Πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία έκαναν για το Πολυτεχνείο του 1973 παιδιά που, καθώς φαίνεται απο τις φωτογραφίες, γεννήθηκαν μετά το 1990.
Καμιά δεκαριά, εικοσαριά χρόνια πριν γεννηθούν αυτά τα παιδιά της πορείας, η Αμερική στήριζε μιά δικτατορία συνταγματαρχών που έγινε στυγνότερη μετά το Πολυτεχνείο όταν ο Ιωαννίδης έστειλε σπίτι του τον Παπαδόπουλο που του φαινότανε πολύ μαλακός. Ο ίδιος ο Ιωαννίδης έπεσε οχτώ μήνες αργότερα όταν ξεσάλωσε και πήγε να κάνει πραξικόπημα στην Κύπρο. Τότε εισέβαλε στην Κύπρο η Τουρκία με την υποστήριξη της Αμερικής, όπως λέει ο λαϊκός μύθος, ο οποίος, κατά πάσαν πιθανότητα έχει πολύ περισσότερους από λίγους κόκκους αληθείας.
Τότε, ο 6ος στόλος, αεροπλανοφόρο και συνοδεία, παρκάριζε στο Φάληρο. Ο ψυχρός πόλεμος ήταν στο ζενίθ μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ και της σφαίρας επιρροής της κάθε μίας. Η δικτατορία στην Ελλάδα είχε στηριχθεί από τις ΗΠΑ σαν μέρος της γενικότερης πολιτικής η οποία έχτισε και το Βιετνάμ, και την προσσελήνωση.
Τώρα, σαράντα ένα χρόνια αργότερα, δεν έχουμε ψυχρό πόλεμο, και η ΕΣΣΔ υπάρχει μόνο στις ονειρώξεις του Πούτιν. Ο 6ος στόλος έχει να φανεί στο Φάληρο πάνω από 20-30 χρόνια. Σήμερα, την Ελληνική δικτατορία την κατευθύνει όχι η Αμερική αλλά η Γερμανία. Η Αμερική μάλιστα φέρεται είτε ως ουδέτερη, είτε ως κάποιο αφηρημένο αντιστάθμισμα στην πολιτική της Μέρκελ.
Οπότε, υποθέτω ότι η πορεία, τα γαρύφαλα, οι ελληνικές σημαίες, κροτίδες και δακρυγόνα κατευθύνονται με το πρόσωπο των νιάτων της Γραικίας προς την Αμερικανική Πρεσβεία όχι για κάτι σημερινό, ή κάτι με ευθεία σχέση μεταξύ του σήμερα και του προ σαραναετίας χθες, αλλά περισσότερο ως συμβολική θύμηση.
Κάτι πρέπει να συμβολίζει, δεν μπορεί...
Αλλά τι, δεν είμαι σίγουρος.
Ίσως οι μεγαλύτεροι, από εκείνους που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο πριν τις 15 Νοεμβρίου, να μπορούν να ταυτοποιήσουν πως αισθάνονται σήμερα, κοντά 60 χρονών, όταν βλέπουν τις πορείες, στην τηλεόραση, ή εκ του φυσικού. Εγώ δεν ήμουνα μέσα στο Πολυτεχνείο. Είμασταν πίσω-πίσω στην τάξη της 4ης Γυμνασίου, με τρανζίστορ, προσπαθώντας να πιάσουμε τον σταθμό, και είχαμε συμφωνήσει ότι θα πάμε την Κυριακή, στις 18.
Είναι και κάτι άλλο για το οποίο δεν είμαι σίγουρος: Πόσοι άραγε από τους νέους στην πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία πήγαν ή πρόκειται να πάνε να σπουδάσουν στην Αμερική, πόσοι θα ήθελαν αλλά δεν μπορούνε, πόσοι από τους νέους στην πορεία πήγαν ή πρόκειται να πάνε μετανάστες στην Αμερική, και, πόσοι θα ήθελαν αλλά δεν μπορούνε. Πόσοι έχουν Αμερικάνικα iPhone; Και πόσοι θα συμβιβαστούνε πηγαίνοντας στο Νιού Γόρκ Κόλετζ το οποίο κανένας δεν το έχει ακούσει στην Νιού Γιόρκ;
Κατά τ' άλλα, Εδώ Πολυτεχνείο!
(στείλτο με SMS για κλήρωση Πράσινης Κάρτας)
Καμιά δεκαριά, εικοσαριά χρόνια πριν γεννηθούν αυτά τα παιδιά της πορείας, η Αμερική στήριζε μιά δικτατορία συνταγματαρχών που έγινε στυγνότερη μετά το Πολυτεχνείο όταν ο Ιωαννίδης έστειλε σπίτι του τον Παπαδόπουλο που του φαινότανε πολύ μαλακός. Ο ίδιος ο Ιωαννίδης έπεσε οχτώ μήνες αργότερα όταν ξεσάλωσε και πήγε να κάνει πραξικόπημα στην Κύπρο. Τότε εισέβαλε στην Κύπρο η Τουρκία με την υποστήριξη της Αμερικής, όπως λέει ο λαϊκός μύθος, ο οποίος, κατά πάσαν πιθανότητα έχει πολύ περισσότερους από λίγους κόκκους αληθείας.
Τότε, ο 6ος στόλος, αεροπλανοφόρο και συνοδεία, παρκάριζε στο Φάληρο. Ο ψυχρός πόλεμος ήταν στο ζενίθ μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ και της σφαίρας επιρροής της κάθε μίας. Η δικτατορία στην Ελλάδα είχε στηριχθεί από τις ΗΠΑ σαν μέρος της γενικότερης πολιτικής η οποία έχτισε και το Βιετνάμ, και την προσσελήνωση.
Τώρα, σαράντα ένα χρόνια αργότερα, δεν έχουμε ψυχρό πόλεμο, και η ΕΣΣΔ υπάρχει μόνο στις ονειρώξεις του Πούτιν. Ο 6ος στόλος έχει να φανεί στο Φάληρο πάνω από 20-30 χρόνια. Σήμερα, την Ελληνική δικτατορία την κατευθύνει όχι η Αμερική αλλά η Γερμανία. Η Αμερική μάλιστα φέρεται είτε ως ουδέτερη, είτε ως κάποιο αφηρημένο αντιστάθμισμα στην πολιτική της Μέρκελ.
Οπότε, υποθέτω ότι η πορεία, τα γαρύφαλα, οι ελληνικές σημαίες, κροτίδες και δακρυγόνα κατευθύνονται με το πρόσωπο των νιάτων της Γραικίας προς την Αμερικανική Πρεσβεία όχι για κάτι σημερινό, ή κάτι με ευθεία σχέση μεταξύ του σήμερα και του προ σαραναετίας χθες, αλλά περισσότερο ως συμβολική θύμηση.
Κάτι πρέπει να συμβολίζει, δεν μπορεί...
Αλλά τι, δεν είμαι σίγουρος.
Ίσως οι μεγαλύτεροι, από εκείνους που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο πριν τις 15 Νοεμβρίου, να μπορούν να ταυτοποιήσουν πως αισθάνονται σήμερα, κοντά 60 χρονών, όταν βλέπουν τις πορείες, στην τηλεόραση, ή εκ του φυσικού. Εγώ δεν ήμουνα μέσα στο Πολυτεχνείο. Είμασταν πίσω-πίσω στην τάξη της 4ης Γυμνασίου, με τρανζίστορ, προσπαθώντας να πιάσουμε τον σταθμό, και είχαμε συμφωνήσει ότι θα πάμε την Κυριακή, στις 18.
Είναι και κάτι άλλο για το οποίο δεν είμαι σίγουρος: Πόσοι άραγε από τους νέους στην πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία πήγαν ή πρόκειται να πάνε να σπουδάσουν στην Αμερική, πόσοι θα ήθελαν αλλά δεν μπορούνε, πόσοι από τους νέους στην πορεία πήγαν ή πρόκειται να πάνε μετανάστες στην Αμερική, και, πόσοι θα ήθελαν αλλά δεν μπορούνε. Πόσοι έχουν Αμερικάνικα iPhone; Και πόσοι θα συμβιβαστούνε πηγαίνοντας στο Νιού Γόρκ Κόλετζ το οποίο κανένας δεν το έχει ακούσει στην Νιού Γιόρκ;
Κατά τ' άλλα, Εδώ Πολυτεχνείο!
(στείλτο με SMS για κλήρωση Πράσινης Κάρτας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου