ΑΕΙφών

Κινέζοι περιμένουν ν' ανοίξει ένα κατάστημα iPhone στην Κίνα.

Το "ΑΕΙ" στον τίτλο της ανάρτησης δεν σημαίνει "πάντα", αλλά, το γράμμα γιώτα στα εγγλέζικα το οποίο μπορεί να σημαίνει "Εγώ", αλλά, το ότι γράφεται στα εγγλέζικα με μικρό "i" και όχι με κεφαλαίο, παραπέμπει επίσης στο ίντερνετ ή την ινφορμέησον τεκνόλοτζι γενικότερα. Στον τίτλο της ανάρτησης γράφεται με έψιλον-γιώτα για να μην το μπερδέψει κανείς με εγγλέζικα γράμματα "AI" που σημαίνουν, βασικά, τεχνητή νοημοσύνη [κάτι το παρον στην συσκευή αλλά απόν από το νιονιό του χρήστη της συσκευής, έστω και ως προς το δεύτερο συνθετικό της έκφρασης]. Το "φων" πάει να πει τηλέφωνο, πάντα στα εγγλέζικα, αλλά δεν έψραψα το "ου" σαν "φώουν" γιατί ο ήχος, στα εγγλέζικα" δεν είναι ακριβώς "ώου" αλλά κοντύτερα στο "ό" το οποίο αποδίδω με ωμέγα. Πάντως, κι αν αποδώσετε το "ΑΕΙ" σαν "πάντα", πάει καλά και το συνδέετε και με την προηγούμενη ανάρτηση.

Και, η ερώτηση της σημερινής ανάρτησης είναι το αν έχουμε κρίση στην Ελλάδα τελικά ή όχι. Εννοώντας, φυσικά, το "κρίση" και σαν "οικονομική κρίση" αλλά και σαν "διανοητική ικανότητα του να κρίνει κανείς κάτι".

Από Παρασκευή μεσάνυχτα μέχρι Σάββατο απόγεμα, όταν άρχισαν να πουλιούνται τα iPhone 6 στην Ελλάδα, πουλήθηκαν, λέει, 10.000 συσκευές. Πράμα που σημαίνει ότι δέκα χιλιάδες συμπολίτες μας, ενήλικοι και ανήλικοι, αρσενικοί και θηλυκοί, είχαν την κρίση να ξοδέψουν συλλογικά πάνω από εφτάμισι ηκατομμύρια Ηυρώ εν μέσου κρίσης για καινούργιο "Τηλέφουνο του Ηγώ"!

Αμέσως θα κρίνει κανείς ότι 10.000 iPhone σε λιγότερο από 24 ώρες είναι πολλά για την Ελλαδίστα που έχει την κρίση της. Με €739-€859 (χωρίς έξτρα μέμορη) είναι περισσότερο γρόσι απ' όσο πολλές οικογένειες έχουν να ζήσουν ένα μήνα.

Πολλοί θα γράψουν σχόλια σαν αυτά που γράφηκαν στο Βήμα, ότι δηλαδής "iphone και ξερό ψωμί". Κατα-Κρίνοντας ένα νούμερο που ακούγεται ψηλό.

Ας κρίνουμε όμως αφού πρώτα μαζέψουμε λίγα περισσότερα ντάτα (στοιχεία, που λένε):

Το iPhone 6 βγήκε στην Αμερική και πουλιέται και σε όσους άλλους το πάρουνε ανά τον κόσμο. Η μητρική αγορά είναι το Αμέρικα, με προσπάθειες εξάπλωσης της αγοράς στην Κίνα, και όλες τις αγορές τις ενδιάμεσες.

Με μέσο μισθό κάπου 50.000 δολάρια τον χρόνο ανά οικία/εστία/οικογένεια, και με 2.080 εργάσιμες ώρες τον χρόνο, ένα iPhone 6 στις ΗΠΑ αξίζει περίπου 28 ώρες, ή τρισήμισι μέρες εργασίας.

Με μέσο εισόδημα στην Ελλάδα, ανά διαμέρισμα, κάπου 800 ευρώ τον μήνα, το iPhone για τον Έλληνα iUser αντιπροσωπεύει περίπου 160 ώρες ή τρεις βδομάδες εργασίας.

Δηλαδή για τον Ρωμιό, το ΑΕΙφών αξίζει κάπου 7 φορές περισσότερο από όσο για ένα αμερικανάκι.


Στις 19 του Σεπτέμβρη (για να πούμε τον Σεπτέμβριο με το αριστερό-αγωνιστικό του όνομα), τις πρώτες μέρες που άρχισε να πουλιέται το iPhone 6 στην Αμερική, δυτική Ευρώπη, Αυστραλία και άλλα παρόμοια οικονομικά εδάφη, πουλήθηκαν δέκα εκατομμύρια συσκευές. Κοντολογίς, κάπου 1,4% του πληθυσμού αγόρασε το iPhone 6. Δέκα τέσσερεις στους χίλους κατοίκους το αγόρασαν τις τρεις πρώτες μέρες. Έξι βδομάδες μετά, κοντεύει τα 20.000.000 συσκευές, δηλαδή 25 ίσαμε 30 ανθρώπους στους χίλους.

Στην Ελλάδα, με το που άνοιξαν οι πόρτες του παραδείσου, και έβγαλε ο Άγιος Πέτρος κιβώτια με iPhone, και τ' άφησε στα συνεφάκια, έξω στον κήπο, για όποιον το ποθούσε, το αγόρασαν 0,1% των Ελλήνων, δηλαδή, ένας Ρωμιός στους χίλιους.

Για να τα λέμε και σωστά και συγκριτικά, έξω, στην Δύση, το αγόρασαν δέκα τέσσερεις στου χίλιους, ενώ στην Γραικία το αγόρασαν ένας στους χίλιους.

(...περιμένουν συνολικά 50.000 να πουληθούν στην Ελλάδα μέχρι την μέρα του Άγιου Βασίλη, δηλαδή 0,5%)

Αν και οι Ρωμιοί είναι εφτά φορές φτωχότεροι στο μέσο εισόδημα ανά ώρα εργασίας από τους εταίρους τους, οι πωλήσεις στην Ελλάδα δεν ήταν εφτά φορές λιγότερες, αλλά, δεκατέσσερεις φορές λιγότερες. Πες ότι κάθε εστία έχει περίπου δύο άτομα μέσο όρο, και η στατιστική βγαίνει ακριβώς, σχετιζόμενη με την αξία ενός προϊόντος ανά ώρα εργασίας.

Πράμα που δικαιολογεί απόλυτα τους δέκα χιλιάδες συμπολίτες μας που αγόρασαν. Αν είχαμε ακολουθήσει τον γενικότερο δείκτη θα έπρεπε να το είχαν αγοράσει όχι δέκα χιλιάδες αλλά εβδομήντα με εκατόν σαράντα χιλιάδες.


Αυτό το άμοιρο το μπλογκ χρόνια τώρα λέει ότι η αιτία και η υφή της κρίσης είχε να κάνει με το πόσο βγάζει ο Έλληνας την ώρα σε σχέση με το κόστος των προϊόντων στην αγορά, αναγκαίων και όχι, συγκρινόμενα με άλλες κοινωνίες και αγορές. Αλλά στων δισδιάστατα κουφών την πόρτα όσο θέλεις βρόντα εκτός αν σε λένε τσίπρα οπότε και αγοράζουν ότι έχεις στην βαλίτσα και σου προσφέρουν και ένα γύρο πίτα με απόλλα.

Σημ., Εγώ που ανήκω εισοδηματικά στην δυτική αγορά και οικονομικό τοπίο, και μάλιστα το επάγγελμά μου είναι η πληροφορική στο ίντερνετ και σε γραφεία πολυεθνικών, ξέρετε πόσα ΑΕΙφων ή γενικότερα ΣΜΑΡΤφών έχω αγοράσει από τότε που πρωτοβγήκανε; Μηδεν. Γιατί; Γιατί δεν το ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ. Δεν είναι αναγκαίο για μένα στην ζωή μου ή στο επάγγελμά μου. Έχω ένα Σόνυ Εξπήρια του 2013 από τον Σεπτέμβριο του 2014. Ξέρετε γιατί; Γιατί ο Κοσμοτέ μου τό 'δωσε τζάμπα (αφού είχε παλιώσει ένα χρόνο). Δεν είμαι και χαζό να μην πάρω τζάμπα πράμα. Αλλά... δεν το χρησιμοποιώ. Πρέπει να το θυμηθώ και να σύρω τα δάχτυλά μου πάνω του, που και που, έτσι για να μην κάθεται και τελείως, τζάμπα που είναι.

υγ. Μόλις αντελήφθην, και προσθέτω εδώ λίγα λεπτά μετά την δημοσίευση, ότι, κατά σύμπτωση, η παρούσα ανάρτηση βγήκε τελικά να έιναι ομάζ (Γαλλιστί), ή χόματζ (Αγγλιστί) στην σημερινή ανάρτηση του Τζων Μπόη.