μου, οπότε καταλήγω ότι σε όλα τα πράγματα στη ζωή χρειάζεται μια στρωτή, μέση κατάσταση για να μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου.
Είμαι της άποψης ότι αν κάνει λειτουργεί και κάνει τη δουλειά του, γρήγορα, οικονομικά και αποτελεσματικά δεν το αλλάζεις, τώρα το πως την κάνει, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, ούτε να μάθω θέλω, ούτε να μπλεχτώ.
Πάντως η κακή μου εμπειρία με e-banking (που αναφέρω παραπάνω) αφορά αμερικάνικη τράπεζα...
Διαγραφήλες: "χρειάζεται μια στρωτή, μέση κατάσταση για να μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου"
ΔιαγραφήΑκριβώς!
Έχουμε ΠΕΝΤΕ επίπεδα:
1. Το Λειτουργικό Σύστημα (πχ. Microsoft Windows 7)
2. Τα ένθετα, απαραίτητα, προγράμματα λειτουργικότητας άλλων εταιρειών (πχ. Java, by Oracle). Αυτά έχουν την υποχρέωση να ταιριάζουν σωστά (συμβατά) στο Λειτουργικό σύστημα (1).
3. Τις εφαρμογές που χρησιμοποιεί ο χρήστης (πχ. Microsoft Internet Explorer, Mozilla Firefox, etc.). Αυτές έχουν την υποχρέωση να ταιριάζουν σωστά (συμβατά) στο Λειτουργικό σύστημα (1) και με τα απαραίτητα ένθετα προγράμματα (2)
4. Τους ιστοχώρους στους οποίους πηγαίνει ο χρήστης (πχ. ebanking). Οι διαχειριστές και προγραμματιστές έχουν την υποχρέωση να ταιριάζουν τα προγράμματά τους και να λειτουργούν σωστά από το server τους σε οποιονδήποτε συνδυασμό (1, 2, 3), σε οποιοδήποτε κομπιούτερ (5) για οποιονδήποτε χρήστη (5).
5. Το κομπιούτερ του Χρήστη, και τον ίδιο τον Χρήστη (πχ. εσ/ύ, εγώ, ο καθένας). Ο χρήστης δεν έχει ΚΑΜΙΑ υποχρέωση να γνωρίζει τίποτα, να κάνει τίποτα, ή να έχει τίποτα περισσότερο από ότι έρχεται αυτόματα από τα 1, 2, 3 και 4, ότι και να είναι το κομπιούτερ του, όπως και να είναι φτιαγμένο. Έτσι ώστε να παρέχεται από το νο.4 μια " μια στρωτή, μέση κατάσταση για να μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου"
Εχθές, η Γιούρομπανκ απέτυχε οικτρά στο 4, και έρριξε την ευθύνη στο 5. Απαράδεκτο.
Σαν περιφερειακό παράδειγμα " νοοτροπίας και λειτουργικότητας σου παραθέτω το εξής παράδειγμα:
Το 2006 μου έκλεισαν την Αμερικανική Mastercard γιατί νόμιζαν ότι ίσως να μου την είχαν κλέψει, και δεν μπορούσα να πληρώσω τον λογαριασμό μου στο εστιατόριο του αεροδρομίου του Άμστερνταμ. Με ένα τηλέφωνο από το κινητό, το άνοιξαν σε 2 λεπτά πριν φύγει ο σερβιτόρος από το τραπέζι μου.
Το 2013 μου έκλεισαν την Ελληνική Visa γιατί νόμιζαν ότι ίσως να μου την είχαν κλέψει, και δεν μπορούσα να πληρώσω τον λογαριασμό μου σε ένα κατάστημα στην Φλώριδα. Με ένα τηλέφωνο από το κινητό, μου εξήγησαν ότι πρέπει να πάω αυτοπροσώπως σε ένα κατάστημα της τράπεζας στην Ελλάδα με την ταυτότητά μου και το ΑΦΜ και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο (μέχρι να επιστρέψω στην Ελλάδα ...κάποια μέρα).
υγ. Με πολύ περισσότερες από 200 τράπεζες στις ΗΠΑ δεν αμφιβάλω ότι και εκεί μπορεί να πέσει στ' αγκάθια κάποιος. Στην τελική, ο γνώμονας είναι το πως σε αντιμετωπίζει το customer service, πως επιλύνει τα προβλήματά σου, και το αν σου φέρεται σαν να είσαι εσύ υπεύθυνος, διανοητικά και λειτουργικά...
Δημήτρη, το service που έχω λάβει από ξένες τράπεζες (στο εξωτερικό), απέχει χιλιόμετρα, από το service που λαμβάνω από τις ελληνικές και εννοώ ότι έχω εξυπηρετηθεί κάκιστα στο εξωτερικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γενικεύω, αλλά όταν κάτι δεν λειτουργεί εδώ (και πολλά δεν λειτουργούν καλά δυστυχώς), κάποιος φιλότιμος συνάνθρωπος εργάζομενος συνήθως θα προσπαθήσει με κάποιο τρόπο να σε εξυπηρετήσει, στο εξωτερικό έχω πέσει θύμα της by the book εξυπηρέτησης...δεν υπάρχει πιο λυπηρό πράγμα στο service από το να βλέπεις την αγωνία του υπαλλήλου να αναμασά τυποποιημένες απαντήσεις όταν η ερώτηση περιλαμβάνει κάτι πιο σύνθετο, ή κάτι που που δεν είναι απαραίτητο γραμμένο στα "βιβλία".
Συμφωνώ απόλυτα! Ως προς το πνεύμα του σχολίου.
ΔιαγραφήΚαι ως προς το by-the-book γιούσλες σέρβις!
Όμπβιουσλη, όμως, έχουμε διαφορετικές εμπειρίες (εξ' ίσου βάλιντ, φυσικά).
Disclaimer: Όλα τα λεγόμενά μου είναι βασισμένα σε εμπειρίες με Γιούρομπανκ και Εθνική στην Ελλάδα, και Μπανκ οβ Αμέρικα (και 5 παλαιότερες τράπεζες στην Βοστώνη που με τον καιρό η μία αγόρασε την άλλη), και με 4 πιστωτικές κάρτες στις ΗΠΑ. Δεν έχω την παραμικρή ιντερνετική εμπειρία από άλλες τράπεζες και άλλες χώρες :-) και δεν υποστηρίζω τίποτα για την γενικότερη εικόνα πέρα της εμπειρίας μου :-)))
Και τελικά, όπως λες, ο 6ος εκπρόσωπος εχτές, που κατάφερε να βοηθήσει, έστω κι αν η λειτουργική μέθοδος ήταν αστεία, ήταν εκείνος που έτυχε, πράγματι, φιλότιμος.
...και ένα κατάσταση που με έχει εκπλήξει πολύ είναι όλη αυτή η αναστάτωση με τις συγχωνεύσεις των ελληνικών τραπεζών. Θα περίμενε κανείς την μπαχαλοποίηση του συστήματος, καθώς μπορεί ως πελάτης σε άλλη τράπεζα να είχες τους λογαριαμσούς και τις οφειλές σου, σε άλλη να πήγαν κι αλλού να κατέληξαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε δεδομένη την ελληνική ανοργανωσιά, την μείωση του προσωπικού των τραπεζών και ιδίως σε πελατοκεντρικό είπεδο, την μετάβαση από σύστημα σε σύστημα, η διαδοχή από τη μία στην άλλη κι έχοντας μια γενική εικόνα, ήταν σχετικά ομαλή και χωρίς πολλά προβλήματα.
Η Γιούρομπανκ και η Εθνική πήγαν να συγχωνευτούν αλλά δεν βρήκαν τα σωστά προφυλακτικά και σταμάτησαν. Κατά την διάρκεια, όσο κράτησε η μεταβατική, στα καταστήματα, δεν έβλεπες διαφορά, αλλά στο ebanking, η μεταφορά χρημάτων γινόταντην ίδια στιγμή χωρίς κόστος, αντί δυό μέρες με κόστος. Όταν σταμάτησε η συγχώνευση, η μεταφορά παίρνει μιά μέρα με κόστος. Αυτά όμως είναι αποφάσεις διοίκησης. Δεν χρειάζεται ούτε περισσότερο από ένα λεπτό, ούτε κόστος για μεταφορά. Αποφασίζουν οτι θέλουν και μπορούν να το αλλάξουν σε όλο το σύστημα την ίδια στιγμή. Που βρίσκονται τα λεφτά σου τις ώρες/μέρες της μεταφοράς; μία από τις δύο τράπεζες τα κρατά για το ενεργηιτκό της, δεν τα έχεις εσύ, και τους πληρώνεις κι από πάνω.
ΔιαγραφήΣτην Αμερική τα ίδια, ως προς την μεταφορά. Πάντως, λεφτά από ΗΠΑ σε Ελλάδα κάνουν 3 μέρες εκ των οποίων οι δύο στην Ελληνική τράπεζα.
Έγραψα ένα μακροσκελές σχόλιο μα ο blogger δε μου έκανε τη χάρη να δημοσιευτεί και χάθηκε. Πάλι σύντομα : Συμφωνώ, δεν υπάρχει σύγκριση στην Ελλάδα, Ιταλία κλπ με Αμερική ειδικά σε θέματα πληροφορικής. Είμαστε πολλά χρόνια πίσω. Σωστά μεσαίωνας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης βλέπεις από απλά πράγματα όπως π.χ. τη δημιουργία ενός blog, στο πώς την αξιολογούν, την επίγνωση που έχουν για τη δημιουργικότητα, στην Ελλάδα θα δεις ανταγωνισμό (όχι φυσικά από όλους) και αυτή η κακομοιριά να μεταφέρεται και εδώ. Φθόνος αντί για προτροπή, συμμετοχή, μοίρασμα. Μακάρι αυτό να αλλάξει. Αν άλλαζε αυτή η νοοτροπία, όλα θα γίνονταν πιο εύκολα.
Γνωρίζω την ιστορία της, μια άξια γυναίκα που βρέθηκε σε τόπο όπου εκτιμήθηκαν οι δυνατότητες της, όπου οι άξιοι ξεχωρίζουν... Φαντάζομαι ότι σήμερα τα πράγματα δεν είναι στην Αμερική όπως στο παρελθόν, υπάρχει και εκεί κρίση, δεν είναι η χώρα της επαγγελίας όπως παλιότερα, αλλά και πάλι κάποιοι θα ξεχωρίζουν με αξία.
Εύχομαι να ξεχωρίσει το νέο αυτό site και στην Ελλάδα, να συμβάλλει με ιδέες και ένα άλλο δημοσιογραφικό (;) ήθος (;) - εύχομαι να μη με απογοητεύσει.
Κι εγώ το ίδιο εύχομαι αγαπητή μου Roadartist, να κρατήσει το Ελληνικό Huff τις δημοσιογραφικές αξίες που μπορεί να εισάγει στην Ελλάδα. Δεύτερη μέρα σήμερα, και, διαβάζοντας, υπάρχουν σαφείς και άμεσες διαφορές προς το πολύ καλύτερο ανάμεσα στα κείμενά τους και εκείνα που έχουμε συνηθίσει εδώ, και ως προς δομή σκέψης, προτεραιότητα παρουσίασης στις παραγράφους του κάθε άρθρου, και χρήσης του συντακτικού, λεξιλογίου -δημοσιογραφίας.
ΔιαγραφήΟι ΗΠΑ πράγματι έχουν αλλάξει, ξεκινώντας με το 2001, και συνεχίζοντας μετά το 2007. Αλλά η δομή, η νοοτροπία και η ψυχή παραμένουν, εξελισσόμενες βέβαια, στον δρόμο που γνωρίζουμε και αγαπάμε, εκεί. Αυτό που επισημαίνεις είναι κοινή γνώση και καθημερινή δημόσια συζήτηση εκεί. Και το να είναι γνώση και ενεργής συζήτηση είναι το σημαντικότερο --μιά που στην Ευρώπη γενικότερα (άστη τη Μεσόγειο) ούτε στην αναγνώριση των θεμάτων και δημόσια συζήτηση δεν φτάνουμε (χωρίς τους αφοριστικούς και δισλειτουργώντες ανταγωνισμούς που βλέπεις κι εσύ).
Οι άξιοι πράγματι ξεχωρίζουν εκεί. Και δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα όχι μόνο να το βλέπει αυτό κανείς γύρω του, να υπάρχει, αλλά και να το γεύεται με ιδία εμπειρία --και ο Κώστας και εγώ είμασταν τυχεροί σε αυτό.
Στα πάτρια εδάφη, "Φθόνος αντί για προτροπή, συμμετοχή, μοίρασμα". Πότε θα κάνει ξαστεριά, ε;
Θα ήθελα να ελπίσω ότι οι νέες γενιές θα έχουμε μια άλλη διαφορετική νοοτροπία. Δε σου κρύβω ότι φοβάμαι μήπως και "ποτέ"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοιραζόμαστε τον φόβο αυτό. Όχι όμως λόγω "λάθους" ή "φταιξίματος" των νέων γενεών, οι οποίες προφανώς έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν το πρόβλημα και προσπαθούν να προσδιορίσουν, να εφεύρουν, μιά νέα ταυτότητα.
ΔιαγραφήΤα κουμπιά της Αλέξαινας είναι που θα βρουν, που θα κατανοήσουν, ποιός θα τους διδάξει, τις λύσεις στα προβλήματα που ταυτοποιούν, όταν η μόνη τους εμπειρία είναι το κατεστημένο γύρω τους, οι δάσκαλοι την νοοτροποία των οποίων προσπαθούν να αλλάξουν, και η αντιγραφή θεσμών και νοοτροπιών που δεν κατανοούν σε βάθος βλέποντάς τες μόνο στην τηλεόραση και σαν τουρίστες... και σε γλώσσες τις οποίες δεν κατανοούν πέρα από λεξιλόγιο μεταφρασμένο στα Ελληνικά...
Η ανησυχία μου είναι που θα βρουν τα εργαλεία οι νέες γενεές για να κάνουν την δουλειά που ήδη βλέπουν ότι πρέπει να γίνει...
Α πόσο σωστό και αυτό : "μαμμόθρεφτα εγωκεντρικά αρσενικά". Καλό σκ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό, το κατάλαβα στην ζωή μου, και το άλλαξα αμέσως, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο επιφοίτησης --είχα βέβαια την προδιάθεση να το καταλάβω, να το δω, και να το αλλάξω. "Βοηθούσα" (επέβαλα) σε μία Νεοϋορκέζα συμφοιτήτρια στο Λονδίνο το 1978 πως να μοντάρει την ταινία μας, και εκείνη με κοίταξε με οίκτο και μου είπε, ευγενικά "δεν είμαι ηλίθια".
ΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο! :-)
ΔιαγραφήΑπο την λεζαντα στην φωτο: "η τεχνολογια μπορει να δωσει δουλεια στις ελληνιδες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρωτηση: και ποιος σου ειπε εσενα οτι οι ελληνιδες θελουν δουλεια; Και μαλιστα στην τεχνολογια;
ΣΟΥΒΛΑΤΖΗΔΙΚΟ θελουν (με τον σουβλατζη μαζι). Είτε μπατσο. Ειτε καραβανά.
Ψαξε και βρες ποια ειναι τα επαγγελματα του μελλοντος στην Ελλαδα.
Στα περι συστηματων των τραπεζων: Ο Τζων εχει δικιο σε ολα οσα λεει. Αλλά βαριεμαι να εξηγω τεχνικες λεπτομερειες.
Χμμμ... αγαπητέ κάπταιν... παίρνω θέση να διαφωνήσω με το φραστικό και σκεπτικό που προτείνεις για τις Ελληνίδες. Από ότι έχω δει εγώ τουλάχιστον, αν αξίζει κανείς στην Ελλάδα να αποθέσουμε κάποιες ελπίδες για το μέλλον, είναι οι Ελληνίδες, οι οποίες, θα μπορούσε κανείς, θεωρητικά, να πει, ότι ήδη ξοδεύουν πολύ ενέργεια και δάκρυα για να ξεφύγουν ακριβώς από την νοοτροπία που υποδηλώνει η "Ερώτηση" του σχολίου σου, και η επόμενη φράση.
ΔιαγραφήΥποθέτω, και έτσι το εκλαμβάνω, ότι στο σχόλιό σου ίσως να ήσουν δεικτικός (ειρωνικά) ακριβώς για να καυτηριάσεις αυτή την αρσενική νοοτροπία;
Όσο για τα περί συστημάτων, δεν είχα καταλάβει την συζήτηση σαν να ζητά κάποιος να έχει δίκιο και κάποιος άδικο. Την είχα δει σαν παραθέσεις προσωπικών (αδιαμφησβήτητων) εμπειριών --και με αυτό το πνεύμα συζητούσα με τον Τζων.
Τώρα, αν βαριέσαι να μας εξηγήσεις :-) ... θα μπορούσα απλά να ρωτήσω αν διαφωνείς, ή όχι, με την δομή και επεξήγηση των πέντε σημείων που προτείνω σε μία από τις απαντήσεις μου;
Εγώ μόνο ένα (άσχετο) θα σχολιάσω.
ΔιαγραφήΑυτός είναι ο λατρεμένος μας Πειρατής που όλοι αγαπήσαμε και θαυμάσαμε!
Χώσε Πειρατή, χώσε!
Να προσθέσω , κι έναν καλό γαμπρό με προίκα, το groom hunting ακόμα βασιλεύει!
Το ξέρει καλά ότι τον αγαπάμε και τον θαυμάζουμε, και, κάπταιν είναι, ότι θέλει χώνει! Στο σπίτι τουτο εδώ σαν στο σπίτι του, πάντα!.
Διαγραφή...τώρα... το "κι έναν καλό γαμπρό με προίκα", ποιός το πρωτολέει; ο γονιός ή η κόρη;
Οι μανάδες το λένε στις κόρες, ενώ στους γιους λένε : "κοίταξε μη σε τυλίξει καμιά ξεβράκωτη, βρε μπουνταλά!", βέβαια το λένε με διάφορους τρόπους και λόγια, συνήθως πιο υπόγεια, είναι σαν να κόβεις τσιμπιά στη ζούλα, αλλά η ουσία είναι η ίδια και πες πες από μικρά παιδιά, έρχονται και γίνονται κι αυτά μεγάλοι και πάει λέγοντας...
ΑπάντησηΔιαγραφήσημασία έχει ότι ο ένας κυνηγάει τον άλλον εδώ, μην κοιτάς που μερικοί αγαπήσαμε :)))
Ο ένας κυνηγάει τον άλλον παντού. Και παντού υπάρχουν κι εκείνοι που πραγματικά αγαπανε. Αλλά, σ' ευχαριστώ, αυτό ακριβώς λέω κι εγώ: ότι οι γονείς περνάνε τα πάντα της κουλτούρας στα παιδιά, και, ότι ως εκ τούτου δεν φταίνε οι καινούργιες γενιές. Όμως εκτός από την προίκα, ή όπως αλλιώς την λέει και την ψάχνει η κάθε κουλτούρα, διαφορετικό θέμα είναι η αντιμετώπιση των φύλλων. Κι δεν νομίζω να υπάρχει αντίρρηση ότι στην Ελλάδα οι γυναίκες έχουν ακόμα δρομο να κατακτήσουν πριν φτάσουν στο επίπεδο που έχουν κατακτήσει αλλού. Και φυσικά εξαρτάται από την κάθε επόμενη γενιά να βάλει το βοτσαλάκι της στην εξέλιξη της κουλτούρας του τόπου.
ΔιαγραφήΑπο σημερινη ειδηση στην Lifo: στην Φινλανδια λειπουν 9000 γιατροι. Το φινλανδικο κρατος εκανε καμπανια στην Ελλαδα για να προσλαβει ελληνες γιατρους. Δημοσιος υπαλληλος του φινλανδικου κρατους (ολοι ξερουμε την κοινωνικη προνοια των σκανδιναυων) με μισθο 6000 ευρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριθμος αιτησεων απο ελληνες γιατρους: ΔΥΟ !!! Οχι δυο χιλιάδες. Δυο μοναδες!
Και μη μου πει τωρα κανενας οτι φοβηθηκαν το κρυο. Απλα εδω τα βγαζουν ΚΑΙ περισσοτερα ΚΑΙ ευκολοτερα ΚΑΙ αφορολογητα.
Από άλλο περιοδικο, την περασμενη βδομαδα: προκυρηξη θεσης για 15 ατομα στον Δημο Κωλοπετεινιτσας. Αιτησεις: 15.000. Δεκα και πεντε χιλιαδες.
Και μετα μου μιλας για την Χαφινγκτον και τις ελληνιδες που θα βρουν δουλεια στην τεχνολογια. Σιγα μη βρουν δουλεια και στον διαστημικο σταθμο.
Στα τεχνικα των τραπεζων: απο τα 25 χρονια της επαγγελματικης μου σταδιοδρομιας, τα 14+ τα εχω περασει μεσα σε τραπεζες. Και ευρωπαικες και αμερικανικες.
Εεεεεε, οσο ναναι κατι θα ξερω οταν δινω δικιο στον Τζων. Προκειται για τεραστιους σκιτζηδες - αν μιλαμε για τους ξενους.
Για τους ελληνες δεν μπορουμε να μιλησουμε, επειδη καμμια ελληνικη τραπεζα δεν φτιαχνει δικο της συστημα. Το αγοραζουν ετοιμο απ' εξω (φεξε μου και γλυστρησα) και το προσαρμοζουν λιγουλακι στα ελληνικα δεδομενα (ξαναφεξε μου και ξαναγλυστρησα).
Μερικες φορες βγαινει καλυτερο απο τα πρωτοτυπο - επειδη στην Ελλαδα υπαρχουν καμποσα αστερια για τετοιες προσαρμογες. Αλλες φορες βγαινει χάλια, επειδη το πρωτοτυπο ειναι χάλια και δεν μπορεις να του αλλαξεις πολλα πραγματα.
Κατι τελευταιο: τα τραπεζιτικα συστηματα *δεν* φτιαχνονται με πρωταρχικο στοχο την ευχρησια και την εξυπηρετηση του πελατη. Ο πρωταρχικος στοχος ειναι η ασφαλεια της συναλλαγης, η προστασια των προσωπικων δεδομενων και η πιστοτητα στην διατραπεζιτικη επικοινωνια. Κριτηρια δλδ. που ο πελατης δεν βλεπει ποτέ.
Προσωπικη μου γνωμη: πολύ καλά κανουν. Προτιμω 100Χ ενα ασφαλες + δυσχρηστο συστημα απο ένα ανασφαλες + ευχρηστο.
Ε, μα φυσικά στην Ελλάδα βγάζουν οι γιατροί περισσότερα και ευκολότερα και "αφορολόγητα". Γιατί να πάνε στην Φινλανδία οι άνθρωποι; Ξέρεις πόσα θα βγάλουν στην Κωλοπετεινίτσα; Από τους 14.985 που δεν θα πάρουν την θέση και θα ισχυρίζονται ότι έπαθαν εγκεφαλικό (το οποίο είναι πολύ της μόδας στην Ελλάδα) πόσα θα βγάλουν αφορολόγητα οι γιατροί;
ΔιαγραφήΣέβομαι και την δική σου γνώμη και εμπειρία, και του Τζων, όσο σέβομαι και την δική μου.
Έχω μία ερώτηση: Εννοείς ότι η ιστοσελίδα της Γιούρομπάνκ είναι πιο ασφαλής από την ιστοσελίδα της Μπανκ οβ Αμέρικα; Το ρωτάω γιατί ξέρω ότι η Μπανκ οβ Αμέρικα έχει εγκαταστήσει την ασφάλειά της στο encypting της σύνδεσης και στους δικούς της σέρβερς, αντί να την εγκαθιστά, όπως η Γιούρομπάνκ, με βάση τις εφαρμογές στο κομπιούτερ του χρήστη.
Έκανα και άλλη μία ερώτηση στο τέλος του περασμένου μου σχολίου 6:11 GMT+1, αλλά δεν την τίμησες με απάντηση :-(
[Αν η απάντησή σου ήταν ότι στην Ελλάδα δεν κάνουν το νούμερο 4 επειδή αγοράζουν έτοιμα συστήματα και τα ...προσαρμόζουν, τότε, μάλλον η απάντηση αυτή, λογικά θα συνηγορούσε με αυτά που πρότεινα εγώ;]
Για να μη μου μεινεις παραπονεμενος, σου δινω μια συντομη τεχνικη απαντηση στο σχολιο σου των 6:11GMT+1.
Διαγραφήα) ο διαχωρισμος που κανεις στα 4 επιπεδα ειναι χοντρικα ΟΚ
β) το σημειο 4 δεν ειναι τεχνικα υλοποιησιμο. Τουλαχιστον οχι με πεπερασμενο μπατζετ.
Οι συνδυασμοι ειναι τοσοι πολλοι, που αποκλειεται να τους συμπεριλαβεις ολους. Ασε που μερικοι αντιτιθενται ο ενας στον άλλον, οποτε ειτε το προγραμμα σου θα υποστηριξει την Χ εκδοχη ειτε την Ψ, αλλά ποτέ και τις 2 ταυτοχρονα.
Εντελως συμπτωματικα, ειχα να λυσω ένα τετοιο προβλημα χθες και προχθες. Μετά απο πολλες ωρες δουλειας είπα στον πελάτη μου (τραπεζα) ότι δεν γινεται να υποστηριξουμε ολους τους συνδυασμους χρηστών.
Την λυση την έδωσε ... το τμημα marketing ;-) Μου εστειλαν μια λιστα με 25 συνδυασμους και επρεπε να ρυθμισω το προγραμμα ωστε να καλυπτω αυτους τους 25 - πιο διαδεδομενους - συνδυασμους.
Ο 26ος μεχρι 1226ος συνδυασμος που θα επισκεφτει το σαιτ αυτης της τραπεζας ... απλά ατυχησαν. Ισως λοιπόν κι εσύ στην Γιουρομπανκ να ησουν τυχαια ο 26ος συνδυασμος χρηστη που δεν υποστηριζουν.
Για την ασφαλεια: μην ξεχνας οτι δεν υπαρχει μονομερης κωδικοποιηση. Αν εγω (ο σερβερ) μιλησω κωδικοποιημενα, πρεπει και εσυ (ο πελατης με το ΠιΣι) να μιλησει επισης κωδικοποιημενα. Δεν γινεται να μιλαει ο ενας κωδικοποιημενα και ο άλλος σε κανονικο κειμενο.
Μαλιστα πρεπει να εχουμε το ιδιο συστημα κωδικοποιησης, αλλιως θα γινει "ελληνικη" συνεννοηση - δηλαδη αλαμπουρνεζικα. ;-)
Με απλά λογια: εχει δικιο η Γιουρομπανκ που σου ζηταει να εγκαταστησεις ενα συγκεκριμενο συστημα κωδικοποιησης στο ΠιΣι σου. Επειδη το συστημα στο ΠιΣι σου πρεπει να μπορει να συνεννοηθει με το συστημα της Γιουρομπανκ.
Το αν η Γιουρομπανκ ειναι περισσοτερο η λιγοτερο ασφαλης απο την Μπανκ οφ Αμερικα δεν μπορω να στο πω τωρα. Θα στο πω οταν σπασω και τα 2 συστηματα και βρω ποιο ηταν πιο ευκολο.
Αν δεν με σκοτωσουν πρωτα ;-)
Σ' ευχαριστώ μάη Κάπταιν!
ΔιαγραφήΚατά την γνώμη μου, ότι έγραψες είναι απόλυτα σωστό.
Τότε, περί τίνος η συζήτηση; Μα, για το νο.5, φυσικά. Τον δόλιο τον χρήστη, ιδιαίτερα αν τυχαίνει να είναι 26ος με 1.226ος.
Έχει να κάνει με το προϊόν μου. Τι να πουλούσα ο δόλιος με μία κορπορέησιον ενός ατόμου από ένα υπόγειο γιαπί το 1995; και πέρα από έναν ωκεανό σ' ένα χωριό με κότες και κατσίκες από το 2008...
Αλλά από το 1995 μέχρι σήμερα και beyond, τα έχω φέρει βόλτα θαυμάσια και τέλειωσε και Πανεπιστήμιο ο Κώστας. Πιο σημαντικό: ακόμα και τώρα πελάτες διαλέγουν εμένα, μόνο μου στα κατσάβραχα, αντί την εταιρεία 10-15 ατόμων δίπλα τους (εκείνοι οι περσινοί ξανάρθανε δύο φορές για άλλα, και με είχανε επιλέξει πάνω από τους κυρίως ανταγωνιστές μου σε εκείνη την περιοχή). Και, άλλος πελάτης, πολυεθνική, NYC, είναι πελάτης 16 χρόνια. Άλλοι, 10 χρόνια, 14 χρόνια. Τέτοιου είδους μακροζωία πελατειακής σχέσης στην πληροφορική είναι σπάνια.
Το προϊόν μου έχει δύο ιδιαιτερότητες:
1. Γδύνω τους Δρουίδηδες της πληροφορικής από τις κελεμπίες τους και λέω στον πελάτη την αλήθεια. Μιλάω για τα πάντα με τρόπο που να τα καταλαβαίνει αμέσως χωρίς να έχει ιδιαίτερες γνώσεις.
2. Η προτεραιότητά μου είναι το νο.5 (της λίστας). Ο Χρήστης. Που δεν πρέπει να χρειάζεται φροντιστήριο για να λειτουργήσει τα συστήματά μου, και αν κάποιος δεν μπορεί εύκολα να το λειτουργήσει σωστά, φταίω εγώ.
Αυτά με κάνουν σχεδόν μοναδικό στο προϊόν που πουλάω. Και είμαι καλός σε αυτό που φτιάχνω.
Αν η Μπανκ οβ Αμέρικα είχε πρόβλημα ασφαλείας θα το είχαμε μάθει. Αυτό, νομίζω είναι σίγουρο. Η Μπανκ οβ Αμέρικα λειτουργεί χωρίς πιστοποιητικά σε κάθε σύστημα και με οποιοδήποτε μπράουζερ. Η Γιούρομπανκ όχι. Τελεία και παύλα, όσον αφορά το προϊόν που πουλάω εγώ. Η Μπανκ οβ Αμέρικα λειτουργεί χωρίς να σου δίνει μηχανάκι στην τσέπη να πατάς το κουμπί και να σου βγαίνει κωδικός για κάθε συναλλαγή. Η Εθνική έχει μηχανάκι. Τελεία και παύλα, για μένα. Την Μπανκ οβ Αμέρικα και τις προκατόχους της δεν τους έχω πάρει τηλέφωνο για τεχνική υποστήριξη ούτε μια φορά 20 χρόνια. Την Γιούρομπανκ, 2-3 φορές τον χρ΄νο και εχθές ήταν η χειρότερη περίπτωση...
Ότι έγραψες είναι σωστό. Εξήγησες γιατί συμβαίνει κάτι, και το εξήγησες καθαρά, και έχεις δίκιο. Εγώ έρχομαι από την προσέγγυση όχι του γιατί συμβαίνει κάτι αλλά του ότι συμβαίνει. Όσα και να ξέρω ή να μην ξέρω για την πληροφορική, ο γνώμονάς μου είναι πάντα ο χρήστης, κι αν ακόμα πρέπει να πάει το βουνό στον Μωάμεθ. Ο χρήστης είναι ο Προφήτης και εγώ ο ταπεινός δούλος του ο οποίος δεν έχει δικαιολογίες --γιατί τα πάντα είναι δυνατά να επιτευχθούν... :-)
Σ' ευχαριστώ, ξανά, αγαπητέ μου κάπταιν.
Γελαω με την τροπή που πήρε η κουβεντα σας ! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την δική μου ματιά και με βασει και τις προσωπικες μου γνωριμιες και κυκλους, τα κοριτσόπουλα στην Ελλάδα είναι υπερ-μορφωμενα ( θα μπορουσα να πω και παραμορφωμενα )
Τα περισσοτερα μαλιστα εχουν ακολουθησει σχολες θετικης κατευθυνσης, του τυπου μηχανικοι Η/Υ και τα τοιαυτα...οποτε η προτροπη της λεζαντας ειναι μαλλον περιττη
(ουσιαστικα βεβαια νομιζω πως εκπληρωσαν ονειρα αλλωνων, αλλα αυτο ειναι μια αλλη κουβεντα)
Ωστοσο ομως δεν θα μπορουσα να πω, πως ο πειρατης δεν εχει εν μερει δικιο, οχι με την εννοια του σουβλατζιδικου ως ονειρου ζωης....
απλα δεν τα βλεπω να χουν και πολυ κεφι για δουλεια
.
Το δευτερο σου σχολιο το ειδα τωρα πειρατη.
ΔιαγραφήΕ μη μας θιγεις πια τοσο πολυ. ;-)
Μερικες Ελληνιδες δουλευουν ΚΑΙ σε διαστημικο σταθμο (εστω μια)
Και σιγουρα εχουμε στειλει αρκετους Ελληνες επιστημονες τα τελευταια χρονια στο εξωτερικο
Αλλα ο κανονας γενικα για τα ελληνοπουλα , αγορια και κοριτσια χωρις διακριση, ειναι πως προτιμουν μεχρι μια αρκετααααα μεγαλη ηλικια να χαρτζιλικωνονται απο τους γονεις. Οποτε γιατι να κανουν καριερα ; Μετα τα σαραντα βλεπουμε.....
ΔιαγραφήΣυμφωνούμε Scarlett :-)
Έτσι τα βλέπω κι εγώ.
Τώρα όσο για το αν έχουν κέφι για δουλειά, τι κέφι νά 'χουνε με τις συνθήκες και την παιδεία που ζούνε, και τους ενήλικους που πρέπει να πεθάνουν για να βγουν κάτω από το πέλμα τους οι νεότεροι...
Επίσης, οι γονείς τα μαθαίνουν να χαρτζηλικώνονται! Ο γιός μου ήταν οικονομικά αμεξάρτητος από τα 21.