Στηβ

Ο Νικόλαος Στέφανος «Στηβ» Βασιλάκης μετανάστευσε το 1910 στην Αμερική από τον Λιγουρέα στα βουνά της Μάνης δυτικά του Γύθειου. Σύντομα έστησε την επιχείρησή του πουλώντας ζεστά φιστίκια και φρεσκοσκασμένο ποπ κορν από ένα καρότσι το οποίο παρκάριζε σε ένα μέρος που ήταν περιουσία του Λευκού Οίκου. Η διεύθυνση του Λευκού Οίκου είναι Λεωφόρος Πενσυλβανίας 1600. Ο Στηβ Βασιλάκης έδεινε την διεύθυνση της επιχείρησής του ως Λεωφόρος Πανσυλβανίας 1732.

Ο τύπος της εποχής παρατήρησε ότι ο Στηβ Βασιλάκης έφτασε να αντιπροσωπεύει τον καθημερινό απλό άνθρωπο στην Αμερική. Τον περιέγραφαν σαν έναν εύσωμο, αγριωπό, μυστακοφόρο Έλληνα. Κατά την διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου διαφήμιζε με τόλμη και αξιοπρέπεια με μια πινακίδα ζωγραφισμένη στο χέρι, πάνω στο καρότσι του, ότι σε συγκεκριμένες εβδομάδες έκανε δωρεές από τις εισπράξεις του στον Ερυθρό Σταυρό. Ο Βασιλάκης έγινε ένας από τους πιο γενναιόδωρους δωρητές και κέρδισε διαδεδομένη δημοσιότητα για τον πατριωτισμό του.

Ο Στηβ Βασιλάκης πούλησε φυστίκια στους προέδρους Γουίλιαμ Χάουαρντ Ταφτ, Γούντροου Γουίλσον και Γουώρεν Χάρντινγκ, αλλά ο καλύτερος πελάτης του ήταν ο πρόεδρος Κάλβιν Κούλιντζ ο οποίος περπάταγε από τον Λευκό Οίκο να αγοράσει φιστίκια και τα μασούλαγε καθώς συζητούσε πολλά και διάφορα με τον Στηβ σχεδόν καθημερινά. Ο πρόεδρος Κούλιντζ αναφερόταν στον Στηβ Βασιλάκη ως τον άνθρωπό του-επαφή με το Αμερικανικό κοινό. Όταν η Μητροπολιτική Αστυνομία της Περιοχής της Κολούμπια (Washington, District of Columbia) προσπάθησε να απομακρύνει το καροτσάκι με τα φυστίκια και το ποπ κορν από την Ανατολική Εκτελεστική Λεωφόρο ως πρόβλημα για την κυκλοφορία, ο Πρόεδρος Κούλιντζ μεσολάβησε για να επιτραπεί στον Στηβ να παρκαίρνει το καροτσάκι του πάνω στο πεζοδρόμιο. Όταν ο Βασιλάκης ρωτήθηκε σχετικά με την φιλία του με τον πρόεδρο μετά τον θάνατο του Κούλιντζ, το 1933, απάντησε με τα σπασμένα Αγγλικά του: «He talk about everything. Politics, I think no. About everything good. Good business, good prices. Everything get better. Good man.»

Το 1936 αναφέρθηκε στον Εθνικό τύπο ότι η Αστυνομία των Πάρκων ήθελε να απομακρύνει ο Βασιλάκης το καροτσάκι του από το πεζοδρόμιο, αλλά η Πρώτη Κυρία Ελεάνορ Ρούζεβελτ μεσολάβησε για να τον αφήσουν να μείνει. Ο τύπος ανέφερε ότι έγινε Αμερικανός υπήκοος το 1938 και ότι, λόγω του αξάν του και της δημοσιότητάς του, είχε τυπώσει επίσημες ανακοινώσεις τύπου με την ιστορία του τις οποίες και μοίραζε στους δημοσιογράφους.

Ο Βασιλάκης είχε γίνει αναπόσπαστο μέρος του Λευκού Οίκου και κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο απέκτησε φήμη μυθολογική για την ικανότητά του να πουλήσει μετοχές βοήθειας των πολιτών για την πολεμική προσπάθεια από το καροτσάκι του αξίας 50.000 δολαρίων (σημερινή αντίστοιχη αξία, περίπου 678,000 δολάρια). Κεφαλαιοποίησε την φήμη του πουλώντας μετοχές δι’ αλληλογραφίας. Ξεκίνησε την εκστρατεία του την 28η Οκτωβρίου, 1942, στην δεύτερη επέτειο την εισβολής της Ιταλίας στην γενέτειρά του Ελλάδα, με το σλόγκαν «Κάντε Μαϊμού τον Μουσολίνι». Ο πρώτος του πελάτης ήταν ο αρχηγός την πλειοψηφίας του Οίκου των Αντιπροσώπων, Σαμ Ρέημπορν. Κάθε εκτός-Ουάσιγντον αγοραστής μετοχών της πολεμικής προσπάθειας λάμβανε και σαν δώρο μια σακουλίτσα φιστίκια.

Ανάμεσα στα λουλούδια που στάλησαν στην κηδεία του Στηβ Βασιλάκη είχαν σκορπιστεί πολλά κόκκινα γαρύφαλα σταλμένα από τον Πρόεδρο και την κυρία Ρούζεβελτ. Μετά από τον θάνατο του Βασιλάκη το 1943 κανείς άλλος πωλητής φιστικιών δεν έλαβε ποτέ άδεια για να εμπορεύεται σε χώρους του Λευκού Οίκου.

Η ιστορία του Στηβ είναι μόνιμα εκτεθειμένη, εδώ, σε ιδιαίτερη σελίδα, μαζί με τις ιστορίες προέδρων και πρώτων κυριών της Αμερικής στον ιστοχώρο της Ιστορίας του Λευκού Οίκου.