Παραδόσεις

Πόσο καταπληκτικό είναι να δένουν ανθρώπους, οικογένειες, και κοινωνίες οι παραδόσεις τους. Και πόσο καταπληκτικότερο να μπορεί μία παράδοση μιάς χώρας, που την κουβαλά στην ψυχή του κάποιος όταν πηγαίνει να ζήσει σε άλλη χώρα, να φυτεύεται σε μία οικογένεια που δεν την γνώριζε πριν... και να γίνεται η πιο αγαπημένη παράδοση της οικογένειας...

Και σήμερα, κατεβήκαμε στο Φορλί, στην οικογένεια, και για έβδομη χρονιά μαγείρεψα όλη μέρα για Thanksgiving. Ένα παραδοσιακό μενού Νέας Αγγλίας... Με γαλοπούλα 6,5 κιλά ειδικά παραγγελμένη για μας όπως κάθε χρόνο από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς (δεν βρίσκονται τέτοια πουλιά στο εμπόριο αν δεν τα παραγγείλης μιά βδομάδα πριν...), και όλα τα καλούδια από τον Βασιλόπουλο του Φαλήρου, που έχει cranberries, yams, blueberries, pumpkin pie filling και απ' όλα από την Αμερική, και τα φέρνουμε στην Ιταλία. Τα στολίδια τα πήρα από την amazon.com και τα έστειλα στο Νιού Τζέρση από όπου τα παρέλαβε μια θεία που επισκεπτόταν τον γιό της και τα εγγόνια της και τα έφερε στις βαλίτσες της εχτές.

Είναι οργανωμένο το πράμα.

Happy Thanksgiving!!!

Μιά τέτοια γαλοπούλα είχα αγοράσει για τον Κώστα όταν ήταν 4-5 χρονών και την είχαμε κάθε χρόνο.
Το όνομά του ήταν Bruce.
Μόλις βρήκα μία στην amazon που έμοιαζε του Bruce την παρήγγειλα αμέσως, υποθέτωντας ότι θα είναι ο Bruce Jr.,
αλλά τώρα που ήρθε μοιάζει περισότερο με Ralph.