Ο υπουργός Ανάπτυξης Γεράσιμος Γιακουμάτος φέρεται στο Βήμα της 24/11/2014 να είπε, αναφερόμενος στην Τρόικα και στην συνάντηση που θα έχει στο Παρίσι ο υπουργός Oικονομικών, "να πάνε στο διάολο να τελειώνουμε".
"Να πάνε στο διάολο να τελειώνουμε", είπε, για τους δανειστές και επιτηρητές μας ο υπουργός Ανάπτυξης.
Και αμέσως οι απόγονοι του Πλάτωνα και του Περικλή επευφήμησαν και εχάρηκαν χαρά μεγάλη. Διότι το σωστό να λέγεται, όταν επί τέσσερα χρόνια οι δανειστές επιμένουν ότι κάποια μέρα τα δανεικά πρέπει να επιστραφούν... και δεν καταλαβαίνουν ότι ποτέ δεν θα δούνε δεκάρα... έ! ας πάνε επί τέλους στο διάολο να τελειώνουμε.
Μου θύμισε μια συζήτηση που είχα μια φορά με Δημόσιο Λειτουργό του Ελληνικού Κράτους. Θα πρέπει να ήταν 2011 και είχα πάει στη ΔΟΥ στο Φάληρο να διεκπεραιώσω ορισμένες λεπτομέρειες των υποθέσεών μου. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσαν, κατά την επίσκεψή μου στην ΔΟΥ, οι υπάλληλοι του κράτους να πηγαίνανε στο διάολο να ξεμπέρδευα. Μάλιστα, φοβόμουνα μήπως και με στείλουν εμένα στο διάολο, και ήμουν πολύ καλό παιδί. Τρεμόπαιζα και τα βλέφαρά μου με χαμόγελο κάθε φορά που τους ζητούσα συγγνώμη για την άθλια ύπαρξή μου.
Όπως κάθε φορά, έτσι και εκείνη την φορά, οι περιπλανήσεις μου με έφτασαν μέχρι τον ιερό χώρο του κυρίου Διευθυντά. Ο οποίος και εκείνη την φορά, όπως κάθε φορά, έδωσε ως σοφός Σολομώντας την λύση και σκίσαμε το μωρό στα δύο.
Εκείνη τη φορά, σε αντίθεση με τις άλλες φορές, αφότου δόθηκε πεφωτισμένη λύση στο ανάξιο θέμα μου, ανταλλάξαμε και δύο φιλικές κουβέντες, σαν δουλοπάροικος προς Ευγενή, για την κατάσταση του φέουδου, η οποία τότε ήταν κάπου δυό τρεις μήνες πριν το δημοψήφισμα του Γιωργάκη (εκείνο περί του οποίου ακούσανε η Μέρκελ και ο Σαρκοζύ και στείλανε τον Γιωργάκη στο διάολο).
"Μην φοβάστε τίποτα", μου είχε πει ο κύριος Διευθυντάς. "Ο κύριος Παπανδρέου θα τα λύσει αυτά τα θέματα άμεσα. Πρόκειται να ταξιδέψει πάλι στο εξωτερικό και, όταν επιστρέψει, αυτά τα περί κρίσης θα έχουν ξεπεραστεί".
Μα τον Θεό, μα την Παναγία να πέσει φωτιά να με κάψει, αυτά τα λόγια ακριβώς μου είπε και τα άκουσα.
Συνήθως όλο και κάτι έχω να απαντήσω, και σπάνια δεν απαντώ, έστω και με καλοδιάθετο πνεύμα, όταν ακούω μαλακίες. Αλλά, φίλοι μου, η μαλακία τούτη ήταν τόσο αστρονομικής έκτασης που με αποσβόλωσε και με αποστόμωσε, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Θυμάμαι σαν και τώρα που σκεφτόμουνα τι να απαντήσω... το μυαλό μου έτρεχε σαν προσέσορας κομπιούτερ κλικ-κλικ-κλικ να κατεργαστεί και να επεξεργαστεί τα δεδομένα, αλλά πάγωνε και δεν έβγαζε τίποτα.
Χαμογέλασα και είπα... "Μακάρι! μακάρι... Ευχαριστώ κύριε Διευθυντά!" και έγινα καπνός.
Τι να πούμε και στον κύριο Γιακουμάτο... "Μακάρι! μακάρι... Ευχαριστούμε κύριε Υπουργέ!"
Άντε να γίνουμε καπνός γιατί δε μας βλέπω καλά.
"Να πάνε στο διάολο να τελειώνουμε", είπε, για τους δανειστές και επιτηρητές μας ο υπουργός Ανάπτυξης.
Και αμέσως οι απόγονοι του Πλάτωνα και του Περικλή επευφήμησαν και εχάρηκαν χαρά μεγάλη. Διότι το σωστό να λέγεται, όταν επί τέσσερα χρόνια οι δανειστές επιμένουν ότι κάποια μέρα τα δανεικά πρέπει να επιστραφούν... και δεν καταλαβαίνουν ότι ποτέ δεν θα δούνε δεκάρα... έ! ας πάνε επί τέλους στο διάολο να τελειώνουμε.
Μου θύμισε μια συζήτηση που είχα μια φορά με Δημόσιο Λειτουργό του Ελληνικού Κράτους. Θα πρέπει να ήταν 2011 και είχα πάει στη ΔΟΥ στο Φάληρο να διεκπεραιώσω ορισμένες λεπτομέρειες των υποθέσεών μου. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσαν, κατά την επίσκεψή μου στην ΔΟΥ, οι υπάλληλοι του κράτους να πηγαίνανε στο διάολο να ξεμπέρδευα. Μάλιστα, φοβόμουνα μήπως και με στείλουν εμένα στο διάολο, και ήμουν πολύ καλό παιδί. Τρεμόπαιζα και τα βλέφαρά μου με χαμόγελο κάθε φορά που τους ζητούσα συγγνώμη για την άθλια ύπαρξή μου.
Όπως κάθε φορά, έτσι και εκείνη την φορά, οι περιπλανήσεις μου με έφτασαν μέχρι τον ιερό χώρο του κυρίου Διευθυντά. Ο οποίος και εκείνη την φορά, όπως κάθε φορά, έδωσε ως σοφός Σολομώντας την λύση και σκίσαμε το μωρό στα δύο.
Εκείνη τη φορά, σε αντίθεση με τις άλλες φορές, αφότου δόθηκε πεφωτισμένη λύση στο ανάξιο θέμα μου, ανταλλάξαμε και δύο φιλικές κουβέντες, σαν δουλοπάροικος προς Ευγενή, για την κατάσταση του φέουδου, η οποία τότε ήταν κάπου δυό τρεις μήνες πριν το δημοψήφισμα του Γιωργάκη (εκείνο περί του οποίου ακούσανε η Μέρκελ και ο Σαρκοζύ και στείλανε τον Γιωργάκη στο διάολο).
"Μην φοβάστε τίποτα", μου είχε πει ο κύριος Διευθυντάς. "Ο κύριος Παπανδρέου θα τα λύσει αυτά τα θέματα άμεσα. Πρόκειται να ταξιδέψει πάλι στο εξωτερικό και, όταν επιστρέψει, αυτά τα περί κρίσης θα έχουν ξεπεραστεί".
Μα τον Θεό, μα την Παναγία να πέσει φωτιά να με κάψει, αυτά τα λόγια ακριβώς μου είπε και τα άκουσα.
Συνήθως όλο και κάτι έχω να απαντήσω, και σπάνια δεν απαντώ, έστω και με καλοδιάθετο πνεύμα, όταν ακούω μαλακίες. Αλλά, φίλοι μου, η μαλακία τούτη ήταν τόσο αστρονομικής έκτασης που με αποσβόλωσε και με αποστόμωσε, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Θυμάμαι σαν και τώρα που σκεφτόμουνα τι να απαντήσω... το μυαλό μου έτρεχε σαν προσέσορας κομπιούτερ κλικ-κλικ-κλικ να κατεργαστεί και να επεξεργαστεί τα δεδομένα, αλλά πάγωνε και δεν έβγαζε τίποτα.
Χαμογέλασα και είπα... "Μακάρι! μακάρι... Ευχαριστώ κύριε Διευθυντά!" και έγινα καπνός.
Τι να πούμε και στον κύριο Γιακουμάτο... "Μακάρι! μακάρι... Ευχαριστούμε κύριε Υπουργέ!"
Άντε να γίνουμε καπνός γιατί δε μας βλέπω καλά.
...Νοέμβριος 2011... Νοέμβριος 2014... τι μου θυμίζει... τι μου θυμίζει...
Θα τολμήσω να συμφωνήσω με τον λαοπρόβλητο υπουργό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίθε η αγανάκτησή του (γιατί κι αυτός αγανακτησμένος είναι, μην κοιτάς που κάνει την αγανάκτηση φιλότιμο και κυβερνάει) να γίνει πραγματικότητα.
Βέβαια, όσο πλησιάζουν οι εκλογές τέτοιες όμορφες ατάκες θα ακούμε όλο και συχνότερα από τα δεξιότερα κι όλο σπανιότερα από τα αριστερότερα, ο ένας θα κάνει τρικλοποδιά στον άλλο κλέβοντας μέρος της δικής του επιχειρηματολογίας και στο τέλος όλα θα έχουν γίνει ένας όμορφος χυλός, μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί, ψεκασμένοι, αψέκαστοι, χέρι-χέρι (τι επίκαιρο!) όλοι όχι στην Παναγιά της Τήνου για το τάμα, αλλά εκεί που στέλνει ο Υπουργός!
Αμ βέβαια από τα δεξιότερα και όχι απο τα αριστερότερα, μια που η αριστερά είναι η καινούργια δεξιά (όπως έχεις ίσως ακούσει, το πορτοκαλί είναι το καινούργιο μαύρο --στην μοδα, φυσικά). Δηλαδή, κατάλαβα που το πας. Ο διάλος εφ' όσον δεν είναι ίσα ισχυρός με τον θεό, κάνει τις δουλειές που του δίνει ο θεός όυαν δεν κοιτάει κανείς, χωρίς να φαίνεται ο θεός, ο οποίος σφυρίζει ανήξερα, και αντί να κάνει τάμα ο υπουργός στην Τήνο επικαλείται την πιο αποτελεσματική οδό. Εν τω μεταξύ ο θεός είναι παντοδύναμος, ο άνθρωπος είναι θεός (αν τον γεννήσει παρθένα) άρα για να ανακαλύψουμε αν ο alexis είναι θεός πρέπει να ρωτήσουμε την μαμά του; Έτσι είναι ή μπερδεύτηκα;
ΔιαγραφήΜπερδεύτηκες
ΑπάντησηΔιαγραφήθα στο πω σε απλά ελληνικά.
αφού η κυβέρνηση τα έχει κάνει μπιιιιιιιιιιιπ θα προσπαθήσει να αντλήσει επιχειρήματα απο την ρητορική του alexis...θα προσπαθήσει να φανεί κατά των δανειστών αλλά τόσο όσο να μην χαρακτηρισθεί και ανακόλουθη με την πολιτική της. Ετσι πιστεύει οτι θα κερδίσει μέρος των δυσαρεστημένων.
Ο alexis από την πλευρά του θα προσπαθήσει να απαλύνει τους φόβους οσων πιστεύουν οτι η πολιτική του είναι επικίνδυνη και θα λειάνει τον λόγο του στο πιο μετριοπαθές τόσο όσο όμως να μην χάσει και τους αγανακτισμένους που τον πιστεύουν.
Χυλός όλα στο τέλος....και ο σουρεαλισμός εδω θα συνεχίζεται....η φοροδιαφυγή θα ζει μέρες δόξης, οι τίμιοι θα πληρώνουν για τα λαμόγια, οι τροικανοί θα χασκογελούν (μια καούρα που την είχαν για τα δικά μας) κι όλα θα πηγαίνουν κατα διαόλου όπως πάνε άλλωστε ήδη.
Άλλη απορία εχεις να σου λύσει τώρα που είμαι ζεστός ;)
Τώρα που άνοιξες την πόρτα, έχω τέσσερεις απορίες με τις οποίες ίσως μπορείς να με βοηθήσεις: Που είμαστε; Τι είμαστε; Ποιοί είμαστε; και τι ποσοστό θα βγάλει ο alexis του χρόνου. Αλλά για να μην νομίζεις ότι σου βάζω μόνο τα εύκολα, να σε ρωτήσω να μου εξηγήσεις γιατί ο κόσμος θέλει τόσο φλογερά να πιστεύει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα περιέγραψες. Γιατί επιτρέπει στον εαυτό του να τα χάβει...
Διαγραφή...γιατί πολύ απλά η δική μας αλήθεια είναι ίσως το ψέμα των άλλων και το ψέμα των άλλων είναι ίσως η δική μας αλήθεια ....
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ φιλοσοφημένο για πρωί Τρίτης, αλλά αν ο καθένας κατείχε από μία (δύσκολη) αλήθεια τότε πως θα υπήρχε χώρος για ένα (ανακουφιστικό) ψέμα και το αντίστροφο....
Καλημέρα Δημήτρη....εγώ πιστεύω ότι και στη κόλαση υπάρχει διέξοδος
Σαφώς και η αλήθεια ενός είναι το ψέμα άλλου. Ιδίως στην αριθμητική :-) Απ' τα τρία πόσα πρέπει να βγάλει κανείς για να του μείνουν πέντε;;; Το ενεργό συστατικό είναι, φυσικά, κατά ΄πως λες, η ανακούφιση...
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Τζων... Απ' την κόλαση βρίσκουμε διέξοδο εύκολα. Ο παράδεισος είναι που τα μπερδεύει τα πράματα...
μα δε μας φταίει η τρόικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήμόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας. παράδειγμα: πείνα, ανέχεια και άιφον 6!!!
τα μαγαζιά γεμάτα, ο κόσμος διακοπές ένα μηνα το καλοκαίρι. ποιος τα πληρώνει αυτά; εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες.
να πάνε στο διάολο αλλά όχι οι τροϊκανοί...
Θά 'λεγα κι' εγώ Ρία μου, να πάνε! Να πάνε! Αλλά... μου φαίνεται ότι είναι ήδη εκεί :-)
Διαγραφή