Τεκμήριο

Τι σημαίνει η λέξη «Τεκμήριο»; Το Βικιλεξικό την αποδίδει ως «αποδεικτικό στοιχείο, πειστήριο». Ο μεταφραστής του Google το μεταφράζει στα Αγγλικά ως «Presumption», λέξη η οποία μεταφραζόμενη πίσω στα Ελληνικά φέρεται να έχει την σημασία: «αλαζονεία, υπόθεση, πιθανότητα».

Στα νέα Ελληνικά, που από την εποχή των ζιβάγκο και του Τσοβόλα που τα έδινε όλα, η γλώσσα τείνει προς την δημοτική και μονοτονική, την γλώσσα των καθημερινών ανθρώπων στον δρόμο, καθιστώντας χαραμισμένα τα χρόνια που πέρασα στο σχολείο μέχρι το 1976, στα νέα Ελληνικά λοιπόν, χώνουμε λέξεις καθαρεύουσας ή αρχαίων όταν θέλουμε μια λέξη να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα ή σημασία. Ουκ κατανοώ το διότι, αλλά έτσι φαίνεται να είναι.

Έχει ίσως να κάνει με την πετριά που έχουμε με τα επιτεύγματα των Αρχαίων που ζούσαν εδώ τότε, αλλά πράγματι φαίνεται ότι χρησιμοποιούμε την καθαρεύουσα ή τα αρχαία για να δώσουμε βάρος στο πράμα όταν μιλάμε.

Υπάρχει λοιπόν ένας νόμος που έχει να κάνει με την Εφορία και ονομάζεται «Τεκμήριο». Είχα την ιδιαίτερη χαρά να εντρυφήσω στην σημασία του όταν ήρθα στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο να δω τι μπορώ να περισώσω από τους χαρούμενους ληστές οι οποίοι εφευρίσκουν χρέη για να λένε στις Βρυξέλες ότι έχουνε λαμβάνειν.

Το «Τεκμήριο» που λέτε, έχει μια έννοια πολύ απλή: Λέει ότι, αν έχεις στην ιδιοκτησία σου ορισμένα αντικείμενα, ή αν επιλέγεις κάτι στην ζωή σου ή για τα παιδιά σου, το οποίο συμπεριλαμβάνεται σε μια αυθαίρετη λίστα του κράτους, τότε, λέει το «Τεκμήριο» είσαι ψεύτης και είπες ψέματα στην δήλωση εισοδήματος, οπότε και σε φορολογούν με ότι λέει η αυθαίρετη κλίμακά τους.

Όλοι δηλαδή οι Έλληνες θεωρούνται ένοχοι, αλλά δεν τους δίνεται καν η οδός να προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι είναι αθώοι.

Και εδώ βρίσκεται η ουσία της ανάρτησής μου σήμερα: Πως είναι δυνατόν ένας λαός να δέχεται στην νομοθεσία του κράτους του την λέξη «Τεκμήριο», μια λέξη αυθάδη και αλαζονική που τον προεξοφλεί ως «κλέφτη»;

Ρώτησα λοιπόν πολλούς Έλληνες και έλαβα απαντήσεις που με άφησαν άναυδο. Ο μέσος όρος των απαντήσεων που έλαβα μπορεί να συνοψισθεί ως: «Έ, όλοι φοροδιαφεύγουμε, καλά μας κάνουν».

Τι νοοτροπία δουλοπάροικου ραγιά προς βεζίρη είναι αυτή, να σας χαρώ; 

Δεν ντρέπεστε να σκύβετε έτσι το κεφάλι και να δέχεστε ότι οι βεζίρηδες που εκλέγετε από ανάμεσά σας, σας αποκαλούν κλέφτες και απαιτούνε να πληρώσετε από αυτά που δεν έχετε;

Η απάντηση που έλαβα όμως από Έλληνες συμπεριλαμβάνει κάτι το πολύ ενδιαφέρον: το ότι οι Έλληνες, λέει, στην πλειοψηφία τους, φοροδιαφεύγουν. Γιατί άραγε φοροδιαφεύγουν; Είναι μήπως επειδή είναι πράγματι ψεύτες και κλέφτες οι Έλληνες, ή μήπως είναι επειδή τον Ιανουάριο του 2002 όταν τους βάλανε στην Ευρωζώνη, τους έδωσαν κόστος ζωής ανάλογο με την υπόλοιπη Ευρωζώνη αλλά αποδοχές το εν τέταρτο (περίπου το 25%) της υπόλοιπης Ευρωζώνης. Ο κόσμος χάρηκε με τα Ευρώπουλα αλλά κανείς δεν πήρε χαμπάρι ότι τον κάνανε 75% φτωχότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Έπρεπε να απαιτήσετε, ή υψηλότερες αποδοχές, ή χαμηλότερο κόστος ζωής, ώστε η αγοραστική σας δύναμη και η ικανότητά σας να ζείτε και να πληρώνετε και φόρους να είναι παρεμφερής με την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Αλλά κανείς δεν το πήρε χαμπάρι και κανείς δεν το απαίτησε. Από τον Ιανουάριο του 2002 και μετά, το Καστελόριζο του 2010 ήταν απλά θέμα χρόνου. 

Ας επιστρέψουμε όμως στον ραγιά. Πως και γιατί, να σας χαρώ, δέχεστε σαν δουλοπάροικοι την λέξη «Τεκμήριο» σαν μέρος της νομοθεσίας του κράτους σας και δεν απαιτείται μια διαφορετική λέξη που να μην είναι υβριστική;

Αυτό ήθελα να πω σήμερα σ’ αυτή την ανάρτηση:

Ότι, αν θέλετε να σας παίρνουνε στα σοβαρά,
πρέπει εσείς πρώτοι να πάρετε τον εαυτό σας στα σοβαρά.

Όσοι κάνετε κέφι μπορείτε να συνεχίσετε να διαβάζετε για την δική μου περίπτωση:

Έζησα στις ΗΠΑ σαν Αμερικανός πολίτης από το 1990 ως το 2007. Το 1994 είχα αγοράσει στις ΗΠΑ ένα αυτοκίνητο Τζιπ Τσεροκή με 4 λίτρα μηχανή. Το 2007, όταν το αυτοκίνητο ήταν 13 ετών και στην Αμερική μου δίνανε εκατό δολάρια να το αφήσω σε μάντρα, το έφερα με μετοικεσία στην Ελλάδα, με πινακίδες Ελληνικού Τελωνείου, γιατί μου κόστιζε 1.800 δολάρια να το φέρω ενώ θα μου κόστιζε πολλές χιλιάδες παραπάνω να αγοράσω αυτοκίνητο στην Ευρώπη.

Από το 2008 ζω στην Ιταλία με φορολογική κατοικία στην Ιταλία και έβαλα Ιταλικές πινακίδες στο αυτοκίνητο το 2013. Το 2013 ήταν 19 ετών και σήμερα είναι 25 ετών.

Τον Μάιο του 2019, το Ελληνικό κράτος θυμήθηκε το τότε 19 ετών αυτοκίνητο του 2013, και, έξι σχεδόν χρόνια μετά από το 2013, το 2019 μου ζήτησαν ξαφνικά 16.000 Ευρώ παραπάνω για το 2013.

• Τον Σεπτέμβριο του 2019 με διαπραγματεύσεις και νόμιμη ανάλωση προηγουμένων ετών οι 16.000 κατέβηκαν στις 8.000. 
• Για τις 8.000 όπου κατέβασε το λεγόμενο «χρέος» η εφορία, έκανα ρύθμιση και πλήρωσα την ρύθμιση.
• Αφού έγινε η ρύθμιση και την πλήρωσα, η εφορία έκανε κατάσχεση των τραπεζικών μου λογαριασμών για 16.000.
• Τηλεφώνησα στην Εφορία και μου είπαν προφορικά από το τηλέφωνο  «Ω… Αχ Θεέ μου… Λάθος κάναμε».
• Και μου είπαν ότι πρέπει να τρέξω εγώ να πάρω χαρτιά από την εφορία και να τα πάω στις τράπεζες.
• Αλλά μετά μου είπαν ότι πρέπει να πληρώσω 590 Ευρώ του «χρέους» για να πάρω τα χαρτιά να διορθώσουν το λάθος τους.

Τα έκανα όλα αυτά όσο ήμουνα στην Αθήνα και τώρα πληρώνω την ρύθμιση.

Όμως η πραγματικότητα δεν παύει να είναι ότι το 2019 το κράτος θυμήθηκε το τότε 19 ετών αυτοκίνητο του 2013 και μου απαίτησε λεφτά λόγω «Τεκμηρίου» ως προς την δήλωση εισοδήματος του 2013, και επίσης «Φόρο Πολυτελούς Διαβίωσης». Παρατηρήστε ότι πρόκειται για «Διαβίωση» και όχι για «Ζωή». Καθαρεύουσα! Είπαμε! Ιδιαίτερη βαρύτητα.

Και δεν μου επιτρέπεται και δεν μου παρέχεται οδός να αποδείξω ότι η δήλωση εισοδήματος μου είναι αληθινή και ότι τα 4.000 κυβικά αυτοκινήτου 19 ετών δεν αποδεικνύουν στην περίπτωσή μου βαθύ πλούτο ή απόκρυψη πλούτου. 

Γιατί, ρε, έτσι αποφασίζει και διατάσσει το κράτος των ραγιάδων.